Ik bedoel met deze vraag helemaal niet dat je niet compleet zou zijn met 1 kind, jammer dat je dat zo lijkt op te vatten. Ik schreef ook in mijn openingspost; voor de mensen met 2 kinderen van welk geslacht ook. Dat doet toch helemaal niets af aan de waardigheid van 1 persoon (1 kind) als men nog een kinderwens heeft na 1 kind?
Hier 2 meiden en het voelt compleet. Heb wel twijfels gehad, maar onze dochters kunnen zo goed met elkaar opschieten, dat ik het nu al zielig vind voor een 3e kindje (al is de kans natuurlijk ook wel groot dat het goed zal gaan onderling). Daarbij ben ik niet zo van de baby's, het wordt nu steeds makkelijker en 2 is gewoon ook heel praktisch (ook financieel). Heb altijd gedacht dat ik jongens zou krijgen, heb nu dus 2 meiden, was bij de eerste even omschakelen . Maar zou bij 2 jongens dus niet het gevoel hebben gehad dat ik nog een meisje zou willen, heb die 'droom' nooit gehad. En dat er een taboe rust over een voorkeur, ik vind dat niet zo gek als je ziet hoeveel mensen er negatief over denken, ik snap het zelf namelijk ook niet zo. Ik ken iemand die het heel goed vind ik: we hebben geen voorkeur, maar als we er eentje in de winkel zouden kunnen uitkiezen, zou het een jongetje zijn.
Ik ben erg blij met mijn 2 jongens (nou ja, nr 2 zit nog in m'n buik). Hier komt er trouwens waarschijnlijk geen derde, maar komt die er wel, dan mag het zo weer een jongen zijn. Ik zal wel een echte jongens moeder zijn (onbenullig, geen gemiep, nu al kunnen uitkijken om samen naar de voetbal te gaan, alhoewel dat met meisjes ook prima kan). Het gevoel van compleet of incomplemeet zijn ken ik trouwens niet. Ik voelde me met 1 kind niet incompleet, maar kan me ook niet voorstellen dat ik me straks met 2 kinderen compleet voel. Ik heb gewoon geen zin om nog een keer zwanger te zijn en 2 kinderen lijkt mij praktischer dan 3...
Misschien had ik mijn vraag anders moeten stellen, is het woord "compleet" hetgeen waar sommigen over "vallen". De wens voor nog een kindje, is het zo beter? Probeer de topictitel aan te passen, hoop dat het lukt.
Hier 2 jongens en helemaal compleet hoor. Zou écht niet nog een kindje er bij willen hebben. Er knaagt niets, om heel eerlijk te zijn moet ik er niet aan denken om er nog een meid bij te 'krijgen'
Ik denk dat veel mensen die over een derde twijfelen sneller overstag gaan als ze twee kinderen van hetzelfde geslacht hebben. Daarmee doel ik dus niet op de mensen die sowieso al meer dan twee kids wilden. En daarmee bedoel ik ook niet dat mensen met twee jongens of twee meisjes maar voor een derde kiezen in de hoop op. Verder denk ik dat vrouwen met alleen maar jongens vaak meer verlangen naar een meisje dan mannen met alleen maar dochters. Dit zit m in het verschil tussen mannen en vrouwen. Wij vrouwen blijven nou eenmaal langer hangen in zo'n wens. Mannen stappen daar toch wat makkelijker overheen.
Ha nee, het ging ook niet om jouw vraag, maar om de opmerking die sommige mensen (ook professionals dus) maken als ze zeggen dat je met een jongen en een meisje "compleet" zou zijn. Zoals iemand hier al zei denk ik dat aantal er meer toe doet dan geslacht. Maar blijkbaar geldt dat niet voor iedereen. Al kan ik me niet voorstellen dat je door blijft gaan met kinderen krijgen tot je er eentje van het andere geslacht hebt (stel, je hebt al vier meiden, ga je dan toch nog een keer proberen een jongen te krijgen?). Net zoiets als de opmerking die ik soms kreeg: oh, je hebt een jongen? Dan heb je dus een stamhouder!..... uh pardon???
is gewoon per persoon verschillend. daarnaast is het ook niet altijd zo dat een meisje persé een typisch meisje is... mijne is gek op vliegtuigen, treinen en auto's... ze kent zelfs alle auto-logo's, hoe ze heten. rokjes houd ze niet van en is lekker een boefje
Ik denk dat de meesten je wel snappen hoor Moest net even denken aan de opmerking die je ook vaak hoort: "als het maar gezond is". Wij kregen een baby die niet gezond bleek te zijn, maar toen zei niemand, dan zou je zeker nog wel een kindje willen he?
