Ik moet eind deze maand geopereerd worden aan mijn galblaas. Vind het wel een beetje spannend. Ik heb 1 keer een koliekaanval gehad, of eigenlijk 3 keer in 4 dagen tijd. Bij mij zat er toen een steen vast. Na de ercp heb ik helemaal nergens last meer van. Het voelt een beetje rigoureus om mijn galblaas nu te verwijderen. Vandaag had ik een gesprek met de chirurg en zij raadde het aan omdat mijn galblaas veel stenen bevat en de kans zeer aanwezig is dat ik weer een aanval kan krijgen. Dat wil ik natuurlijk niet want wat is dat verschrikkelijk zeg! Hoe zien de littekens er bij jullie uit? Zijn ze erg storend of valt het erg mee? Mee andere woorden: durf ik nog in mijn bikini deze zomervakantie?
Mijn galblaas is verwijderd in 2007. Ik had een zwaar ontstoken galblaas vol met galstenen. Beste beslissing ooit, na alle pijnlijke koliek aanvallen (jarenlang). Het herstel duurde wel even. Zeker wel een week of 2, maar daarna voelde ik me zoveel beter.
Ik heb een lidteken onder mijn navel (die wel opvalt) 2 op de zijkant van de buik die niet zichtbaar meer zijn, en 1 op de bovenbuik (niet storend voor mijzelf maar wel zichtbaar).
Al hadden ze weet ik veel hoeveel moeten snijden dat boeide me totaal niks ik dacht maar 1 ding eruit dat ding en snel ook en hoe dat maakte me niks uit was allang zo blij dat die eruit ging. Ik heb 1 litteken bij mijn navel, en 1 op mijn bovenbuik die zijn zichtbaar maar mij stoort het niet. En 2 kleinere aan de zijkant maar die zijn amper zichtbaar.
Dat begrijp ik helemaal, die pijn is echt verschrikkelijk! Alleen ik heb nu al weken helemaal nergens last van, voel me prima! Vandaar dat ik twijfel of ik wel geopereerd wil worden.. Het feit dat ik een alleenstaand moeder en weduwe ben draagt er ook zeker aan bij. De vorige keer toen ik een ercp kreeg was mijn oudste dochter zo bang dat ze hysterisch werd. Toen haar vader de laatste keer naar het ziekenhuis ging, kwam hij nooit meer thuis Zijn er hier ook mensen die hun galblaas niet hebben laten verwijderen en die wel galstenen hebben? Hoe gaat het met jullie?
Ik snap je twijfel maar toch zou ik het doen. Als je dadelijk steeds vaker aanvallen krijgt kun je ook niet functioneren en als je alvleesklier gaat ontsteken ben je verder van huis. Wat betreft je man wat afschuwelijk zeg, misschien je dochter uitleggen dat niet iedereen die naar het ziekenhuis moet dood gaat. Ik heb helaas ervaring afgelopen juni is de dag na onze bruiloft geheel onverwacht de man van mijn zusje mijn schoonbroer niet meer wakker geworden s' morgens ogenschijnlijk kerngezonde man van 30 jaar gaat naar bed toen obze bruiloft 's nachts afgelopen was en wordt niet meer wakker paar uur later...... Dat hebben we mijn dochtertje ook heel duidelijk uitgelegd dat niet iedereen die naar bed gaat niet meer wakker wordt. Boekjes gekocht, naar info avonden geweesr en saar zeiden ze vooral gewoon eerlijk blijven en geen onwaarheden vertellen. Mijn dochter zei bij elke politie auto of ambulance die ze hoorde "mama iemand dood" als ze op tv iemand zag slapen was die volgens haar ook dood....Probeer je dochter uit te leggen dat sommige mensen geopereerd moeten worden en dat dat verder helemaal niet eng is of dat je aan galblaas operatie overlijd. Succes met je keuze maar bedenk je dat als je het niet doet je op een gegeven moment echt veel last kunt gaan krijgen. Mijn aanvallen duurde op het laatst 8 uur en kon alleen nog maar zoutloze erwtjes eten uit pot en puree uit pak met water aanvullen zo'n poeder puree van al het andere kreeg ik aanvallen....
