Hoi allemaal, Ik ben alleenstaand met een baby van 5 dagen. Het is een heeeeeeeeeeerlijke baby maar toch ervaar ik het als erg zwaar en misschien ook wel een beetje eenzaam. Hij slaapt overdag na elke voeding drie uurtjes (ongeveer) maar 's nachts bijna de hele nacht wakker. Hij wil de HELE nacht aan de borst drinken. Ik heb nu flesjes gekolfd voor 's nachts dus dat gaat iets beter. Ik heb eigenlijk niets te klagen, ik heb een ontzettend zoet babytje, de borstvoeding gaat perfect, maar de nachten breken mij op. Ik vind het heel erg zwaar terwijl ik weet dat ik het best getroffen heb met zo'n makkelijke baby. Mijn moeder slaapt hier 's nachts om mij te helpen want ik moet natuurlijk herstellen van de bevalling. Ik weet niet zo goed wat mijn vraag is.. misschien kunnen jullie mij helpen door je eigen ervaring te vertellen. Ben ik de enige die het alleenstaand moederschap met een pasgeboren baby zo zwaar vind? En komt er een eind aan die lange lange nachten zonder slaap..............?
Allereerst wil ik je zeggen dat je ontzettend trots op jezelf mag zijn dat je dit alleen doet. Een baby is al zwaar, laat staan als je er alleen voor staat. Daarnaast is het ontzettend logisch dat je het soms moeilijk vind. Heel fijn dat je moeder er voor je is. Mijn zoon is nu 3. Stond er na de bevalling eigenlijk ook al meteen alleen voor. Mijn man toendertijd kon de zorg niet aan (gewoonweg lui) dus was eigenlijk ook alleenstaand. Uiteindelijk gescheiden. Heb veel hulp gehad van mijn ouders. Dat is eigenlijk mijn verhaal. Heb niet heel veel tips, alleen dat je echt trots op jezelf mag zijn en koester de mensen die er voor je zijn en laat je helpen als mensen hulp aanbieden. Als je moeder eens oppast, ga een keer lekker dagje weg met vriendinnen. Aangezien je pas bevallen bent zal dat nog wel even wachten denk ik maargoed voor over een tijdje. Succes meid!
Hey ja ik heb er helaas ervaring mee. Hier hielp mijn moeder gelukkig ook want kon de eerste weken nauwelijks op mn benen staan. Dat je kindje vaak aan dr borst wil is normaal hoor. Probeer zijn ritme lekker te volgen en als je snachts flesjes geeft hebt je wel kans dat je bv terug gaat lopen. Maar ga overdag lekker slapen als de kleine ook in zn bedje ligt. Laat de kraamzorg of je moeder lekker voor het eten zorgen en blijf gewoon zo veel als je kan en wil in je bed. Geniet lekker van je kleine man.
Wow...echt respect dat je dit alleen doet! Ik doe het je niet na. Ik heb op de dagen dat mijn man niet thuis is mijn moeder meteen over de vloer. Ook kon ik niet tegen de gebroken nachten ( wilde echt bijkomen vd keizersnede) en heb lang borstvoeding gegeven maar s nachts af en toe afgewisseld met kunstvoeding zodat ik meer uren rust had en ze meer verzadigd was. Ik vind het heel knap en het is ongelofelijk zwaar. Máár er komt n dag dat ze gaan doorslapen en dan heb je je leven weer n beetje terug. Succes meid!
Nog gefeliciteerd! Probeer inderdaad mee te slapen overdag of uit te rusten als je dat nodig hebt: gewoon ook even benen omhoog en wegdoezelen. Die eerste dagen zijn het heftigst in mijn beleving met het nog vaak omgekeerde dag- nachtritme van de baby, het wennen aan elkaar, lichaam dat herstelt van de bevalling en nog vol met hormonen. Het wordt daarna echt makkelijker meestal. Succes!
Knap hoor, je doet het super goed! Probeer inderdaad overdag je rust te pakken. Als je kindje dan zo 3 uurtjes achter elkaar slaapt, lekker ook een paar uurtjes gaan slapen. En misschien je kindje (veilig) bij je in bed laten slapen of een co-sleeper aanschaffen? Zoontje heeft hier de eerste weken 's nachts heel veel op mijn borst geslapen. Dan sliepen we tenminste allebei af en toe een uurtje. Al hebben we ook uren met het 's nachts op gelopen, maar eigenlijk was die alleen de eerste 1-2 weken. Daarna kwam hij nog wel 2 keer per nacht voor een voeding, maar ging erna gewoon weer slapen i.p.v. gezellig wakker blijven.
Ik weet hoe zwaar het kan zijn dus alle respect! Maar ik weet ook hoe ontzettend mooi en geweldig het kan zijn dus vooral; geniet! Ik heb mijn oudste alleen gekregen (ook alleen zwanger geweest) en ondanks dat het heel pittig en heftig was kijk ik erop terug als een van de mooiste perioden in mijn leven. De eerste 8 nachten zijn afwisselend mijn vriendinnen bij me geweest om zo nodig 's nachts te helpen met de voedingen. Ik wisselde daarom fles en borst af en toen ik daarna ook 's nachts alleen was ben ik dat blijven doen. We gingen tegelijk naar bed, hij op mijn borst en zo sliepen we dan tot de laatste avondvoeding. Daarna legde ik hem ofwel naast mij in bed ofwel in zijn eigen bedje, net waar we behoefte aan hadden. We hadden na een week of 6 al een behoorlijk goed ritme en hij sliep daarna ook vrij snel de nachten door. Ik nam hem ook overal mee naar toe, zorgde ervoor dat we elke dag wel even ergens naartoe gingen, al was het maar een rondje wandelen door het winkelcentrum. Het is zwaar en veel werk maar ik vond het echt geweldig! Inmiddels hebben we een groter gezin en wordt hij alweer bijna 7 maar toch heb ik nog wel eens heimwee naar die periode van hij en ik tegen de wereld (want zo voelde het vaak )
Bedankt voor jullie lieve reacties!! Ik weet natuurlijk dat ik op den duur weer meer kan slapen maar af en toe word ik even wanhopig van het slaaptekort. Dat kan je zoooo labiel maken.
