Ik weet nu sinds 3 weken dat ik zwanger ben. Enkele dagen daarvoor had ik mijn relatie (4 maanden) beëindigd. Toen ik overtijd bleek te zijn, heb ik het hier met mijn ex over gehad. We waren er beide over eens dat een kindje niet gelegen kwam maar hij gaf wel te kennen mij te steunen als er een kindje zou komen. Ook gaf hij aan dat hij dan vond dat we het opnieuw samen moesten proberen omwille van het kindje. Op het moment dat de test positief bleek, sloeg hij om als een blad aan de boom. Hij riep dat ik me moest inlezen over abortus. Later zei hij weer dat hij zijn verantwoordelijkheid voor het kindje zou nemen maar dat onze situatie verre van ideaal was en hij vond dat er geen kindje zou moeten komen. Pas een week later is hij in persoon met mij komen praten. Het gesprek was zeer intimiderend en hij gaf aan er niets mee te maken te willen hebben. Ik had toen al het besluit genomen om het kindje te laten komen zelfs als dat zou betekenen dat ik het alleen zou moeten gaan doen. Mijn ex zei dat ik egoïstisch was om een kind onder deze omstandigheden ter wereld te brengen. Een kind hoorde bij twee liefhebbende ouders op te groeien. Sinds dat gesprek heb ik niets meer gehoord. Omdat ik volgende week een echo heb, heb ik vandaag toch contact gezocht. Weer zei hij dat hij geen contact wilde en dat ik wel een andere man zou tegenkomen en het kindje dan diegene als zijn/haar vader zou zien. Hij vindt zelfs dat ik mijn kind nooit hoef te vertellen wie zijn echte vader is omdat dit niet in het belang van het kind zou zijn. Mocht ik het wel vertellen en het kind komt over een jaar of 15 aan zijn deur dan zou hij daar wel voor openstaan. Wat moet ik hiermee? Het kwetst me zo ontzettend dat hij zijn eigen kind ontkent en doodleuk zegt door te willen gaan met zijn leven. Daarbij draait hij het alsof dit in het belang is van het kind. Hoe kan het dat een man verder gaat alsof er geen kind van hem op de wereld komt? Zijn er meer vrouwen die in deze situatie zitten en zo ja, hoe gaan jullie daarmee om? Moet ik hem nog op de hoogte houden terwijl hij zegt er niet bij betrokken te willen worden?
Wow. Misschien draait hij nog bij hoor maar als ik het zo lees ben je hem liever kwijt dan rijk. Als je het alleen aan kan en er de middelen voor hebt zeg ik go for it.
Ik denk niet dat hij nog bijdraait. Ben zo ontzettend geschrokken en verbaasd door de manier waarop hij hierin staat. Kwam totaal onverwacht. Hoe slecht kun je iemand kennen. De middelen heb ik er zeker voor en ik ben er ook van overtuigd dat ik het ook alleen wel red. Maar toch doet het pijn. Dat iemand zo licht over zijn eigen kindje kan denken.
Ik snap je gevoel helemaal. Hier was mijn ex er ook erg op tegen en wilde niks met de baby van doen hebben. Hij heeft nog tot ongeveer 15-16 weken geprobeerd me over te halen tot een abortus. En nu... Nu is hij ondank alles een lieve pappa voor ons zoontje en ziet hem eens per week. Maar goed wij waren al wel wat langer samen. Wordt nog steeds boos als ik er aan terug denk ondanks de gemaakte excuses. Mijn zoontje heeft recht op een band met zijn vader en dat is wel de reden dan ik heb gezegd zand er over. Ik denk dat je je ex het beste even met rust kan laten. Nodig hem wel uit voor de echo's maar verwacht niks. Hij is er net zo goed bij geweest als jij en in die zin verantwoordelijk. Maar je kan iemand niet dwingen een vader te zijn, daar wordt je kindje niet gelukkig van. Het zal uit hem zelf moeten komen. En wie weet draait hij nog wel bij. Je kan altijd een foto sturen als de baby geboren is en zien hoe hij daar op reageerd. Alleen bewaar nooit een geheim voor je kindje en zorg dat je kind zich nooit maar dan ook nooit ongewenst voelt.
