Ik vroeg mij zo even af... Zijn er ook al dames/stellen hier die het de familie nog voor een eerste echo gaan vertellen?
Dat wordt dus nog spannend Mimi.... Ja, zoals gezegd, weet bij ons praktisch iedereen het inmiddels. Aan de ene kant wel jammer, voor ons geen ludieke aankondiging. Maar mensen vragen toch en ik ga niet liegen. En de mensen die echt altijd zo meeleven met elke poging, zoals onze ouders kun je niet nog langer in spanning laten zitten over de uitslag. Wat bijzonder is het als iedereen je feliciteert, knuffelt en begint te huilen. Ik krijg er geen genoeg van
Ja hier idem! Alle mensen dichtbij ons weten het. En ook hier, als mensen de moeite nemen om te vragen hoe gaat (qua traject en mmm) dan krijgen ze een eerlijk antwoord. Dus ook op m'n werk weten ze het nu haha, er werd naar gevraagd tijdens de lunch. Maar iedereen snapt ook wel dat het allemaal nog erg pril is. Maar als die blije gezichten. Echt wn mijn ouders.. Dat was zo mooi! Wij gaan trouwens wel een ludieke geslachts bekendmaking ofzo doen denk ik. Maar eerst maar eens de eerste echo.. Morgen 6w! En nog 1,5 week tot de echo
Ik zit jullie handtekeningen te lezen en zie dat jullie al een tijd bezig zijn... Wat zal dat bijzonder zijn dat het gelukt is! Zo'n voortraject lijkt me heftig.. Dan snap ik ook heel goed dat mensen het eerder weten, fijn dat iedereen zo meeleeft!
Dat was voor ons wel belangrijk, die steun uit de omgeving. We hebben ook heel "ludiek" toen we 1,5 jaar bezig waren met kerst het grote nieuws gebracht dat het niet lukte. (Aan familie). Dat was voor ons een manier om er mee on te gaan. En ik moet zeggen dat bij elke behandeling er wel een kaartje in de bus lag, bloemen, ballon, kaarsjes.. Altijd wel iets. En dat maakt het hele traject wat minder eenzaam. Nu heb ik ook wel zeer lieve vrienden en familie Maar moet eerlijk bekennen dat ik het nog niet echt geloof.. Zolang gehoopt en nu ineens... Echt heel raar! En heel anders dan dat ik me had voorgesteld
Ja dat is inderdaad heel bijzonder. We hadden de hoop zo goed als opgegeven en hebben getwijfeld of we deze poging nog gingen doen of zouden stoppen. Maar het is voor iedereen bijzonder, met of zonder voortraject. Als de wens er is en er groeit ineens zo'n wondertje in je buik.... We gaan met 12 weken wel iets verzinnen voor op Facebook. Weet jij al wanneer je het gaat vertellen en aan wie?
Bij ons ook! Bijzonder he, kaartjes, bloemen, chocolade. Lieve dingetjes van vrienden en collega's. We gaan het nog missen ik geloof het ook nog niet hoor...denk dat we ons hetzelfde voelen. Hoop dat het na de echo een beetje gaat landen. Het is zo'n onwerkelijk iets geworden. Door de jaren heen zijn er zoveel kindjes bijgekomen, maar nooit bij ons
Wij hebben ook getwijfeld of we het traject zouden doorzetten. Van de zomer, na de mislukte verse tp, wouden we allebei definitief stoppen, maar omdat we toen heel emotioneel waren door het overlijden van het kindje van vrienden, hebben we toen gezegd, we houden pauze en zien het eind van het jaar wel wat we doen. Toen hebben we afgesproken de cryos op te maken en dan te stoppen.. En nooit verwacht.. De eerste cryo tp na de pauze waren we zwanger. Dat ging mis, maar toen was er wel weer hoop! Ja zoveel kindjes erbij de afgelopen jaren.. Lijkt me zo raar nu ineens om moeder te worden, maar hoop zo dat het nu wel goed blijft gaan
Dat hebben wij ook gezegd, al gaat het mis, nu is er hoop. Het kan! Hebben jullie ook nog cryo's van deze poging? Heftig he, overlijden van zo'n kindje. Wij hebben het ook een aantal keer meegemaakt in de omgeving. Dan kun je beter helemaal niet zwanger worden. 2 jaar terug toen we nog met iui bezig waren, hadden we crematie van een baby'tje van vrienden. Direct erna moesten we naar het ziekenhuis racen voor de inseminatie. Ik kon een week de ziektewet in, dat soort dingen zijn emotioneel echt teveel. Laten we hopen dat we ervan af zijn en hopelijk alleen nog een keer moeten voor tp van een broertje of zusje nu ondanks de angst ook een beetje proberen te genieten. Wij horen nu ook een keer bij de gelukkigen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Hoop dat iedereen hier trotse mama mag worden in oktober!
:x Goh, echt speciaal dan!!! Wij gaan het volgend weekend tegen mijn ouders, broers/zussen zeggen.. We zijn dan samen een weekendje weg. Al heb ik wel getwijfeld om het al te vertellen aangezien we niets tastbaars hebben (echo). De eerste echo krijgen we pas tussen de 10-12 weken en dat duurt me veel te lang.. De week erop vertellen we het aan mijn schoondfamilie. Het scheelt ook gewoon smoesjes verzinnen etc. Je hoeft niet te verbergen dat je moe of misselijk bent, waarom je geen borreltje drinkt of weinig energie hebt. Heel benieuwd hoe ze het gaan vinden!
Ik ook! Leuk hoor die reacties, je zult het zien! Als je iets concreets wilt kun je er altijd nog een testje tegenaan gooien en inpakken
We hebben er nog 6 in de vriezer!! En hoop echt dat we die voor een broertje of zusje pas hoeven te gebruiken
Ja dat is het zeker. En vertellen, moet je echt van genieten! Dat is zo leuk! En wat Julia zegt, met een test of je wordt opa/oma kaartje wordt het ook al meer tastbaar! Wij gaan trouwens ook nog wel wat bedenken voor op Facebook als we de 12 weken over zijn maar ga er oas over nadenken na de echo haha durf nu toch nog niet zo goed
Ja we gaan nog wel iets bedenken hoor, bij schoonfamilie geven we schoonmoeder een klein cadeautje, dan is ze jarig. bij mijn kant nog even iets verzinnen... Ik dacht een foto bewerken en dan naar mn moeder appen als we savonds gezellig zitten. En dan kijken hoe ze reageert moeten we er wel zeker van zijn dat ze dr telefoon in de buurt heeft.. Maar miss wordt het nog wat anders