Heeft hij spijt van zijn affaire of spijt dat je hem betrapt hebt? Ik denk namelijk dit laatste! Ik zou mijn kinderen in bescherming nemen tegen iemand die hun moeder kapot maakt. Hij zou wat mij betreft weg mogen blijven. Hij is hun vader niet, wat dat betreft is het voor hen denk ik iets minder zwaar dan de scheiding van papa. Als hij na 2 jaar al tot zoiets in staat is, lijkt het mij een zeer foute man. Sterkte ts
Hier bijna identiek verhaal, we hebben 2 kinderen samen dus nog 7 jaar geprobeerd met relatietherapie en individuele therapie na het vreemdgaan maar ik heb ook nooit het vertrouwen weer terug kunnen vinden en uiteindelijk had hij een week nadat we hebben besloten om te gaan scheiden al een ander en daar heeft hij ook meteen de kinderen mee geconfronteerd toen ze bij hem waren. Dat deed echt pijn, ook al hadden we al besloten om te gaan scheiden.
Dat flikte mijn ex dus ook.... ook tijdens de zwangerschap. Bah.. lager dan laag.... en erg kwetsend vooral.
Juist zwaarder denk ik. Het verlies van papa was niet zo heel erg want papa was er al niet voor ze, sliep vooral op de bank en deed geen leuke dingen met ze. Deze persoon was echt hun 'papa' waar ze enorm veel om geven. En ze zagen dat ik van hem hield en dat papa en ik niet van elkaar hielden. Vooral zoontje heeft papa nooit gekend, en hem wel, echt als 'papa'....
Pfoe wat heftig! Hier zou ik zelf denk ik niet mee kunnen leven.. Zo bewust en weet ik hoelang iemand naast mij er bij hebben? En wie weet hoelang het nog door zou gaan als jij ze niet betrapt had? :x Nee, dit zou mijn waarschijnlijk zo kwetsen dat ik het echt niet op zou kunnen brengen voor zo'n persoon te vechten. Dit zou ik bij een eenmalige 'actie' wel overwegen, zeker met onze kinderen. Maar zoiets.. Nee, dat zou ik niet kunnen verteren. Sterkte meis!
Ach wat triest en toch he als dit stuk gaat is dit niet aan jou te wijten! En als hij echt een goede papa was had hij dit zijn gezin niet aangedaan. Dat is heel hard gezegd maar serieus, jij betrapt hem en hij rent weg? Wat een loser joh. Daar zou ik spontaan van opdrogen
Wij zijn er wel overheen gekomen, en veel sterker uitgekomen, maar dat had bij ons alles ook te maken met de aard van onze band. De situatie lag bij ons anders, maar er was ook veel vertrouwen kapot gemaakt wat hersteld moest worden. Niemand kan dat voor jullie bepalen of vergelijken aan de hand van wat je kunt uitleggen in een topic. Je kunt de situatie schetsen en een korte samenvatting geven, maar of het mogelijk is om het vertrouwen te herstellen is afhankelijk van zo veel factoren die per persoon/relatie verschillend zijn. Je wilskracht, je doorzettingsvermogen, je vermogen om te kunnen vergeven, je persoonlijke normen en waarden, je grenzen, je behoeftes, je verantwoordelijkheidsgevoel, en ook diezelfde eigenschappen van je partner bepalen of er nog een toekomst is weg gelegd en of jullie samen weer op een lijn kunnen komen. Praten dus, en voor jezelf gaan uitzoeken wat je wilt en vooral kunt. Het is een verschrikkelijk zware weg, die veel goeds kan opleveren of alsnog kan klappen, maar dat weet je niet van te voren. Je kan er alle energie in steken, met het risico dat het je niks oplevert, maar ook met de kans dat jullie er veel sterker uitkomen. Het is een lange weg, een zware weg, en of je dat wilt of kunt opbrengen, is volledig afhankelijk van het feit of jij vind dat je relatie dat waard is of niet. Veel sterkte in ieder geval!
