@Pera, sorry als ik volgens jou ongenuanceerd was. Ik heb juist alleen gereageerd op het stukje voeding als voorbeeld uit het verhaal van TS en wat zij daar beschreef. Ik zeg juist niet dat overgewicht verwaarlozing is. Een en ander hoort altijd in perspectief en omstandigheden afgewogen te worden. Maar nogmaals sorry als je je gekwetst voelde.
Als me schoonzus het zou doen achter me rug om zeker wel.het kan ook op een andere manier ik zou eerst advise vragen of school informeren misschien kunnen ze er wat mee?
Ik zou zo snel mogelijk een stevig gesprekje met vader voeren. Even duidelijk uitleggen waar jullie je precies allemaal zorgen over maken en dat het op deze manier echt niet goed komt met zijn kinderen. Biedt aan om samen met hem naar veilig thuis te stappen. Voor advies in eerste instantie en kijk wat daar uitkomt.
Een vriendin van van mij heeft samen met een zus een melding gedaan met hun jongere zus. Dit omdat het echt niet goed ging. Vind dit heel knap, met meer hulp gaat het nu echt wat beter. Iemand moet voor de kinderen opkomen.
Is het je eigen opvatting dat het gedrag heeft van een 17 jarige of vast gesteld door een specialist? Zo niet. Praat met haar, misschien heeft ze wel ergens last van. Een depressie ofzo..
Er is toch al heel veel gepraat en ze weert het allemaal af. Dan heeft vrijblijvend praten toch geen zin meer lijkt me. Ik zou dus echt bellen met veilig thuis. Iemand moet het toch voor de kinderen opnemen?
Mee eens. Verder vind ik haar depressief overkomen (maar ben uiteraard geen dokter). Praat eerst met de vader van de kinderen en schakel eventueel een huisarts in. Daarna kun je altijd nog een melding doen. Besef wel goed wat voor gevolgen dat kan hebben. Over de voorbeelden die je noemt. 3-jarigen hebben driftbuien, dat hoort erbij (voor sommigen althans). Mijn kinderen zijn best snel met dingen, maar konden geen van drieën met 7 maanden zitten. De oudste had fors overgewicht zonder medische oorzaak als baby. Hij at gewoon gezond en niet meer dan nodig (inmiddels prima op gewicht). De situatie klinkt verre van gezond, maar de voorbeelden mbt de kinderen vind ik niet het toonbeeld van mishandeling.
Als er vooraf geen gesprekken waren geweest dan zou ik het enigszins nog kunnen begrijpen dat de moeder boos zou worden. Maar ts en haar man hebben vaker gesprekken met haar over de situatie gehad maar het schijnt niet tot haar Door te dringen. Sommige mensen hebben nou eenmaal een harde aanpak nodig om ze wakker te schudden en dat hoeft echt niet gelijk een uit huis plaatsing te zijn want dat gaat niet zo 1 2 3
Dit! Ik heb de indruk dat schoonzus zwaar met zichzelf in de knoop zit. Alhoewel ik het eens ben dat de kinderen meer aandacht nodig hebben, is het in mijn ogen geen mishandeling. Daarbij ging onze jongste pas een week voor zn eerste verjaardag zelf zitten en de andere twee tussen 8 en 9 maanden. Ook het gewicht met 7 maanden kan per kind enorm verschillend zijn. Ik begrijp uit je verhaal dat ze eigenlijk van jullie niets wil aannemen omdat ze het als kritiek ziet (wat natuurlijk ook wel een beetje klopt ). Ken je ook een goede vriendin van haar met wie ze wel alles durft te bespreken?. Misschien dat je eens haar de situatie kunt voorleggen. En vragen of zij eens met schoonzus kan praten om te zien hoe jullie met zn allen haar kunnen helpen. Persoonlijk denk ik (nav wat ik uit je verhaal gelezen heb) dat ze iemand nodig heeft die naast haar staat. Haar bevestigt in de dingen die ze wel goed doet (bijv door te zeggen: wat lopen je kinderen er altijd netjes bij) en haar helpt met structuren te veranderen zonder veroordeling. (Bijv. Zullen we samen met de kids een eindje wandelen? Weet een leuke speelplek in de buurt). Het is natuurlijk lastig inschatten als je iemand niet kent, maar zo zie ik het vanuit wat ik interpreteer uit je verhaal
