Ik lees hier zoveel verhalen over alle trajecten...soms erg verdrietige en soms hele blije...raar om te bedenken dat ik 3 jaar geleden in dezelfde situatie zat... V. is geboren uit mijn tweede ICSI traject, er waren 9 eitjes bevrucht en eerste terugplaatsing was meteen raak. Zoals jullie kunnen zien ben ik spontaan zwanger geworden van een tweede kindje, erg onverwacht maar wel super blij!! we hadden maar 6% kans!! Ik weet dat ik de 8 overgebleven eitjes moet opgeven...sowieso mocht deze zwangerschap niet goed verlopen dan hebben mijn vriend en ik ervoor gekozen dat een tweede welkom is mits het spontaan is...geen ziekenhuis meer. Ik ben er best wel emotioneel onder en denk er vaak aan, de eitjes zijn bevrucht en leven dus en is een deel van jou....dit is dus wat ze niet in een traject vertellen als je deze ondergaat...dat je eens de keuze moet maken wat te doen met de overgebleven bevruchte eitjes....
Wij moesten van tevoren al aangeven.. vernietigen of gebruiken tbv de wetenschap. Je zou nu ook embryos kunnen doneren aan een stel.. dat gaat via het mck.. ook mooi Toch een gek idee he je ingevroren minimensjes...
Hier hebben we nog 4 in de vriezer. Ik verwacht dit jaar weer een brief wat we ermee willen gaan doen. Een derde komt hier sowieso niet. Maar vernietigen kunnen wij niet. Aan de wetenschap afstaan, daar hebben we ook dubbele gevoelens over. Het zijn in onze ogen toch beginnende kindjes. Ze weggooien of erin laten snijden, dat idee staat ons niet aan eigenlijk. Ze afstaan aan een onvruchtbaar koppel kunnen we al helemaal niet. Dan zou een volbloed kindje (een vol broertje of zusje van onze kinderen) van ons elders opgroeien. Uit deze opties zal wellicht de wetenschap dan toch de beste keuze zijn. Indirect helpen we er dan toch mensen met vruchtbaarheidsproblemen mee..... Maar vind het erg moeilijk. Wellicht laten we ze nog een paar jaar in de vriezer en schuiven we de definitieve beslissing nog even voor ons uit.
Hier ook nog 8 bevruchte eicellen in de vriezer. Vorige maand een vroeg ontvangen van het ziekenhuis, en ik hen het laten verlegen. Nu zeggen wij er komt geen 3de kindje Maar wie weer in de toekomst Anders geef ik ze waarschijnlijk aan de wetenschap Doneren aan een ander stel zou ik niet kunnen
Ik heb vandaag mijn punctie gehad en 10 eitjes proberen ze nu te bevruchten. Natuurlijk hoop ik ook dat het meteen raak is. Al voordat ik de eerste hormoonspuit zette wist ik al dat ik iemand heel graag zou willen helpen met cryo donatie mocht ik het geluk hebben "over" te houden. Naaste vriendin zit vervroegd in de overgang en zijn zaad is net als bij ons een geval apart. Ze zitten nu voor de laatste eigen keer op het wachtbankje. Mocht het bij hun niet goed gaan zou ik heel graag onze cryo's willen doneren zodat deze lieve mensen ook de kans krijgen ouders te worden. Gerichte donatie is dus ook een optie. Maar misschien later nog een poging???? Niemand heeft een glazenbol dat zijn zorgen voor later.
Mao Mag dat? Heel vaak zijn er strenge regels op dat vlak en mag je niet direct eicellen of embryo's aan iemand in je omgeving afstaan. Bij eiceldonatie is het soms zo, dat je zelf iemand moet meenemen, die eicellen doneert. En dan krijg jij vervolgens niet de gedoneerde eicellen van je vriendin/zus, maar van een onbekend iemand. Als jij jullie cryo's aan jouw vriendin zouden geven, zouden zij een kindje krijgen wat biologisch gezien van jou en jouw man is. Ik kan me voorstellen dat dit mentaal gezien best lastig kan zijn. Daarom zijn er vaak restricties op dat vlak. Maar misschien heb je al helemaal uitgezocht of het mogelijk is? Ik ben er erg benieuwd naar! Ik vind het wel een heel mooi besluit van je!
