Hallo dames, Ik moet even mn ei kwijt. Het begon allemaal met bekken het stabiliteit. Lekker pijnlijk en mn vriend zegt vaak dat ik me aanstel. Tot dus ver gingen die praatjes van hem bij mij het ene oor in het anders weer uit. Met 28 weken een suikertest gedaan, niets aan de hand wat een opluchting. 5 weken terug bloed geprikt op zwangerschapscholestase. Verging van de jeuk. Twee dagen later kreeg ik de uitslag en ja hoor. De waarden in het bloed waren verhoogd. Het was niet verontrustend hoog, maar goed ik had het wel. Mijn vriend zegt ooh dat valt mee niet verontrustend hoog dus je hebt het eigenlijk niet. Met zo'n gezicht er bij van stel je niet aan. Kan altijd erger.. Nou het kan idd nog erger. Laatste weken had ik steeds heel veel dorst rn moest ontzettend vaak plassen. Dus dr verloskundige vond het nodig om die smerige suikertest nog maar een keertje te doen. Dit was gister en vandaag had ik al uitslag. En heb dus zwangerschapsuiker.. Ik baal zo ontzettend van mijn lichaam op moment. Want komt er nog meer bij. Ben er echt even klaar mee. Gelukkig heeft mn vriend nog geen flauwe opmerkingen gemaakt want weet niet waar ik toe in staat ben. Sorry voor de lap tekst maar moest het ff kwijt.
Ik vind die hele zwangerschap ook maar matig hoor. Heb vandaag huilend aan tafel gezeten. Ik zei al tegen mijn man, ik ben pas zwanger als ik huil tijdens het avondeten Je stelt je niet aan, het is gewoon best zwaar. Ik vermoed eigenlijk dat je man het niet verkeerd bedoeld. Vaak proberen mannen je op die manier gerust te stellen. Even heel duidelijk maken dat je gewoon even medelijden nodig hebt en geen opbeurende woorden.
Snap dat je even er klaar mee bent. Ik vind je vriend wel een beetje bot hoor, mijn vriend doet ook wel is lollig maar op de momenten dat het kan, als ik echt even ergens last van heb is hij bezorgd en komen er echt geen lullige opmerkingen. Vind dat jouw vriend zich wel iets meer mag inleven in jouw. Sterkte met de rest van de zwangerschap
Eerste wat ik dacht is nou lekkere vriend heb jij, maar dat ter zijde. Wel vervelend van al die niet standaard zwangerschapsklachten, kan mij voorstellen dat je baalt. Echter heb ik ook zs diabetes vanaf week 27 en het is te overzien echt waar! Wil je nu nog niet geloven maar je leert er mee om te gaan en het te accepteren. Veel succes nog met de laatste loodjes!
Zwanger zijn is voor sommigen zwaar, ik heb het echt te doen met bijvoorbeeld dames die de hele zwangerschap misselijk zijn, dames die idd niet meer kunnen lopen ivm BI, dames die vervroegde weeën hebben en weken in het ziekenhuis moeten blijven of bv mijn vriendin die nierstenen kreeg tijdens haar zwangerschap. Tuurlijk mag je af en toe klagen en even er door zitten.. Maar... Wanneer ik een nacht heb waarin ik de kleine heeeel lang niet voel of denk hoe het is voor dames die al zo lang bezig zijn en maar niet zwanger raken... Slik ik het in en denk ik echt: het zijn ongemakken en het is tijdelijk.. En ik zou het zo nog een jaar volhouden als ik dadelijk maar gezond en wel die kleine in mijn armen heb.. Dus na de zoveelste week zonder slaap en migraine denk ik toch; weer een weekje dichterbij! Tijd gaat vanzelf door! En mannen.. Tja..
Meestal denk ik ook ik ben al weer 34 weken.. Nu op moment omdat er weer wst bij komt denk ik En dan moet nogal 6 weken . Dat duurt nog zolang. Al t maar geen 42 weken zwangerschap word. Ik slaap erg slecht. We slapen al weken apart omdat ik door de bi niet goed boven kan komen. En ik er ok steeds uitmoet om tdte plassen. Ben altijd iemand geweest als ik niet naast mn vriend lig dan kan ik niet slapen. En dat is nog steeds wel een beetje zo. Ondanks dat ie soms echt ern eikel kan zijn met zijn opmerkingen.
Ooh meis lekker klagen hoor ik haak even in !!! Hier tot 22 weken misselijk geweest en vanaf week 34 weer begonnen. Gelukkig is mijn man heel begripvol en daar ben ik hem enorm dankbaar voor had het met hem niet beter kunnen treffen. Ik heb vanaf week 8 ischias en loop daardoor enorm slecht. Ook carpaal tunnel syndroom en enorm vocht vasthouden is hier een bekend verhaal. Suiker en bi heb ik gelukkig niet maat heb wel enorme eczeem klachten en extreme moeheid. Van mij mag hij over een weekje komen hoor ik ben er klaar mee ...
Ik kan het nog herringeren dat ik ook dat vieze drankje moest drinken, ik vond mezelf zo stoer dat het toch allemaal naar binnen ging.. maar dat duurde niet voor lang lag er zo ook allemaal weer uit. Het is echt geen pretje die drankjes. Ik snap je volkomen, en natuurlijk mag je klagen! Ik vindt het geheel terecht je voelt je niet gehoord en niet gesteund, jammer dat je partner zo reageert. Je mag je zelf een dappere meid noemen hoor, als je een zwangerschap heb die niet echt van harte gaat. Het is niet niks voor sommige. Ik hoop dat je toch nog geniet van de paar weken dat je zwanger bent. Komt allemaal goed.
