Zoals al vele malen gezegd: vragen om hulp! En op de vraag ' Waarom niet meer zwaar tillen?' Stel deze eens aan je vk/gyn/ bekkenbodemfysio. Omdat het slecht is voor je lichaam!! Niet meteen, maar op de lange termijn schadelijk. Omdat je spieren en banden verweekt als voorbereiding op op de bevalling en gewoon niet veel meer kunnen hebben. Dus gewoon hulp vragen aan je man en die boodschappen ook echt niet meer doen. Meeste mannen zijn inderdaad niet zo snel van begrip tot ze de gevolgen zien.
Juist! Ik loop nu ook bij een bekkenbodem fysio en geloof me, je hebt het niet door dat je problemen hebt tijdens de zwangerschap. Pas daarna ga je het merken, zoals verzakkingen. En die zijn alleen te verbeteren dmv een operatie. En dan bem je erg lang uit de running. Ik zou dus echt niets te zwaar tillen. Ik snap ook niet waarom het erg is om geholpen te moeten worden. Waarom vindt je dat zo'n probleem ikdus? Ja, er zijn vrouwen die het alleen moeten doen, maar als je hulp kan krijgen, waarom niet. Ht zou hetzelfde zijnals je veel geld hebt. Dat mag je dan toch uitgeven, ook al zijn er mensen die arm zijn? Mijn man deed zoveel mogelijk voor mij. Niet omdat ik niet fit was, maar omdat wij vinden dat het zo hoort. Ik draag onze kind, hij de boodschappen . Ik realiseer me wel dat ik een van de gelukkige ben met zo'n fantastische man, maar zelf mijn fantastische kerel heeft het nodig dat ik hem heel duidelijk vertel wat ik nodig heb. Kerels begrijpen vaak onze hints niet. Je moet het gewoon zeggen: ik wil dat je dit doet. Als hij het dan nog niet doet, tja, dan is het idd een hork. Jammer genoeg toch beschadiging opgelopen, maar waarschijnlijk door de knip die gezet is tijdens de geboorte van de eerste. 😥
Komt nu over of het eigen schuld van TS omdat ze niet om hulp vraagt. Dat anderen het vragen aan haar man is logisch. Maar van je partner mag je toch wel meer steun en hulp verwachten in het huishouden. Omdat ze fit is en ze kan het allemaal zelf, moet ze erom vragen? Onzin! Los dat ze zwanger is, ze wonen samen in hetzelfde huis en delen dezelfde huishouden. Dus een gezamenlijk verantwoordelijkheid, ze zou er niet om moeten vragen. Hij klaagt wel als dingen niet gedaan zijn, dus hij ziet wel dat het moet gebeuren. Wij vinden ook dat je het gezamelijk doet. Ik kan ook heel veel dingen nog zelf, maar mijn man helpt me zoveel mogelijk en mag al helemaal niks zwaars van hem tillen. Tuurlijk moet ik af en toe ook nog om dingen vragen. Maar als hij boodschappen zou doen voor ander, dan zou hij het ook gelijk voor ons doen. Hoef ik hem niet aan te herinneren en een briefje mee te geven. TS, weet je man hoe je je voelt hierover? Misschien heeft hij inderdaad echt niet door Hoe het overkomt bij jou. Zolang jij alles blijft doen, zal hij het prima vinden. Ik heb het geluk dat mijn man er wel rekening meehoudt, maar wat al een paar keer gezegd is, de meeste mannen hebben daar echt geen oog voor. Dus inderdaad zelf je grenzen goed aangeven.
Grappig om te lezen hoe 2 totaal verschillende dames zich hier uiten. TS lijkt iemand die niet openlijk wil klagen en het moeilijk vindt om grenzen aan te geven; aan zichzelf en aan anderen. Daarbij ook geen hulpvrager, maar wel de wens heeft om wat ontlast te worden. Een empathisch persoon die zichzelf wegcijfert voor anderen. Ikdus lijkt iemand die ook niet openlijk klaagt, maar vanuit andere overtuigingen. Recht voor z'n raap en weinig subtiel, maar waarom om die drol heen draaien? Dominant en (over?)assertief, die haar eigen zaken regelt. Maar tegelijk ook klaar staat voor mensen die dat niet kunnen. Dus eigenlijk willen jullie beiden niet klagen en zorgen voor anderen, alleen vanuit andere perspectieven
Mijn ervaring is dat je het wel voelt als je jezelf teveel belast. 1 keer in de week een boodschappenkrat tillen en af en toe op mijn werk een paar dozen (max 20 kg) ging prima, daarna weer rustig aan. Ik wilde juist zoveel mogelijk zelf doen zo lang het nog kon en dat heb ik dus ook gedaan. En toen ik zwanger was van de tweede moest ik mijn oudste van bijna 2 jaar en ongeveer 12 kilo ook regelmatig tillen. Oh en ik heb ook een fantastische man , maar ik wilde gewoon graag alles zelf doen De laatste boodschappen heeft mijn man trouwens gedragen, toen deden we een keer samen boodschappen. Was toen 40 weken en 6 dagen zwanger, dag erna bevallen. En daarbij, als je hulp wil en niet krijgt, moet je niet klagen maar vragen
Dus fitte zwangeren hebben geen recht op een beetje hulp? Alleen maar als je verplichte bedrust hebt, oververmoeid, kans op vroeggeboorte? Zoals ik al eerder heb gezegd echt kansloos! Of je nou fit bent of niet, bedrust hebt of niet, kans op vroeggeboorte hebt of niet, elke zwangere zou wat hulp en blijk van waardering moeten hebben van partner ongeacht situatie!!