Hier geen alleenstaande moeder, maar wel wat tips voor die gebroken nachten. Ga 's middags ook even rusten, een paar uurtjes, als de baby slaapt. Ga 's avonds op tijd naar bed. Ik ben zelfs een tijdje al om 20.00 uur naar bed gegaan. Dan pak je toch nog even wat uurtjes extra!
Ja slaaptekort vind ik 1 vd ergste dingen die er zijn... Ik functioneer dan gewoon niet meer. Houd s nachts alles donker zodat je kleintje snapt dat het nacht is. Als ze eenmaal aan dat ritme gaan wennen zal het snel beter gaan. Heel veel succes!
Vertel mij wat. Heb nu weer een baby (morgen 4 maanden oud) en ik had al een dreigende burn-out. Nu door al het slaapgebrek ben ik daar dan toch in terecht gekomen. Gelukkig neemt mijn Lief veel over en kan hij zelfs regelmatig wat eerder naar huis komen van zijn werk. Dus ik snap het heel goed, je kan er idd erg labiel van worden dus zoveel mogelijk tussendoor rusten, als daar de kans voor is. En kraamvisite maar even uitstellen als dat kan, eerst aan jezelf en je kindje denken nu!
Ik heb eigenlijk alles vanaf dag 1 alleen gedaan, bij m'n eerste een totaalruptuur met sfinx repair (was incontinent) en stoma aanleg. Bij m'n tweede een keizersnede en herstel daarvan. Natuurlijk breken de nachten je op,'maar heb eigenlijk nooit hulp aanvaard 😳. Misschien ben ik daar te eigenwijs in. Nu krijg ik weer een ks en zal ik het weer alleen doen. Moet wel zeggen dat ik zelf dus erg op m'n rust ben gesteld en er niet van hou als er telkens iemand met m'n kindje bemoeit op m'n man na, maar die is er helaas niet meer. Je eenzaamheid herken ik wel . Ik heb dan 2 mooie meiden rondlopen, maar ik vereenzaam ook wel. Wat eraan te doen? Ik ga er vaak op uit, zodat ik wel onder de mensen ben . Sterkte meis en volg vooral je kindje!
Babi, respect voor jou...hoe jij dat allemaal bolwerkt. Ongelofelijk. Ik snap niet eens hoe het uberhaupt mogelijk is om het alleen te doen na een keizersnede of zo'n heftige bevalling. Maar sowieso na het verlies van je man heb ik diep respect voor hoe jij dit allemaal hebt gedaan/doet. Jullie zijn wat dat betreft echt sterk, ik wou dat ik dat was....
Geen ervaring als alleenstaande moeder, wel een boel respect! Ik kan je alleen als tip meegeven: ga overdag als hij slaapt zelf ook even slapen! Dat maakt het gebrek aan slaap snachts een stuk beter te behappen.
Hier ook ervaring en het is idd ontzettend zwaar. Bij m'n eerste zwangerschap kwam ik vanaf 15 weken alleen te staan. En toen ze geboren werd was ik ontzettend trots en gelukkig, maar ik voelde me ook erg eenzaam. Mijn dochter sliep juist goed snachts maar heeft het eerste jaar dag in dag uit alleenmaar gehuild. Uiteindelijk is het allemaal goedgekomen en is ze ondertussen een heerlijk meisje van bijna 9 jaar. Maar de eerste periode met haar was heel pittig. Hou je voor ogen waarom dat je het allemaal doet en wat je er strax allemaal voor terugkrijgt.
Ach meid, alles is al gezegd, maar toch: diep respect!!! Ik heb er geen ervaring mee, maar vond de eerste periode ook erg zwaar. Ik weet nog dat ik tegen mijn man zei: "Ik heb echt nieuw respect voor alleenstaande moeders!" Vergeet ook niet, er is niet alleen een kindje geboren, maar ook een moeder. En die shock kan ook erg groot zijn. Lekker overdag slapen en probeer te genieten van je mooie kindje! Heel veel succes en ontzettend gefeliciteerd!
Hoi, Alle alleenstaande mama's hier: heel dapper! Ik wens jullie goede nachtrust en vooral genieten van je kids! Breng ze groot als evenwichtige volwassenen, dan heb je echt een nobelprijs verdiend vind ik! Ik heb n hele lieve zorgzame man die erg zn best doet en ondanks dat vind ik t echt zwaar 's nachts. Ik zou t alleen niet zo best doen gok ik...
Ik sta eigenlijk vanaf het begin van mijn zwangerschap er ook alleen voor. Alles zelf gedaan, kamertje, kinderwagen gehaald. Ook mrt behulp van mijn ouders hoor. De nachten in het begin waren echt heel erg, sliep nauwelijks ook omdat ik schijnbaar niet voldoende borstvoeding had waardoor de kleine bleef huilen en ik vervolgens hele nachten aan het voeden was. Nu is Deen 6 maanden en het gaat hartstikke goed. Slaapt al sinds 4 maanden van 1900 tot 0730 ongeveer. Hoe zwaar het in het begin dus ook is, het komt goed. Xxxxxxxx