Mag ik vragen waarom dit is? Ben wel benieuwd eigenlijk. Ben zelf geen verpleegkundige maar werk wel in de zorg. Maar ik kan redelijk goed mijn grenzen aangeven. Zolang ik me goed voel kan ik nog best helpen tillen, patiënten overschuiven of bedden rijden. Maar zodra ik last van mijn rug krijg of harde buiken laat ik dit toch echt door collega's doen, ook als ik ze ergens anders vandaan moet halen en en het dus allemaal wat langer duurt. Ook neem ik sowieso mijn pauzes. Doordat ik duidelijk ben in wat ik wel en niet doe heeft niemand daar moeilijk over gedaan.. Belangrijk dus om je eigen grenzen goed te leren kennen en bewaken..
Eigenlijk geen idee waarom ze hier zo streng op zijn, is ook niet in ieder ziekenhuis in België zo. Nu moet ik er wel bij zeggen dat ik momenteel op een oncologische afdeling werk en mijn job voornamelijk bestaat uit het toedienen van chemo. Bij mijn eerste zwangerschap werkte ik op een andere afdeling maar ook toen dadelijk moeten stoppen. Denk ook niet dat het te maken heeft met tillen van patiënten er dergelijke maar meer met het dagelijkse contact met bloed, urine en faeces. Ben er eigenlijk ook niet kwaad om, want heb al een mk achter de rug die veroorzaakt was door cmv.
Ben eigenlijk een beetje verbaasd dat zoveel dames al zo snel in de zwangerschap uit hun eigen werk raken! Als die regels er op je werk zijn snap ik het, maar met 5 week zwangerschap al moeite hebben met kousen uittrekken? Hoe dan ook denk ik dat je naar je eigen lichaam moet luisteren en dat bespreekbaar moet maken met je werkgever/ bedrijfsarts. Zelf werk ik ook in de zorg, maar ook nu weer het plan tot 36 weken te blijven werken. Denk ook dat dat wel gaat lukken. Tuurlijk gaat allee dan zwaarder, maar dat geldt ook voor mijn huishouden en de verzorgen van mijn eigen kinderen.
Maar je kunt toch ook andere werkzaamheden doen? Andere afdeling, administratieve taken, werkgroepjes ed.. Geen aanval op jou hoor, maar ben gewoon oprecht verbaasd dat je 9 maanden thuis moet gaan zitten..
Ik heb 2jaar terug een whiplash gehad en heb hier nog altijd last van, nu met steunkousen aantrekken merk ik dat ik last heb van duizelingen en ( soort van braken/misselijk ). Zodoende dat ik deze vraag hier heb gesteld en ik benieuwd was hoe het bij de andere is.
Vervelend om zo snel al lichamelijke ongemakken te bemerken. Jij voelt je lijf het beste, dus goed je grenzen aangeven en bespreken wat dan wel mogelijk voor je is zodat je toch nog even zou kunnen blijven werken. Zullen vast mogelijkheden zijn.
