Ik zie het ene naar het andere topic voorbij komen, hoe zwaar het leven wel niet is met kinderen. Niet meer weten hoe je het huishouden moet doen met een kind. Wanneer moet je douchen met een kind. Twijfels of je nr 2 en 3 nog wel aan kan. Partner die veel werkt dus je staat er alleen voor. Nu doe ik hier zelf ook aan mee, heb twee kids van 1 en 4 met momenten heel zwaar. Maar hoe deden ze dat vroeger op staan voor dag en dauw, grote gezinnen. Werd er toen ook al zoveel geklaagd. Gewoon een topic met een gedachte wat in me opkwam. Zijn we nou echt zo kleinzerig en die tijd voor jezelf is dat nu belangrijker dan vroege?
Ik zat er toevallig ook aan te denken.. Dat ik alles af en toe zo zwaar vind (met twee kinderen) en hoe ze dat vroeger dan deden.. Mijn overgroot ouders hadden 14 kinderen en de opa en oma van mijn man 11 kinderen, schoonouders 9. Die hebben dat toch ook allemaal geflikt. Toen dacht ik er inderdaad ook aan dat zij misschien meer aankonden dan de mens tegenwoordig..
Denk dat het niet veel anders is dan in het verleden. Maar als je een hele bups kinderen hebt, dan ga je denk ik wel wat makkelijker met dingen om. Dat merk ik nu al met 3. Je hebt wel eens van die situaties dat ik de jongste bv geef, de middelste roept dat ie heeft gepoept terwijl de oudste van de trap afvalt. Dan is het snel prioriteiten stellen en moeten er dus twee gewoon even wachten. Dat een kind dan even huilt, daar stoor ik me dan niet aan. Ik kan ook maar 1 ding tegelijk! Je groeit er vanzelf in. Ik durf nu wel te stellen dat ik een vierde kindje met gemak aan zou kunnen. Terwijl mijn man en ik beide full-time werken en we geen hulp in de huishouding hebben. Je standaarden komen gewoon ergens anders te liggen. Stofzuigen doe ik bijvoorbeeld maar 1x per dag, dus er liggen geregeld kruimels onder de eettafel. Zou ik vroeger echt niet tegen kunnen, maar nu, ach...
Ik denk eerder dat het er mee te maken heeft dat we nu meer met elkaar in contact staan, vooral door social media/forums etc. Tegen wie moesten de vrouwen vroeger klagen dan?
Mensen waren toen veel socialer en op elkaar gericht. Iedereen voedde ook kinderen van de ander op zegmaar.. Nu bemoeit niemand zich meer met een ander, ja op social media..
De oudste kinderen moesten toen ook helpen met de jongere kinderen en het huishouden enzovoorts. Maar het lijkt inderdaad wel dat men toen sterker was.
Volgens mij was het vroeger doodnormaal als oudere kinderen hielpen in huis, met het huishouden en de verzorging van de jongere kinderen. Dat is inmiddels vaak niet meer zo. Ten tweede hadden de moeders het vroeger waarschijnlijk ook zwaar, maar toen was er geen internet om op te klagen . Dus wie wist dat ze het zwaar hadden? En ten derde denk ik dat het internet ook een rol speelt in waarom het nu zo zwaar wordt gevonden. Verkeerde verwachtingen bij moeders. Websites vol met tips hoe je je baby laat doorslapen, hoe lang je precies moet laten huilen, een andere site die weer zegt dat baby's niet mogen doorslapen en je ze absoluut niet moet laten huilen, fora vol met moeders die beter weten hoe het wel en niet moet, noem maar op. Persoonlijk word ik daar soms best onzeker van en vraag ik me af of ik het wel goed doe. En vooral dat maakt het zwaar. Dus niet zozeer het hebben van een baby, maar vooral de tegenstrijdige adviezen, de gigantische lading tips en stappenplannen en het niet weten waar je nu wel en niet goed aan doet.
