Dag dames, Ik ben erg benieuwd naar jullie mening en eventueel tips. Mijn schoonzusje van 31 heeft drie kinderen in de leeftijd van 5,3 en 8 maanden. Ze zit momenteel in een relatiecrisis met haar man waarbij ze bij mijn schoonouders in hun 55+ 2- kamerflat aan het inwonen is. De voornaamste reden dat ze bij mijn schoonouders woont is dat ze het wel best vindt dat er voor haar gezorgd wordt. Geestelijk is ze nog graag jong en voelt ze zich nog 17. Hier gedraagt ze zich ook nog naar. Het komt er op neer dat ze het liefste met haar smartphone op een kamer daar zit met een goede vriend van 17 jaar oud die daar elke dag komt, Verder is ze de rest van de dag bezig met haar haar stijlen en winkelen. Opvoeden en dingen ondernemen vindt ze lastig. Ze geeft ook toe handelingsverlegen te zijn en zelf ook niet lekker in haar vel te zitten. Haar kinderen brengen dag in, dag uit door achter de tv in dat kleine appartementje. Haar zoon van ruim 7 maanden kan nog niet zelfstandig zitten (nu ben ik de tel kwijt wat een kind moet kunnen op welke leeftijd) omdat hij ook veels te dik is door alle flessen melk die hij in zijn wiegje of de Maxi-Cosi krijgt toegestopt. Het 3-jarige meisje spreekt nauwelijks en vertoont gedragsproblemen in de zin van niet luisteren en andere kinderen bijten en/of krabbelen. De oudste is een lieve meid, die door de situatie geen emoties meer toont. Mijn schoonzusje onderneemt niets in het huishouden en de kinderen opvoeden bestaat uit het afsnauwen van de kinderen als ze iets fout gedaan hebben en onbeperkt nieuwe kleding en speelgoed voor ze kopen. Mijn schoonouders houden dit alles in stand uit liefde voor hun dochter. Ze durven niet tegen haar op te treden en haar aan te sporen om actie te ondernemen in de zin van een eigen huis zoeken of terug te keren naar haar partner. Nu hebben mijn man en ik al meerdere keren geprobeerd gesprekken te voeren met schoonzus en schoonouders. Schoonzus geeft aan dat we niet moeten zeuren en dat het haar zaak is. Ze houdt van haar kinderen (dat klopt) en is daardoor een goede moeder. Schoonmoeder geeft aan dat ze haar dochter nooit zal laten vallen. Wij hebben problemen met het feit dat behalve dat schoonouders het erg zwaar hebben (maar dat is eigen schuld) de kinderen hier duidelijk onderdoor gaan. Ze missen hun ouders en een stabiele opvoeding met rust, ritme en een beetje regelmaat. Wij zaten er aan te denken om een (anonieme) melding te maken bij het AMK wegens emotionele verwaarlozing in de hoop dat er dan hulpverlening komt om schoonzusje een beetje te ondersteunen bij de opvoeding en haar haar leven weer op de rails helpt zetten. Aan de andere kant is het een zeer heftige stap wat ook kan uitmonden in een familieruzie waarbij schoonouders en schoonzus het niet zullen begrijpen. Wat zouden jullie doen en hebben jullie eventueel nog tips over hoe goed in het belang van schoonzus en vooral haar kinderen te handelen?
Dat er iets moet gebeuren is wel duidelijk... Ik zou het alleen eerst anders aanpakken. Ik zou met je eigen huisarts overleggen wat je ziet bij je schoonzus en daar advies aan vragen.
Ala praten geen oplossing bied en ze zelf geen hulp van buitenaf inschakelen had ik het denk ik wel gedaan..
Lastige situatie. Maar als ik in haar schoenen stond zou ik het een kutactie vinden van mijn schoonzus en broer die achter mij rug om hierover een melding maken. Problemen los je helaas niet in 1x op. Dat gaat stapsgewijs. Zij zelf zit ook in een moeilijke situatie die begonnen is door een relatiecrisis met haar man. Ik zou als ik haar was eerst daar aan beginnen te werken misschien naar een relatietherapeut etc. Zodra dat is opgelost zal het automatisch ook beter met haar prive situatie gaan en de kinderen zullen ook weer blij zijn als ze zien dag het goed gaat met mama en papa. Terug komen op jou vraag. Nee ik zou geen melding maken.