Ik heb het wel met eigen ogen gezien, mijn oom kreeg een affaire met een vrouw toen zijn dochter geboren werd.. Ik kwam hier achter toen ik hier kwam, dus voor andere familie was het makkelijk te verbergen maar verder iedereen dichtbij wist het min of meer wel.. Hij ging ook nog eens subsequent vreemd door niet alleen een relatie met een andere vrouw te hebbben buiten zijn huwelijk maar ook nog eens gewoon met random vrouwen het bed in te duiken.. Mijn tante is nu eindelijk van hem gescheiden en hij woont in hun oude verhuur huis met zijn minares die nu dus zijn vriendin is.. Sinds ik dat heb gezien en van dichtbij heb meegemaakt en zulke praatjes makers heb ontmoet in mijn leven vertrouw ik mensen echt niet die zo makkelijk vreemdgaan en dan helemaal een relatie met iemand anders aangaan buiten hun huwelijk of relatie en dan zo lang kunnen volhouden.. Wat daar allemaal bij komt kijken.. Mijn oom is een praatjes maker zijn broer kennenlijk ook, mijn ex en de broer van mijn vriend.. Dat zijn type mensen waar je al het relatie therapie wat je maar wilt tegen aan kunt gooien maar effect zal het niet hebben.. Dat soort mensen zeggen wat je wilt horen en doen vervolgens toch waar ze zin in hebben.. Ik zou voor mijzelf kiezen en rennen nu je nog kan, je verdient beter.. En het bewijst voor mij wel dat zelfs na 10 jaar je iemand toch niet zo goed kent als je verwacht had.. Mensen die tot zo iets in staat zijn kunnen het ook goed verbergen wanneer ze willen, ik zou het risico gewoon niet willen nemen nadat ik gezien heb met mijn eigen ogen wat zulk soort mensen toe in staat zijn. Je verdiend een man die voor jou kiest en jou kinderen, houdt dat in dat voor nu met alle uitstapjes die kinderen mee moeten dan is dat zo die 1 op 1 tijd komt nog wel maar hij heeft daar kennelijk geen geduld voor.. Dat was niet anders geweest als die kinderen wel biologisch van hem waren zou ik denken.. Lieverd kies voor jezelf! Heel veel sterkte waar je ook voor kiest, dit is mijn ervaring maar ik snap best dat jij degene bent die hem kent en als je met je hand op je hart kan zeggen dat hij niet zo een pathalogische leugenaar is en relatie therapie zou iets kunnen veranderen dan moet je daarvoor kiezen maar als je diep in je hart denkt dat wat ik ken ook mogelijk is dan kies er alsjeblieft voor om te rennen!
Eerlijk! Het was niet een keer het speelt al een hele tijd. Je zit wel aan hem vast wat betreft gevoel maar niet wat betreft je kindje.s. Je verdient beter dan dit! Het was niet een keer vreemd gaan hé! Willens en wetens blijven liegen ect ect. Geef je zelf en je kindjes de rust door te stoppen met deze relatie. Weet ben wel de laatste. Die het beste advies zou kunnen geven maar toch. Hij is het niet waard en waarschijnlijk ook niet de waren.Hij zit niet vast jij zit wel vast met je kindjes dat maakt het vaak idd lastiger. Hij heeft die verantwoordelijkheid nog niet of hij nu wel/niet gek op jouw kinderen is.
Maar wil je überhaupt een vriend die (zoals ik lees) liever met jouw alleen is dan samen met je kinderen??? Als hij jouw wil, dan horen zij er bij!! En voor iemand die dit doet naar nog geen jaar relatie kan mooi opdonderen.
Oh bah! Wat verschrikkelijk! Ik weet precies hoe je je voelt. Al is mijn man vreemd geweest met een 'onbekende' en 1 malig. Mijn topic staat ook op de eerste pagina van de lounge. We zijn nu 3 weken verder en het is nog steeds een achtbaan van emoties. Maar niet meer zo heftig als in het begin. Ik wil je heel veel sterkte en kracht toe wensen!
