Ik zou t wel zeggen tegen dochter. Als ik t was en zou er later alsnog achter komen dan zou ik echt niet begrijpen waarom mn ouders niets gezegd heben. Ze is oud genoeg om te mogen weten hoe t er aan toe gaat. Leg het haar uit en laat haar beslissen of ze de ring of wel houdt of niet. Misschien vind ze t geen fijn idee om dan met die ring te lopen. Op deze leeftijd vind ik niet dat je ze buiten dit soort dingen moet houden.
Je geeft aan dat je dochter niet van vliegen houdt, ik heb een aantal super leuke steden bezocht dichtbij huis: Gent! - ja echt waar, super leuke stad! Brugge Antwerpen Brussel Parijs - makkelijk met de trein Berlijn is eventueel ook met de trein te doen Uk met een boot overtocht..... Gewoon om je een paar suggesties te geven
Ik zou het ook zo aanpakken als jij nu doet en dan vooral voor je dochter. Een stedentripje is een leuk idee of misschien toch een gouden ketting? Just-franky en Minitials hebben hele mooie gouden kettingen met letters en met gouden plaatjes waar je ook in je eigen handschrift iets in kan laten graveren.
ik zou er ook geen woorden meer aan vuil maken, net wat je zegt, anders geeft het misschien juist een nare bijsmaak voor je dochter en dat zou ik sneu vinden... Kado idee: misschien een fotoboek met foto's vanaf haar jeugd tot nu? Met teksten erbij over wat jullie toen deden en hoe trots je op haar bent, 1e keer naar school, 1e keer fietsen, 1e zwemles enz... En mocht je voor een stedentrip gaan, dan zou ik absoluut Gent aanraden! Wilde nog even zeggen dat ik je ontzettend lief vind overkomen, je klinkt echt als een hele lieve moeder die haar kinderen op de eerste plaats zet!
Whoehahaha, ik las Urk! Dacht, al, dat is toch geen bestemming voor een 18-jarige (tenzij ze van drugs houdt )
Inderdaad een enorme rotstreek! Knap dat je niet je zo rustig bent gebleven, ik had niet op mijn tong kunnen bijten... Wat betreft het cadeau, lastig... Wat zou zij ontzettend graag willen en wat is jullie budget?
😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂 Ts Wat ontzettend triest dat je moeder zo is, heb er geen woorden voor. Ik gun mijn eigen dochter juist het allerbeste en het woord jaloezie zou niet eens in me opkomen. Ze moet zich schamen! Dikke knuffel.
Ik zou voor jezelf het hoofdstuk 'moeder' afsluiten. Je accepteert haar als de oma van je kind, dus je hoeft haar niet te verbannen ofzo, maar ik zou geen enkel initiatief meer nemen. Ook deze rotstreek zou ik niet op reageren. Ik heb nog wel een idee voor een mooi cadeau. Iets wat het cadeau van je moeder ook ruimschoots overtreft. Heb je zelf geen dierbaar sieraad? Ik heb namelijk op mijn 18e/21e een slavenarmband gekregen van mijn ouders die van mijn destijds al overleden oma was geweest. Ze hadden hem helemaal laten polijsten zodat hij er weer als nieuw uitzag. Je zou ook nog iets moois erin kunnen laten graveren. Ik draag hem altijd. Het nadeel van een ring is namelijk dat door eventueel gewichtsverlies of gewichtstoename hij niet meer past, of dat ze gaat verloven of trouwen en een andere ring gaat dragen. Bij mij komt het toevallig goed uit met de ring die ik op mijn 18e/21e (de andere van de twee ) heb gekregen, die draag ik nu om een smallere vinger.
Wat een rotstreek! Ik vind open- en eerlijkheid het beste. dat hebben mij ouders bij mij gedaan en zal ik dus ook zeker met mijn kind (eren) doen. Ik zou het je dochter dus zeker zeggen. Als ik het later had gehoord zou ik dat rcht niet eerlijk hebben gevonden. Had het dan liever direct geweten. En je moeder? Tja die zou ik ook de waarheid hebben gezegd.. maar ik snap daarin zeker waarom je dat niet zou doen..
