Mijn dochtertje is bijna 2 weken ziek. In eerste instantie leek het 'gewoon' griep. Alleen duurde het wel wat langer. Dus toch maar even langs de huisarts; die zei dat ze even goed uit moest zieken. Na 4 dagen was ze nog net zo ziek, dus hebben we haar toch nog maar eens mee genomen. Ze had toen al een week dik over de 40 graden koorts. De huisarts gaf een antibiotica kuur mee voor 3 dagen omdat hij dacht dat er toch meer aan de hand was en hoopte dat ze daar iets van op zou knappen. Na 3 dagen nog niet het gewenste effect. De koorts was wel gezakt, maar verder hangt/ligt ze compleet futloos op mij of de bank. Dus op dag 4 na de kuur maar weer naar de huisarts. Die heeft ons door gestuurd naar het ziekenhuis om haar te laten controleren door de kinderarts, omdat hij ook even niet meer wist wat we nog konden doen en ze tekenen van uitdroging begon te vertonen. Ook is ze nu juist heel koud en komt haar temperatuur niet boven de 35.5 uit. Vaak nog lager. Ze eet nauwelijks en drinken nog minder. Ze praat niet, ze staart of een beetje wazig voor zich uit, of ze slaapt. Maar in het ziekenhuis kwam er niks uit. Ze hebben haar nierfunctie gecheckt, die was in orde. Qua bloedbeeld komt er geen indicatie uit voor een ontsteking, en qua uitdroging zat ze op de grens, maar niet echt een zorgwekkend beeld dus. Maar de arts was het er wel mee eens, dat er toch iets moet gebeuren om het te doorbreken. Zeker omdat ze nu helemaal niets meer wou drinken/eten. Dus is ze voor een nachtje opgenomen, ze heeft een sonde gekregen en ze hebben haar ORS toegediend. In de hoop haar net een beetje een positieve stimulans te geven. Mijn man is bij haar gebleven en toen ik vanmorgen aan kwam, leek ze ietsje opgeknapt. Ze vroeg om haar schoentjes en zei dat ze naar huis wou. Ze heeft zelfs 2 boterhammen zonder korstjes op en een paar slokjes drinken. Dus we mochten naar huis, om het thuis weer te proberen. Maar nu ligt ze weer een beetje voor zich uit te staren, ze wil niet eten, niet drinken. Ze wil niet dat je tegen haar praat of aanraakt. Ze heeft uren geslapen en wil niet opgepakt worden of geknuffeld. Alleen liggen op de bank. Ik voel me er een beetje moedeloos onder. Is dit echt zomaar griep en moet ze gewoon uitzieken? Mijn zoontje heeft zoiets nog nooit gehad. We maken ons echt een beetje zorgen en voelen ons machteloos. We willen haar zo graag helpen, maar geen idee hoe. Herkend iemand dit? Tips? Qua eten en drinken hebben we al van alles geprobeerd. Ze is echt een lekkerbekje en normaal moet je haar echt afremmen om niet te veel te eten. Qua drinken echt al van alles geprobeerd en het enige dat een beetje lukt is af en toe een slokje bananen sap of water. Ik spuit om de zoveel tijd een beetje ORS in haar mondje, zodat ze in elk geval iets binnen blijft krijgen. Maar verder? Ik weet het echt even niet meer.
Ik heb hier geen ervaring mee maar wat moeilijk zeg! Het lijkt erop dat de opname haar misschien wel even goed heeft gedaan maar dat het niet afdoende was. Zo te lezen proberen jullie al van alles dus aanvullende praktische tips kan ik zo ook even niet bedenken. Wel zou ik niet te lang wachten om weer aan de bel te trekken want er is wel degelijk iets aan de hand. Het enige dat ik verder nog kan bedenken is dat ook niet lichamelijk kan zijn, maar aangezien ze koorts heeft steeds lijkt me dat ook onwaarschijnlijk. Ik zou verder onderzoek afdwingen. 'Zorg maar dat je erachter komt wat er aan de hand is', zoiets... Heel veel sterkte! Niets is zo erg als je kind zo te zien en niks te kunnen doen.
Ik zou weer naar de arts gaan. Aandringen op verder onderzoek. Ik herken wel je verhaal. Hier had zoon de griep. Temperatuur van tegen de 40 graden. Niet eten, niet willen drinken. Alleen maar liggen, niet willen zitten en ook niet opgepakt willen worden. Wel gaf hij continue aan buikpijn te hebben. Ook een nacht opgenomen omdat hij tegen uitdroging aan zat. In het ziekenhuis wel drinken en ook wat eten. Geen koorts meer. Dus na de nacht weer naar huis. In de namiddag begon het weer, alleen liggen, niks willen en weer koorts. Dag erna naar huisarts. Alles na gekeken, longen etc. Niks te vinden. Ze wilde elke dag horen hoe het ging. Dag erna weinig plassen, dus arts wilde hem weer zien. Hij bleek toen een longontsteking te hebben. Dit was de dag ervoor niet te horen. Doorgestuurd naar kinderarts en ook deze stelde longontsteking vast. Met antibiotica knapte hij snel op. Binnen 1 dag ging hij weer wat eten, zitten etc. Misschien aandringen op langer antibiotica en wellicht sterkere dosis? Want ze reageerde er wel op. Het is wel een heftig griepje wat heerst. Dochter heeft het ook hevig gehad en daarna bacteriële infectie: dubbele oorontsteking. Zoon werd na de kuur ook opnieuw ziek. Had een nieuwe infectie opgelopen van zijn keelgebied en pseudokroep. Hij is nu, na 3 weken, eindelijk volledig hersteld.