Vroeger werkten de moeders minder vaak buiten huis en was er meer sociale hulp ( Oudere nichten die bv kwamen helpen in huis, zo zie ik het in mn schoonfamilie ook in de grote gezinnen dat je dan gerust kan vragen goh kan je even komen helpen met de kinderen? ) Het is dus wel een combi denk ik, van werkende moeders ( En thuisblijf moeders die dit als zwaar ervaren om thuis te zijn! ) en minder sociale hulp.
het valt mij idd wel op hoe zwaar alles gevonden wordt en verbaas mij er ook wel over wat sommigen allemaal niet meer kunnen en voor elkaar krijgen. Ben blij dat ik het zelf niet zo ervaar. Maar dat je dat nu meer hoort komt denk ik gewoon door de moderne techniek.
Wat ik trouwens ook denk is dat er vroeger toch anders gedacht werd over opvoeding/verzorging. Laten huilen, sneller bijvoeden en met de pot mee eten, kinderen moesten zich vaak langer alleen vermaken in een box, eerder zindelijk etc. De inzichten zijn nu anders waardoor wij misschien toch intensiever met het opvoeden bezig zijn en dat kost ook meer tijd en moeite. Maar dat is eigenlijk ook maar een idee, ik zou het ook helemaal mis kunnen hebben.
Ik vind niet dat er tegenwoordig intensiever opgevoed wordt. Als ik rondkijk dan zie ik altijd zulke losgeslagen kinderen. Kinderen in restaurants die niet netjes aan tafel blijven zitten, door gesprekken heen blèren, stampij schoppen en dan hun zin krijgen en laatst zelfs een kindje dat z'n moeder sloeg. Nee ik vind dat de huidige generatie redelijk faalt qua opvoeden. Maar ben dan oo fel tegen een vrije opvoeding en altijd maar het kind centraal zetten en ernaar luisteren. Ik denk inderdaad dat moeders van tegenwoordig minder kunnen hebben. Maar het zal ook wel meespelen dat ze vroeger niet zoveel communicatiemiddelen hadden als dat wij nu hebben.
Tegenwoordig is de levensstandaard hoger en willen we meer. Kind even alleen thuis laten/laten huilen/alleen buiten laten etc word bijna het amk voor gebeld terwijl dat vroeger veel normaler was. We maken het dus onszelf lastiger met minder kinderen. Vroeger draaiden kinderen meer mee, nu draait het om de kinderen. Plus: vroeger werkte moeders niet of minder en was hun hele leven gewijd aan het gezin, of ze wilden of niet. Nu werken de meesten, is 1 auto te weinig en zijn we meer gericht op spullen en tripjes. Dat is in combinatie met dat het heel veel ook om de kinderen draait betekent op alle fronten veel willen en dat is niet zo goed voor een mens.. Dus nee, we kunnen niet minder hebben maar onze focus ligt anders dan die van moeders decennia geleden.
Ik denk daar ook af en toe aan. Heb een zoontje van 2 en nu 5 mnd zwanger van nr 2, maar als ik bij mezelf zie hoe "zwaar" ik deze zwangerschap vind( heel weinig energie, gewoon algehele malaise, veel lage rugpijn) vraag ik me af hoe vrouwen dat vroeger deden met een groot gezien, en het huishouden. Vaak ook bij boeren nog helpen met koeien melken, moestuin etc.
Dit denk ik ook. En nu moeten we ook veel meer.. het huishouden, de kinderen moet er hip bij lopen, leuke uitjes maken, carrière maken, een druk prive leven, de lijst gaat door en door. Ook was het vroegen simpel; kind laten huilen en na een paar weken geen nachtvoeding meer. Vanaf jongs aan hielpen de kinderen op de boerderij, tja nu is dat kinderarbeid
Mijn moeder en schoonmoeder werkten niet. Mijn moeder kreeg mij bewust pas op haar 30e omdat ze eerst wilde werken, reizen en genieten. Ze zegt vaak dat ze de jaren met kleine kinderen zwaar vond. Zelf ben ik zon klaag moeder die alles wil: carrière, er zijn voor mijn zoon, een schoon huis, romantiek met mijn man, tijd voor mezelf, sporten en een sociaal leven. Ik denk dat het leven vroeger simpeler was maar ook dat we ontzettend verwend zijn en nog klagen. Heb er zelf ook last van haha!
