Hier ben ik het met je eens!!!! Ik voelde je teleurstelling helemaal! Ook zou ik dat haar idd niet gunnen en heerlijk met haar weggaan! Ik heb ook meer herinneringen aan mijn ouders met reisjes dan met sieraden!! Dus kies wat samen uit, maak plannen en ga genieten. Maak veel foto's en geniet samen! Dat is onbetaalbaar!
Dit vind ik een heel goed idee! Maar wow, ik word gewoon boos van je berichtje. Wat een ontzettend lage streek van je moeder.
Vind het inderdaad een rotstreek, maar naar dochter en moeder zou ik er geen woord aan vuil maken. Laat dochter blij zijn met het cadeau van oma, volgens mij plaats je haar alleen maar in een rotpositie als je er iets over zegt. Ik zou voor een leuke reis gaan, iets wat bij je dochter past qua interesses. Shop daar wat leuks als aandenken met haar en besef dat liefde hem niet zit in een bedrag of anderen moeten overtreffen.
van je moeder moet je het hebben! Wat een naaistreek. Snap wel dat je geen contact meer wil als je vader niet meer leeft. ( maar hoop toch dat dat nog lang duurt voor je vader en jou)
Ik ben het hier ook mee eens. Ik snap je boosheid en frustratie zo goed. Toch denk ik dat je je moeder geen munitie moet geven waarbij ze je dochter als pion gebruikt. Ik zou (persoonlijk) ook niet mijn dochter hiermee belasten. Dat gaat haar 18e verjaardag een nare bijsmaak geven en dat is ook niet wat je wil.
Wat gemeen. Echt een rotstreek. Ik ben het wel eens met mijn voorgangers. Maak er geen woorden aan vuil. Een city trip of een bijdrage aan haar rijbewijs zijn idd ook leuke ideeën.
oh wat een naar vervelend mens! zou niet voor mezelf in kunnen staan als mijn moeder me zoiets zou flikken. ik denk dat ik haar opgebeld had en verrot gescholden.. maar ik kan dan erg impulsief zijn en spreek vaak voor ik nagedacht heb.. denk dat het idd wel beter is om er verder niks over te zeggen. vind zelf de stedentrip als alternatief ook een heel mooi idee.
Wow, wat veel reacties al meiden bedankt, dat geeft een fijn gevoel. Ik (wij) hebben het allemaal even laten bezinken, en ik ga in ieder geval niet mijn moeder er op aanspreken. Ik ben nu 39 en heb al jaren lange ervaring wat mijn moeder betreft.. en dat gaat echt niet werken. Uiteindelijk, zit zij in de slachtofferrol gekropen, en is ze zielig en kan niets goed doen, en heb ik het gedaan. Daar heb ik geen zin meer in, en wil ik ook niet eens meer mijn energie insteken. Ik ga hoe dan ook superenthousiast reageren op de ring We hebben getwijfeld om onze dochter het te vertellen, maar de ring ligt nu bij de juwelier om voor haar op maat gemaakt te worden (ze heeft echt nog steeds kinderhandjes) Zij is er heel erg blij mee, en als ik het nu vertel, is haar fijne gevoel verdwenen nog voordat ze de ring draagt. Dan zou ik mezelf net zo'n slecht mens als mijn eigen moeder voelen. Mijn dochter weet ook wel hoe oma in elkaar steekt, en we gaan het haar misschien wel een keer vertellen, maar misschien toch in een iets mildere versie van hoe het is gelopen, het blijft toch haar oma en ik hoop dat als ze later 50 is, en de ring nog draagt misschien, dat ze dan met een fijn gevoel aan haar oma kan denken, en niet aan de doortrapte manier waarop oma dit gedaan heeft. Ik weet dat wij haar ouders zijn, en dat een ring van ons haar gevoel voor ons niet zal veranderen. Maar ik vond het gewoon zo'n mooi speciaal gebaar, zeker voor later. Juist omdat ik geen fijne band heb met mijn moeder. Mijn kinderen