Nou hier niks bijzonders in het gesprek. Kille vrouw, die me enorm overviel met een hoop poeha. Het is in ieder geval vastgesteld dat het achondroplasie type 2 is. Maar verder is het nog afwachten of het wat genetisch is dat van mij of m'n vriend komt... Binnen nu en 6 welen horen we meer, het DNA is opgestuurd naar Groningen. Hoe was je echo daisy?
Jammer dat het gesprek zo tegenviel. Wat bedoel je met poeha? Wij mogen morgen en hoop eigenlijk op een fijner gesprek... Is het DNA nu opgestuurd of waren nog niet alle onderzoeken binnen?
Een hoop moeilijke woorden. Ik kon het wel volgen door m'n medische achtergrond, maar m'n vriend had er wat meer moeite mee. Het was een echte professor met wat minder empatischvermogen dan de gemiddelde dokter. het DNA was al opgestuurd naar Groningen, daar gan ze kijken of de mutatie op gen 4 zit geloof ik. Als dat zo is krijgen wij denk ik ook nog onderzoeken. Het blijft echter 10% kans dat het genetisch is, dus 90% kans dat het een spontane mutatie is. We hopen natuurlijk op het laatste, dan kunnen we gewoon op een natuurlijke weg verder met zwanger worden. Mocht het door het DNA van een van ons komen dan gaan we een pgd traject in, omdat je dan 50% herhalingskans hebt en we willen dit niet nog een keer mee maken. Wat voor gesprek krijg je precies morgen?
Wat jammer dat het gesprek zo tegenviel. Niet leuk als er zo kil wordt gedaan. Bedankt voor het vragen meis, maar ik heb 'm morgenmiddag pas
Hoi dames, En was de echo goed daisy? @ jajo, vervelend dat het een kil gesprek was. Ik duim met je mee dat het een spontane mutatie was. Dan is zes weken wachten een hele lange periode. Hoop dat je genoeg afleiding hebt. Zodat de zes wk snel voorbij zijn en je je weer kunt richten op de toekomst. Hier heb ik vandaag een echo gehad en ons kleine meisje groeien boven verwachting goed. Als ze haar tijd uitzit wordt het een 8 ponder. (Ze is nu al 6 pond). Net als haar vader en ik. Ik hoop nog steeds dat ze wat eerder komt, maar ze heeft nog zoveel vruchtwater dat ze daar voorlopig goed zit. Het voelt heerlijk dat ik me daar druk over kan maken. Want ik zit nu echt in een luxe positie. Dat besef ik me des te meer als ik andere verhalen lees hier op het forum. Ik wens alle dames hier ook het moment toe dat alles goed lijkt te komen met hun eigen wondere.
De echo was gelukkig weer goed! We zagen de kleine zelfs even duimen (zo lief!). Over 3 weken weer controle, maar eerst gaan we over 2.5 week een geslachtsbepaling laten doen
Hallo meiden, Een nieuwe lotgenoot meldt zich.... Sinds onze prachtige dochter eind 2015 stil geboren is na een voldragen zwangerschap heb ik al veel meegelezen. Gister ontdekte ik dit topic en ik denk dat het me misschien zal helpen om hier mee te lezen en schrijven... Wil ook graag weer zwanger worden. Ga vanmiddag alle verhalen even terug lezen....
Welkom Nena, Wat vreselijk ook na een voldragen zwangerschap. Wat moet dat moeilijk zijn voor jou en je partner. Je bent van harte welkom hier. Ik hoop dat het je helpt bij het verwerken. Ben benieuwd naar je verhaal, maar als je het niet wilt delen is dat ook oké. Sterkte.
Welkom Nena, wat een verdriet Wij zijn onze tweede dochter ook na een voldragen zwangerschap verloren, door een knoop in de navelstreng. Daarna 2 miskramen gehad maar nu lijkt het de goede kant op te gaan. Ik hoop dat je snel weer zwanger mag zijn en deel alles wat je wil delen hier
Heb veel terug gelezen en zie veel herkenning. Wat is het toch verdrietig om te lezen dat er zoveel lotgenoten zijn. Toen het net gebeurd was dacht ik de enige op de wereld te zijn. Nu merk ik dat het toch nog veel te vaak gebeurt. In het kort mijn verhaal: hele fijne zwangerschap gehad, mijn geluk kon niet op. We waren zo gelukkig. Toen brak de hel los. Het hartje van ons lieve meisje klopte niet meer. Wat een paniek. Toen ik haar in mijn armen had was ik verdoofd maar ook trots. Eindelijk konden we haar zien. Ze was perfect. Uit onderzoek is gebleken dat de placenta niet goed gefunctioneerd heeft. We zijn er kapot van maar willen ook graag weer zwanger worden. Zoals zo velen heb ik ook die enorme drang om mijn moedergevoelens te kunnen uiten, te kunnen zorgen voor een klein kindje..... hopelijk gaat dit niet te lang duren... Deze periode van het nog niet zwanger zijn vind ik zo moeilijk. Op dit moment zou dat mijn enige lichtpuntje kunnen zijn in al deze ellende. Helaas kun je dit niet afdwingen.. Hoe gingen of gaan jullie daar mee om?
Nena wat vreselijk als het zo laat nog mis gaat! Hopelijk ben je snel weer zwanger. Weten ze hoe het kwam dat de placenta niet goed functioneerde?
In de aanleg is dit al mis gegaan. Placenta was te klein. Gelukkig in principe geen verhoogde kans op herhaling. Niks staat ons in de weg om zwanger te worden.. (Het moet alleen nog wel gebeuren)
Dag Nena Ik lees je verhaal net en is voor mij heel herkenbaar. Ook zijn wij naar eem zwangerschap van 41 weken ons meisje plots verloren. November 2015. Wij willen natuurlijk ook heel graag weer zwanger zijn, we missen onze meid zo erg, en zou zo graag mama willen zijn. Alle weken van de zwangerschap gingen goed tot de laatste dag, je valt in een groot dal. Hebbenjullie veel steun en snapt je omgeving het?
Hoi GemmaDesley, wat doet het pijn he? Vooral de plotselinge omslag van het hebben van alles naar helemaal niks. Totale leegte en eenzaamheid! Gelukkig veel steun uit omgeving en ook onze werkgevers zijn super begripvol. Hoe is dit bij jou? Is er een oorzaak bij jullie gevonden? (Alleen als je het wil delen hoor...)
Wat fijn dat je geen verhoogde kans op herhaling hebt! Wachten op een zwangerschap is vervelend. Zeker omdat je al zo dicht bij je kindje was. Hopelijk ben je snel zwanger. Was dit jullie eerste?
Het is zo onwerkelijk dat we haar op het laatste moment hebben verloren. Ze was ons eerste kindje ja.. Weet soms echt niet wat ik met mezelf aan moet! Zoveel verdriet en pijn...