Ik zie de dingen waar ik over na denk niet heel erg als vreemd ofzo. Tot ik iemand probeer te vinden om het mee te bespreken en dan de reactie van diegene zie. Ik denk na over bijvoorbeeld de gevolgen van de verzorgingsstaat die verdwijnt met betrekking op de cultuur. Maar ook bijvoorbeeld op het krijgen en opvoeden van kinderen, de woningen, onderlinge verhoudingen etc Over hoe mensen zo op het uiterlijk kunnen afgaan zonder dat men elkaar daadwerkelijk kent. En daarin lijken te vergeten dat de meest onvoorspelbare mensen degene in schaapskleren zijn. Hoe men zich intelligent kan vinden op momenten waarop ze (ver)oordelen met veel te weinig kennis.
Ik vroeg me pas af waarom februari maar 28 (29) dagen heeft. Er zijn 7 maanden met 31 dagen, 4 met 30 en 1 met 28 (29). Waarom niet 5 met 31en 7 met 30 en dan eens in de 4 jaar 6 met 31?
Ik denk ook wel eens; wat als het heelal een lichaam is en wij een onderdeeltje van het lichaam. De aarde een cel is, of wij cellen zijn en de aarde een orgaan...... Grappig om te lezen dat sommige mensen zich dezelfde dingen afvragen
Ik heb al van jongs af aan een probleem met de hemel. Als je dood bent mag je daar voor eeuwig blijven! Maar weet je hoe lang eeuwig is? Wat nou als het niet leuk is? Of saai wordt? Hoe herken ik bekenden? Tegenwoordig kan ik er wel mee dealen maar als kind ben ik echt wel eens in paniek naar mijn ouders gegaan
Dat wel, maar de perceptie komt vanuit de hersenen dus het blijft moeilijk. En hoe weten we bijvoorbeeld dat paarden geen groen zien? Je kunt ze moeilijk zo'n oogtest met nummers en zeilboten afnemen . Ooh, google is my friend. Probleem is dat ik dan weer op wikipedia terecht kom met de kans op zeker een half uur random pagina's lezen
Ik heb ook soms dit soort gedachten: Stel nu dat je in de hemel bent, wat je daar dan de hele dag doet Er staat in de Bijbel dat iedereen God looft en prijst, maar om dat nu eeuwig te doen? Ik kan me daar niet zo'n goed beeld bij vormen geloof ik En ook dat alle banden verbroken zijn: je kind is dus niet meer je kind en je man niet meer je man....dat voelt (nu) zo raar. Dan misschien niet, maar ik snap jouw dilemma
Haha. Leuk topic! Ik vraag me op avonden als vanavond af hoe anders de wereld zou zijn als het voetbal niet zou zijn uitgevonden. Mooier? Beter? Of zouden we dan iets bruuts hebben als hanengevechten of de hunger games? Wat als religie niet bestond? Wat als mensen niet zo succesvol waren, maar gewoon een diersoort met een bescheiden populatie, zoals giraffen of prairiehonden of zeekoeien ofzo. Ik kan me ook herhaaldelijk indenken wat er zou gebeuren als ik ergens vroeg in mijn leven andere keuzes had gemaakt. Als ik naar een andere school was gegaan had ik andere vrienden gehad, had ik iets anders gestudeerd, was ik mijn vriend nooit tegengekomen. Maar wat dan? Ik ben echt een sucker voor dat soort gedachten. En natuurlijk wat ik zou doen als ik kon toveren. Logisch.
Weet niet of het er tussen past. Ik vroeg pas aan zoon hoe hij het zou vinden als ik b wen andere man tegenkom. Je had zijn gezicht moeten zien. Het zal bij overwegen blijven maar misschien ook niet. Voor hem klopt het niet. Ondanks alles ziet hij mij nog met zijn vader. En toch denk ik komt er iets op mijn pad. Zal ik niet weigeren denk ik. Meer mij eigen leven gaan leven. Eindelijk!!* Ps we zijn NIET bij elkaar. Zoon heeft zich dit net eerder gerealiseerd. Dat de tijd gekomen is dat ook mama haar leven wil inrichten meer voor mijn zelf ook buiten mijn kids. Zie al topic opdoemen op zoek naar partner boor Elmo Mijn eisen lief eerlijk vriendelijk beetje romantisch en ja beseffen dat ik niet vrij vork ben dus met kids accepteert. Mag ook zelf. Kids hebben geen wens meer en boven de 40 tot ongeveer 55 ben zelf bijna 42 dus hihi.