Dankje Anna voor je reactie. Je zegt dat jouw ex je nog lange tijd heeft proberen over te halen tot een abortus. Hadden jullie in die periode wel nog contact? Mijn ex heeft vandaag toen ik belde over de aanstaande echo heel duidelijk gezegd dat ie zijn punt vorige week al duidelijk had gemaakt en niet begreep waarom ik dan toch contact opnam. Ik heb hem gevraagd of dit betekent dat ie niet wil dat ik hem bericht na bijvoorbeeld de echo's of straks de bevalling. Hij gaf aan dat hij indd niets wilde horen en geen contact meer wilde. Hij respecteert mijn keus het kindje te houden en dan moet ik volgens hem ook zijn keus respecteren om er niets mee te maken te hebben. Ik durf hem dan ook niet meer uit te nodigen voor de echo's. Ik wil hem ook niet dwingen om een vader te zijn maar ik begrijp niet hoe iemand die wel een kinderwens heeft zo makkelijk kan zeggen dat hij zijn kindje niet wil zien en dan ook nog beweert dat hij dat in het belang van het kind doet. Hoe kan zoiets nu in het belang van het kind zijn? Ik zal echter nooit voor mijn kindje verborgen houden wie zijn of haar echte vader is. Hoe graag mijn ex dit ook wil zodat hij nooit meer terug hoeft te kijken. Een kind heeft in mijn ogen recht op de waarheid en moet op een bepaalde leeftijd zelf kunnen beslissen of het contact met zijn biologische vader wil. Het blijft alleen moeilijk. Ik wil genieten van dit onverwachte wondertje maar zo nu en dan overvalt de hele situatie me.
Sorry dat ik even geen blad voor de mond neem maar wat een zak zeg. Ik kan niet begrijpen dat een 'man' (noem het maar gerust een jongetje) zijn kwakje deponeert in een vrouw en dan niet voor een eventuele baby wil zorgen. Alleen de lusten maar niet de lasten. Gadver, wat kan ik hier boos om worden zeg! Meid, ik begrijp heel erg goed dat je er erg van overstuur bent, dit kan iemand niet maken. Vooral dat hij je intimideert en je over probeert te halen voor een abortus. Ik wil je heel veel sterkte en succes wensen, want ik vrees dat dit een best zware tijd word. Dikke kus en knuffel! X
Ja en ik zag hem ook nog wel. Heb zelf toen voor een periode het contact verbroken omdat ik even rust wilde. Ik zou hem verder even laten, hij is de sukkel die straks alles van zijn kindje gaat missen. Ken je zijn ouders trouwens? Ik zou hun tzt wel op de hoogte brengen van hun kleinkind als de baby er is. Verder kan je niks anders dan jezelf voorbereiden op het moederschap alleen. En dat gaat vast goedkomen zonder man.
Ik weet wie zijn ouders zijn maar heb hen nooit ontmoet. Hij beweert dat zijn ouders en andere omgeving het weten en achter hem staan maar daar twijfel ik aan. Hij stuurde laatst namelijk dat hij het op prijs zou stellen als ik niemand uit zijn omgeving zou benaderen of ermee zou belasten. @Anna, vind jij echt dat ik zijn ouders na de bevalling moet informeren over het bestaan van hun kleinkind? Kan ik dit tegen de wil in van de vader maken?
tuurlijk kan je ze informeren. het is niet alleen zijn kind, maar ook hun kleinkind. zo geef je hen in ieder geval de mogelijkheid om hun kleinkind te leren kennen. Willem zij dit niet, dan valt jou niets te verwijten. Heel veel succes en sterkte. Maar geloof me, ik ben alleen en de derde is onderweg en ik werk en red het ook. het is even wennen, maar zeker goed te doen.
Dankje Neveah! Ik vind het zo lastig allemaal om te beslissen wat ik wel en niet moet zeggen. Je hebt idd gelijk dat het aan hen is of zij hun kleinkind willen zien. Je zegt dat je ook alleen bent. Heb je het met je eerste twee ook alleen gedaan of ben je pas sinds kort alleen?
Hey je hoeft nu geen besluiten te nemen he. Dat kan allemaal als je kindje er is. Je zal merken als je afstand neemt van de hele situatie dat het makkelijker wordt om dingen te doen die nu emotioneel te veel geladen zijn. Ik zou ze zeker op de hoogte stellen. Als stuur je alleen een geboortekaartje met een briefje en een foto. Dan merk je wel of ze contact met je kindje willen. Dat je ex zegt dat hij liever niet heeft dat je iemand benaderd zegt al genoeg toch? Die heeft niks verteld! Hoe oud zijn jullie eigenlijk?
Klopt Anna, ik merk dat ik veel te ver vooruit blijf denken. Ik moet me nu op mezelf en de kleine focussen. Ik ben 27 en hij bijna 29. Oud en wijs genoeg zou je dus denken. We hebben allebei een goede baan en eigen huis. Dus niets wat het goed opvoeden van een kleine in de weg staat. Ik denk zelf ook dat hij het niet heeft verteld. Ook omdat ie gisteren aan de telefoon gepikeerd reageerde toen ik zei dat mijn omgeving uiteraard weet dat hij de vader is. Ik kreeg een reactie van: ja dat heb je natuurlijk iedereen verteld. Ik had echt iets van nou dat was niet nodig om te vertellen aangezien iedereen weet dat wij samen waren.
