Lieve clubleden, Wij willen heel graag een 2de kindje, wss rond april a mei beginnen, maar ik ben ook ontzettend bang. Voor de drrukte van 2 kinderen, vermoeidheid ivm te weinig slaap, financieel, baan kwijt raken.. ik ben echt heel bang. Maar ik denk dat als het eenmaal zover is dat het ook goed is. Ondanks alle angsten. Anders kan het nooit.. en t is niet twijfelen ofzo, want toen ik een kindje wilde (me dochter), was ik ook erg enthousiast en toen t eenmaal gebeurde was ik ook erg bang/twijfelig haha maar daarna was t ook goed, en voor onze dochter is t leuk, ondanks Dat t voor haar eerst ook moeilijk is. Ik wil t erg graag, maar ben voor zulke dingen wel bang? Hoe zal t komen. Ook ben ik bang dat onze dochter dan (jet gevoel zal krijgen), te weinig aandacht te krijgen omdat ze nu alle aandacht heeft. Maar als je er al vanuit gaat dat de baby om de 3 uren een fles krijgt enzo.. en mijn dochter slaapt erg goed snachts, gaat 18.30 á 19.00 op bed en tussen 8.30 en 9.30 wordt ze wakker, dus dan wordt dat ook heel anders natuurlijk... ..en t is logisch omdat t best een grote stap is. Maar toch, kunnen jullie dit gevoel? (M'n dochter is nu 19 maanden). Liefs PandaBeertje
Hoi Pandabeertje, Qua aandachtsverdeling onder kinderen kan ik niet meepraten, ben nu zelf sinds augustus voor de eerste bezig... Ik herken je angst wel heel goed, ik heb zelf, ondanks dat ik het diep van binnen al een hele tijd heel graag wilde, heel lang gewacht door dit soort angsten (gaat het allemaal wel goed komen, kunnen we het wel betalen, hoe gaan we dat regelen met opvang/minder werken, etc) Ik zat met hordes van vragen en onzekerheden, wat me er heel lang van heeft weerhouden om er aan te beginnen.. Waar ik nu dus eigenlijk wel een beetje spijt van heb! Toen wij eenmaal de knoop hadden doorgehakt, waren al die onzekerheden niet zo belangrijk meer. Uiteindelijk kan je jezelf helemaal gek maken met alle vragen, maar je weet niet hoe de toekomst gaat lopen, en er is nooit een "perfect" moment. Denk dat je bij jezelf moet nagaan hoe groot de kinderwens is, en als je er toch nog heel graag 1 bij wil, gewoon proberen te accepteren dat je niet alles onder controle kan houden, en er vooral gewoon gaan genieten van zoiets speciaals
Dankjewel! Je hebt misschien helemaal gelijk. ik ben een enorm controle freak, en wordt gek als ik niet weet hoe t gaat, maar je hebt idd gelijk over dat je niet kunt weten hoe en wat en er is idd nooit een perfect moment. Maar het zo angstig!
pff ja ik snap helemaal wat je bedoelt! als ik teveel ga zitten malen over al die dingen kan ik er gewoon letterlijk een beetje misselijk van worden Bij mij heeft het heel erg geholpen om er gewoon met vriendinnen over te praten, en het enige wat ik eigenlijk hoor van de mensen om mij heen die al kinderen hebben, is dat het belangrijkste dat je voor je kind kan doen is het alle liefde geven die het verdient, de rest van alle (eventuele) problemen is altijd wel een oplossing voor te vinden Ook denk ik zelf wel eens (om mezelf moed in te spreken ), wat zou ik nu nog kunnen doen om een betere situatie te creeeren (heb een goede relatie, een huis, een baan) en dan kan ik toch ook weer niet zoveel redenen bedenken om het niet te doen Hoe dan ook, heel veel succes met de onzekerheden, en ik hoop dat je een beslissing kan maken waar je voor de volle 100% achter kunt staan
Heb t eindelijk met m'n man besproken. Hij snapt t wel en heeft dit gevoel ook wel, maar we hebben besloten er toch rond half á eind april voor te gaan.. de wens is te groot! En we moeten maar zien hoe alles weer komen gaat. Het is alleen zo, onze dochter is qua slapen ontzettend makkelijk. Verwacht dat dat eenmalig was en echt niet nog een keer lukt, haha. Das wel rot idee.
