Vier jaar geleden, tijdens de bevalling van ons zoontje kreeg ik ein-de-lijk een ruggenprik. Het duurde voor mijn gevoel een eeuwigheid, maar goed; de anesthesist had het nogal druk die dag. Dus ik op de rand van het bed en de artsen flink aan het wroeten met die naald tussen mijn ruggenwervels. Het block plaatsen ging niet helemaal zoals het moest. Ik voelde er overigens weinig van door de verdoving en weeën die redelijk fel op elkaar begonnen te komen. Plotseling hoorde ik een hoop gemompel en onrustigheid achter me, dus ik draai mijn hoofd voorzichtig om en ik zie hoe mijn man de kamer binnen wordt gereden op een ziekenhuisbed met een bekertje water in zijn hand. Bleek dat hij al die tijd mee zat te kijken hoe die brei-naald herhaaldelijk mijn rug in werd gestoken om vervolgens gestrekt te gaan op het toilet van de verloskamer. De stagiaire die aanwezig was heeft hem nog net kunnen opvangen en toen we zes weken later op nacontrole kwamen in de poli wist ze nog precies wie we waren. Hoe zou dat nou komen .
Mijn moeder had 36 jaar geleden geprobeerd de vroedvrouw te bellen. Ze hadden net een telefoon met toetsen ipv zo'n draaischijf gekregen en het systeem was nog in de war. Dus terwijl zij een poging deed met weeen om de beste vrouw aan de lijn te krijgen kreeg ze tot 3 keer toe de brandweer uit een naburige plaats aan de lijn. De derde keer zei mn moeder maar man ik moet jou helemaal niet hebben. Ik moet de vroedvrouw hebben. Ooh zei de brandweerman ik wil ook wel even komen hoor. Gelukkig kreeg ze de 4e poging wel de vroedvrouw aan de lijn.
uur na de KS vond ik het wel tijd om naar huis te gaan. Verdoving was nog niet helemaal uitgewerkt. Terug op de kamer lag ik met dezelfde vrouw als waar ik die nacht mee had geslapen. Zij was een uur voor mij weer moeder geworden. Ze had haar zoontjes aan de telefoon. Opa en oma hadden beloofd dat ze samen een cadeau mochten uitzoeken omdat ze zo flink geweest waren. Moeders die zat echt op de jongens in te praten dat ze ook iets voor hun broertje konden kiezen. Een badje bijvoorbeeld konden ze s'avond helpen met hun broertje in bad doen. Laat die kinderen lekker kiezen!
Wat een verhalen. Erg smakelijk. Ik zal mijn deel doen na en super fijne bevalling. Dinsdag ben ik gestript had 2 cm ontsluiting maar niets zette door, ze hadden het eigenlijk erg druk dus wouden ze eigenlijk niet strippen maar toch gedaan. Niets Dag erna ging het weer wat rommelen, onregelmatige voorweeen, samen met moeders maar de stad in gegaan om te kijken of het doorzette. Uur a 2 uur lang om de 10 min, maar in mijn ogen nog helemaal geen bevalling. Smiddags weg😡 nouja jammer dan dacht ik. Eenmaal thuis kwamen ze ineens weer en iets sneller op mekaar maar wederom totaal niet pijnlijk. Ben maar gaan douche om het rustig te krijgen dit werkte dus geen bevalling! Half 9 onze overheerlijke kapsalon komt binnen, eet wat met de lichte voorweeen gevoel maar merkte dat de "voorweeen" wat sneller kwamen. Nog steeds geen pijn en niets door! Half 10 verplicht moeten bellen van me moeder ze was woest dat ik maar niet belde, maar ik had geen pijn dus had behoorlijk bezwaar om te bellen. Kwart over 10 komt de vk binnen doe gewoon nog rustig de deur open loop lekker mee niets aan de hand.... Toucheren en jawel 6!!!cm ik was dus aan het bevallen?? Ze zegd ik ga me spullen pakken waarop ik nog zeg ga je niet meer weg dan? (Vorige bevalling ging ook snel en daar handelde ze naar) ondertussen begint het met wat lichte weeeen gevoel en heb samen met haar alles overheerlijk klaar gezet en heerlijk gepraat. Omdat ik thuis beviel kwam de kraamzorg en ik doe de deur open stel me netjes voor en krijg een wat heftigere wee die ik wegdruk tegen de muur. Ze kijkt me aan en zegd ohhhhh jij gaat bevallen!?!?!? Ze had door me rustige houding niet eens door dat ik degene was die even een kindje op de wereld ging zetten. Ze wou al vrij vlot me vliezen breken maar was zo bang dat ik het uitstelde (zoonlief ging alles perfect hoor maar ik was zo in paniek met zijn bevalling) 11 uur na veel gebabbeld te hebben en nog lekker lopen ff deotje op en een luchtje erbij zodat ik niet zou stinken🙊 werden de weeen toch wat meer pijn waarbij ik echt eve niet kon praten. Zo wee over en we gaan weer verder grappen. Hmm de volgende wee gaf wel iets van drang aan dus ik wist dat hetal heel ver zat. Dus laten we de vliezen maar breken, heb nog heel zachtjes durven te zeggen denk dat de vliezen gebroken moeten worden "schaamschaam" Jawel 8 cm. Mijn gezichtsuitdrukking😨.. 