Oja over het praten. Mijn broer sprak met 3,5 nog steeds niet doordat hij te druk bezig was met andere dingen. Mijn moeder kreeg toen advies hem naar peuterspeelzaal te brengen. Toen ging het heel snel met praten. En toen hij eenmaal kon praten waren zijn nukken ook snel voorbij omdat hij zich toen kon uitdrukken. Hoeft dus niets te maken te hebben met verwaarlozing Daarbij zie ik geen enkele reden wat het niet kunnen praten met verwaarlozing te maken kan hebben in deze situatie. Er zijn toch genoeg mensen om hem heen die ook met hem praten?
Het gaat om het totaal plaatje! En dan nog, dan als er een spraakachterstand is, dan ga je als moeder toch zoeken naar hulp. En als dat heel simpel is de peuterspeelzaal, dan lijkt me dat iets wat je dan doet. Maar niets doen vind ik dan onderdeel van het plaatje in dit geval
Mee eens. En dat gezegd hebbende: Ik snap wel waarom TS iets wil doen en misschien ook wel denkt aan het AMK. Ze wil helpen, maar kan dit niet, omdat met háár adviezen niks gedaan wordt. Zo'n gevoel van machteloosheid kan een mens soms wat extremer laten denken en doen dan normaal.
Ik zie ook dingen die anders kunnen. En advies vragen kan zeker geen kwaad. Maar er ontbreken veel te veel details in het verhaal om hier nu je conclusies uit te trekken.
Dit. En ik vraag me af , en ook dat is speculeren (!), of ts niet gefrustreerd is dat schoonzus niet wil werken aan haar relatie en vervolgens een relatie met een 17-jarige heeft. Ik kan me indenken dat je dan extra alert bent bij andere zaken die zich afspelen daar. En misschien te snel je conclusies trekt. Maar dat kan alleen ts ons vertellen
Jij trekt ook te snel je conclusies, die vriend van 17 is een goede vriend heeft ts geschreven Ik denk, ondanks dat ts misschien aannames doet, dat er wel meer aan de hand is dan dat het alleen even wat minder gaat. Ik denk dat ts dat beter kan inschatten dan wij.
De omschrijving van de schoonzus van ts, is bijna identiek aan de omschrijving die ik mijn moeder heel wat jaar terug gegeven zou hebben. Jaren, jaren, jaren lang werden wij verwaarloosd. Hoe ouder ik werd hoe meer teleurgesteld ik raakt in de mensen om me heen. Niemand deed wat! Juffen, meesters, buren, familie.....niemand! Ja er vonden gesprekken plaats met mijn moeder. Maar hoeveel zin heeft het om gesprek te blijven voeren met iemand, die niet wil beseffen dat ze fout bezig is? Er wordt, terecht, over momentopnames gesproken. De dingen die ts noemt zijn momentopnames, dit kan ook niet anders. Als je niet 24/7 op iemands lip zit is alles een momentopname. Elke melding die gemaakt wordt bestaat uit momentopnames, aannames enz. Een grote reeks aan momentopnames kunnen een goed beeld schetsen van de werkelijke situatie thuis. Ik ben het met meerdere eens, dat de situatie met de vader besproken moet worden. Daarnaast veilig thuis om informatie vragen over de beste stappen die je kunt zetten. Aanbieden om wat met de kinderen te doen is natuurlijk altijd goed. Aanvulling op mijn eerste stukje: De school van mijn jongste broertje(laat komer, 16 jaar leeftijdsverschil tussen ons) heeft meerdere meldingen gemaakt. Toen hij in groep 5 zat is het balletje gaan rollen. Mijn broertje kreeg therapie, mijn moeder kreeg therapie en cursussen. Wij zagen hem opknappen en haar steeds meer in haar moederrol stappen. Inmiddels gaat hij naar de brugklas en is hij een vrolijke jongen. Zij doet heel erg haar best. Het blijft moeilijk voor haar om niet terug te vallen in haar oude gedrag, maar ze houdt zich sterk. Mijn zussen en ik hebben vaak gesproken over het AMK bellen. Wat een vreselijke beslissing om te moeten nemen. Waar doe je goed aan? Gelukkig is het balletje gaar rollen voordat ik een melding gemaakt had. Al blijf ik het mezelf kwalijk nemen dat ik het niet eerder gedaan heb. Misschien waren ze dan eerder geholpen!
Uuh..een vrouw van 31 die in scheiding ligt en 3 kleine kinderen heeft hoeft geen relatie aan te gaan met een minderjarige! Alleen dat feit is al te zot voor woorden. Tel daarbij op al de zaken waar de schoonzus (ts dus) zich zorgen over maakt en een melding of advies is meer dan terecht. Die vrouw hoort zich druk te maken over het welzijn van de kinderen en ze te verzorgen ipv te gaan liggen ransapen met een puber.
Ja toch...ik neem aan dat ze niet dag in, dag uit zitten te ganzenborden. En ja; dat is een aanname..
Tsja het effect van met zijn allen op een rij staan. Om en om het verhaal door fluisteren. En dan achteraf kijken wat er nog van het beginverhaal over is.
Hele stomme vraag maar mag ze daar wel wonen? Het is een 55+ woning miss zijn er al wel meldingen gedaan door buurtbewoners? weet namelijk dat als mijn kind of me nichtjes op bezoek is bij oma dat er gezeurd woord.
Ik kan het stukje zo niet terug vinden, maar waar is de vader in dit verhaal? Er wordt geschreven dat ts zich niet over het gedrag van haar schoonzus wil uitlaten om haar af te vallen, maar wel amk willen bellen voor advies. Zou je niet eerst in gesprek gaan met de vader? Misschien heb ik er overheen gelezen hoor, maar in de openingspost komt het al niet naar voren.
Zou ook contact met vader leggen, huisarts en tips opvragen voor meteen melding te doen... Ik heb ook een tijdje rond gelopen om melding te doen over iemand bij het AMK... Uiteindelijk niet gedaan... Deze persoon was al 2x door andere aangemeld bij het AMK, en er was ook al politie bij geweest 2x... Snap je twijfels wel... Roept toch altijd een hoop emoties e.d. op... Maar zou eerst meer zelf proberen en het ook niet anoniem doen... Maar vertellen wat je van plan bent en waarom ook...
Er staat nergens dat die twee iets hebben met elkaar, dat hebben anderen ingevuld en er een verhaal van gemaakt
Wat een hendrikhaan-verhaal dit. In de openingspost zegt de 3-jarige nauwelijks wat en hangt de moeder met een 17-jarige vriend rond. Een paar paginas verder kan de 3-jarige uberhaupt niet praten en heeft de moeder zelfs een relatie met de jongen
Ik ben het volledig eens met Strijkkraal. Ik vind het stuk voor stuk geen zorgwekkende dingen. Ga je ze echter optellen en naar het totaalplaatje kijken, vind ik het verwaarlozing. Ik zou willen dat er iemand voor mij was opgekomen en een melding had gemaakt. Dat had me een hele hoop trauma's en hulpverlening gescheeld. Zoals terecht gezegd werd "het houd niet op, niet vanzelf". Je kan lullen tot je een ons weegt, als iemand het probleem niet ziet (wat ze overduidelijk niet ziet), heeft praten niet zo'n zin.
O God, tja, misschien werken ze wel samen voor een drugsbende en doen ze aan wapensmokkel, zijn ze bezig met geld drukken in dat kamertje oid Als je je eigen fantasie in het verhaal wilt mengen zou ik het een stuk spannender maken