Wij hebben nog zeven embryo's in de vriezer. In november 2009 kreeg ik de diagnose borstkanker. Wij waren op dat moment bezig met ICSI voor een tweede kindje. Toen ik de diagnose kreeg, hadden we de mogelijkheid om tussen de borstoperatie en de chemokuren in nog een ICSI te doen. Dan wel zonder een terugplaatsing, maar met het doel om cryo's te krijgen voor een eventuele latere terugplaatsing. Op die manier konden we in de toekomst misschien toch nog kinderen krijgen, mocht ik door de chemokuren of door eventueel te verwijderen eierstokken in de overgang komen. In principe mocht ik na een jaar of twee-drie weer zwanger worden, als alles goed zou gaan met mijn gezondheid. Helaas kwam de borstkanker drie keer lokaal terug en waren de tumorcellen hormoongevoelig. Dat betekende dat bij elke terugkeer van de ziekte de teller op 0 ging en ik opnieuw vijf jaar niet meer zwanger mocht worden. Inmiddels zit ik 6,5 jaar na de diagnose en zou het eventueel pas over minimaal drie jaar mogen. Over drie jaar ben ik 41 en is onze meid inmiddels 11. Ik vind mezelf dan eigenlijk te oud worden en het leeftijdsverschil met onze dochter te groot. De kans is heel groot dat een zwangerschap definitief afgeraden wordt, het levert een hoop risico's op voor mijn gezondheid. Toen de embryo's in december 2009 de vriezer in gingen, zouden ze in eerste instantie vijf jaar worden bewaard. Daarna zouden we een brief krijgen en konden we nog eens met vijf jaar verlengen. Nog geen brief gezien, dus ik neem aan dat onze zeven cryo's er nog liggen. Ook al is de kans heel erg klein dat ik zwanger mag worden, we kunnen het nog niet over ons hart verkrijgen om ze te laten vernietigen. We maken in ieder geval die 10 jaar vol en zullen dan noodgedwongen moeten kiezen. Doneren aan een ander stel is voor ons geen optie. Wij zouden het gevoel hebben dat er elders een kind van ons rondloopt, dat eigenlijk bij ons had moeten opgroeien. De wens voor een tweede is heel groot, maar we moesten door mijn ziekte per direct stoppen. Ik kan dat zo intens gewenste kind dus niet aan een ander geven, hoe erg ik het die ander ook gun. Aan de wetenschap geven druist ook volkomen tegen mijn gevoel in. Vernietigen natuurlijk ook, maar ik denk dat we daar toch voor zouden kiezen, hoe moeilijk het ook is.
@jippie je mag direct eicellen doneren aan iemand in je directe omgeving. Ze gebruiken dan de eicellen van de persoon die ze doneert. Hoe dit zit met embryodonatie durf ik niet aan te geven
Er zitten veel (ook juridische) haken en ogen aan met onder andere verplicht bezoek aan pshygoloog etc. Maar zijn onze eitjes en daar beslis je toch echt zelf over. Mocht het nodig zijn (ik hoop voor hun van niet en dat de laatste poging lukt!!!) dan zijn we gewoon oom en tante en later moet je er open over zijn. Ik zie het heel platonisch, elke maand dat ik ongesteld werd/word gaat het normaal verloren. En liggen dan gezonde goede cryo's te wachten om baby te worden. Persoonlijk zou ik die niet kunnen laten vernietigen. Ik gun ze dan aan mensen die net z'n grote kinderwens hebben als wij. Ik had graag los mijn eicellen willen laten invriezen maar dat kon niet dat zou zeker minder gecompliceerd zijn. Ik ben blij om te lezen dat je een dochter hebt gekregen!!! Wel heftig met je ziekte die steeds terug kwam ik hoop dat het nu goed blijft gaan met je!