8 over 11 gebroken en nog steeds vond ik de weeen niet heftig en ondertussen zitten we nog veel tenlachen en te doen... Paar min later persweeen... Dus ze zegd tegen mij ik ga even voelen hoever je zit ik nog heeel blij is goed hoor☺ Kreeg ik een weee ondertussen dus snel gezegd kan die hand eruit, dat kon natuurlijk niet want dat randje moest ff weg heb keihard geroepen gv*d!!!!. Moest toen een persweee wegpuffen maar omdat het zo snel ging waren ze al zo heftig dat het niet kon dus zei heel paniekerig ohhhhhhh neeee hoorde op de achtergrond gelach mocht toen klein beetje meepersen maar proberen tegen te houden ondertussen zat ik fu*kkk!!!!!! Daarna mocht ik volop persen, maar ik was ditmaal helemaal bij zinnen en kon nog tussendoor praten dat ik alles voelde, dus hoever ik het hoofdje perste met 1 keer het hoofdje staan... Toen het hoofdje stond begon mijn eigen dame te branden en heb keihard gegilt auwwww me cl.t!! Me moeder zei daarna van he hallo we hadden wat afgesproken ha-ha waarop ik nog zei kan me niets schelen haha! Nog een keer persen en voelde het eruit komen, perswee weg.. Jammer ik wil lucht halen en ineens schiet het weer naar boven, onder het luchthappen zag ik de vk met haar handen weggaan maar ik moest persen dus even een oerkracht en letterlijk plop hoogdje eruit geschoten, ik geloof dat de vk haar niet helemaal heeft kunnen opvangen haar hoofdje😅 sorry! Daarna noest ik nog gehecht worden had overal kleine scheurtjes (ze kon geen knip meer zetten zo snel dat het ging( en heb me daar echt heel erg misdragen... Heb uur lang ah auw fu.k ter.. Heb daarna nog wel gezegd sorry maar ze vonden het niet erg gelukkig. Na de bevalling voelde ik me so goed alsof ik niet bevallen was en wou me bed uit mocht niet😡 wou douche!!! Moest eerst wat eten maar had net me kapsalon naar binnen dus paar hapjes pap genomen vond het best met ze. Na het douche moest ik meteen weer op bed maar zag troep op de grond dus bezem gepakt en wou het opvegen, heb ze nog nooit zo boos gehoord🙊 Hele fijne en leuke bevalling geweest en we hebben echt heel veel lol gehad met ze alle, helaas eindegde het in het zh omdat ze haar tempratuur niet omhoog kreeg. Toen ook self gewandeld en eenmaal binnen storte ik in was niet meer aanspreekbaar helaas..
Mijn man zei na de bevalling tegen me: 'Je had zeker helemaal niet door dat je aan het poepen was hea? De hele kamer stonk naar poep en ik dacht: wat erg voor die verloskundige die tussen je benen zit!' Dank je, schat
Haha , Hilarisch Ik heb niet echt veel verhaal , Enkel toen onze Jack net geboren was en hij geluid maakte van zijn slijmpjes . Zei ik : "het lijkt wel een varkentje" En men man zei :"lijkt ons Lady wel " (onze hond ) Haha ! Leuke verhalen hier trouwens
Hahaha geweldig. Ik had met 39+3 opeens de drang om uitgebreid te douchen, scheren en teen- en vingernagels te lakken. Ik werd bij 39+4 wakker en dacht dat ik in bed plaste, was maar een kien beetje en heb dat vaker gehad dat je droomt dat je op de wc zit en dus plast, en dan toch in bed blijkt te liggen In ieder geval toch wat zenuwachtig maar verder geen klachten of weeën oid en weer gaan slapen. Steeds werd ik toch vochtig van onder dus mijn vriend wakker gemaakt om 06.30 en de verloskundige gebeld om 08.30uur omdat ik dat wel een tijd vond voor haar om te gaan werken. Zij constateerde inderdaad vruchtwater, nu was het afwachtn tot de weeën kwamen. Helaas kwamen die niet, ik heb nog lekker in de zon gezeten en moest en zou perse avonds the lion king kijken op dvd. Wij moesten bellen als ik geen weeën had gehad de volgende ochtend. Die dag kwam weer de verloskundige en inderdaad geen ween en geen ontsluiting dus naar het ziekenhuis voor een inleiding ivm langdurig gebroken vliezen. Waren alle ziekenhuizen