Die van 7 gaat toch ook naar school? Als ze echt afwijkt ondernemen ze daar wel actie neem ik aan Ik hoor ook geen amk dingen in jou stukje... Ideaal? Nee zeker niet
Ik denk dat anoniem melden niet werkt. De kans is er dat ze er toch wel achter komt wie gemeld heeft en dan heb je de poppen aan het dansen en is je relatie met haar en je schoonouders zeker weten kapot. Ik zou opnieuw in gesprek gaan met haar en je zorg bespreekbaar maken. Dan ook benoemen waar je haar evt in kunt helpen, bv mee naar de huisarts of naar bv hulpverlening ter ondersteuning. Mocht ze echt nergens van willen weten, dan kun je aangeven dat je zorg dusdanig groot is dat je dan zelf hulp voor haar kinderen en haarzelf gaat inschakelen en haar situatie aan jeugdzorg wil voorleggen. Waarschijnlijk zal ze je dit niet in dank afnemen ( of misschien ook wel) maar dan ben je wel eerlijk en kun je jezelf en je schoonouders recht aan blijven kijken. Ik ben ook even benieuwd hoe school van het oudste kind erin staat?
Tip nog: probeer in gesprek vooral vanuit het belang van de kinderen te praten. Dus niet aanvallend over wat ze allemaal niet goed doet, maar vooral over wat er nog toegevoegd kan worden voor de kinderen.
Dag dames, Alvast bedankt voor jullie eerlijke reacties tot nu toe. @tevreden de moeilijke situatie is niet ontstaan door de relatiecrisis. Die speelde al vanaf de geboorte van de oudste. Manlief wilde er maar 1, maar schoonzus heeft bewust achter de rug van zwager een 2e en een 3e genomen omdat ze zwanger zijn erg prettig vindt. Dat ze er later echt voor moet zorgen kan ze niet zo goed bedenken. Beetje rare vergelijking, maar dit deed ze vroeger ook met huisdieren. Steeds een nieuwe nemen en de oude letterlijk laten sterven. (dit doet ze natuurlijk niet met haar kinderen) Schoonzus vindt het prettig om steeds voor een nieuw iemand er te zijn en op dit moment is het die 17-jarige jongen. Zwager vindt het wel makkelijk dat schoonzus er niet is ivm de rust in het huis. (geen kinderen) Tips om aan de relatie te werken hebben we ook meerdere malen geprobeerd te geven, maar schoonzus wil liever bij haar ouders wonen. @mamaa 6, ik ben zelf ook leerkracht in een achterstandswijk van beroep. Helaas is het zo dat een school niet zo heel snel aan de bel trekt. School is het al opgevallen dat ze heel vaak te laat komt. Ook is ze heel vaak ziek omdat schoonzus het niet kan opbrengen om haar te brengen. Ik besef dat AMK hard uit de hoek kan komen, vandaar jullie mening
Je zou bij veilig thuis een melding kunnen doen, en in het beste geval in overleg met je schoonzus. Dat je ziet dat ze misschien wel wat ondersteuning kan gebruiken en dat ze haar daar bij veilig thuis mee kunnen helpen. Dan kom je mogelijk bij een jeugdteam bij haar in de buurt uit die haar praktisch gezien wat handvatten zouden kunnen geven. Ik zou de melding niet anoniem doen, maar zo mogelijk in overleg met haar. Zodat ze weet dat het geen aanval betreft, maar juist een poging is om met haar mee te denken hoe zij ondersteund kan worden.