Dat klopt en indien je op een afdeling werkt waar het mogelijk is om ander werk te doen, dan is dat ook de eerste optie. Maar is op mijn afdeling niet mogelijk, zijn momenteel met 3 zwangeren in onze groep en er is echt niet administratief werk genoeg om ons alle 3 full time bezig te houden. Ik begrijp je verbazing maar ik werk in een groot ziekenhuis en dit is de algemene richtlijn in het hele ziekenhuis. Is op zich ook raar om thuis te zitten want ik voel me nog niet zwanger 😀
Aan de ene kant wel relaxt, maar ik denk toch dat die 9 maanden heel lang zouden duren.. Een beetje extra verlof zou ik geen probleem vinden overigens, kan ik niet een paar weken met je ruilen
Ik moet zeggen dat tijdens mijn eerste zwangerschap die 9 maanden omgevlogen zijn. Ik was toen wel bezig met een extra opleiding die zeer veel tijd in beslag nam, daar ben ik zoet mee geweest tot de dag voor ik bevallen ben en een aantal examens nog afgelegd toen men zoontje 5 weken oud was. En nu kijk ik wel uit naar de tijd die ik samen met mijn zoontje kan doorbrengen doordat ik thuis ben. Zeker met de lente/zomer in het vooruitschiet
Dat is nou net de reden dat ik er meteen uit ben gegaan. Ten eerste kan ik geen back-up n voor mn mede collega's. En ik heb een voorbeeld gezien hoe het kan lopen met je zwangerschap als je toch de klappen op moet vangen van je escalerende client. Mijn collega is zo haar kindje verloren en ik zou mezelf het nooit vergeven als mijn kindje iets zou overkomen. Cliënten met gedragsproblemen voelen heel goed aan dat je zwanger bent. Mijn ene client wist het zelfs nog eerder dan ik zelf. En wij hebben cliënten die gericht agressief zijn. Ik werk op een zware IBG-groep Kijk je wel uit Daantje!
Hier in Duitsland wordt je ook vrijgesteld van je werk. Ik werk in een verzorgingshuis waar we ook veel met agressie te maken hebben, maar ook met allerlei bacteriën, mrsa komt hier nogal veel voor. Ik werkte ook in een huis waar bijna alleen maar bewoners wonen die met twee personen geholpen moeten worden. Ik vond het vreselijk dat ik veel niet meer mocht en was eigenlijk geneigd om dingen toch te doen... Het viel me wel zwaar om van een late dienst naar een vroege dienst te gaan, dat is ook gewoon hier. In Duitsland zijn de zwangere beschermd...ik heb er heel veel moeite mee gehad want het liefst was ik blijven werken, maar ik mocht niet meer. Gelukkig wordt het nu beter weer en heb ik me er maar bij neergelegd...
Ik ben sinds half jaar flexkracht in de zorg, voornamelijk gehandicaptenzorg. Werk op verschillende groepen en moet dus goed kijken waar ik me laat inroosteren. Op zich heb ik een mooi bestand met groepen waar ik makkelijk nog wat weken kan werken. Ik sta daar ook niet alleen en rustige clienten. Maar ik ben afhankelijk van het aanbod en sommige groepen gewoon niet geschikt zeker als je ergens niet vast werkt. Waarschijnlijk moet ik er snel uit van de gyn wegens mijn complexe zwangerschap
Je kindje gaat zeker altijd voor hoor dus als je met agressieve mensen te maken hebt is het meer dan logisch dat je stopt of iets anders gaat doen. Wij hebben ook wel veel te maken met mrsa en brmo ed maar die patiënten doe ik ook niet meer. Dat laat ik mijn collega's doen en gelukkig kan dat ook bij ons want werk altijd met meerdere mensen..
Ik heb vandaag in overleg met de arbo 4 uurtjes gewerkt. 1 Cliënt verzorgd die op bed geholpen kan worden en dat is fijn. Fijn om weer even op de werkvloer te staan. Wel met klachtjes ( kokhalzen, en behoorlijk misselijk ) Maar heb me netjes gedragen het ging. Donderdag weer 4 uurtjes.
Fijn dat het werken goed ging. Hier met 20 weken (ongeveer) boventallig komen staan ivm mogelijke agressie. Twee weken later kneusde ik een spier in mijn buik. Deze kreeg geen kans om te helen. (iets met een baby die het nodig vond er tegen aan te drukken) Hierdoor werd het vervoer naar werk een issue. Vanaf 24 weken hierdoor volledig thuis gezeten. Nog wel twee gesprekken gevoerd, maar daar hoefde ik alleen voor te zitten. Ben die dagen ook gehaald en gebracht. Zelf kon ik amper lopen en fietsen. Een tweede auto hadden we toen niet.
Ik zit nu sinds 2 weken voor 50% in de ziektewet, qua vermoeidheid hou ik het niet vol ee hele dienst