Heel vervelend dat het je schoonzus is maar ik zou dus zeker bellen. Al die trieste kindjes die verwaarloosd worden zijn maar wat blij als iemand ze helpt, zelf kunnen ze nog niet om hulp vragen. Zeker de jongste 2. Zielig hoor. Ik denk dat een gesprek met je schoonzus geen zin heeft als ik het zo lees dus dan maar drastisch. Kan het overigens zo zijn dat ze een stoornis heeft? Waarom zou je anders met een jongen van 17 omgaan als je getrouwd bent en kinderen hebt? Overigens; waar is de vader in dit verhaal?! Overigens; ik vind het goed dat jij je zorgen maakt om de kinderen. Als meer mensen dat doen zou een hoop leed voorkomen kunnen worden!
@pera, (gelukkig) gaf mijn schoonzusje al vrij snel geen bv meer. Ze rookt nl een pakje per dag. Ook tijdens de zwangerschappen. De jongste krijgt geen beweging omdat hij vrijwel de gehele dag in bed/wagen/maxi cosi ligt. Als hij huilt krijgt hij direct een flesje die hij al zelf vast kan houden. Overgewicht ligt daar aan. Oudste 2 zijn ook aan de zware kant ivm onbeperkt snoepen. Oudste heeft al 2 tanden moeten laten trekken..... Eigenlijk schrik ik er zelf van hoe de situatie is terwijl ik dit allemaal aan het schrijven ben. Dit topic helpt mij om het wat meer van een afstand te bekijken en dat is niet best.... Ik zal deze week eens gaan bellen met veilig thuis en luisteren naar de tips die ik daar krijg. Misschien krijg ik nog andere tips, hoe te ondersteunen zonder direct een melding te hoeven maken. Want sommige dames geven ook heel fijn het negatieve gevoel dat een melding bij ze zou oproepen weer. Het moet hulp zijn en niet de boel verergeren... Schoonzus heeft naar mijn weten geen stoornis, maar heeft wel een lage intelligentie. Ook wil ze zich graag jong blijven voelen en is ze erg verwend door thuis. Manlief werkt heel hard en laat de opvoeding aan schoonzus over. Hij had ook geen 3 kinderen gewild en geeft ook schoonouders de schuld van de situatie. Hij denkt dat schoonouders schoonzus hersenspoelen om daar te blijven. Verder is hij best een betrokken vader bij zijn kinderen als hij tijd heeft. Volgens mij is hij vrij naïef en weet hij veel dingen niet die gaande zijn. Wel heeft hij irritaties over het puberale gedrag van schoonzus(de reden van de relatiedip) Wij spreken hem niet over onze zorgen over de opvoeding omdat we schoonzus niet willen afvallen....
Idd dit! Er is voor mij ook gebeld omdat ik in de zomer woorden had met me ex notabene! Ik wist gelijk door wie ! Vriendin vn me buurman die ook zo achterlijk 2x hier na binnen keek (had ik een topic over geopend ) echt een vieze naaistreek! Ik weet hoe het voelt heb er echt dagen wakker vn gelegen. Ik heb dr 2 x geroepen en loopt met een vaart weg ook nog.! Ik heb tegen me buurman gezegd als je vriendin nog 1x na binnen gluurt trek ik de kop door de raam heen zeg dat maar vast! ..ik zou gewoon zelf een gesprek aangaan met je schoon zus. Anoniem melding vind ik echt cruw sorry.
Ik heb in een soortgelijke situatie gezeten. De kinderen van mijn zwager en schoonzusje werden mishandeld door mijn zwager ( vooral emotioneel, maar soms ook fysiek). Ik snap dan ook heel goed je dilemma! Het is makkelijker gezegd dan gedaan, omdat je hij voorbaat weet dat er trammelant van gaat komen. Ik heb destijds ook met het AMK gebeld voor anoniem advies. Uiteindelijk heb ik geen melding gedaan, omdat zwager en (vooral) schoonzus uiteindelijk "vrijwillig" hulp accepteerden. Op advies van het AMK heb ik wel duidelijk gezegd dat als ze niet serieus aan het probleem zouden gaan werken, er alsnog melding gedaan zou worden. Er vanuit gaan dat een ander (school, buren) wel meldt, is mi je verantwoordelijkheid ontlopen. Wel kreeg ik toen als tip om evt. Contact te leggen met de school van de kinderen om mijn zorgen te uiten, zodat ze daar ook op de hoogte waren van mijn bevindingen en hun oren en ogen ook goed open zouden houden (en evt ook zouden melden) Overigens is de relatie tussen zwager en mij inderdaad totaal verziekt, maar dat heb ik er toch voor over gehad. Er is nu hulp in het gezin en als ik mijn schoonzus moet geloven, gaat het langzaam aan wat beter.