Wat een lastige situatie waar je in zit. Ik zit zelf in de hulpverlening en werk regelmatig samen met Veilig Thuis (voorheen AMK). De dingen die je beschrijft vallen onder verwaarlozing (bv het overgewicht even er vanuit gaande dat er geen medische problemen onderliggend zijn) en in het belang van de kinderen moet je dan inderdaad gaan handelen. Maar lastig als het familie betreft. Je kan verschillende dingen doen; zelf het gesprek nogmaals aangaan en proberen hulp in te schakelen (via de gemeente loopt dat nu), maar je kan ook advies vragen bij Veilig Thuis dan doe je nog geen melding maar helpen ze je op weg met het gesprek aan. Een melding kan anoniem maar inderdaad vaak is dat wel te herleiden. Beter is het om dan transparant te zijn naar je schoonzus zoals een van de andere leden schreef. Niets doen is in mijn ogen geen optie, dan blijft deze situatie bestaan. Natuurlijk is het lastig als het familie betreft maar in mijn ogen moet je als volwassene altijd achter de kinderen gaan staan zij hebben nog zelf geen stem. Wat een van de reacties ook beschreef is dat als die van 7 het op school niet goed doet dat die wel aan de bel trekken. Een kind kan op school juist super goed presteren en hoeft daar helemaal niet op te vallen terwijl er wel dingen niet goed gaan. Ik merk vanuit mijn eigen beroep dat er grote angst is om te melden ook bij professionals en als het dan om familie gaat is het natuurlijk nog lastiger, maar de kinderen hebben recht op een veilige omgeving en veilig in het breedste zin van het woord (dus ook betreft warmte, aandacht, regels, naar buiten enz). Je kan dus anoniem met Veilig Thuis bellen met je zorgen en daar wat uitgebreider je verhaal doen dan hoor je van hen om het erg genoeg is om te melden (want zo op een forum is het lastig) en krijg je advies over wat je zelf nog kan doen. Mocht je verder willen praten dan kun je me natuurlijk ook pb-en dan wil ik verder met je meedenken. Ik wens jullie veel sterkte met deze situatie en hopelijk vind je voor jou en de kinderen een goede manier om dit aan te pakken.
Je kan Veilig Thuis ook bellen voor advies en/of consult zo hoef je niet direct een melding te doen. Maar kan je wel overleggen welke stappen zij verstandig vinden om te doen. En kunnen tips geven over hoe je je zorgen over de kinderen bespreekbaar kan maken in het belang van de kinderen. En ook hoe je mogelijk haar ouders hierin kan ondersteunen om haar te laten inzien dat er iets moet gebeuren. En dan niet om hun dochter te laten vallen, maar in het belang van hun kleinkinderen. Succes.
Wat lastig, maar er moet echt wel wat gebeuren. Ik zou zeggen dat als ze niet verandert je hulp gaat inschakelen omdat de kinderen hier nu de dupe van worden en het zo niet verder kan. Ik heb trouwens liever ruzie in de familie fan dat ik zie dat die kinderen doodongelukkig worden/zijn.
Ik zou degene die ooit het amk voor mijn gezin zou bellen NOOIT meer aankijken! Alsof de bemoeienis van zo'n instantie beterschap zal bezorgen. Je kan inderdaad beter stappen ondernemen richting huisarts. Neem je neefjes/nichtjes eens een dagje mee op stap. Misschien ziet je schoonzus het allemaal niet zo helder op het moment en is alles haar te veel. Lichamelijk welbevinden is iets waar het consultatiebureau zich mee bezig houdt. Oudste zit op school en daar zal ze ook in de gaten gehouden worden en middelste wellicht op de peuterspeelzaal. Hoe weet je precies hoe het gaat in de opvoeding. Ik heb ook momenten dat ik erg moe ben en sneller boos kan worden (ik weet dat dat niet oke is) ik kan ook boos worden waar derder bij zijn. Maar de momenten dat ik met mijn dochter op bed even uitrust en haar kusjes geef en de momenten dat ik haar vertel dat ze het allermooiste meisje is en dat ze de allerbeste is etc daar is niemand bij! mijn dochter (ook 3 jaar) kan de laatste tijd ook erg dwars zijn, lelijke dingen zeggen, slaat mij wel eens en daar wordt ik dus ook boos om! Maar dat is een fase met die dingen zeggen en slaan/stoute dingen doen. Mijn buurvrouw herkent het ook van haar eigen zoontje die ook zo'n fase heeft gehad. Wees er echt zeker van hoe de vork in de steel zit voordat je zulke erge stappen neemt om een melding te maken bij het amk.