Ik weet natuurlijk niet hoe het toen was maar wij hebben voor de start van onze behandeling ervoor moeten tekenen dat ze embryos invriezen, dit doen ze niet zonder onze toestemming. En dan kun je nagaan dat ze er niet eeuwig kunnen blijven liggen. Ik vind het enorm moeilijk, wat als we zwanger raken en we veel cryos over hebben, en dat er zelfs nog cryos overblijven als je gezin compleet is. Maar je hebt natuurlijk niet echt een keus. Geen embryos laten invriezen betekent dat je jezelf kansen ontneemt. Want dan heb je dus maximaal 3x een terugplaatsing en als je het geluk van cryo's hebt zijn het toch meer kansen. Dus ook al lijkt me die beslissing tzt heel moeilijk, je kiest toch voor het nu want een niet vervulde kinderwens is vele malen zwaarder dan een keuze maken over cryos. Dus daar troost ik me maar mee, dat als we ooit voor die keus komen te staan dat we dan heel blij mogen zijn
@Catmommy: in het begin van het traject is ons dat niet verteld, kan natuurlijk ook dat we hier niet zo bij stil stonden...waren volop bezig met het traject en wanneer en hoe alles zou gaan. Wel informatie avond gehad maar kan me echt niet meer herinneren dat ze het over eventueel bevruchte eitjes hadden...laat staan keuzes die je moet maken wanneer je gezin voor jou compleet is @Jippie: phoeh!! dat is niet niks nee wij zouden het ook niet kunnen doneren aan een ander stel..hoewel ik het iedereen zo graag gun..het blijft het kind van jou en je partner en de gedachte dat iemand anders zich dan als ouders voordoet zou ik niet aan kunnen... @MAO: hoop dat er veel eitjes bevrucht worden en dat je binnenkort een goede terugplaatsing heb!!
Ik ben inmiddels vergevorderd zwanger van onze derde en we hebben nog 6 cryo's. Die maken we op, maak mezelf geen illusies want de kans dat er nog een kindje uitkomt is beperkt. Mao, jij hebt het over gezonde embryo's in de vriezer. Zo zie ik dat niet, het zijn embryo's van een stel met enkele of dubbele vruchtbaarheidsproblemen en vele daarvan zijn erfelijk. Dat je dat voor jezelf kiest is begrijpelijk maar klinieken hebben echt protocollen of jij dat wel of niet mag doneren en dat lijkt mij wel weer goed. Als je als paar eenmaal voor niet eigen DNA gaat wil je over het algemeen ook donoren zonder fertilteits problemen. Niet alleen voor de toekomst van je kind maar ook omdat die embryo's een vele malen hogere slagingskans hebben.
Klaasje Embryo's die ontstaan zijn uit IVF/ICSI zijn zeker niet ongezond, omdat de ouders vruchtbaarheidsproblemen hadden. Onze meid is ten eerste net zo gezond als een kind dat op de normale manier ontstaan is. En de meeste vruchtbaarheidsproblemen zijn niet erfelijk. Zowel een verminderde zaadkwaliteit als PCOS (zoals in ons geval) zijn geen erfelijke aandoeningen en we zijn, voor zover we weten, beide de enige in de familie. De kans van slagen met een embryo van ons is even hoog als met een embryo van een ander. Met onze embryo's is namelijk helemaal niks mis, de bevruchting is alleen op een andere manier tot stand gekomen! Als je IVF/ICSI nodig hebt, is er altijd iets aan de hand, anders zou je wel op de normale manier zwanger worden. Met jouw argumenten zouden al deze embryo's ongezond zijn en niet geschikt voor gebruik of donatie. MAO Het zijn inderdaad jullie embryo's, maar helaas mag je er niet altijd voor 100% zelf over beslissen. Als je ze zou doneren, hebben de wensouders medische behandelingen nodig, dus zij moeten aan bepaalde normen voldoen. Voor zowel jullie als voor hen zitten er psychische en juridische haken en ogen aan, het kan inderdaad zijn dat je eerst verplicht gesprekken met een psycholoog moet. In de praktijk is het gecompliceerder dan je zou verwachten. Aan de ene kant wel goed, want het is niet niks. Aan de andere kant zijn de cryo's van jullie en zou je daar over moeten mogen beslissen. Ik hoop dat je vriendin ze niet nodig zal hebben en dat je zelf ook zwanger gaat worden! We zijn intens dankbaar voor onze dochter. Als ik borstkanker had gekregen voordat onze dochter er was, dan waren er hier geen kinderen gekomen. En helaas kom je vanwege je ziekte dan ook niet meer in aanmerking voor adoptie. We hebben dus enorm veel geluk gehad dat ik pas later ziek werd (hoewel je in dit geval natuurlijk niet van geluk kunt spreken...) Het blijft ontzettend spannend en onzeker allemaal, we kunnen alleen maar duimen en hopen dat de kanker nu weg blijft. Pindakoek Wat super dat je nu spontaan zwanger geworden bent, gefeliciteerd!
