Dit is bij mijn man dus ook zo; collega ziek of ziek kind? Nou, dan vangen ze dat als team op. Er is niemand die daar misbruik van maakt. En de keer erop neemt die collega het zelf over van een ander die thuis een ziek kind heeft. Draagt enorm bij aan de sfeer ook.
Ik vind het trouwens ook wel iets zeggen over de werksfeer en mentaliteit van de werkgever wanneer je je als werknemer om de haverklap ziek meldt of continu gebruik/misbruik maakt van verlofregelingen. Natuurlijk gaat dat voor sommige mensen op (er zijn altijd wel mensen die ergens misbruik van maken) maar voor het overgrote gedeelte toch echt niet. Werknemers hebben bij goed werkgeverschap echt wel een beetje werkethiek.
Ik heb nu twee flink zieke kinderen thuis. Ben nu eens een keer blij dat ik tbm ben, want anders was ik nu toch wel heel "egoïstisch" bezig geweest. Ik begrijp het niet, mijn ouders werken zelf nog zeker 10 jaar, schoonouders ver weg en mijn andere familieleden en vrienden werken. Hoe wil je dan in godsnaam opvang regelen?! En krijgen jullie het dan echt voor elkaar om twee kinderen met 40 graden koorts die alleen maar op mijn schoot willen zitten weg te brengen en te gaan werken, en nog daadwerkelijk te functioneren? Ik geloof écht niet dat hier moeders zijn die hun zwart witte mening die ze hier neerzetten ook echt in de praktijk brengen. Je hebt ook nog een hart neem ik aan. Ik vind: het werkt twee kanten op. Ik werk met alle liefde extra als het moet, geen probleem. Maar ik verwacht in een situatie als deze ook dat mijn baas me niet egoïstisch vindt maar begrijpt dat ik klem zit. Gelukkig zijn er ook prettige werkgevers. Vorig jaar kreeg ik in mijn proeftijd galsteenaanvallen en werd ik met spoed geopereerd. Omdat het fysiek werk was daarna drie(!) weken ziektewet. Ik heb toen direct gezegd dat ik vanuit thuis wel bijv administratie wilde doen en dat mocht. Baas blij dat ik eerlijk was en bereid was te werken, ik ook blij dat ik er niet uit werd gegooid
Maar een werkgever zou er wel rekening mee moeten houden dat die dingen gebeuren. Je neemt toch mensen aan? Geen robots. Je weet dat mensen een leven hebben en dat er dingen kunnen gebeuren. Bij iedereen gebeuren er dingen waardoor je op stel en sprong niet aanwezig kunt zijn. Je waterleiding springt, je auto begeeft het en moet naar de garage, een overlijden, ziekte van een partner of ouder, of dus ziekte van een kind. Werkgevers zullen altijd een bepaalde flexibiliteit moeten hebben om daar op in te kunnen spelen. Als jij alles op 1 medewerker zet, dan ben je als werkgever ook niet handig bezig. Zoals iemand al eerder zij: je moet zorgen dat niemand onmisbaar is en als werkgever heb je daar zeker invloed op. En een sociaal vangnet is leuk voor als je een oppas zoekt voor een avondje of een middagje voor een gezond kind. Maar een oppas vinden voor een ziek kind is toch echt andere koek. En blijkbaar is de overheid het daar mee eens, want zorgverlof...
Als je echt klem zit, natuurlijk moet er dan een mogelijkheid zijn ook al is het dat je de optie krijgt om een dag op te nemen. Mijn kinderen hebben maandelijks koorts en zijn dan flink ziek. Ik zou ze dan ook niet graag "achter laten". Maar aan de andere kant kan ik toch ook niet een werkgever mijn "problemen" op laten lossen. Dit is dus één van de redenen waarom ik nu voor mezelf werk. Ik heb voor kinderen gekozen en moet daarom flexibeler kunnen zijn. Als je besluit om werknemer te blijven dan vind ik het wel zo netjes om duidelijk te bespreken met je werkgever wat hij/zij van jou kan verwachten zonder dat hier misverstanden om kunnen ontstaan. En verder vind ik het ook belangrijk dat je echt alles hebt geprobeerd om je zieke kind onder te kunnen brengen. Hoge koorts van een flinke griep is echt niet leuk, en logisch dat je graag bij je kind wilt zijn, maar zo'n griep gebeurd vaker is eigenlijk maar heel normaal, het komt ook wel goed als opa, oma, oom, tante of goede vrienden een keer bijspringen. Als het allemaal niet lukt en het is sporadisch dat je je moet afmelden op je werk, dan vind ik inderdaad dat een werkgever hier in mee moet gaan.
