Wauw wat doet ze het goed!! En fijn dat ze al zoveel is aangekomen. Knapperd Lijkt me ook heel vreemd dat er ineens een kindje bij is. Maar wat voor één En wat is ze in een fijn gezin terecht gekomen! Hoe reageren jullie andere kinderen op haar?
Oh, wat een fijn nieuws! Ze is nog steeds mini maar het gaat vooruit! Ik kan er goed inkomen dat dit voor jullie zo raar moet zijn. Ik kan het me niet inbeelden om op zo'n korte tijd te weten dat je zwanger bent en te bevallen. En dan nog de grote zorgen om Roos. Lijkt mij mentaal toch zwaar om mee om te gaan. Maar jullie gaan hier zo goed mee om! Chapeau!
Ook ik wil even reageren, ik vind de titel van je onderwerp heel erg kloppend: het is ongelofelijk allemaal. Ineens al 17 weken zwanger na sterilisatie, weten dat je een vroegeboorte gaat krijgen wat ook gebeurd... Het lijkt mij heel moeilijk al te weten hoe zwaar de periode is bij een extreme prematuur geboren kindje. Ik had bij mijn tweeling geen idee, en liet het allemaal op mij afkomen, jij weet al wat je te wachten staat, dat lijkt mij erg moeilijk. Je beschrijft het allemaal heel mooi en ik lees net als alle andere hoe sterk jullie als gezin zijn. Ik maak een diepe buiging voor jullie en ik duim mee dat het zo goed blijft gaan met Roos en met jullie zoontje, dat is jullie ontzettend gegund.
Een beetje laat, maar gefeliciteerd met jullie meisje! Wat een groot wonder! Ik wens jullie heel veel liefde en geluk met zn allen en hoop dat het steeds meer de goede kant op mag gaan! Sterkte ook met alle zorgen die er zijn bij jullie!
wauw wat hebben jullie veel meegemaakt zeg. Hoe oud is Ticho nu dan? Wat fijn dat het ondanks alles zo goed met roos gaat!! heel veel sterkte gewenst de komende tijd!
Fantastisch om te lezen..... Ik wens jullie heel veel licht en liefde... 👶🙏❤️🍀👶
Wouw wat fijn dat Roos het zo goed doet en Tycho ook! Hoe reageerde je beste vriendin op haar naam cq vernoeming?
Weet niet meer wie het vroeg,maar Ticho wordt 12 maart 1 jaar.Gisteren zijn we voor hem weer voor controle geweest,en Het is eindelijk echt gelukt om van de onder ontwikkelde linkerkamer een bijna goed functionerende kamer te maken.Hierdoor hoeft hij in de toekomst geen donorhart,en is zijn levensverwachting heel erg gestegen.Hij zal straks voor 90 procent een normaal leven hebben,en zal gewoon dezelfde dingen kunnen doen als ieder ander.Alleen zal hij sneller moe zijn,en niet intensief kunnen sporten,zoals bv een profvoetballer doet.In zijn ontwikkeling gaat hij als een speer nu...Hij gaat zelf staan in de box,trekt zich op aan de spijltjes.Wij zijn trots op ons dappere mannetje.En hij is zo vrolijk de hele dag,dat is wel anders geweest. En mijn vriendin was in shock!En voelt zich uiteraard zeer vereerd!Ze hebben tijdens de keizersnede mijn baarmoeder verwijderd en van te voren gekeken of zij misschien iets over het hoofd heeft gezien tijdens de sterilisatie vorig jaar,maar er is niets gevonden,alles zat zoals het hoorde,alleen weer aan elkaar gegroeid aan de linkerkant. Ze had haar werk dus prima gedaan,maar mijn lijf is gewoon eigenwijs.
Wat ontzettend fijn om zo'n positief bericht te lezen over Ticho! Wat een dappere knul is het toch! Lijkt dan nu alles voor jullie in iets rustiger vaarwater te komen..?? Hopelijk blijft Roos het uitstekend doen en kunnen jullie eindelijk echt gaan genieten van jullie gezin!
Wouw wat bijzonder allemaal wat jullie hebben meegemaakt dit afgelopen jaar. Hoop dat Roos het ook voorspoedig blijft doen en jullie straks in alle rust kunnen gaan genieten van al jullie kindjes.
Fijn dat je zoveel verbetering ziet bij jullie mannetje,goed om te lezen dat de operatie goed geslaagd is! Jeetje,lijkt me ook heftig als ze je baarmoeder hebben verwijderd... Hoe gaat t met de kleine Roos?
De oudste 2 zijn wel klaar met het ziekenhuis,maar willen toch elke dag wel even naar zuslief.Het gaat op zich best goed met ze,maar we hebben het zo geregeld dat of papa of mama thuis is,en anders 1 van de oma's.Ze hoeven dus niet van Hot naar her gesleept te worden,en dat scheelt een boel.Ze zijn super blij dat hun broertje in ieder geval thuis is,en zoals het er nu uitziet,voorlopig ook thuis blijft.Ticho is erg klein voor zijn leeftijd waardoor de volgende en tevens laatste operatie waarschijnlijk pas gedaan wordt als hij 3 is.Dat is nog ver weg. Mijn man en ik... Vind het erg lastig daarop antwoord te geven.Wij zijn ontzettend dankbaar voor alles wat ons is gegeven.4 kinderen...er zijn er genoeg die daar alleen van kunnen dromen. Toch is het emotioneel heel zwaar.Voor beiden.Het verlies van onze drie kanjers...De tergende angst steeds om het nog eens mee te maken,dat vreet aan ons. Maar wij zijn positieve mensen,en zijn echt heel dankbaar voor onze kindjes waar we wel voor mogen zorgen.En gelukkig kunnen wij samen heel goed praten over alles wat ons bezig houdt,of waar we bang voor zijn.We komen er wel,al zal het nooit meer compleet zijn,of worden.