Ik zeg toch op een andere manier, zoals met woorden of even lekker verwennen met een dagje/avondje weg. Als je man wel al uitzich zelf helpt ondanks je het nog zelf kan, prima mooi mee genomen, lekker van genieten. Andere mannen moet je het gewoon vragen.
dat bedoeld ikdus volgens mij helemaal niet. Mannen snappen gewoon geen hints. Ik ben het best met ikdus eens.. en nee ik had geen geweldige zwangerschap, kans op vroeg geboorte etc. Maar als je hulp nodig heb moet je het vragen. Vraag je het niet moet je niet zeuren als je het niet krijgt. Je bent zwanger, niet gehandicapt... (mits je.je goed voelt maar zoals ik het lees doet ts dat)
Heb al een aantal keren bij hem aangegeven dat hij mij af en toe een beetje moet ontlasten. Paar weken geleden dachten de huisarts en verloskundige dat ik een beginnende nierbekkenontsteking had. Had zoveel pijn en kan echt wel tegen een beetje pijn. Mis gewoon een beetje waardering van zijn kant dat ik waarschijnlijk deze keer wel weer een gezond kindje op de wereld ga zetten na 2 miskramen (voelde echt als falen als vrouw zijnde)
Ik ben alleen assertief in een voor mij vertrouwde omgeving anders ben ik ook een slappe zak die ja en amen zegt 😂 Maar ik klaag inderdaad niet of weinig en dominant ben ik ook wel een beetje. Maar ik sta inderdaad voor iedereen klaar zelfs als ze het niet verdienen. Ik ben ook erg van het onafhankelijk zijn. Wat als de personen waar je hulp van kreeg er om wat voor reden er opeens niet meer zijn ?
dat mag je nooit echt nooit meer zeggen!! Natuurlijk faal je danniet als vrouw zijnde. Dat moet je echt niet denken. sommige mannen zijn gewoon niet zo slim. Ipv zeggen ontlasten, zeggen / vragen of Hij even de boodschappen doet, de wasmand naar beneden etc.
Maar dan ben je toch niet duidelijk? Wat is af en toe ontlasten? Je moet gewoon vragen kan je die wasmand NU naar boven tillen. Wij hebben dit dat en zus nodig, kan jij dat vandaag even in de winkel halen.
Je moet niet vragen om je af en toe te ontlasten, je moet op het moment zelf vragen: schat, breng je even de wasmand naar boven en hier heb je een boodschappenlijstje met wat we allemaal nodig hebben. Of als je zelf boodschappen doet eerst naar binnen gaan en vragen of hij de boodschappen uit de auto wil tillen. Doelgerichte vragen moet je stellen En een miskraam is echt geen falen! Het is gewoon pech en heel verdrietig, dat je zwangerschap nu goed gaat is gewoon heel fijn! Hij moet waarderen dat je zijn kindje draagt, maar extra waardering omdat het nu wél goed gaat vind ik een beetje vreemd.
Maar ze is niet alleenstaand. Ze heeft een vent die wel anderen wil helpen maar niet zijn eigen hoogzwangere vrouw. Ik snap sowieso geen hol van lakse mannen. Die van mij deed uit zichzelf meehelpen met alles. Het is ook zijn kind wat je draagt als vrouw. TS: ik zou gewoon een goed gesprek voeren met je man als het je heel hoog zit. Mannen snappen geen hints. Gewoon zeggen waar het op staat. Hoe jij je voelt en wat je van hem verwacht.
Die anderen vragen waarschijnlijk wel gericht om hulp . En waarschijnlijk denkt haar man ondanks dat ze af en toe aangeeft wel extra hulp te willen hebben, dat het haar prima lukt (wat volgens mij ook zo is) en als ze dan niets vraagt, dan zal ze wel geen hulp nodig hebben.
Sorry andere??? Je praat over zijn bloed eigen kinderen die hij helpt. Dat zijn geen andere. En tja zijn kinderen zullen wel om hulp vragen. Of hij kent gewoon als vader zijnde hun zwaktepunt en helpt ze daarbij.
En dat is ook helemaal prima dat hij zijn kind helpt en snap ook dat hij dat wil, maar dan kan hij daarnaast ook zijn vrouw wel helpen. Zijn kind heeft wat ik begrijp ook een partner dus staat er ook niet alleen voor.
Ja dat kan inderdaad ook . Daarom ook mijn advies aan TS om dan haar man gewoon te vertellen hoe ze zich voelt en wat ze wil van hem.