Onze dochter word in juni 3 en we zouden graag een tweede kindje willen. Nu is mijn eerste zwangerschap bepaald niet makkelijk geweest. Eerst twee miskramen (1 spontane, 1 gecurreteerd) en uiteindelijk van onze dochter ruim 7 maanden zo ziek geweest dat ik nauwelijks kon functioneren. Ik werkte maar voor 50%, af amper en sleepte me de dagen door. Ik heb Emesafene voorgeschreven gekregen tegen de alles overheersende misselijkheid maar die deed helemaal niks. Acupunctuur, speciale polsbandjes, voortdurend kleine beetje eten; het hielp allemaal niet. Nu ben ik ongelofelijk bang dat het weer zo gaat verlopen. Ik weet dat er niks zinnige over te zeggen valt maar ik zoek naar wat bevestiging / bemoediging. Ik vraag me echt af, mocht het weer zo gaan lopen, hoe ik het ga doen met een kleine dame die hier rondloopt en die ook het nodige van me vraagt. Onze families wonen op 2 uur rijden afstand dus het is ook niet zo dat ik mijn moeder / schoonmoeder even kan vragen voor dingen..
Ik begrijp dat je er tegenop ziet maar ik neem aan dat jou kleine meid het waard was al die moeite en pijn in het begin? Het risico gewoon nemen Misschien blijkt het bij de 2de wel helemaal mee te vallen.... en bloei je helemaal op !!! Het blijft gokken maar is het voor jou het waard om het nog een keertje te doen?
Ik herken je gevoel, maar dan voor 3e zwangerschap. In de tweede grotendeels uit de running met 9 maanden extreem misselijk en bekkeninstabiliteit (en depressiviteit). (toen dus overigens ook met rondlopende dreumes. Heb dat toen opgelost door op matrasje in kamer te gaan liggen, extra kinderopvang in te kopen, opa's en oma's vaste momenten te laten oppassen en mijn man heeft af en toe zorgverlof gehad) Maar ik had al snel het gevoel: als dit nodig is voor een kindje... het zij zo. Als ik het 1 keer overleefd heb, dan kan ik dit ook een 2e keer. Het zijn 9 maanden op een mensenleven, daarna heb ik als het goed is levenslang 'plezier' ervan . Ik ging er van uit dat ik 9 maanden ziek zou zijn en niet echt zou kunnen functioneren. Heb daarom bijvoorbeeld eerst nog een bepaald project op mijn werk afgemaakt, voor we er voor gingen. Zijn eerst nog op vakantie geweest voor we er voor gingen. Omdat dit zwanger niet zou gaan. Ik werd snel zwanger en ik vond het rete-eng wat me te wachten zou staan. Toen ik met 5 wkn begon te spugen had ik mijn antwoord , 9 maanden hyperemesis... Maar juist omdat ik het eigenlijk verwacht had, vond ik het beter te verdragen. Ik heb heel snel aan bel getrokken (qua medicatie e.d.), was ook veel sneller met grenzen aangeven, kiezen voor mijn rust, echt wel wat geleerd in vorige zwangerschap. Ik ben zieker geweest dan in mijn 2e zwangerschap, maar ik ben niet zo depressief geweest. Ik was er meer ontspannen onder, wetende dat het na 9 maanden ook echt weer vanzelf goed komt. Dat vond ik heel geruststellend. Heb natuurlijk wel mijn moeilijke momenten gehad, het blijft toch lastig accepteren dat je niet een van die fluitende zwangeren bent en leuk is het bepaald niet, en was ook erg opgelucht toen zwangerschap weer voorbij was. Maar.... ik zou het zo weer doen als ik echt nog een kind zou willen. Veel succes! Geloof in je kracht en houd voor ogen dat je het 1 keer hebt gedaan... dan kun je het 2e keer ook! En je weet nu veel beter nog wat je er voor terugkrijgt!
Ik heb mijn eerste zwangerschap (bijna) niet last gehad van misselijkheid maar wel dat ik de laatste 2 maanden bijna niks qua eten en drinken kon verdragen. Sommige vrouwen durven niet vanwege bevallen etc. Ik zag het meeste op tegen de laatste maanden vanwege het vele overgeven en weinig eten en drinken. Tot nu toe sluimert het wel maar het is niet zo erg nog als de vorige keer. Zwangerschappen zijn niet met elkaar te vergelijken maar je kan er ook geen garanties aan ontlenen helaas. Het gaat iig weer over en ik hoop voor je dat het meevalt... Succes met alles!
Hoi, ik snap het volledig hoor! Ik herken het ook heel erg. Heb zelf ook HG (hyperemesis gravidarum is de latijnse term voor extreem veel overgeven en misselijkheid in de zwangerschap) gehad en ik heb uiteindelijk besloten niet voor nog een zwangerschap te gaan. De kans dat het terugkomt is best groot (65% ongeveer) en dat vond ik zelf te veel. Ik denk dat bij mij de angst voor een hg zwangerschap groter was dan mijn wens voor nog een kindje. Als ik jouw verhaal lees, denk ik dat er qua zorg nog best veel gedaan kan worden om er voor te zorgen dat het niet weer zo mis gaat. Er zijn bijvoorbeeld meer en betere medicijnen dan emesafene. En als je daar snel genoeg mee begint dan kun je voorkomen dat je in een negatieve spiraal komt. Daarnaast denk ik dat het feit dat je nog voor 50% hebt gewerkt ook niet heeft geholpen. Rust helpt om de klachten beheersbaar te houden. Hier: Na HG - Stichting ZEHG en hier Downloads en documenten - Stichting ZEHG kun je allerlei tips vinden over je voorbereiden op zo'n zwangerschap. Misschien staat daar nog wat bij. Overigens is er op fb ook een besloten groep puur voor vrouwen die hetzelfde hebben gehad als jij en daar zitten ook wat vrouwen die twijfelen over een volgende zwangerschap en er zitten vrouwen die de stap toch hebben genomen na allerlei overwegingen en voorbereidingen. Dat is deze groep: https://www.facebook.com/groups/516260578435716/ Heel veel succes met beslissen!