Ik geloof trouwens wel dat het gedrag van een 3-jarige mede bepaald KAN worden door de hoeveelheid aandacht. Ik had onze 3 jarige altijd goed "onder de duim" (klinkt beetje negatief, maar weet het ff niet anders te omschrijven). Totdat ik heel ziek werd deze zwangerschap en niks meer kon. Alleen liggen. Hij nam toen echt een loopje met me; en luisterde totaal niet meer. En als er anderen bij waren was het nog erger. Anderen namen namelijk de opvoeding over omdat ik niks meer kon. Hierdoor had hij geleerd dat hij niet naar mij hoefde te luisteren als er anderen bij waren. Toen ik weer beter werd, heb ik me echt een aantal dagen erop gericht dat hij weer respect voor mij kreeg. En nu is het weer mijn heerlijke lieve jongetje. Met af en toe gezonde nukken. Maar het is ook echt per kind verschillend. Dus je kunt adhv het gedrag van een 3-jarige niet veel opmaken in mijn ogen.
Ga altijd voor de veiligheid van de kinderen en niet het ego van de moeder. Zoals ik het lees heb je al veel geprobeerd met praten, dat werkt blijkbaar niet. Dan zou ik inderdaad Veilig Thuis bellen voor advies, kijken of zij nog een andere invalshoek weten. Zo niet of werkt het niet, dan een melding doen. Dan blijkt vanzelf of er meer hulp nodig is in het gezin.
Dit vind ik 1 van de weinig zinnige opmerkingen in dit topic. Een melding bij het AMK is op basis van wat ik lees echt een brug te ver!
Ik vind dit raar. Je wilt je schoonzusje niet afvallen, maar je wilt wel Veilig Thuis inschakelen? Ik zou juist eerder de vader er wel bij betrekken. Het zijn ook zijn kinderen en ik denk dat hij ook niet blij wordt van een melding terwijl hij niet eens goed weet wat er nou daadwerkelijk aan de hand is en zelf actie kan ondernemen. Wellicht met hulp van een opvoedingscoach en een maatschappelijk werker is er juist goed wat te veranderen aan de situatie. Een melding en eventuele gevolgen van dien zijn niet ongedaan te maken.
Vind helemaal een aparte situatie. Ook arme schoonouders trouwens die hier ook mee opgescheept zitten. Die zijn duidelijk niet in staat om hun grenzen aan te geven naar hun dochter toe, die moeten haar terug sturen naar haar eigen huis. Of op zoek samen naar een woning voor haar en haar kinderen. Je schoonouders passen ook op jouw kinderen twee dagen per week en zijn zwakbegaafd en schoonmoeder depressief! Is dat niet iets te veel hooi op de vork voor je schoonmoeder. Ze is duidelijk wel goed voor jouw kinderen anders laat je je schoonmoeder niet op je eigen kinderen passen. De kinderen klinken idd verwaarloost die vader klinkt als een niksnut en die alles maar best vind zo lang die kinderen er maar niet zijn welke man accepteert dat zijn vrouw met drie kinderen in een 2 kamer appartement zit?? Zijn vrouw die alleen winkelt en shopt en zij heeft hem drie kinderen geschonken kon hij na de tweede zijn verstand niet gebruiken( condoom) . Allemaal klinken ze in dit verhaal ( beperkt). Zou idd zeker advies in winnen maar je schoonmoeder lijkt mij een prima mens anders laat je haar niet op je eigen kinderen passen vind dit dus zo raar in dit verhaal echt. Kindje van zeven maanden hoeft idd niet speciaal al te kunnen zitten maar ja over eten kan fles geven is makkelijk snel de kinderen worden niet uit gedaagd en verzorgd dat is wel zorgelijk. En 17 jarige bij je schoonzus wat doet die bij haar??? Moet die niet naar school of werken? Of je schoonzus kan het niet aan of ze vind het allemaal maar best. Win advies in en kijk dan wat je gaat doen. Het wel zijn van de kinderen moet wel voorop komen te staan. Dat lijkt mij wel duidelijk in dit verhaal. Begeleiding hulp bij verzorging kindje van drie naar peuterspeelzaal!!