Ik denk dat je best Veilig Thuis kan bellen voor advies, dit kan anoniem. Ik heb er op professionele basis soms contact mee, en vind het erg prettig om hen mee te laten denken. Dat kan in jouw geval ook mogelijk zo zijn? Zij weten prima wat je zou kunnen doen, en wat je mag doen. Bellen met Vleilig thuis, betekend niet dat je een melding doet van kindermishandeling hoor. Je mag me gerust een PB doen als je meer informatie wilt.
Fijn dat zoveel dames hier een mening over willen geven. Hier kan ik echt iets mee! Het is namelijk lastig om er neutraal in te staan als het directe familie betreft. Wat betreft de situatie, het is niet dat ik zomaar mijn schoonzusje veroordeel op niets. Ik weet en besef dat iedereen zijn eigen manier van opvoeden heeft. Ook weet ik dat niet een manier de juiste is. Wel weet ik dat het niet alleen om 1 snauw gaat. Zoals al eerder gezegd, speelt dit al sinds de geboorte van de oudste. Haar kinderen gaan nooit maar dan ook nooit ergens naar toe tenzij het mee winkelen is. Wij nemen vooral de oudste geregeld ergens mee naartoe. Verder zijn we onlangs een midweekje met de familie weg geweest en daarbij heeft schoonzusje geen 1 keer naar haar kinderen omgekeken. De zorg nam schoonmoeder op zich. In de ochtend kwam ze niet eens haar bed uit om voor hen te zorgen. Dit gebeurt thuis ook, geeft schoonzusje zelf ook aan. We wilden de oudste meenemen met een wandeling omdat schoonzusje liever weer wilde winkelen. Ze heeft haar dochter aan ons meegegeven met kaplaarzen aan zonder sokken. Dit wisten wij niet. Bij thuiskomst bleek ze flinke blaren te hebben. Schoonzusje zei dat het haar probleem was omdat ze zelf die laarzen zo aangetrokken had. Dit is een van de talloze voorbeelden die ik kan noemen. Het gedrag van schoonzusje valt niet alleen ons op, maar ook andere familieleden en buitenstaanders. Mensen maken zich oprecht zorgen. Misschien moet ik inderdaad maar eens gebruik maken van de tip om veilig thuis om advies te vragen. Het probleem van niet anoniem melden is dat schoonzusje elke melding ziet als een aanval op haar opvoeding, hoe goed je het ook bedoelt. Ze denkt dat een melding direct als doel heeft de kinderen uit huis te plaatsen. Wat absoluut niet de bedoeling is. We willen alleen de kinderen een veilige basis laten hebben om in op te groeien. Dat is nu ons inziens niet het geval. Wat ook zou kunnen is hopen dat ze snel een eigen huis heeft en hopen dat het dan beter gaat.(evt met onze hulp) Ik vraag me dat alleen oprecht af.
Ik zou het amk (veilig thuis) bellen om advies. Dit betekent dat je niet direct melding maakt, maar dat ze samen met jou gaan kijken wat in dit geval de beste eerste stap is. Ik bel ze zeer regelmatig voor advies ivm werk en het is erg prettig als iemand even met je mee kan denken en als het nodig is ook met haar eigen team kan overleggen. Je hoeft deze beslissing niet alleen te maken. Wat ontzettend sneu voor de kinderen en ontzettend fijn dat jij als het nodig is ook stappen wilt gaan ondernemen. Deze kinderen zijn nu het belangrijkst!
humm weet je ik zou niet zo snel naar het amk stappen.. wat gaat er dan gebeuren wat je nog meer aan schade kan toedoen aan de kids.. misschien indd een gesprek met een huisarts. oid of maatschappelijk werk