Ik heb het ook hoor, ik zit nu op het wachtbankje ronde 3. M'n dochter zit nu heerlijk in de peuterpubertijd, en dat is soms best pittig, en dan denk ik wel eens, kan ik dat wel aan als ik ook een babytje heb om voor te zorgen aan de andere kant, tegen die tijd is ze ook weer 9 maanden (of een jaar) ouder. Eigenlijk is het regelmatig een totale 2-strijd in mijn hoofd, aan de ene kant zie ik in dat het zooo leuk is! en dat dochterlief onwijs zorgzaam is en hopelijk een onwijze lieve grote zus is. maar aan de andere kant kan ik indd die drukte met 2 aan, gaat dat financieel wel etc. Alleen de tijd zal het leren, en ik denk dat als ik het echt niet aan zou kunnen dat die wens er ook niet zou zijn geweest Trouwens, lees nu je stukje over slapen, maar mijn dochter was ook een model baby, sliep met 6 weken al door, en slaapt nu nog steeds 2 uurtjes tussen de middag. Daarnaast ben ik toen in mijn zwangerschap mijn baan kwijt geraakt, wat me de mogelijkheid heeft gegeven om anderhalf jaar bij haar thuis te zijn, (hopelijk) heb ik die mogelijkheid bij een volgende niet, ik heb eindelijk weer een leuke baan en zou die niet kwijt willen raken. maar dan denk ik soms, zou een 2e dan niet te kort komen omdat die niet anderhalf jaar volle aandacht kan krijgen, en wat ga ik allemaal missen? eerste stapjes op de opvang? dat soort dingen
Bij mij is het precies zo. M'n dochter zit nu ook in de peuterpubertijd, vervroegd, en inderdaad dat is soms best pittig. Gaat dat dan allemaal wel idd? Bij mijn dochter heb ik met 20 weken zwangerschap thuis gezeten met bekkeninstabiliteit en toen ook m'n baan verloren heb idd ook bijna 1 jaar met haar thuis gezeten, wel 1,5 in totaal. Maar ik mag echt m'n baan niet verliezen. T is bij js financieel net wat aan t op krabbelen ivm dat ik toen m'n baan verloor en allemaal rekeningen van de belastingdienst heb gekregen, stonden m'n man en ik best inde min. Nu nog ligt maar als de baby geboren is is dat goed, volgende maand kan ik eruit zijn, het gaat echt een stuk beter. Alleen als ik m'n baan kwijt raak en niet snel een nieuwe vind storten we weer in, dus ik moet echt hopen dat dat goed komt. Iig hopen dat ik niets weer met 20 weken oid eruit lig.. maar juni 2017 verloopt m'n contract en moet dan vast krijgen, dat doen ze hier best snel, maar ja Ik zit dan ook net in verlof enzo. (Laat ik eerst september contractverlenging maar overleven). Maar we gaan er wel voor halverwege april. Ben trouwens sinds zaterdag al wel gestopt met de pil.
Eigenlijk vergelijkbare situatie dus, wij kunnen het alleen wel redelijk klaarspelen op alleen het salaris van manlief. mijn eerste contract loopt in mei af, mocht het deze ronde raak zijn hoop ik tot na de verlenging het stil te kunnen houden. (heb vorig jaar april een baan gevonden, die beviel niet dus in oktober ergens anders aan de slag gegaan, eerst een 7 maanden contract daarna een jaar) Verstandig hoor nu al stoppen met de pil, dat ontpillen is echt killing. Ik ben met kerst gestopt met de pil en eigenlijk gewoon gelijk er voor gegaan. maarja we zien wel wanneer het raak mag zijn
Ik herken je angst. Bij de eerste had ik ook gemengde gevoelens toen ik eenmaal zwanger was. Enerzijds heel blij, maar aan de andere kant heel bang dat ik niet zou weten hoe ik voor een baby moest zorgen. Nu we voor een tweede bezig zijn krijg ik het soms ook weleens benauwd bij het idee weer een kindje te krijgen. Ik wil het heel graag, maar vind het ook weer doodeng.