Ik had eigenlijk zelf helemaal nooit zo geredeneerd totdat ik na een dochter in verwachting raakte van een zoon. ik kreeg echt zoveel opmerkingen dat we dan nu zeker compleet waren. ik had daar zelf nooit stil gestaan, Maar wordt dus wel vaker zo gedacht blijkbaar
Ik denk idd dat vrouwen met 2 van hetzelfde geslacht eerder geneigd zijn voor een derde te gaan. Volgens mij heb ik er ooit een artikel over gelezen, maar die moet ik even opzoeken. Voor ons is het in elk geval wel een reden om er nog 1 te willen. Echter is de kans op een kind van hetzelfde geslacht bij een derde iets groter dan de kans op een kind van een ander geslacht. Onze eerste was een dochter, maar zij is in mijn buik overleden. Erg traumatisch allemaal. En daarna maakte het me niets meer uit, als het kindje maar bij ons kon blijven. Ik zeg bewust niet als het maar gezond is, want dat is zoiets abstracts en breed en bovendien is onze oudste zoon niet gezond. Nadat we hem kregen, was er echter wel een sterke wens om daarna een dochter te krijgen. Omdat ik graag mee wilde maken want ons ontnomen was. Toen het weer een jongen bleek, was ik daar best even verdrietig om. Niet omdat we een zoon kregen, maar omdat mijn man echt geen kinderen meer wilde en ik dus nooit de kans zou hebben op een dochter. Toen mijn zoon geboren was, kwam daar echter die grote knal van liefde en steeg ik zowat op van geluk Hij is net als zijn broer zo mooi, zo lief, zo'n heerlijke dondersteen! En mijn jongens zijn ook echt mommies boy's, ik word regelmatig ten huwelijk gevraagd <3 En toch bleef het knagen, ik verlang naar een dochter. Ik ben benieuwd of ze op haar broers zou lijken, op welke vlakken het anders is met een meid dan een jongen. En ik ben ergens ook heel erg benieuwd naar de dochter die we hebben verloren en wil graag weten hoe zij er mogelijk uit zou hebben gezien. Onze jongens lijken erg op elkaar, maar zijn toch heel anders. Ik ben daar echt benieuwd naar en gelukkig veranderde mijn man van gedachten en gaan we toch voor een derde. Daarom heb ik mij de afgelopen jaren verdiept in het verwekken van een bepaald geslacht en inmiddels weet ik vrij goed wat je moet doen en laten om specifiek een dochter of een zoon te krijgen. En op deze site geef ik daarbij ook voorspellingen welk geslacht iemand zal krijgen, nu met een succesratio van zo'n 85% (de poll klopt helaas niet, die wordt door jan en alleman ingevuld zonder een voorspelling van mij te hebben gekregen ). Ik denk dat als je je leef- en eetpatroon aanpast je goede kans maakt op een specifiek geslacht. Het is echter niet 100% en de kans zit erin dat we toch weer een zoon gaan krijgen. En hoewel dit weer een heel proces zou worden qua acceptatie dat er dan echt geen dochter bij zal komen, weet ik zeker dat ik op een derde zoon net zo verliefd zou zijn. Overigens heb ik geen jaloezie naar moeders toe die wel een van beiden hebben. Dat insinueerde een 'vriendin' eens, dat ik jaloers op haar was. Om het even heel voorzichtig te zeggen: ik vind mijn eigen kinderen het leukst en voel daarom echt geen jaloezie of wrok naar vrouwen die iets hebben wat ik wil. Ik wil namelijk niet wat zij hebben, dat zijn hun kinderen en die mogen ze houden
Interessant om je stukje te lezen vlinder,ben het deels wel met je eens... Bij ons was ons overleden kindje een jongen,daarna nog 2 jongens gekregen en bij ons was de wens voor nog een kindje groter als het geslacht wat er bij zou horen,maar iets in mij zij dat die wens wel versterkt werd door t gevoel te hebben dat de laatste zwangerschap voor ons een dame zou zijn.. Natuurlijk kan je daar niet van op aan maar dat gevoel was bij mij zo sterk terwijl ml twijfelde en allemaal beren op de weg zag zo van:wat nou als t weer niet goed gaat,wat als t een tweeling is,wat als... Na veel praten samen en de wens er zeker nog was is alweer bijna 2 jaar terug onze dochter geboren en voor mij voelde ons gezin compleet. Ook al zullen we altijd onze G* missen,deze meid erbij in ons gezin is echt de kers op de taart. Ik heb nu juist heel vaak dat ik me afvraag hoe onze G* was geweest kwa karakter en uiterlijk,en dat maakt soms het gemis nog wel eens moeilijk. Ik hoop dat je snel zwanger mag raken!