Maar dat is het bij de schoonzus van ts toch ook? En veilig thuis gaat echt niet meteen een kind weghalen uit huis maar probeert te helpen. Als schoonzus niets van hulp wil, dan maar zo. Deze situatie kan niet zo blijven voor de kinderen.
Ik heb laatst ook veilig thuis gesproken om een situatie. Zij gaven mij aan te gaan spreken met de juf op school, en daar de zorgen neer te leggen. Dus die tip zou ik je willen geven. Evt onder het mom dat je wat leuks met de oudste wil gaan doen na school oid als je het moeilijk vind.
Maar opa en oma dan? Nemen die de kinderen nooit eens mee een boodschapje doen, een wandelingetje maken etc.? Ze wonen toch daar? En schoonzus wil graag d'r eigen dingen doen. Je zou toch zeggen dat ze blij is als opa en/of oma de kinderen meenemen. Of zorgen dat de oudste op tijd op school komt. Vind het eigenlijk schokkend dat opa en oma dit toelaten in hun eigen huis. Als ik zo je verhaal lees, zou je zeggen dat schoonzus daar alleen woont met de kids.
Ik denk dat je schoonzus de kinderen op een bepaalde manier wel verwaarloosd maar niet bewust. Als ik t verhaal zo lees lijkt ze me eerder onzeker en onwetend. Misschien denkt ze dat een baby van 7mnd alleen in een wipstoel hoeft met een flesje? Of dat de oudste twee gelukkig worden als ze eindeloos speelgoed koopt? En je benoemt al dat schoonzus opvoeden lastig vind en ze niet lekker in haar vel zit. Ik denk dus dat ze meer gebaad is bij iets van opvoedondersteuning dan een AMK-melding. Neem dingen uit handen, met de kinderen dingen ondernemen en ga bijv eens samen naar een CJG. Misschien dat je vanuit een sterkere band en meer info wel wat kan bereiken. Uiteindelijk moet ze er zelf achter staan als moeder Succes!
Opa en oma zijn zwakbegaafd. Ze zijn heel liefdevol en doen het huishouden ed . Oma doet 2 dagen vrijwilligerswerk en past ook 2 dagen bij ons op. Daarnaast heeft oma last van depressies en ligt ze veel op bed. Zelf verder naar buiten met de kinderen durft ze niet ivm straatvrees. Zij is verantwoordelijk voor de verzorging van de kleinkinderen, wat voor haar eigenlijk teveel is. Dit durft ze alleen niet aan te geven uit angst dat dochter boos op haar wordt. Opa zorgt voor het eten en vindt het vreselijk dat zijn arme dochter geen plaats heeft om te wonen.(is niet zo maar zo ziet hij het) veder zet opa fijn de hele dag de tv aan om de kinderen te vermaken en spelen opa en oma soms met hen. Meer kan opa niet aan. Opa durft ook geen nee te zeggen. Vandaar dat pubers daar graag binnen komen om te chillen.
Dit is helemaal waar. Probleem is dat ze erg boos wordt op een instantie als het CJG als die haar weer eens advies hebben gegeven waaruit blijkt dat ze negatief over haar denken. Ze wil geen externe hulp uit onzekerheid. Dingen ondernemen met de kinderen doen we wel eens maar dan wil ze zelf niet mee. Soms geef ik haar wel eens voorzichtig tips hoe je lastig gedrag het beste kunt aanpakken. Ze wil dan dat ik dat voor haar doe. Ik geef aan dat ik de moeder niet ben en dat ze het zelf moet doen. Dan zegt ze dat ik gelijk heb en dat ze het anders moet doen. Dit laatste lijkt haar niet te lukken....
Oke, het viel me gewoon op in je verhaal en ik vind dat het een hoop verklaart. Dan vind ik het heel goed dat jullie aan de bel willen gaan trekken (hulp zoeken) want deze situatie zal dus zomaar niet uit zichzelf gaan veranderen. En zoals ik lees, is hulp hard nodig want ik vind het heel zielig voor de kinderen wat daar gebeurd, of dat nu bewust of onbewust is. En iemand moet aan het welzijn van de kinderen denken. Ik denk inderdaad dat het geen overbodige luxe is dat er iemand of een instantie om de hoek komt kijken. Heel veel succes.