dat is het niet, we hebben veel tijd samen met de kinderen, dagjes uit naar speeltuin/zwembad etc. de kinderen geven niet voor niets zoveel om hem. Maar daarnaast wil hij ook graag dingen alleen met mij doen, dat wil ik zelf ook graag. Lijkt me werkelijk waar heerlijk om 3 van de 365 dagen dat ik de zorg heb even met zn 2tjes weg te kunnen om nieuwe energie te krijgen. Echt waar ik wou dat dat kon. Eventjes tijd voor elkaar in plaats van alsnog druk met de kinderen zijn. Het is niet dat ik niet wil, maar dat ik niet kán. Ja af en toe een avondje naar de film ofzo lukt wel, maar daar houdt het ook zowat mee op. Ik heb geen ouders om op terug te vallen waar de kinderen af en toe een nachtje mogen slapen. Ik denk persoonlijk dat hij toen mijn relatie met mn ex uit was gelijk zn kans wilde grijpen voor ik weer een ander zou hebben. Terwijl hij op dat moment had moeten nadenken of hij een relatie met een gescheiden vrouw met 3 kinderen wel aan zou kunnen. En dat hij het niet aan bleek te kunnen, maar in plaats van dit aan te geven iets met haar is begonnen om het maar met mij vol te houden omdat hij mij niet wilde laten gaan ofzo. Misschien klopt er geen reet van wat ik nu denk, maar dit is het meeste wat ik ervan kan maken
Lieve aszz ik heb jouw topic toen je hem had geplaatst helemaal doorgelezen en je heel veel sterkte gewenst. Op dat moment dacht ik nog van ohhh wat ben ik blij dat mij dit niet overkomen is. Maar achteraf is het hier dus ook aan de gang. Bah bah bah. Hoe heb jij die knop om kunnen zetten van haat naar proberen er wat van te maken?
Dit maar dan nog komt het vertrouwen niet meer voor 100% terug.. ons heeft het iets moois gebracht maar het is zwaar heeeel zwaar..
Maar eh de meeste mensen gaan niet weg zonder kinderen, een avondje uit uitgezonderd. Ik snak ook af en toe naar alleen zijn met mijn man maar wij wilden kinderen! Hij heeft er voor gekozen om iets met jou te beginnen en vervolgens gaat hij vreemd omdat jullie zelden iets samen doen? Jouw schuld dus?
Precies de verwachtingen waren anders. Zijn verwachtingen hij verwacht van jouw dingen die jij niet waar kunt maken bijna geen enkele alleenstaande ouder kan garanties geven. Als je kinderen hebt dan ga je bijna niet meer weg. Dit is denk ik ook een van de redenen dat ik nog steeds geen andere relatie gevonden hebt. Ik voel de vrijheid niet om te gaan en te staan waar ik wilt. En ik snap t.s dat jij wel graag ook wat tijd voor je zelf vrij wilt maken. Ik heb dan nog wel ouders maar geen logeer ouders. Kan mijn kinderen ook niet zo makkelijk kwijt. Vakantie nu en de vader van de kinderen heeft jongste nu mee genomen tot zaterdag. Mijn eerste vrije twee dagen van af 31 december. ( oudste is wel thuis maar die zorgt maar even voor zich zelf Heel af en toe gaat ze met hem mee. En vaak pas op het laatste moment. Ik heb dan geen plannen om uit te gaan. Omdat ik niks plan van te voren. De mazel die ik heb is dat mijn oudste soms even kan oppassen maar dat is ook pas sinds kort. T.s je bent niet afhankelijk van hem. kies voor je zelf. Ook al hou je van hem. Want dat is het. En ja we zullen langer alleen zijn als je kinderen hebt er zijn wel mensen die een stiefgezin willen maar vaak ook liever niet.
Oh die haat is er nog steeds wel hoor, er zijn echt momenten waarin ik hem wel kan wurgen. Maar de liefde tussen mij en mijn man, ondanks die eenmalige giga 'misser', is nog steeds zo groot. Plus het feit dat hij er alles aan doet om het goed te maken. We hebben samen natuurlijk ook 2 kinderen, en een huis. Het vertrouwen is er nog lang niet, maar er is wel enigszins vertrouwen anders had ik het nooit meer geprobeerd. Ik moet er voor kiezen om hem te vertrouwen (deels) anders is het voor mijzelf geen doen. Maar ik vind het af en toe wel heel erg moeilijk.
Dit gebeurt bij ons in de omgeving dus wel heel vaak. Vrienden die hun kinderen eens per kwartaal afzetten bij opa en oma voor een weekend logeren en samen romantisch op pad. Maar mijn werkelijkheid is dat ik 365 dagen per jaar savonds thuis ben omdat mijn ex een te grote l*l is om zijn kinderen nog te willen zien. Net als bij gewone scheidingen is er vaak een soort omgangsregeling, eens per twee weken een weekendje voor jezelf. Dit zou ik eerst ook krijgen, hier leefden we allebei ook naar toe maar toen deed mijn ex afstand... Dus ja ik vermoed dat dat de oorzaak is. Niemands directe schuld maar wel de aanleiding
Geen ontrouw hier, maar wel een incident m.b.t. vertrouwen. Ik denk trouwens dat er een groot grijs gebied zit tussen Ja, maar het vertrouwen is weg en Ja en ik vertrouw hem weer