Hier een dochter en een zoon. Maar kan me eigenlijk niet herinneren dat we die opmerkingen kregen! Wel de opmerking: Oh wat leuk, een koningskoppel. Of iets dergelijks.... Na onze zoon hadden wij wel de wens voor een derde kindje. Voorkeur voor geslacht hadden we niet. Helaas ging het nog 2 keer mis, waardoor we besloten hebben het bij deze prachtexemplaren te laten. Dus ons gevoel van 'compleet' zijn hadden wij ook niet na onze jongen en meid.
ja, ik denk dat je je altijd af zult blijven vragen hoe het kindje nu zou zijn, eruit zou zien etc. dat blijft gewoon moeilijk Overigens kunnen er legio redenen zijn waarom iemand verlangt naar een zoon of een dochter, dit is voor mij de reden, maar die reden vind ik niet meer legitiem dan elke andere reden. Ik weet dat er heel veel vrouwen zijn met een (lichte of sterke) voorkeur, dat laat de hoeveelheid pm's die ik dagelijks krijg wel zien En ik zou graag iedereen helpen, maar dat is zo makkelijk nog niet. Eerst zelf maar eens zwanger raken
Wij hebben een dochter en een zoon. Nu hebben we de wens voor een derde en wat nu wel anders is, is dat ik bij de komende zwangerschap geen geslacht hoef te weten voordien, we hebben ze beiden al!
Heel bijzonder om dit open stuk te mogen lezen, je gevoel springt eruit. Ik herken jouw situatie bij mijn beste vriendin. Zij hebben hun dochter (ook eerste kind) verloren met 23weken, onmenselijk verdriet. Daarna kregen ze nog 2 zonen. En haar verdriet en verlangen zijn er nog steeds. Haar tweede zoon was in een vroeg stadium een tweeling waarvan 1tje gestopt is met groeien, zij gelooft ook dat dit een meisje is geweest. Gaan jullie voor nog een kindje of is het een def nee voor je man?
Ik moest daarnet gelijk ff aan dit topic denken. Wij waren met onze dochter op het werk van mijn vriend en zn collega zei: wat een lief meisje, nu nog een jongetje !
Ik heb 2 meisjes, en was na de geboorte van de jongste er helemaal van overtuigd klaar te zijn. Ik wilde ook helemaal geen jongens, (voor zover je dat te kiezen hebt dan ), ik was echt een meisjesmama en compleet met ons 3en. Tot ik een relatie kreeg met mijn huidige vriend, en voor het eerst ging het me niet meer om het wel of niet meer willen van kinderen, maar het gevoel van specifiek kinderen met hem, onze liefde delen, zijn kind kunnen dragen. En ja, dan nog het liefst jongetjes, die gewoon heel veel op hem lijken Maar zolang dat nog niet mogelijk is, vind ik het juist heerlijk om hetzelfde geslacht te hebben, ze zijn beste vriendinnen en niemand die klaagt wanneer ik de muren roze verf
In eerste instantie was het echt definitief nee voor mijn man. Maar uiteindelijk is hij overstag gegaan omdat hij inzag dat ik er meer verdriet van had om geen dochter te hebben dan dat hij er verdriet van zou hebben als er een derde kindje kwam. Dat klinkt niet zo heel positief haha hij zou er namelijk geen verdriet van hebben, maar hij zag vooral praktisch gezien wat beren op de weg. Maar nu is hij helemaal om en zegt nu bv ook dat we beter die en die heg (we gaan een heg planten) niet kunnen nemen omdat daar giftige bessen in zitten en dat is gevaarlijk voor de baby. Zo lief! Maar het is nog niet zover helaas, nog even geduld hier. Gaat je vriendin het nog een keer proberen? Anders kan ze mij een keer een pm sturen, dan help ik haar graag