Wat de baby betreft: met 7 maanden nog niet kunnen zitten is niet shockerend, sommige zijn wat later. En teveel voeding? Hoeveel krijgt de baby dan daadwerkelijk? En wat vind het cb van de groeicurve. Wat krijgt de kleine naast melk etc. Help evt om een voedselschema te maken. Een houvast. Wat wel jammer is is dat ze de kleine niet oppakt om te voeden. Erg veel ruimte om te kruipen en te spelen zal er ook niet zijn in een tweekamerwoning. De driejarige: Zoals iemand anders al zei zijn tantrums op zich ook voorkomend. Ligt er erg aan hoe vaak, en ook hoe moeder ermee om gaat. Daarbij is papa ineens veel minder in beeld. Ik kan me voorstellen dat dat lastig is voor een kleintje. Hoe lang zitten ze al in de 2 kamerwoning? Is ze nog niet verder aan het zoeken naar een huis omdat ze het nog overweegt om terug te gaan naar haar man? En als ze echt klaar is met hem, kan je haar misschien beter helpen om een woning te vinden. Van ruimtegebrek kan je ook verlamd raken. En verantwoordelijkheidsgevoel kan afnemen naar mate er meer mensen verantwoordelijkheid nemen. Misschien als je een beetje met haar wil praten kan je juist haar mee de deur uit nemen. 1 op 1. Dat praat misschien een stuk makkelijker. De maatschappij verandert. Het word steeds belangrijker dat het sociale netwerk elkaar opvangt. Als je echt wilt helpen, kijk dan nog eens een keer goed naar wat je zelf kunt doen. (Snauwen is nooit goed.... )
Ik snap dat je je zorgen maakt om de situatie..het is dan ook verre van ideaal voor zowel je schoonzus als haar kinderen. Als ik je eerste post leest komt het op mij over dat je schoonzus ook helemaal niet gelukkig is en ze zich isoleert van het sociale leven. Ze weet diep van binnen dat ze haar kinderen tekort doet en koopt dat onbewust af met speelgoed. Ik zou haar zovaak als mogelijk mee naar buiten nemen en stapje bij stapje laten inzien dat het ook anders kan en moet. Ze zit nu vast in een helaas nare cirkel en hoe langer ze daarin blijft Hoe moeilijker het wordt om haar richting een normaal leven te trekken. Zodra zij wat lekkerder in haar vel zit ga je met haar en de kindjes op pad zodat ze eraan went dat de zorg en opvoeding constant bij haar ligt en niet bij iemand anders. Pittige gesprekken met haar zullen dan ook niet onvermijdelijk blijven maar ik zou het niet bij het eerste en beste uitstapje doen. Lekker samen wandelen, even lunchen ergens, met de kinderen naar een indoor speelplein. .Het hoeft allemaal geen hele dag in beslag te nemen of Veel geld te kosten maar ze vind het allemaal wel prima zo en daar moet ze uit zien te komen.
En trouwens ik vind het erg raar dat er sommige hier roepen dat ze het een naaistreek vinden als iemand een melding bij het amk zou maken. Sorry??!!! Dan zal er hoogstwaarschijnlijk iets niet in orde zijn waardoor die persoon zich ernstig zorgen maakt om het kind. Het gaat namelijk om het belang en het welzijn van het kind!! Een naai streek? Nee zeker niet. Ik zou zelf niet zo gauw een melding maken maar als het moet dan zeker wel
Ik vind dat de vader in dit verhaal behoorlijk buiten beschouwing wordt gelaten. Hij hoort in deze situatie een centrale rol te spelen in de oplossing van de problemen, het zijn nota bene zijn kinderen. Alles wat je wilt doen moet in mijn ogen in overleg gaan met de vader, waarbij je de situatie heel duidelijk neerlegt en hem vraagt om actief naar oplossingen te zoeken, evt om samen veilig thuis oid te bellen.
Helemaal eens. Als ik zou weten van kinderen in een dergelijke situatie zou ik meteen vandaag nog aan de bel trekken, desnoodsbij het AMK. Simpelweg omdat het emotionele welzijn en de fysieke gezondheid van deze ontzettend jonge kinderen nu al in het geding is en niemand anders grijpt verder in, inclusief de vader. 😢 De moeder en haar ouders zijn overduidelijk niet in staat om voor deze arme stumpers te zorgen en als er niet snel actie wordt ondernomen zal het steeds lastiger worden om de schade ongedaan te maken. De moeder zegt van haar kinderen 'te houden' maar dat zie ik hier absoluut niet terug. Van je kind houden betekent je kind op de eerste plaats zetten en goed voor je kind zorgen in alle opzichten! Dat gebeurt hier overduidelijk niet dus die kindjes hebben hulp nodig en de rest van het gezin ook. Vader komt ook over als een lamzak anders had hij allang ingegrepen. 😏 Dus bellen, alsjeblieft! Vandaag nog! Die kleintjes zullen je wanneer ze later ouder zijn eeuwig dankbaar zijn. 👏🏼
Op zich mee eens, maar de passiviteit en/of onwil van vader is al gebleken. Dus daar zou ik weinig vetrouwen in hebben en in het geval van TS daar niet op wachten, het duurt allemaal al veel te lang.
Je kunt veilig thuis ook bellen voor advies! Dan wordt er helemaal niks gemeld. Als je wel meldt starten ze een onderzoek als ze dat nodig vinden. Dan verzamelen ze info bij oa school en huisarts. Pas als daar echt iets uit komt komen ze naar je schoonzus. Soms denk ik weleens dat de gemiddelde zp-er denkt dat bellen gelijk staat aan een uithuisplaatsing maar dat is echt niet zo