Ok, lang zitten dubben om wel of niet in dit topic te reageren maar ga me ook maar in de discussie mengen. Hier wil ik even op reageren. Je hebt het over weigeren, maar dat ik bijv geen echt sociaal vangnet heb is echt niet omdat ik daar mn best niet voor doe. Mijn kinderen hebben geen opa en oma en alleen 1 oom op 30 min rijden die 60 uur per week werkt en ze 2 keer per jaar zien. Ze hebben nog wel een overgrootmoeder, zij is 94 en woont op bijna 1,5 uur rijden. Buren? Aan een kant buurman met eigen bedrijf, andere kant lieve fijne buren, die allebei werken op dagen dat we een vangnet nodig hebben. Vrienden? Ja maar de meeste werken op de dagen dat we vangnet nodig hebben. 3 stellen niet, 1 een soort opa en oma. Maar hij heeft (opnieuw) kanker en zit weer aan de chemo, geen goede combi met een ziek kind. Andere stel woont op 45 min rijden en heeft een kind dat extra zorg nodig heeft. Laatste stel woont op 25 min rijden en is nog de beste optie, zij is momenteel werkloos thuis (voor hoe lang nog?), maar is herstellende van een herniaoperatie. En wat als ze weer werk heeft? En dan nog een vriendin die altijd achtervang wil zijn maar sinds een half jaar is verhuisd, nu ook bijna 1,5 uur rijden van ons. Je kan wel willen, maar dat betekend nog niet dat je zo 1,2,3, ook achtervang hebt. Los daarvan: Er moet nog altijd sprake zijn van zowel goed werkgeverschap als goed werknemerschap.Het recht op verlof is ook niet in de wet vastgelegd zodat je lukraak er gebruik van maakt, het geniet altijd de voorkeur samen met je werkgever een oplossing te zoeken (ook voor andere rechten en plichten), maar als je er niet uitkomt samen is dit je maximalerecht door de wet bepaald. Ik ben toch blij dat mijn werkgever flexibel, coulant en medenkend is, daardoor ben ik ook flexibeler, eerder bereid eens wat extras te doen en actief een oplossing te zoeken. Bijv door van opvang te wisselen mede omdat de nieuwe eignaar van onze opvang geen flexibiliteit meer bied en ik die flexibiliteit wel nodig vind zodat ik in noodgevallen ook flexibel naar mn werkgever toe kan zijn. Maar als mn kind door ziekte niet naar de opvang kan heb ik weinig opties. (Gelukkig is ook papa er nog en kijken we samen wie het beste iets kan regelen)
Maandelijks is natuurlijk ook wel vaak niekepiek, wat lastig! Ik ben gezegend met twee kinderen die echt zelden ziek zijn.. Nu zijn ze het toevallig maar de laatste keer is al zeker een jaar geleden, denk langer. Zelfs de waterpokken hebben ze lachend gedaan. Als je kinderen (bijna) maandelijks ziek zijn kun je idd niet elke keer verlof opnemen.
Ja precies. Het ligt ook gewoon aan de persoonlijke situatie, en begrip hebben voor beide kanten. Als dat begrip er aan beide kanten is dan komt het meestal wel goed.
Overigens is mijn oudste gelukkig bijna nooit ziek, misschien 5 x een halve dag in de afgelopen 2 jaar maar als hij maandelijks meerdere dagen ziek zou zijn zou ik ook met mn werkgever overleggen wat wijsheid is en evt stoppen met werken.