K hoop het ook dames, ik hou me elke keer maar voor hij meent het niet zo, normaal is het ook echt een lieverd, het zullen denk ik ook wel deels de hormonen zijn
Misschien is je partner onwijs zenuwachtig en of weet hij er niet mee om te gaan, mannen kunnen soms hele vreemde wezens zijn haha. Is dit jullie eerste kindje?
Ik kom ook even klagen hoor. Zoon ligt in stuit, ik weet 's nachts niet meer hoe ik in bed moet liggen, overdag ook last van mijn rug en een overheersende angst dat ik onze zoon ga verliezen ( meerdere miskramen gehad) Ik probeer nog wel te genieten van de schopjes in mijn buik, want dit is echt mijn laatste zwangerschap.
Hier ook even klagen, meneer ligt overdwars en lig ook niet lekker meer in bed, zie elk u vd klok en ben er klaar mee, veel plassen, pijn en ga maar door. Ook nog eens verkouden...pfff
gedeelde smart is halve smart. ik had bij dochter vanaf een week of 30 zwangersgerschapskdiabetes en had toen ook bi. Nu zwanger en ben gelijk begonnen met curves houden. Daar uit bleek dat mijn suikers al aan het stijgen waren. Met 6 weken al de ogtt gehad en met 7 weken al 4x daags aan de insuline. Inmiddesl spuit ik 66eh 50eh 50eh en 66eh. Ik ben nog maar 23 weken zwanger en moet dus nog een hele poos. Onze kleine loopt inmiddels ruim 2 weken voor in groei. En door dat mijn suikers nog steeds schommelen moet ik nu dus rust houden als dat niet werkt wordt ik tot de bevalling opgenomen in het ziekenhuis. Naast de suiker heb ik ook nu weer bi en het houd voor mij nu in dat ik nog geen 5 minuten zelfstandig kan lopen en lopen zonder pijn is niet meer mogelijk. Ik loop er nu al net zo over als met dochter in de laatste week. Ik probeer positief te blijven maar o wat vind ik het zwaar en ik baal ontzettend van mijn lijf. Ondanks dat we dit wisten en dat we dit ingecalculeerd hadden omdat dat ik bij zoon en dochter bi had en bij dochter ook zwangerschapsdiabetes valt het me deze keer heel erg zwaar. Ik ben al aan het aftellen. Door de hoge insuline waardes zal ik geen dag over de 38 weken gaan en hoogst waarschijnlijk nog iets eerder
meid meid meid! wat spuit jij veel insuline! allemachtig dat is niet niks. ben me nu een beetje aan het inlezen qua dieet. en ik zie al. dat is behoorlijk streng. maar goed we hebben een goede motivatie om ons er aan te houden. word met zwangerschapsuiker kindje altijd eerder gehaald? of hangt dat echt van de groei af van de kleine. zo als het nu staat gaat het met onze kleine meid heel erg goed. qua gewicht zit ze precies op de gemiddelde lijn. en lengte (gemeten bovenbeen) zit ze tussen de gemiddelde lijn en de hoge lijn. en dan meer bij de hoge lijn. ik word er iig helemaal gek van dat ik zo veel naar het ziekenhuis moet. ik weet het allemaal voor het goede doel.. maar vorig jaar rond deze tijd kwamen we er heel vaak om een rot reden. aankomende 12 maart is het een jaar geleden dat mijn broertje op 23 jarige leeftijd is overleden aan kanker. en nu ik weer steeds naar dat rot ziekenhuis moet komt het ook weer allemaal boven. de beelden schieten steeds door mijn hoofd. vanmiddag word ik weer gebeld door de gyneacoloog met de uitslagen van mijn bloed van de cholestase. ik hoop zo dat de waarden gezakt zijn. zelf denk ik stiekem van wel. aangezien de jeuk een stuk minder is geworden.. duimen !!
qua insuline gebruik ben ik wel een heel uitzonderlijk geval. Zeker omdat uit bloedonderzoek is gebleken dat mijn suikers voor de zwangerschap goed waren. In elk ziekenhuis verschilt het beleid qua zwangerschapsdiabetes maar meestal is het wel zo dat er ingeleid wordt rond de 38 weken als er insuline in het spel is. Ik moet ook wekelijks soms vaker naar het ziekenhuis. maar kan me voorstellen dat dat voor jullie nog beladener is
oke, nou ik ben benieuwd, moet vanmiddag om 2 uur bij de internist zijn. om mijn suiker op pijl te krijgen staat op de verwijsbrief. ben benieuwd wat de aanpak gaat worden. denk sws dat ik moet curven
curven zal sowieso. en aan de hand van het beleid en de hoogte van je suikers een dieet of insulne. in het ziekenhuis hier zijn ze heel streng. Dus is het meestal insuline. in het gezondheidsdeel is een topic over zwangerschapsdiabetes waar je van harte welkom bent om mee te kletsen.
Jeetje wat heftig zeg die suiker ! En dan zit ik te zeuren ok het 1 keer de ogtt gedaan trouwens en loop ook flink voor maar toen de verloskundige voorstelde deze opnieuw te doen 6 weken later Heb ik daarvhartelijk voor bedankt en toen uit eindelijk een curve geprikt waaruit bleek dat er niet zo veel aan de hand is.