zijn mijn alles, en ik doe het juist tegenovergesteld. Ik vertel ze vaak dat ik van ze hou, we doen leuke dingen, ze hebben een fijn thuis, warmte liefde. Zo had ik het zelf graag ook willen hebben vroeger. Ik denk dat ik bij haar 21ste of zoals iemand hier opperde, misschien bij haar huwelijk, alsnog een mooie ring geef. Maar nu op dit moment nog een ring, voelt voor mij als mosterd na de maaltijd.. Vorig jaar heeft ze haar scooter rijbewijs gekregen en een nieuwe scooter. Ze wilde per se haar rijbewijs niet halen. Dat wil ze nog steeds niet. Dus dat wil ik haar ook niet opdringen. Een tatoeage heb ik ook aan gedacht. Ze roept dat al wel 4 jaar bijna, dat wil ze heel graag. Zelf heb ik ook voor mijn 20ste 2 tatoeages laten zetten. Ik heb er absoluut geen spijt van, ze zijn mooi en storen me niet, maar mocht ik weer voor de keuze staan, deed ik het niet. Met andere woorden... Ik heb liever dat ze daar nog even over nadenkt. Een tripje wordt ook vaak genoemd. Eerst dacht ik waarheen.. een vliegtuig krijg ik haar niet in.. maar ik kan het ook dichterbij huis zoeken natuurlijk Vorig jaar heb ik voor haar(en een vriend) kaartjes voor Beauty and the Beast gekocht, op rij 1 helemaal leuk... dacht ik.. uiteindelijk gingen de voorstellingen hier in onze plaats niet door. De voorstelling speelt nu alleen in het AFAS circustheater in Scheveningen. Ik denk dat ik 2 kaartjes ga boeken, in juni ofzo (mooi weer) lekker daarheen, winkelen, uit eten naar de voorstelling en blijven slapen. Gewoon een weekend vol gezelligheid en lol en veel foto's. Voor nu ga ik het toch maar proberen het los te laten, hoe gemeen en doortrapt ik het blijf vinden.. en zo onnodig. Maar goede tips blijven welkom!
Dit! Ik neem aan dat je hier eerlijk over kunt praten met je dochter. Ik heb zelf een zoon van bijna 20, zoiets kun je dan best bespreekbaar maken. Wat ook mooi is mocht je dat willen, mooie oorbellen, die kun je ook echt dagelijks dragen. En bedenk: mocht ze over een aantal jaren trouwen, kun je bijv een bijdrage doen aan haar bruidssieraden (bijv de parelketting of zoiets) Maar wat een gemene, laag bij de grondse rondstreek van je moeder!
Hoi, ik zou het zeker niet melden aan mn dochter. Laat haar ervan genieten. Ga idd iets leuks met haar doen en misschien een mooie fotoshoot? Is ook een blijvende herinnering. Alvast veel plezier in scheveningen
@Siriel, gelukkig bekijk je het alweer wat positiever. En eigenlijk, tijd met jouw dochter doorbrengen is zoveel kostbaarder dan welke ring dan ook. Dat kan jouw moeder nooit afpakken. Deze actie laat juist zien hoe zwak jouw moeder is. Ik zou er een gezellige tijd van maken en je moeder hier in geuren en kleuren over vertellen.
Ik zou er zeker eerlijk met haar over kunnen praten, maar het blijft hoe dan ook haar oma, en ondanks dat ze zelf ook wel eens gemene dingen ziet van oma in de familie.. blijft het toch haar oma. Die vroeger met haar ging zwemmen, en waar ze logeerde. Ik wil niet dat gevoel voor haar volledig de grond in trappen, dat draag ik dan liever zelf. Het kan best zijn, dat we haar na haar verjaardag een keer vertellen van goh, oma was ons mooi voor, we wilden al tijden een mooi speciale ring voor jou kopen, maar ze was ons mooi voor. Het leven is al hard genoeg, en wat ik al zei, ik hoop dat ze toch met een warm gevoel na die ring kan kijken als oma er ooit niet meer is. Voor haar gevoel heeft ze hem wel spontaan van oma gekregen..
