Ik vind het ook raar dat je zwakbegaafde oma wel op je eigen kinderen laat passen, maar nog raarder vind ik het dat je vader niet alles verteld omdat je je schoonzus niet wilt afvallen, maar wel een melding wilt maken. Heel aparte situatie.
Helemaal mee eens, Ik lees verschillende bijzondere verhoudingen. En is de vader echt zelf erg passief of wordt hij op afstand gehouden?
Ben het helemaal met je eens. En voor mij klinkt dit niet depressief. Het klinkt meer als gedrag dat in stand wordt gehouden. Kinderen nemen voor je eigen ik en daarna word er niet meer naar om gekeken. Als ik dan lees dat "moeder" liever ligt te flikflooien met een 17jarige, gaat shoppen en op haar telefoon zit te pielen dan vind ik daar weinig depressiefs aan. Kinderen worden op een vierkante meter geparkeerd voor de tv, kleintje komt niet uit de maxi cosi of wipstoel en als ie piept krijgt ie gauw een fles in z'n handen... Moeder lijkt mij eerder handelsonbekwaam, en pa vind het wel oke.
Het klinkt best zorgelijk ja. Ze houden het gedrag allemaal in stand. Volgend jaar krijgt ze vast kind nummer vier. Als ze allemaal wat zwak begaafd zijn, dan komen ze er zonder hulp gewoon niet uit. Zou dit misschien een oplossing kunnen zijn? https://home-start.nl/pages/Home-start/Home Ik ken wel moeders die erg veel gehad hebben aan deze organisatie om alles weer op de rit te krijgen. Tja, als je echt het idee hebt dat je met praten niet verder komt, kun je eeerst het AMK bellen voor advies en als je een melding maakt, kun je dat toch ook eerlijk zeggen. Dat je je zorgen maakt en voor iedereen, opa, oma, vader, moeder en uiteraard de kinderen, hulp komt om weer een beter leven te krijgen.
Dit kan ik ook niet rijmen. Vooral omdat er ook een hoop niet concrete informatie tussen ts d'r stukken staat. Daarbij vraag ik me ook af hoe jij aan dit plaatje komt. Is het van horen zeggen, is het als je op bezoek bent etc. Ontloopt ze misschien mensen.
Ik snap vooral niet dat je dingen anoniem wil doen. Als het echt zo erg is, dan boeit het niet of iemand 'boos' is als je wat zegt, dan ben je verplicht wat te zeggen.
Dit! Ik zie daar echt de logica niet van in; de vader er niet meer bij willen betrekken zodat hij kan helpen, maar wel een instantie om hulp willen vragen met alle gevolgen die daar bij zouden kunnen horen.. Verder sluit ik me bij iedereen aan die al heeft genoemd dat 'overgewicht' op die leeftijd echt niet hoeft te komen van volproppen (ik vraag me serieus af hoe je een kind van 7 maanden überhaupt vol kunt proppen op basis van flesvoeding) en dat niet kunnen zitten op die leeftijd gewoon normaal is, net als de driftbuien van een 3-jarige. Ideaal klinkt het zeker niet, nee, maar het lijkt me in deze situatie júíst belangrijk om de personen die direct met de kindjes te maken hebben erbij te betrekken en ervoor te laten zorgen dat er verbetering komt, niet meteen het AMK.
Het amk bellen gaat erg ver. Maar als ik jou zo hoor zou ik me ook zorgen maken. Jou manier van praten zegt denk ik wel wat over de manier van ruzie maken met je ex. Dit wil een melding natuurlijk niet goedpraten maar snap de zorgen van een buitenstaander wel.