Meiden, bedankt voor jullie lieve woorden, en voor de leuke tips die ik hier lees. Fotoboek, stedentrip (kan idd ook zonder vliegtuig wat ze echt niet wil!) erg leuke ideeen. Het budget maakt eigenlijk niet zoveel uit. Ze wordt maar 1 keer 18 Ik lees toch ook wel wel dames die aangeven om het tegen onze dochter te zeggen, of mijn moeder er mee te confronteren. Er zijn behoorlijk wat breuken in onze familie, ook bij broers/zussen die niet meer bij mijn moeder komen. Mijn moeder heeft ook geen vrienden, uiteindelijk keren ze haar allemaal de rug toe, dat heb ik bij iedereen zien gebeuren. Mijn ouders slapen bijv al 30 jaar gescheiden. Mijn moeder kan geen goed woord over mijn vader zeggen. Alleen als het haar uitkomt speelt ze het spelletje mee met een masker op haar gezicht. In en in triest. Ik houd me ook heel erg op de achtergrond, ik ga naar een verplichte verjaardag of 1 x in de 3 weken ga ik op bezoek bij mijn ouders. We hebben ook nog 2 kinderen van 12 en 4, en zeker de jongste wil ik zijn oma nog niet ontnemen. Mijn schoonmoeder is zeer recent overleden, we hoorden dat ze ziek was en nog geen 3 maanden later was ze overleden. Voor mij was zij echt de moeder die ik nooit gehad heb, en een fantastische oma. De kinderen missen haar enorm, daarom wil ik niet nu alle banden zomaar verbreken, en nog een oma ontnemen. Maar was mijn vader er niet meer geweest, dan hadden we waarschijnlijk al jaren geen contact meer. Confronteren wat er nu gebeurd is heeft totaal geen zin, en idd we kunnen onze dochter haarfijn uitleggen hoe het gelopen is..maar wat koopt ze er voor..Ze is ook niet als een gewone 18 jarige, dat had ik er misschien bij moeten vertellen.. Onze dochter is geboren met een waterhoofd, maar ze draagt een schuine pony en het zou een buitenstaander niet opvallen als ze het niet weten, echt een mooie meid ( jonge vrouw) om te zien. Geestelijk gaat het wel goed met haar, ze heeft de normale scholen doorlopen, al was ze de eerste 4 jaar wat later met alles, maar op haar 10de was ze lichamelijk al helemaal volwassen. Maar ze is wel " anders". Haar behandelend arts vindt het uitzonderlijk dat ze het zo ver geschopt heeft. Maar in haar gedrag is ze anders, daardoor is ze ook altijd gepest op school, heel triest. Toch heeft zij natuurlijk door hoe oma is en kan zijn, ze heeft ook genoeg dingen zien gebeuren in onze familie, waar ze ook echt wel een heel duidelijke mening over heeft, maar ze " vergeet " het ook zo weer. En toch gaat ze graag naar oma toe. Ik zal niet helemaal uitwijden over wat er anders is aan haar, maar ze is bijv heel makkelijk om te krijgen. Iemand kan haar haar het leven zuur maken, maar doet die persoon 1 x aardig, dan grijpt zij daar helemaal aan vast, ze wil heel graag leuk gevonden worden. Hoe vaak iemand haar ook teleursteld, of systeemmatisch pest, ze is er dan verdrietig en gekwetst over, maar naar 1 goed woord van de ander is ze dan weer helemaal positief over die persoon. Ze heeft ook licht autistische trekjes. Dus we kunnen het inderdaad helemaal uitleggen en haar een enorm rot gevoel bezorgen, maar ze gaat de ring uiteindelijk toch dragen dat weet ik zeker, en de gemene streek van oma zal voor haar uiteindelijk niet belangrijk zijn. Beetje lastig uit te leggen.. Ik vind het een enorme tekortkoming van mijn moeder dat ze zo in het leven staat, mij doet het zeker wat, maar ik kan het een plek geven en er mee omgaan. Ondanks dat ik gisteren echt enorm kwaad was:x, ik ben er nog steeds teleurgesteld en gekwetst over, maar ach ik kom er wel weer overheen ik weet dat dit niet de laatste keer is. Ik denk niet dat het voor onze dochter meerwaarde heeft als ze het zou weten hoe het exact zit, dus dat ga ik ook niet op die manier brengen. Maar ik denk wel dat we over een tijdje laten weten dat wij eigenlijk eerst het idee voor die mooie gouden ring hadden, maar dat oma ons net voor was ofzo.. Ik weet zeker dat er nog eens een gelegenheid komt waar wij haar een mooi blijvend sieraad kunnen geven.