vol :O Uiteindelijk kon ik naar het EMC hier in de stad, kwam ik in een aftands kamertje waar ik een tabletje kreeg die voor ontsluiting moest zorgen (prime). Op zich niks mis mee, tot er in het zelfde kamertje nog een spaanse vrouw kwam te liggen. Kut, lig je dan je eerste weeën op te vangen en af te wachten tot je naar de verloskamer mag. Tussen mij en haar was alleen een gordijn, zij had 5 man familie bij zich die luid lachen en spaans sprekend aan het ouwehoeren waren. Elke keer als ik naar de wc of douche wilde moest ik dus door die groep heen, al puffend, met bloedverlies en de banden voor de hartslag en weeën te meten nog om. Mijn vriend heeft 4x aan het personeel verteld dat ik het niet trok om met 6 vreemde mensen in een kamer van 2 bij 3m mijn weeën weg te puffen en te ontspannen en dat we een ambulance zouden bellen om ergens anders te gaan bevallen. Uiteindelijk is na 2 uur in deze ellende de gyn. gekomen voor een nieuw tabletje, zij constateerde 2 cm ontsluiting maar toen ze de herrie van de mensen naast ons hoorde besloot ze te smokkelen en me naar de verloskamer te brengen en te overdrijven dat ik 3 cm had zodat ik aan de wee-opwekkers kon. De verpleegsters en art-assistenten boden wel excuses aan maar alle ziekenhuizen zaten dus zo vol dat er geen andere oplossing was gewest dan 2 personen in deze kleine wachtruimte op te vangen :O! Aan de wee-opwekkers ging het niet erg vlot, na 2 uur had ik er pas 1 cm bij. Ik besloot om een ruggenprik te vragen omdat het volgens hen nog wel een dag kon duren. Na de wee-opwekkers kreeg ik hoge koorts. Ik viel steeds in slaap en werd dan wakker van een wee, ik had enorm doorst (door de koorts) maar ik was te gulzig dus elke keer klokte ik een heel glas water of appelsap naar binnen en bij de wee erna moest ik dan spugen (wel netjes in een bakje). Na 4 uur kwam er een gyn. Ja sorry, het duurde wat langer, wisseling van diensten. Ze nam mijn bloeddruk op en die was veeeeeel te laag. Alle alarmbellen gingen aan, mijn vriend was in paniek, al het personeel rende heen en weer en er werd met spoed gevraagd om een arts. Komt er heel rustig een soort opperdokter aangelopen. Kijkt naar mij en zegt: onmogelijk dat je hartslag zo laag is. Hij pakt mijn pols, kijkt naar de klok en telt. Was dus het apparaat kapot. Het enige wat ij zei was: dat niemand even met de hand nameet of dit klopt... En loopt hoofdschuddend weg XD Gelukkig voor mij had ik al gauw 10 cm, dus in 4 uur was er 7 cm bijgekomen. Ik mocht gaan persen maar de weeen vielen weg! Ik heb toen gelogen dat ik weeën voelde want de hartslag van de kleine ging omlaag en hij moest er snel uit zeiden ze en ik was panisch om een keizersnede te krijgen. Uiteindelijk hebben ze met de vacuüm en een knip de kleine gehaald, hij kon de bocht onder mijn schaambeen niet maken, mijn bekken staat wat gekanteld namelijk. Toen hij eruit was poepte en plaste hij gelijk op me, ze legden hem heel dicht bij mn hoofd en ik dacht alleen maar ieeeeuwwww wat voelt dit vies . Hierna ging hij gelijk mee met de kinderarts ivm de koorts bij mij en mijn vriend mocht mee. In de tussentijd werd ik gehecht door een hele grappige dokter, met stekeltjeshaar en supervrolijk, ik kon echt met hem lachen. Na een uur kwam mijn vriend met de kleine terug en mocht ik hem aanleggen, het lukte niet en ik dacht echt wtf ben ik aan het doen.. Helaas bleek de kleine een infectie en koorts te hebben dus hij moest naar de mediumcare maar dar was geen plek dus hij kwam op de ic van de neonatologie. Ik belande op een kamer met 4 net bevallen vrouwen, we deelden 1 toilet en hadden geen douche. Personeel was er niet, ik was heel erg aan het bloeden en mijn bed lag vol maar er kwam niemand toen ik op de bel drukte. Naast me lag een persoon zichzelf onder te poepen, tegenover me lag iemand te kreunen alsof ze dood ging. ik lag daar ellendig te zijn en besefte niet waar mijn zoontje en vriend waren. Na een uur of 5 heb ik maar mijn vriend gebelden die was naar huis gestuurd met een lege maxicosi. Hij is meteen gekomen en heeft mij in een rolstoel meegenomen naar ons zoontje. Dit was niet leuk, hij lag tussen allemaal