Aan de andere kant, zonder weteschap waren jullie kindjes niet geboren. Dus hoe mooi is het als je daarvoor iets terug kan doen?! Er zijn ontelbare eitjes, zaadjes en cryos opgeofferd om ivf en icsi te kunnen ontwikkelen. En het blijft in ontwikkeling. Misschien is dat wel het doel waarmee jullie cryos zijn ontstaan? Misschien ben je nog niet klaar voor de keuze. Stel het dan nog een jaartje uit.
Jippie, pcos en verminderde zaadkwalliteit zijn wel erfelijk. Hoeft niet, kan wel. Mijn aandoening is ook erfelijk, helaas. Zeker stellen met ' dubbele problematiek' zijn in de regel niet geschikt voor donatie. Natuurlijk is je kindje verder wel gezond! Dat bedoel ik zeker niet. En wat ik bedoel met hogere slagingspercentage per embryo: een embryo uit 2 mensen zonder vruchtbaarheidsproblemen heeft meer kans dan een stel met. En als je na een heel traject voor donor kiest kan ik erin komen dat je dan voor het allerbeste gaat.
Hi Klaasje, ik weet zeker dat mocht het moment komen dat we hier een beslissing over moeten maken en dat houd in dat zei heel verdrietig nieuws heeft gehad en ik heel blij nieuws heb gehad. De kwaliteit er echt niet toe gaat doen. Ze vriezen alleen goede cryo's is en hoogstwaarschijnlijk is het dan ook nog hun laatste mogelijkheid! Ze heeft tot nu toe niemand gevonden die een eiceldonatie wou doen dat vind ik helemaal moeilijk te bevatten. Ik zeg niet dat het makkelijk zal en dat ik naar het VU rij en even de cryo's ophaal ofzo. Maar ik heb het met mijn arts besproken en zij ook en waar een wil is is een weg! Hoop dat het niet nodig is nog 1 week wachtbankje voor haar waarin ik zo met haar mee leef. Andere ingevulde optie is zoals Lotje schrijft donatie ten behoeve van onderzoek!
Sorry hoor Klaasje maar wat jij nu schrijft slaat ten eerste nergens op en ik vind het nogal kwetsend. Misschien moet je je eerst even goed inlezen alvorens je zoiets plaatst.
Mijn tweeling is via Ivf tot stand gekomen in Dusseldorf. En daar vertellen ze je heel veel over vruchtbaarheid, oorzaken, kansen. Dus ik weet wel degelijk waar ik het over heb. 'ideale' donoren hebben aandoeningen die niet erfelijk zijn als endometriose/ademnyose of ivf gedaan vanwege sterilisatie, BBZ' zwangerschappen. Ik weet hoe shit het is om in de vervroegde overgang te raken Mao, ik heb het ook maar was er goddank op tijd genoeg bij om ivf te kunnen doen. Dat je er over nadenkt is natuurlijk super lief!
Goed allemaal dat jullie hierover nadenken en respect uiteindelijk voor ieders beslissing. Ik had alleen niet verwacht dat mensen die als geen ander weten hoe moeilijk het is om met onvruchtbaarheid om te gaan, zo makkelijk over de optie van donatie heen stappen. Ik zou het wel erg grof vinden als ik, omdat mijn eigen wens toch al vervuld is, de overgebleven embryos liever laat vernietigen dan er een ander mee te helpen (door doneren of aan de wetenschap te schenken). Uiteraard is dit slechts mijn mening en denken anderen daar anders over.