@bloem & appletree Bedankt, Scheveningen klinkt idd wel al heel gezellig en inderdaad kostbaarder dan een sieraad. Een blijvende herinnering. Na afloop een mooi fotoboek maken, en dat kan dochterlief dan met trots aan oma laten zien Nee zonder gekheid, daar doe ik het niet voor hoor..!
Ik begrijp jou wel, maar ik geloof dat ik het wel zou vertellen.... Misschien niet voor haar verjaardag, niet eens vlak erna, maar ik zou het toch wel vertellen denk ik. En ook al vind ik het lief dat je alsnog denkt aan haar gevoelens voor haar oma, ik zit zelf anders in elkaar Al is het maar dat ze weet hoe gemeen oma ook kan zijn. Maar goed, dat ben ik. Ik ben heel aardig (echt waar!! ) Maar je kunt bij mij ook te ver gaan en dan ben ik heel gemeen en heel wraakzuchtig..... Maar goed, dat moet ook wel in je karakter zitten
Dit zou echt een soortgelijke actie van mijn moeder kunnen zijn. Wat doen dat soort dingen een pijn, hè? Hoe boos kun je ervan worden... Ik had gelukkig geen vader meer om voor te blijven; dus na zijn dood ben ik vrijwel direct vertrokken. Het heeft nog even geduurd voordat ik definitief alle banden heb verbroken, maar ik kan eerlijk zeggen dat mijn leven zoveel leuker, positiever en fijner is geworden dat ik het je aanraad om direct te doen zodra je geen binding meer voelt. Je dochter is ondertussen oud genoeg om zelf naar oma te gaan, dus daar hoef je het niet voor te laten. Wat een gemene laaghartige rotstreek. Ik hoop dat ze al gniffelend thuis zich in haar handen wrijft en zich erover verkneukeld - en daarna van de trap valt en een aantal specifieke botten breekt Jemig, wat een naar persoon. Maak maar volop herinneringen met haar; net wat iedereen zegt. En wrijf het oma maar fijn in haar gezicht met daarbij veel woorden en zinnen zoals: ik vond het zo leuk met *naam dochter*, zulke leuke tijd heb ik nou nooit gehad met mijn moeder. En vooral veel van dat soort steken onder water. Ik zou mijn hatelijkheid ook verder gewoon niet kunnen of willen verbergen
Ik zo het echt zeggen! En laat je dochter een keus maken (zolang de ring niet vermaakt is) misschien wil ze liever iets anders. Mijn oma is een heks! Natuurlijk wist ik vroeger dat mijn oma er wat van kon maar nooit NOOIT is er iemand echt eerlijk geweest over haar streken, had ik het maar geweten dan had ik dingen heel anders met haar aangepakt, HEEL anders! @ts vertel het je dochter!
TS, wat een vervelende situatie, ik begrijp je verdriet. En ik wil je een compliment geven over de manier waarop jullie verkiezen hier mee om te gaan. Heel groots van je dat je haar dochter een eigen band met haar oma gunt, los van je eigen relatie met je moeder. En heel groots dat je het cadeau van oma gewoon de waarde laat hebben die het voor je dochter heeft. Ik hoop dat jullie een cadeau voor haar kunnen vinden wat evenveel waarde voor haar en jullie heeft. Een weekendje quality time lijkt mij prachtig!
Ik zit te denken dat je een mooie tekst in de ring kunt laten graveren. Zo neem je het cadeau toch nog een beetje terug (en dat dan gecombineerd met een stedentocht, uitje, tatoeage, whatever).
Ik zou alsnog een ring met haar kopen. Waarom een stap opzij doen omdat oma zich ertussen wringt? En ik zou het geen mosterd na de maaltijd noemen. Koop samen een prachtige ring want dat is wat je wilde. Probeer dat te scheiden van je moeder en haar acties. Richt je op je dochter