Ik zou zeggen laat hem voorlopig maar even in zijn soep gaarkoken. Even geen contact kan hij mooi nadenken en jij kan lekker je eigen plan trekken. Zou ook duidelijk maken dat het zijn geheim is en niet jou geheim, dat zeg ik ook altijd tegen mijn ex. Het is jou geheim hoor je moet niet van mij verwachten dat ik mijn mond er over hou of ga liegen tegen mensen. Je bent groot en wijs genoeg om te weten dat je ondanks voorzorgsmaatregelen zwanger kan worden. oh nou idd prima leeftijd om kinderen te krijgen
Bij de eerste was ik samen met de vader. Maar dat ging tijdens de zwangerschap over. De 2e en de 3e op komst hebben samen dezelfde vader, maar wij hebben geen relatie en hij is ook niet in het leven van mijn kind (eren). kan het eventueel wel privé toelichten hoor. heeft jouw ex toevallig een andere culturele achtergrond dan de Nederlandse? de vaders van mijn kinderen wel en die hebben, merk ik, een hele andere kijk op zaken. ondanks dat ikzelf ook niet volledig nederlands ben.
en ook wat annafc zegt; je hebt nog alle tijd. Probeer je energie nu in jezelf en de baby te steken. Doe wat jij voor je gevoel moet doen. Maar mijn advies is ook; niet tegenoeg je kindje liegen en ook niet tegen anderen. Het is zijn geheim en niet de jouwe.
Sorry dat ik even geen blad voor de mond neem, maar wat een ongelooflijke nonsens! Ze waren pas 4 maanden samen en ik neem aan dat hij ervan uitging dat het veilig was? En zelfs al was het dat niet. Mannen hebben net zo goed het recht om een zwangerschap niet te willen als vrouwen. Niemand kan een vrouw dwingen tot abortus en dat is ook volkomen terecht. Maar dan mag een man wel zeggen "ik wil dit niet en als het aan mij lag, dan kwam dit kind niet". Dat mogen vrouwen namelijk ook. En elke vrouw die tegen de wil van de man in toch met een zwangerschap doorgaat heeft daar het volste recht toe. Maar dan moet die vrouw het ook echt zelf doen. En niet haar hand gaan ophouden bij die man. Want dat is pas oneerlijk en 'wel de lusten, niet de lasten'.
Hilly1980. Wij deden het veilig. Maar blijkbaar kan het dus toch misgaan. Daar is niemand schuld aan. Hij mag zeker weigeren om dit kindje te erkennen maar om te zeggen dat ik mijn handje op ga houden gaat me te ver. Hij weet vanaf dag 1 dat ik financieel geen steun verwacht van hem. Ik heb een zeer goede baan, eigen huis en alles prima op orde. Dus nee ik hoef mijn handje niet op te houden. Ik zou graag zien dat hij zijn kindje zo nu en dan eens ziet. En sorry maar als hij eerst zegt dat ie er 100% voor gaat als er een kleine komt en vervolgens als ik heb besloten het kindje te houden zegt dat het kind nooit hoeft te weten wie zijn echte vader is, dan kan ik daar vrij weinig begrip voor opbrengen.
Je hoeft je niet te verontschuldigen. Geloof me, je zult de neiging krijgen in de toekomst om dit nog heel veel te doen. Alsjeblieft niet doen. Je bent een volwassen vrouw die het zo te horen goed voor elkaar heeft. Je zit nu in een situatie die elk ander persoon had kunnen overkomen. En vooral voor mensen die dit niet hebben meegemaakt is het heel makkelijk om een oordeel of mening te hebben.
Dankje voor je woorden Neveah. Ik merk idd dat ik de hele tijd het gevoel heb dat ik me moet verontschuldigen of verantwoorden naar andere toe. Gelukkig ben ik vandaag een stuk rustiger. Ergens heeft het gesprek met mijn ex me gisteren toch een stuk rust gebracht. Ik weet nu dat hij geen rol in het leven van ons kindje wil spelen en ik wil me er niet langer boos of druk om maken. Je hebt gelijk ik kan het goed alleen. En liever een afwezige vader dan iemand die tegen zijn zin in gedwongen wordt de vaderrol op zich te nemen.
Ach maak je niet druk, volgensmij gaat het helemaal goed komen met jou en het is Hilly maar die is altijd nogal recht voor zn raap Je zal wel merken hoe alles zich gaat vormen wat de baby en je zwangerschap. Je zal merken dat er meer niet veel mensen zijn die het raar vinden dat je de baby houdt en je met alle liefde helpen als dat nodig is. Aan het eind vd zwangerschap kan dat toch wel fijn zijn.