Ik lees eigenlijk wel één duidelijk verschil. Een aantal ouders hechten veel waarde aan gehoorzaamheid, in de zin van 'omdat ik het zeg', terwijl anderen meer de nadruk leggen op wederzijds begrip. Iedereen is natuurlijk ook gewoon mens en houdt zich niet altijd aan zijn eigen idealen, maar ik vind dit wel een verschil die in deze discussie eruit springt.
Sorry, 'heeft gehad' en ze is nu bezig met het oprichten van een nieuwe school op basis van diezelfde overtuigingen/levensvisie.
Uiteindelijk is dat ook zo, want je bent de verantwoordelijke ouder dus is het uiteindelijk zo dat jij beslist. Over sommige situaties kan een kind gewoon nog geen verantwoordelijkheid dragen. Ik denk dat de meeste ouders hun kind in alle andere situaties best inspraak en een keuze willen geven en willen luisteren naar de mening van hun kind. De een gaat alleen wat verder in het inspraak geven en zal meer tijd en geduld hebben om het daarover te hebben, hangt ook van je situatie af zoals sommigen ook omschrijven. Het verschilt namelijk nogal of het gaat om wel of niet hand vasthouden bij het oversteken van een gevaarlijke weg of kiezen welk filmpje je wilt zien. Ook maakt het verschil of je met de mening van 1 kind te doen hebt op een vrije zondag, of met een gezin van 4 kinderen die 's morgens op tijd op school moeten zijn. Uitersten natuurlijk, maar wat ik bedoel is dat het nooit heel zwart-wit is en ook heel situatie-afhankelijk.
Dat klopt, ik heb geen zuiver autoritaire opvoeding gehad, en zo is mijn opvoedstijl ook niet. Echter zijn er zaken waar mijn wil wet is. Geen discussie, het is zo, omdat ik dat zeg. Zeker met een peuter van 2,5 jaar. En zo zijn wij ook opgevoed, en over andere dingen was meer ruimte voor eigen inbreng. Maaaarrrr, ook hier gold een vetorecht van mijn ouders, als zij het alsnog niet zagen zitten, gebeurde het dus ook niet. en dat was precies mijn opvoedstijl ... bovenstaand noem ik dus gewoon "gezond boerenverstand". Ik pas toe wat ik op dat moment voor die situatie noodzakelijk vind.
Ik vind gewoon als het koud is moet je jas aan en als ik alle kinderen om kwart over acht hun jas aan geef wil ik geen gezeur overleg discussie of drama we moeten weg naar school en iedereen doet wat dan moet Op een zondagmiddag met 15 graden wil ik er best over nadenken maar het blijft gewoon wat moet dat moet en uiteindelijk beslis ik in dat soort dingen
Ik vind opvoeden toch wel een stuk verder gaan dan alleen het verschil tussen wel of geen discussie/mening meetellen hoor. Er zullen ongetwijfeld overeenkomsten zijn waarin velen hetzelfde denken, maar ook gigantische verschillen, vandaar de verschillende stijlen
Uiteraard. Maar de laatste pagina's werd er alleen maar ingegaan op wel of geen overleg... En het viel me daarbij op dat iedereen hetzelfde zei, maar toch dacht dat ie speciaal was.
Daar heb je misschien wel een punt Het 'labeltje' hangt voor mij ook vooral samen met hele andere dingen, en wel of niet discussiëren staat daar compleet los van. Vandaar wel een label, maar we het wel/geen overleg begrijp ik idd wel wat jè bedoeld.
Wat jij koud vindt, hoeft je kind helemaal niet koud te vinden mijn zoon heeft het heel snel warm bijvoorbeeld, als ik die zou dwingen een jas aan te doen als ik het koud heb dan raakt ie oververhit!
In haar geval (wat ik ervan meekreeg) wordt er geen vast lesrooster aangeboden. Kinderen bepalen zelf wat ze willen doen. Dat kan dus ook de hele dag buitenspelen zijn. In haar omgang met de kinderen was er niets verplicht. Ze mochten overal nee tegen zeggen. We waren een keer op familieweekend en haar zoon van toen 10 hoefde niks gezonds te eten. Hij wilde alleen patat met ketchup en dat was prima. https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Iederwijs
Echt joh ik ben benieuwd of zij wel een manier vindt om met de inspectie eisen om te gaan. Het is natuurlijk een bizarre vorm van onderwijs wat voor maar héél weinig kinderen geschikt is.
Ja, dat is dus heel moeizaam. We hebben onze kinderen uitgelegd dat zij een ander stijl heeft dan wij en dat zij dus wel eerst een portie groente moeten eten voor ze zich te goed mogen doen aan de patat. En het vervelende is dat dit familielid het dan ook nog eens nodig vindt om met onze kinderen in gesprek te gaan over dat ze zich niet zo moeten laten betuttelen door ons.