veel te vroeg geboren baby's en huilende ouders. Later die ochtend kreeg ik te horen dat we beiden werden overgeplaatst naar een ander ziekenhuis buiten de stad. Omdat we beiden patiënt waren (ik had ook hoge koorts en verhoogde infectiewaarden) moesten we met verschillende ambulances. Mijn vriend en zoontje gingen om hal 1 middags weg. Ik heb heel de dag weer geen personeel gezien en niemand kon me vertellen wanneer ik ook naar het andere ziekenhuis zo gaan. Dit was pas om half 8 avonds, dus 7 uur later! Ik heb het bevallen en het verblijf in het EMC echt als traumatisch ervaren. Nadat ik in het andere ziekenhuis kwam voelde het echt als de hemel. Ik ad een eigen grote kamer, met grote badkamer en alles wat ik nodig had. Vrijwel elk kwartier stond er verpleging binnen om te vragen of ik iets nodig had. Ze brachten me wanneer ik maar wilde naar mijn zoontje op de medium care kinderafdeling en we kregen een website met code om via de camera ons zoontje vanaf thuis en de vanaf mijn afdeling te kunnen volgen. Ook mocht mijn vriend mee eten en als hij wilde op een stretcher in de kamer bij mij blijven slapen. Na 3 dagen moesten we de aangifte nog doen, we waren te laat voor de erkenning (hadden niet verwacht dat de wachttijd daarvoor 6 weken was en ik beviel dus een paar dagen vroeger). Ik moest daar dus bij zijn om mijn zoontje nog de naam van min vriend te kunnen geven. Uiteindelijk mocht ik dus na lang aandringen het ziekenhuis verlaten en de antibioticakuur via tabletten afmaken ipv aan het infuus. Zoontje moest helaas een week blijven maar wat werd daar goed met hem en ons omgegaan zeg! Dit was allemaal in het Vlietland ziekenhuis en de volgende keer kies ik ervoor om daar gelijk heen te gaan!
Martiniziekenhuis toevallig? Daar is ook een gyn die dr. van der Ploeg heet haha. Die kerel zal dat váák gehoord hebben haha.
Wat heerlijk al deze verhalen. Bij mijn bevalling gingen een hoop dingen mis slleen gene wat ik achteraf echt grappig vond was toen de arts bezig was met extra onderzoek bij ons zoontje dmv krasje op zijn hoofdje maken en dat bloed onderzoeken wilde ik ontzettend graag weten welke kleur haar mijn zoontje had. Arts trok beetje wit weg en begon te stamelen en liep weg. Ik helemaal in paniek. Zuster die erbij stond fluisterde hij is kleurenblind. ..haha . Uiteindelijk bevallen via keizersnede dezelfde zuster i was erbij en zei zie je nu zijn haarkleur? Ik vond het allang best na drie dagen weeën eindelijk ons mooie mannetje in onze armen. Geen idee waarom die haarkleur mij ineens fascineerde.
Leuke verhalen! Bij mij was er juist vlak na de bevalling een grappig moment wat me nog goed bij staat. Ik ben van de 2e in het ziekenhuis bevallen..ging allemaal goed en wij lagen net wat bij te komen na alle drukte. Mijn moeder en ik waren met zn tweetjes in de verloskamer (man even naar wc ofzo) en daar hing zo'n scherm/monitor waarop ik meende te lezen: 'Scherm aantikken om bevalling te starten' Dus ik zeg nog tegen mn moeder: Hey dat zijn ze bij mij vergeten! Waarop mn moeder zegt: Nou dat zou handig zijn! Het scherm aan tikken om de bevalling te starten! Stond er dus 'Scherm aantikken om bewaking te starten' hihihi Ik had mn bril niet op en was nog wat wazig geloof ik
Wat op zich trouwens wel heel grappig was om terug te zien van mijn bevalling (hebben het op film) is de relaxte houding van de verloskundige toen ze binnenkwam zien omslaan in een niet-echt-paniek-maar-wel-stress toen bleek dat ik al volledige ontsluiting had en dat het persen ook niet echt lang zou duren (1,5 minuut uiteindelijk!). De kraamhulp liep te emmeren over warme doeken en de verloskundige zei op een gegeven moment iets als "ik weet niet waar die warme doeken liggen, maar deze baby wil er NU uit en dat ga ik eerst even doen".
Memorabele momenten bij mijn bevallingen: twee keer een weeenstorm, bij mijn dochter heb ik niet eens hoeven persen, ze werd gewoon gelanceerd. Bij mijn tweede heb ik 1 x geperst en toen had ik opeens een zoontje terwijl het geboortekaartje, de muren, de gordijnen en de kleding in de kast roze waren... ja ja bedankt echoscopiste-die-zo-zeker-was-van-haar-zaak