Nou haha. Haar manier van praten ik snap het wel. Als iemand een melding doet over jouw en je kinderen. Weetje het kan goed bedoeld zijn. Maar je zal maar met goede bedoelingen je kinderen kwijt raken!! Dan zou ik misschien ook dreigende taal uit slaan. Als iemand mijn kind wat aan wil doen ga ik ook niet vrolijk doen maar kies ik onbewust ook voor de aanval. Logisch ook!
ik vind persoonlijk overigens contact met het AMK helemaal niet te ver gaan. Buiten het niet zitten want dat hoeft natuurlijk niet met 7 maanden, en het dik zijn...vind ik altijd lastig bij een baby. Vind ik de geschetste situatie gewoon niet oke en veilig voor een kind. Het is geen gezonde omgeving. Het liefst zou ik die stap zoals ik eerder zei dus wel met vader erbij nemen. Maar als dat niks wordt dan zonder hem. Hier moet iemand opkomen voor die arme kinderen. Maar ook ik ben wel nieuwsgierig waarom jij zwakbegaafde mensen op jouw kinderen laat passen?
Maar vader wordt volgens mij bewust erbuiten gehouden. Eerst vader erbij betrekken, kijken of hij wat kan veranderen en als dat niet lukt inschakelen. Dan nog zou ik het via de huisarts spelen, ik denk dat schoonzus meer gebaat is bij hulp dan bij een anonieme melding.
Dit! Ik vind het ook vreemd.. Werk zelf met kinderen met een licht verstandelijke beperking en complexe gedragsproblematieken en maak helaas voldoende schrijnende situaties mee waarin we een zorgmelding hebben moeten maken en BEIDE ouders worden dan aangesproken. Ik vind ook dat er veel aannames worden gedaan.. Heb je alles zelf gezien of heb je het uit tweede hand? Mensen die zwakbegaafd kunnen dingen ook anders beleven, houd daar rekening mee. Blijf het gesprek aangaan, vraag door en vat regelmatig samen. Vraag na of ze je begrepen hebt. Zet eventueel wat ( doelen) op papier. Begin klein, bijvoorbeeld elke dag de kinderen en half uur voorlezen. En bespreek wanneer deze doelen behaald moeten zijn. Ik weet dat bovenstaande ook lastig is omdat je niet teveel in de hulpverlenerrol moet gaan zitten als familielid. Ik denk dat het nooit verkeerd is om info te vragen bij Veilig Thuis. Als alles klopt wat je zegt zou een melding terecht zijn en ik zou deze met mijn eigen naam doen. Ik snap dat ouders miss eerst boos zijn maar dat ze het achteraf fijn vinden dat iemand het welzijn van hun kinderen belangrijk genoeg vind om stappen te ondernemen. Als er niets asn de hand is kom je echt niet in een systeem of dergelijke. Succes met de situatie!
Soms kan t helpen om tegen degene over wie t gaat te zeggen dat je melding gaat doen als er niks verandert Ik heb t zelf met mijn zusje gehad. En zij heeft toen zelf Hulp ingeschakeld en die helpen haar nu op de goede weg Ik vind niet achterbaks soms moet je wat doen wat een ander niet doet Succes ermee en denk bij je beslissing aan de kindjes
Ik heb destijds juist expres niet meteen gemeld bij het AMK omdat ik er juist dan weinig vertrouwen in had dat er iets zou gebeuren. Bij een melding gaan ze in gesprek met de ouders. Maken ze zich na dit gesprek geen zorgen en zijn er geen andere meldingen, is de kous daarmee af. Aangezien mijn zwager heel aardig en meegaand kan overkomen, was ik bang dat er dus niks zou gebeuren. Mensen denken bij een melding meteen aan een uithuisplaatsing! Dat is zwaar overdreven. je kinderen worden echt niet zomaar meegenomen. Ik vond (en vind) dat vrjwillig hulp aannemen uiteindelijk misschien meer resultaat oplevert dan gedwongen hulp. Maar als de schoonzus van ts dit niet in wil zien, zit er niks anders op dan een melding te maken en dan geef je het over aan de proffesionals. Meer kun je dan niet doen ( behalve zelf veel liefde geven aan deze kids en ze het goede voorbeeld geven).