Ik zou hem eruit laten halen. De operatie t.o.v. de aanvallen zal je echt 100% meevallen. Bij mij is het nu drie jaar geleden en ik heb geen dag spijt gehad. Ik kreeg een keer een aanval tijdens het doen van de kerstboodschappen. Man oh man, ik dacht dat ik dood ging. Na de echo bleek dus galstenen. Ik heb nog geprobeerd het zelf op te lossen met een kuur en alles, maar op het laatst had ik drie tot vier aanvallen per week. Toen heb ik een afspraak gemaakt met de chirurg en was ik al snel aan de beurt. Bij mij is het met een kijkoperatie gelukt. In principe mocht ik 's avonds al naar huis, maar omdat ik mezelf niet zeker genoeg voelde, kon ik een nacht blijven. Daarna een dag of vier vooral op bed gelegen en toen ging het alweer een stuk beter. Echt pijn aan de wondjes ofzo heb ik niet gehad, wel van die lucht die ze ergens in je laten verdwijnen. Dus eh.. doen. Bij vragen mag je me altijd een pb sturen.
Als je galstenen hebt wacht niet te lang met het laten verwijderen van je galblaas. ik heb in 2007 met een ontsteking aan de alvleesklier in het ziekenhuis gelegen door een galsteen die tegen de alvleesklier aan drukte. Toen met spoed geopereerd. zoiets kan levensbedreigend zijn.
Ik zou hem wel weg laten nemen. Ik had soms maanden geen aanvallen tijdens mijn zwangerschap maar als ze er waren, verschrikkelijk. Dus beter komaf mee maken en je dochter idd laten weten dat jij iets kleins moet ondergaan en snel weer naar huis mag. Littekens hier vallen mee. 1 op bovenbuik dat dieper is, maar slechts 1cm. De rest is na drie jaar weg.
Ik zou galblaas ook echt niet laten zitten . Je hebt zelfs al een ERCP nodig gehad, dat is ook niet niks! Je blijft galstenen aanmaken en als je er 1 keer last van hebt gehad, dan is kans reëel dat het nog een keer gebeurd. Ik zou bijna zeggen: tikkende tijdbom (al is dat niet helemaal waar, theoretisch zou het zo kunnen zijn dat je nooit meer een aanval krijgt, maar dat weet je niet van te voren). Een geplande operatie, waarbij je ook zorg rondom je dochter heel goed kunt organiseren, haar goed kunt voor bereiden, en waarbij je waarschijnlijk redelijk vlot weer herstelt, lijkt me altijd beter dan een hals-over-kop spoed ingreep/opname omdat je een (ernstige) complicatie krijgt van een eventueel volgende galsteenkoliek. Een ontsteking van alvleesklier, galblaas of galwegen zijn echt flinke complicaties, die moet je niet onderschatten. Ik heb (werkende in ziekenhuis) van dichtbij gezien hoe ontzettend ziek je daar van kunt worden, IC-opname of wekenlange (en soms zelfs maandenlange!) ziekenhuisopname is daarbij geen uitzondering. En ja, je kunt er zelfs aan dood gaan (gelukkig is die kans heeeeeel klein, maar toch...). Kun je toch beter de relatief kleine en veilige ingreep van galblaas verwijderen doen...
Ik ben er wel uit. Ga maandag weer contact opnemen met de huisarts en een verwijzing naar de chirurg vragen. Ik heb denk ik 2 x een kleine aanval gehad. Stekende pijn die dik een uur aan hield. Voor de rest altijd een soort van pijn onder mijn rib. Kan er soms niet op liggen. Mijn huisarts is vrij voorzichtig in het voorschrijven van medicijnen en heel voorzichtig met doorverwijzen dus hij zegt dit ook niet zo maar. Dank voor de verhalen dames!
Ik denk dat het een goede beslissing is, de koliekaanvallen zijn namelijk niet te harden... erger dan barensweeën, vond ik. Veel succes met de operatie! De herstelperiode was bij mij zo'n 14 dagen, toen stond ik alweer te schoffelen.
AAAUUUWW!! dat is het enige wat ik kan zeggen als ik denk aan die echte galsteen aanvallen... voor het eerst gekregen met 20w zwangerschap. 1 week voor uitgerekende datum weer 3 aanvallen gehad. auw! toen is de bevalling opgewekt omdat dochterlief enorm drukte tegen de galblaas dus werd het steeds erger.... week na de bevalling helaas weer aanval, dus met spoed operatie gehad. moet zeggen het was een enorme verlichting! het enige wat ik nu wel merk is met bijv vet eten.. ik weet precies hoe oud het frituurvet bij een snackbar is als ik buikpijn krijg.. krijg binnen 10 minuten buikpijn en irritatie bij oud vet. daar is mijn buik nu wel gevoelig voor..