Natuurlijk melden bij Veilig thuis en dit ook vertellen aan de familie - je hebt al vaker je zorgen kenbaar gemaakt. Kinderen worden heus niet zomaar uit huis geplaatst! Dat kan alleen na uitvoerig onder zoek en toestemming van de rechter. (Werk in de zorg) Er wordt juist gewerkt aan verbetering van toestand van de kinderen en de ouders. Zelf had ik allang gebeld en situatie (en mijn eventuele dilemma)voorgelegd, daar zijn ze voor. Misschien dat je schoonzus boos wordt alles ze zich niet meer als verwende puber kan gedragen maar jij kan jezelf in spiegel aankijken dat je drie kinderen probeert te helpen waarvoor duidelijk niemand anders opkomt. Dit is niet iemand afvallen maar meest zorgzame wat je kan doen
Dat snapte ik ook niet Elmow, waarom laat je een zwakbegaafde depressieve vrouw met zo'n situatie thuis nog twee dagen bij je oppassen?
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het deels ook wel met Elmo eens ben: schoonouders (oma) passen 2 dagen op jullie kinderen en zorgen dan wel goed voor hen? Dat strookt toch niet met de zorg voor de andere kleinkinderen? Ik zou mijzelf überhaupt afvragen of een zwakbegaafde depressieve oma die schijnbaar de zorg niet aankan, wel om mijn kinderen zou moeten passen twee dagen. Natuurlijk is het niet hun verantwoording uiteindelijk, maar ik vind het raar dat er schijnbaar een deel van de week wel goed gezorgd kan worden voor kleinkinderen en het andere deel in het eigen huis niet echt. Is het ze dan niet allemaal teveel? Heeft iedereen dan niet hulp nodig daar?
Bij mij op het consultatiebureau wordt in groepsverband een soort cursus aangeboden, dat heet geloof ik Stevig ouderschap. Daar krijg je dus uitleg en tips over hoe kindjes in elkaar zitten, hoe je situaties kan aanpakken, etc. Samen met andere ouders praat je hierover en wissel je tips en ervaringen uit. Misschien wil je schoonzus hier wel naartoe? Ik denk wel dat het verstandig is om haar man hierbij te betrekken. Met de huisarts praten lijkt me ook verstandig. Zou eerst in een klein groepje proberen op te lossen. Helpt dat niet dan zou ik ook school informeren en als laatste redmiddel een melding doen van verwaarlozing. Snap dat je schoonouders het goed bedoelen maar kinderen hebben meer nodig dan tv en eten. Een baby van 7 maanden hoort in een box of op een kleed op de grond zodat hij alle mogelijkheden krijgt om te rollen en draaien, proberen speeltje te pakken, zich opdrukken zodat in elk geval de spieren getraind worden. Zelf zitten hoeft op deze leeftijd nog niet maar ze moeten wel er naartoe kunnen werken. En dan lukt niet wanneer je de hele dag alleen maar kan liggen. Oudere kinderen moeten kunnen rondrennen, spelen in de speeltuin, spelletjes kunnen doen, samen boekjes lezen. Veel sterkte ermee, het lijkt me erg moeilijk.