Ik vind het een heel lastige situatie. Hoe schat je het cadeau van je moeder in? Zit er ook nog iets van gevoel bij dat ze je dochter iets wilde geven, of is het alleen maar uit pesterij gedaan? En als dat laatste zo is, wil je dan dat je dochter iets draagt wat uit een negatief gevoel is gegeven? Klinkt misschien zweverig, maar een sieraad, dat vaak toch ook symbolische waarde heeft, moet een positieve lading hebben. Ik heb bijvoorbeeld de ketting die ik van mijn moeder heb gekregen en jarenlang heb gedragen een paar jaar geleden na de breuk met mijn moeder afgedaan. Hij was 'besmet', als het ware. Hoe zou je dochter zich voelen als ze er toch op een of ander moment achterkomt dat ze eigenlijk 'gebruikt' is om jou een hak te zetten? Niet dat ik je in een bepaalde richting wil duwen, maar puur ter overweging. Misschien kom je tot de conclusie dat je moeder haar sowieso écht iets vanuit haar hart wilde geven, dan zou ik het gewoon laten zitten en dan die stedentrip doen. Succes ermee! EDIT: tegelijk gepost. In jouw situatie zou ik het haar inderdaad niet vertellen. Alvast een heel erg fijne verjaardag toegewenst met je lieve dochter!
Lieve TS: uit al jouw posts blijkt wat een lieve moeder jij bent. En wat heeft jouw moeder je een rotstreek geleverd. Wat betreft cadeausuggesties: ik heb toen ik 18 werd een heel mooi zilveren medaillon gekregen van mijn ouders. Ben ik nog steeds heel blij mee! De suggestie van het 'overdragen' van een eigen sieraad vind ik ook leuk. Ik draag nog altijd de gouden verlovingsring van mijn overleden oma uit 1939. Ik draag deze om mijn middelvinger, want hij is iets te groot. Maar de naam van mijn overleden opa staat erin gegraveerd en de verlovingsdatum, dus ik laat hem niet verkleinen. Mijn moeder heeft zelf een hele complexe relatie met haar moeder. Maar ze heeft ons daar nooit mee 'belast'. Wij zijn er gaandeweg zelf achter gekomen dat onze oma niet zo'n lieverdje is. Dat is moeilijk, want tegelijkertijd is ze wel mijn oma en heb ik ook hele dierbare herinneringen aan haar. Ik denk dat het goed is dat je je kinderen buiten jouw frustraties probeert te houden. Naar mate ze ouder worden, gaan ze het zelf wel inzien.
Na alles te hebben gelezen, ook over hoe je dochter is, zou ik er inderdaad niks van zeggen. Heel verstandig van je. En ik denk dat je je moeder hier het meest mee hebt. Het lijkt me dat ze een reactie verwacht op haar actie. Wat een lage streek van haar zeg. Ik zou gezellig samen een stedentrip gaan doen. En er lekker van genieten samen
Vervelend voor je. Ik vind zelf ringen als cadeau altijd lastig. Het is, als het je intentie is dat iemand anders hem z'n hele leven verder draagt, toch een soort brandmerk. Een beetje bezitterig ofzo. Ik weet niet. Ik heb dan meer met sieraden die ook nog af kunnen. Dus een mooie armband met gravure. Of inderdaad, een rijles. Of iets doen met z'n allen. Dat vind ik dan sowieso veel leuker.
En goed dat je je dochter niet met je eigen sores lastig valt. Nooit kinderen voor je eigen karretje spannen, of ze nu anders zijn of niet....
Een ring kan ook nog af natuurlijk TS: Ik vind het gedrag van je moeder ontzettend triest, dat ze jouw ideeën nodig heeft om je dochter te paaien en jou een hak te zetten. Jij kan jezelf tenminste zonder bezwaar in de spiegel kijken en je moeder, tja....die moet het doen met 2e hands ideeën omdat ze zelf geen sterke persoonlijkheid heeft. Niet om online diagnoses te stellen hoor maar google voor de grap eens op moeders met narcisme. Volgens mij heel herkenbaar voor jou. Sterkte!
Het meeste is al gezegd door anderen. Wat ik nog wel wil toevoegen, en het is alleen maar mijn mening: net zoals bij een vechtscheiding zou ik het niet vertellen. De problemen en ruzies is iets tussen de ouders en niet voor de kinderen om te weten. Nu gaat het in jouw verhaal tussen jou en je moeder, maar de situatie is enigzins vergelijkbaar. Als jouw moeder verder geen schadelijk gedrag vertoont direct tegenover je kinderen, laat je kinderen dan maar geloven dat het een fijne oma is (voor zover ze dingen al niet doorhebben). Willen ze weten waarom ze oma minder vaak zien of waarom jij koeltjes kan reageren, dan kan je vertellen dat jij en oma niet goed op 1 lijn zitten, maar dat dat verder geen invloed heeft op hoe de kinderen over haar mogen denken. Zijn ze straks volwassen dan kan je er meer over vertellen en dan kunnen ze het ook beter begrijpen. Maar een 18-jarige is vaak nog niet volwassen, en van wat ik uit jouw toelichting haal is jouw dochter dat ook nog niet.