Wat een heisa allemaal. Hoe vaak komt dit nu helemaal voor. Wat een dreigtaal artikel wetboek bladiebla. Nee daar wordt de verstandhouding met je baas een stuk beter van! Neem gewoon lekker eigen uren als het zo dringend is. Kan me heel goed voorstellen dat werkgevers liever mannen aannemen, juist hierom. Een griepje met koorts hebben mijn kids ook 1 a 2x per jaar. Ik zou niet eens denken aan zorgverlof! Gewoon eigen tijd. Mijn baas kan er niks aan doen als mijn kroost ziek is. Mijn man moest zijn moeder de laatste 2 dagen bijstaan op haar sterfbed. Dat vind ik nu weer wel een reden tot zorgverlof.
Lekker gelezen weer zeg... Ts heeft geen optie tot verlof, ze werkt in t onderwijs. Als mijn kind morgen ziek is, maakt het mij niet uit of ik eigen uren in moet leveren of zorgverlof krijg. Ik wil gewoon thuis zijn. Alleen.... Krijg ik de gelegenheid om thuis te zijn? Heb je recht op zorgverlof, dan heeft de werkgever dezdeze verplichting, anders niet.
Mannen krijgen geen kinderen? De vaders die ik ken zijn vaders die óók voor hun kinderen zorgen, en dus ook af en toe zorgverlof opnemen als dat nodig is.
Hoe vaak komt het voor? Nou, de afgelopen jaren bij ons 1 a 2x per jaar. Dit jaar was het raak van begin december tot half januari. Was de een weer beter, werd de ander ziek. Nou, dan heb je het hard te halen hoor!
Maar zelfs over dat laatste kunnen werkgevers vallen. En in de situatie van TS ging het er nu juist om dat ze dus geen vrij kon nemen, en dus zorgverlof nodig had. Daar draait de discussie in oorsprong om.
Jij leeft in welke eeuw Mijn man heeft net zoals ik toevallig ook kinderen waar hij verantwoordelijk voor is en met alle liefde voor wil zorgen. Zo gaat dat anno 2016.
Als jij bereidt bent om over te werken of klaar staat wanneer je werkgever iets nodig heeft oid. Als de werkgever weet dat ze/hij op je kan bouwen vind ik dat dit ook andersom kan. Wat hierboven ook al een aantal keer is beschreven. Een goede leidinggevende kijkt niet alleen naar regeltjes, juist naar de mensen en wat het opbrengt om zo met elkaar om te gaan. Zo is vaak dus het ziektepercentage lager, de sfeer beter enz. Het werkt allemaal 2 kanten op. Jammer dat sommige dat niet zien.
Mijn man neemt vaker vrij of zorgverlof op dan ik! Hij kan vrij makkelijk weg en zijn werk later af maken, ik kan pas weg als er een vervanger voor mij is ( oftewel: als een collega v extra komt werken om mij uit de brand te helpen).
Absoluut mee eens! Het gaat om wederzijds vertrouwen en dat betekent dat je beiden bereidt bent om naar elkaar te luisteren en de ander wat te 'gunnen' als de nood aan de man is.
Tja, als het wettelijk is vast gelegd, ben je toch een dief van je eigen portemonnee (vakantie dagen in dit geval) als je er geen gebruik van maakt?? Dus waarom niet doen? En een verstandhouding met je baas op het spel zetten vanwege iets wat in de wet staat? Ook simpel, je baas dient gewoon de wet te volgen, en niet niet aan te passen naar wat hem/haar uitkomt. Ik verbaas me echt over de zwart/wit reacties hier! De ene vind dat je als medewerker niet mag verhuizen omdat je dan niet direct een netwerk hebt, de ander vind dat je gezin altijd voor werk gaat en dat de werkgever moet schikken. Helaas gaat het beide niet op en ligt de waarheid ergens in het midden. Het is altijd geven en nemen!! In het geval van TS vind ik echt dat ze genoeg heeft gedaan voor haar werk, en haar werkgever ligt dwars.