Hier ben ik het mee eens. Het is vaak "makkelijk" gedacht vanuit werknemers omdat zij vaak vinden hier recht op te hebben. Maar hoe zit het met de werkgevers? Zij zijn er de dupe van en moeten het dan maar oplossen. Als iedereen te pas en te onpas zou thuis blijven omdat hun kind ziek is, dan zou het niet goedkomen. Het is al lastig genoeg voor werkgevers om ziekte van eigen personeel op te vangen laatstaan als daar ook nog ziekte van de kinderen van personeel bij zou komen. Dit jaar zijn mijn kinderen zo vaak ziek geweest, dat als ik geen sociaal vangnet zou hebben en voor een baas zou werken, ik een kwart jaar thuis had moeten blijven. Dat kan natuurlijk niet, het is aan de ouders zelf om een sociaalvangnet op te bouwen om alles zo goed mogelijk in goede banen te leiden zonder dat een werkgever de gevolgen moet dragen van het ziek zijn van jouw kinderen, en als er dan een keer een uitzondering gemaakt moet worden dan mag dat uiteraard geen probleem zijn, zoals bij ernstig zieke kinderen of operaties en dergelijke.
Jammer dat er altijd zo gechargeerd wordt. Ik ben ervan overtuigd dat als je als werkgever en werknemer een beetje geeft en neemt, er helemaal geen problemen ontstaan. Als je je werknemers het vertrouwen geeft dat ze niet zomaar te pas en te onpas zorgverlof aanvragen, maar het wel ruimhartig toekent als ze er dan wel een keer behoefte aan hebben, dat de werksfeer dan heel goed is/wordt en mensen bereid zijn een stapje harder te lopen voor het werk wanneer ze daar dan weer toe in staat zijn.
Precies. En vergeet niet dat je collega's óók de dupe zijn en dit kan zeker bij collega's zonder kinderen behoorlijk wat irritatie opleveren, heel begrijpelijk vind ik.
Uiteraard en dat deden wij ook (in mijn woonland nu bestaat zorgverlof niet eens, dat kost je gewoon vrije dagen of ONbetaald verlof). Maar het gaat wèl twee kanten op en bij sommigen komt het echt over alsof the werkgever het maar moet oplossen want 'doei, mijn kind is ziek dus ik blijf thuis'. En nogmaals, als werkNEMER moet je toch echt zorgen dat je een sociaal vangnet hebt zodat werkgever en collega's niet de dupe worden mocht je een kind hebben wat vaak ziek is. Ik was/ben beide dus ik bekijk het zowel van de kant van de werknemer als werkgever.
Dat klopt, het is geven en nemen en je moet zeer zeker zuinig zijn op je personeel. Echter heb ik inmiddels ook al gemerkt dat het vaak te maken heeft met een bepaalde instelling en egoïsme van sommigen. Het argument: niet leven om te werken maar werken om te kunnen leven bijvoorbeeld en je vervolgens niet kunnen/willen inleven in het probleem wat jij veroorzaakt voor je werkgever en collega's. Het is geven en nemen maar er horen wel bepaalde verplichtingen bij een contract wat je aan gaat mbt je baan, je hebt ook bepaalde rechten zoals je ziek mogen melden, maar wanneer ben je echt ziek? Er zijn genoeg mensen doe zich al ziek melden bij een verkoudheid, dat is een instelling en zo gebeurd dat ook met zorgverlof, er wordt soms misbruik van gemaakt. Mensen die niet naar hun werk komen omdat ze weigeren een sociaalvangnet op te bouwen en vinden dat het hun recht is om zorgverlof op te nemen omdat zij werknemer zijn ipv werkgever, maar daarna wel zeuren omdat hun contract bij wijze van spreken niet wordt verlengd. In mijn optiek moet je alles hebben gedaan om dit soort dingen te voorkomen, en als het dan echt niet lukt dan kan er best een uitzondering worden gemaakt.