Idd wel gelijk ja. Naja mocht ik in mei positief testen hoop ik t ook tot september stil te kunnen houden, dan heb ik hopelijk iig die verlening gehad. Naja bij mn dochter ook niet ontpit. Ik ben toen 23 oktober gestopt en 26 november positief getest dus ij 1x
Meiden ik heb even een vraagje, misschien een beetje een raar vraagje want misschien is het hartstikke logisch, maar toch! Vandaag ben ik dus ongesteld geworden (onttrekkingsbloeding?) Het rare is, het is zoals ik bereken 1 dag te vroeg, EN het is super erg. Alsof het al mijn 'normale' ongesteldheid is, enorm helder rood, héél dun en ontzettend veel (sorry voor de ditails, maar 't lekt zelfs in de wc zoveel) Dat heb ik dus nooit in een stopweek oid gehad. Nou was ik dus 8 dagen lang ongesteld van de minipil en in het moment van overstappen op combinatiepil (vrijdag tot zaterdag), zaterdag 5 maart was dus de eerste dag dat ik niet meer ongesteld was. Toen die avond heb ik geen pil meer ingenomen, ik zat in m'n 1ste pil week de zondag zou de laatste van de 1ste week zijn. Nou is mijn vraag, is het normaal dat ik nu enorm veel bloed en dat het een dag vroeger is? (normaal was 't zo in stopweek dan was zondagavond de laatste en dan 4 dagen later, donderdag werd ik ongesteld, en dat kon wisselen van ochtend tot nacht. En nu zou ik dus eigenlijk woensdag ongesteld moeten worden). Graag jullie ervaringen
Tja dat is het leed wat ontpillen heet, het kan zijn indd dat je eerste 'echte' menstruatie wat heftiger is dan anders, dat had ik ook duurde toen ook langer dan normaal, de menstuatie daarna was al minder heftig en ook korter. vanaf vandaag kun je dus weer gaan tellen voor een nieuwe cylcus
Zo voel ik me nu er een derde komt... zo onverwachts kleinste meid is dan nog geen 2 en heb er ook 1 van 9. Gelukkig is zij een leuke grote zus en gaat eigenlijk alles super. Maar ik heb geen werk meer... dus onze financiele zekerheid is compleet weg. En naja.. we gaan t zien...
Heel herkenbaar, bij ons gaat 't financieel ook niet helemaal goed. En als ik m'n baan kwijt raak zijn we wel een beetje 'de lul'. Alleen dit weerhoud me nou ook niet echt om 't niet te doen.. Financieel gaat 't wel beter, en als ik 't moet doen omdat we bang zijn dat ik m'n baan verlies, dan kunnen we nooit een 2de kindje krijgen. Want 't leven is zo ontzettend onzeker!
Ja naja... t is zoals t is.. gewoon weer n nieuwe job zoeken voor er na en misschien heb je geluk met je werkgever.nJe hebt nog WW.. en tijdens je zwangerschap 100%... We wonen in Nedernand dus t is niet zo dat je helemaal niks hebt alleen kan t idd wel gehoorlijk minder zijn.
Sowieso minder inderdaad, en ik krijg niet veel WW en ook niet heel lang. Dus dat is 't probleem. En alleen op m'n man zn 'loon kunnen we niet leven en 't nadeel is dat we al behoorlijk in de min hebben gestaan toen ik geen werk had, en dat gaat nu dan weer gebeuren mocht ik m'n baan verliezen. En nu nog sneller omdat ik nu geen 'spaar =centje heb '
Ik kreeg toen ik m'n baan kwijt raakte ook maar 3 maanden 70% ww omdat ik daar nog niet lang genoeg voor gewerkt had, die situatie zou nu ook weer zijn omdat ik net weer een jaar aan het werk ben