Waarom kun je het haar niet gewoon vertellen, ik wordt hier zo kwaad om.. En dat notabene bij familie.. zou jij er verantwoordelijk voor willen zijn dat die kindjes afgepakt zou kunnen worden dankzij zo een belletje.. Als ik die schoonzus was en dat zou mij gebeuren dan had ik je hoofd eraf getrokken.. En dan blijf ik nog netjes.. Kinderen ontwikkelen zich anders en een relatie crisis gaat vast niet in de koude kleren zitten bij die kinderen maar om zo dramatisch te gaan lopen doen.. Je weet dat er echt kinderen zijn die dagelijks worden mishandeld en echt verwaarloosd worden.. Geen nieuwe kleding, 0 speelgoed, niks of nauwelijks eten... Helemaal 0 liefde van mama.. Ja je schoonzus heeft een schop nodig onder haar reet maar dat is het ook wel een beetje..
Void, als je alles had gelezen weet je dat ze al meerdere malen gesprekken heeft gehad met haar schoonzus. Als dat niet helpt, wat moet je dan? Ik vind dit wel vallen onder verwaarlozing, deze kinderen komen veel tekort aan aandacht, liefde en de kans om zich verder te kunnen ontwikkelen. Dat er kinderen zijn die het nog erger hebben, maakt dit geval niet minder schrijnend. Als schoonzus niet wil/kan veranderen, moet er hulp komen. En wow, haar hoofd eraf trekken.. het gaat niet om JOU, het gaat om de kinderen. Natuurlijk zou ik, als ik opeens ongewild/onverwacht een bezoek zou krijgen van Veilig Thuis mij verraden voelen en boos. Maar ik mag toch hopen dat mensen het doen omdat zij zien dat mijn kinderen duidelijk iets tekort zouden komen.
Is niet raar. Ik vind dat nogal wat om te zeggen! Als het kind echt te dik is, dan houden ze het bij het CB wel in de gaten en trekken ze daar aan de bel als het niet goed is. Is niet raar. Kan ook gewoon karakter zijn. Ik denk niet dat jij kunt vaststellen waar het door komt en of het abnormaal is. Dat is de zaak van je schoonouders. Ik durf de wedden dat dit in meer dan de helft van de Nederlandse gezinnen gebeurt. Zou ik niet doen, maar je kunt wel Veilig Thuis bellen, de situatie voorleggen (zonder overdrijven, maar mét concrete voorbeelden) en om advies vragen. Zij geven dan wel aan of een melding nodig is. Van wat ik hier zo lees, verwacht ik het niet. Of de kinderen verwaarloosd worden, kan ik niet zeggen. TS ook niet. Zij ziet ook alleen maar fragmenten. Het lijkt me sterk, overigens. Ze wonen bij opa en oma. Die geven toch ook aandacht en liefde? Al zou de schoonzus haar kinderen totaal negeren, dan is dat heel kwetsend, maar als de opa en oma alle zorg op zich nemen, is er van verwaarlozing geen sprake.
+1. Daarbij de hulpverleners zijn ook mensen. Mensen die veel te veel op hun bord krijgen in te weinig tijd. Mensen maken fouten. Dus uitgesloten is het niet dat die kinderen uit huis gehaald kunnen worden. In instellingen kan je ervan uit gaan dat kinderen emotioneel verwaarloost worden. Een ouder die minder aanwezig is, is altijd nog fijner dan een ouder die je af en toe ziet. In de teksten die je schrijft is een deel dat bestaat uit in twijfel te trekken informatie, een deel interpretatie en een deel info waarvan ik me afvraag hoe je eraan komt. Zet het om in feiten (zonder eigen mening), controleer de feiten, streep door wat normaal kan zijn, streep door wat niet onder verwaarlozing valt maar onder dingen die jij anders zou doen, maak onderscheid tussen tijdelijk en permanent. Zie wat je dan overhoud en wat jij daarin kan betekenen. Als ik bijv commentaar zou krijgen over het niet kunnen zitten van mijn baby met 7 maanden, terwijl gewoon niet elke baby dat kan, dan zou je bij mij ook op verweer gaan stuiten.
Nou meerdere malen heeft ze misschien gesproken met schoonzus, maar de vader van de kinderen wordt niet eens ingelicht. En ook hij krijgt ermee te maken als er een melding wordt gemaakt.