Ik ben blij dat ik dit topic lees, ik schrik er echt van hoe sommigen hier durven te schrijven over mensen die wel geregeld afhankelijk zijn van zorgverlof. "een bepaalde instelling en egoïsme van sommigen" "Mensen die niet naar hun werk komen omdat ze weigeren een sociaalvangnet op te bouwen" "Als iedereen te pas en te onpas zou thuis blijven omdat hun kind ziek is" Voor de goede orde, wij hadden een netwerk van oppassers/vrienden/buren/familie etc. Allemaal geregeld. Totdat die allemaal afgehaakt zijn, omdat mijn zoon te zorgintensief is (denk wet langdurige zorg). Dus als hij ziek is, dan hebben we geen andere optie dan niet op het werk te verschijnen. Dagen ruilen gaat ook niet, want onze vrije dagen staan al bomvol medische afspraken voor hem en zijn broertje. Naar aanleiding van dit topic zal ik bij toekomstige sollicitaties zeer duidelijk aangeven welke eisen mijn privéleven aan mij stelt om dit soort werkgevers er maar van te voren uit te filteren. En als ik dan niet direct een nieuwe baan vind, geen probleem, ik heb namelijk een vast contract (en daar heb ik niet om hoeven zeuren).
Nou echt hè? Sommige mensen denken dat een sociaal vangnet zo opgebouwd en geregeld is, haha. Je zou maar verhuisd zijn voor je werk en geen familie/vrienden bij de hand hebben. Mijn hemel, wat kortzichtig soms. Verplicht socializen en buurtbbq's aflopen om maar die ene geschikte oppas te vinden, die gelijk een band met je kind op moet bouwen en die je eigenlijk maar 1x per 3 jaar nodig hebt
Maar jij hoeft je toch totaal niet aangevallen te voelen? Jij hebt er toch alles aan gedaan. En met dat laatste stukje sla je de hamer op de kop. Als je dit van te voren eerlijk aangeeft, dan kan een werkgever daar rekening mee houden en dat meenemen in zijn keuze om jou een baan te geven, en vervolgens kun je elkaar daar dan niet in teleurstellen als jij een baan toegewezen krijgt, en je hoeft je ook niet schuldig te voelen als je zoon ziek is.
Een werkgever kiest er toch niet voor dat jij verhuist en vervolgens geen opties hebt om je kind op te vangen als deze maandelijks ziek is...
Idd ik vind dat sommigen echt veel te simpel denken. In een ander topic ook dat sommigen het maar normaal vinden dat de ts haar kindje achterlaat tijdens een buisjesoperatie, want het ziekenhuis zorgt dan voor je kind. Nou daar moet ik echt heel hard om lachen. Ik zou dan serieus vragen of mijn werkgever op zn hoofd gevallen is ofzo. Zeker in her geval dat ts dus ook geen vrije dag mag opnemen.
Nee, maar als werknemer kun je dan ook niks natuurlijk. En als je dan recht heb op verlof, heb je gewoon recht op verlof
Het punt is, dat als je eens gaat rondvragen, dat mijn situatie echt niet zo uitzonderlijk is. En dan is het niet leuk dat iedereen die van zorgverlof afhankelijk is op één hoop gegooid wordt, totdat het tegendeel bewezen is.
Ik kan mij hier als leidinggevende absoluut niet in vinden. Juist doordat ik coulant ben, is mijn ervaring dat er geen misbruik van gemaakt. Ik vind dat mijn team er juist zeer zorgvuldig mee omgaat. Inderdaad als een collega zorgverlof heeft moeten wij met zijn allen een tandje harder lopen. Is dat erg? Nee, want dat hebben we voor elkaar over. De volgende keer ben jezelf degene die er dankbaar gebruik van maakt. Ik ben van mening dat je werknemers juist de vrijheid hierin moet geven, zodat ze hun eigen verantwoordelijkheid kunnen pakken. Beperken hiervan leidt juist tot misbruik en niet andersom.
Idd, ik ben echt zo blij dat dat hier allemaal niet speelt; wij kunnen er altijd bij zijn als het moet, ook voor de leuke dingen zoals bv eerste schooldag of op hun verjaardagen. Natuurlijk geen zorgverlof
Dat wordt ook niet gedaan hoor. Als je zelf in zo'n situatie zit waarbij je geen opties meer hebt als je kind ziek is, dan kan ik me voorstellen dat je je daar ongemakkelijk bij voelt. Maar als je voor jezelf weet dat je er alles aan hebt gedaan om het te voorkomen dan is dat niet nodig.