precies wat Linnea zegt, enorm veel druk, adviezen, tips etc. Vroegah had je je moeder die je vertelde hoe het moest en hielpen zoals gezegd oudere kinderen ook mee. Daarnaast is kinderen tegenwoordig vaak een hele bewuste keuze, waar dus ook een grote verwachting van gelukservaring aan vast hangt. Als het ook best vermoeiend blijkt en vrouwen daarnaast ook nog een eigen identiteit( bijv door te werken, of sociaal gezien) vast willen houden is er soms simpelweg nietgenoeg tijd. Denk ook dat veel moeders het geluk van hun kind daardoor zo centraal zetten dat het soms iets te veel een invulling in plaats van een aanvulling wordt, en zo zie ik het toch wel. Het is niet de zon, de maan en mijn zoon. Alles moet in evenwicht zijn.
Er wordt niet intensiever opgevoed, er wordt bewuster opgevoed. In de zin van: gewoon goed is niet goed genoeg meer, iedereen wil het perfect doen. Het internet barst uit elkaar van de onderzoeken over hoe goed het is om naar je kind te luisteren en hem vrij op te voeden zonder straffen, daar tegenover tig onderzoeken die aantonen dat een kind juist een strenge opvoeding mét straffen (die soms zelfs gaan tot "slaan kan best een keer") nodig heeft. Het halve internet vol met hoe slecht het is om je baby te laten huilen, de andere helft vol met dat het juist nodig is dat te doen. Iedereen wil het het beste doen. Iedereen leest allerlei websites, onderzoeken en boeken over hoe het wel en niet moet, dat opvoeden. Hoe weet je nog wat uiteindelijk goed is en wat niet als alles elkaar zo tegenspreekt? Vroeger was het simpel: er was één manier van opvoeden. Straf, billenkoek, was meer dan normaal. 's Nachts laten huilen en niet voeden, overdag niet te veel oppakken want dan zou je ze verwennen. Zo was het nu eenmaal en er waren geen onderzoeken die dat allemaal tegenspraken of juist bevestigden. We maken het onszelf zo moeilijk met dat opvoeden tegenwoordig. We zijn er zoveel mee bezig dat we het leven met kinderen zwaar maken, denk ik. Losgeslagen kinderen in restaurants, kinderen die hun moeder slaan... Er zijn ook onderzoeken die zeggen dat dat hoort bij het opgroeien en de ontwikkeling en dat het niet gek is als kinderen dat wel eens doen. Het leven vroeger zonder over elk opvoedpuntje weer een onderzoek te gaan doen en publiceren was veel simpeler dan het leven nu. Mijn zusje kan dat allemaal loslaten. Leest niets, luistert naar niemand (want CB, huisarts, opvoedkundigen, supernanny, etc. spreken elkaar ook allemaal tegen) en doet het gewoon zoals zij zelf vindt dat het moet. Het resultaat is een superrelaxte moeder en een ontzettend lief kind dat zich prima gedraagt. Kan ik alleen maar bewondering voor hebben. En hopen dat ik het ook los kan laten. Denk dat je gevoel volgen het beste werkt, moederinstinct weet hoe het moet. We zijn alleen anno 2016 verleerd daarnaar te luisteren.
Vroeger waren meer dingen anders dan nu. Vrouwen werkten doorgaans niet buitenshuis. Gemeenschap, bijv vanuit de kerk, werd geholpen, dus mensen hielpen elkaar meer. Oudere kinderen hielpen mee. Vakanties, dagjes weg, verschillende sporten etc waren ook minder, dus minder druk op de ouders. Tegenwoordig willen we niet onder doen aan onze buren, kennissen, vrienden. Dus alles moet beter, mooier en groter. En idd social media, tv en/of internet spelen daar ook een rol in. Ik denk niet dat we specifiek minder kunnen, maar dat we sowiezo meer willen. De evolutie gaat uiteraard wel door waardoor wij mensen wel veranderen.