Oh vergeten te schrijven, inactief zijn, alleen willen liggen is 1 vd symptomen bij een longontsteking. Misschien longfoto eisen? Sterkte!
Ik zou persoonlijk niet aandringen op ab als je niet zeker weet dat er sprake is van een ontsteking. Het is namelijk funest voor het immuunsyseem en de goede bacteriën die juist nodig zijn bij een goede afweer. Kunnen ze geen bloed afnemen om vast te stellen of er sprake is van een ontsteking? Dan kan er tenminste gericht ab gegeven worden! Heel veel sterkte!
dank je wel voor je reactie! Ze hebben ook bloed af genomen om haar ontstekingswaarden te checken. Daar kwam niks uit, dus de arts was er van overtuigt dat ze geen ontsteking heeft. Maar ik hou je verhaal zeker in mijn achterhoofd!
Wow, wat lijkt jouw verhaal toch veel op mijn verhaal op dit moment. Alleen is dit 'pas' dag 4 van de ellende. Wat ontzettend sneu en verdrietig om te moeten aanzien dat een kleintje zo ziek is, hè? Ik herken het lusteloze niks willen enorm. Met 1 groot verschil; hier is vandaag door de huisarts een longontsteking geconstateerd en er is (nog) geen ziekenhuis aan te pas gekomen. Hij krijgt nu antibiotica, 3x per dag, en dan is het ook maar te hopen dat hij opknapt. Wat een nachtmerrie. Hopelijk zijn ze beiden gauw opgeknapt. Het is echt helemaal niks voor die hummeltjes.
Ik zou aan de bel trekken! Ondertemperatuur kan duiden op ernstige infectie. Als ze daarbij erg ziek is, dan echt even de ha post bellen.
Het stomme was dat ze het in het ziekenhuis ook al had en ze allemaal vage redenen zaten te bedenken. Mijn gevoel was ook gelijk dat het, zeker na zo lang ziek zijn, een extra reden is tot zorg. Nadat ze de ors binnen had gekregen hebben ze ook nog wat controles gedaan en was haar temperatuur 35.4. De verpleegkundige gaf aan dat dat waarschijnlijk kwam doordat ze nu zoveel 'koude' ors binnen had gekregen. 's ochtends was het wel wat opgelopen, maar toen kregen we het advies haar lekker warm aan te kleden, zodat ze niet nog meer energie kwijt zou raken aan haar lichaampje op warmte houden. Ik zal haar zo nog een keertje meten, kijken of het nu iets is opgelopen. Vraagje over longontsteking.. hoe wordt dat normaal gesproken vastgesteld? Ze hebben naar haar longen geluisterd, ze hebben haar bloed gecheckt. Is er dan nog een kans dat ze zoiets hebben gemist?
Hoe dat normaal gesproken wordt vastgesteld weet ik niet - of nou ja, ik kreeg de diagnose vanmiddag; ik weet niet of dit 'normaal' is. Mijn huisarts heeft hem bekeken; temperatuur opgemeten, kin op zijn borst gedaan, oren nagekeken, in zijn mondje gekeken met een lampje, hartslag opgemeten en daarna met een stethoscoop zijn longen beluisterd. Hij reutelde al enorm. Vervolgens heeft ze met mij gesproken over de symptomen en wat ik dacht dat het kon zijn (geen idee; anders zat ik wel achter uw bureau in plaats van aan deze kant); slecht slapen, slecht eten, slaperig/hangerig zijn, 4 dagen koorts hebben, opleven na paracetamol en daarna weer flink crashen, niet meer willen lopen, geen leven meer tonen, huilerig zijn en gewoon niet zichzelf zijn, etc. Daarna zei ze: ik heb even geluisterd; zijn longen zitten behoorlijk vol. Ik weet niet zeker of het een longontsteking is of dat het nog gaat worden, maar ik denk van wel en ga het wel zo behandelen. Vervolgens heeft ze de antibioticakuur voorgeschreven (amoxicilline; 3x per dag voor een week) en konden we het vijf minuten later ophalen bij de apotheek om toe te dienen.
Hier heeft de huisarts de longen afgeluisterd en klopte ze met de vingers op de rug. Je kon duidelijk horen dat rechts dof klonk. Kinderarts deed hetzelfde. Ka zei: we maken geen foto's i.v.m. de stralingen. Dat doen ze liever niet bij kinderen. Ze zei: we kunnen bloed prikken voor de ontstekingswaarde. Maar hun beleid was, antibiotica, ook als er geen verhoogde ontstekingswaarde zouden zijn, omdat er wel een longontsteking en slijm op de longen te horen was.
Zo te horen is naar alles gekeken; hier ook altijd ondertemp. na ziekte/koorts. Wil ze ook geen ijsje?
Het kan soms na een periode van hoge koorts dat de temperatuur daalt. Het lichaam moet de juiste temperatuur weer regelen. Maar het kan ook de koude koorts zijn. Als jij het niet vertrouwd, dan trek je aan de bel. Jij kent jouw kind het beste. Onze dochter heeft in twee weken tijd een derde koorts periode gekregen (40+). Vorige week werd niets geconstateerd door huisartsenpost, maar deze week wel een rode keel, onrustige oortjes en het sloeg door naar haar oogjes. Amoxiciline voor een week meegekregen. Het gaat een stuk beter met haar. Eet weer lekker enzo. Sterkte!