Ik had vroeger deze strijd trouwens ook al op de basisschool. Toen waren O'neill, Australians, La Coste, Nikes, Beneton, Adidas en weetikveel helemaal in. Het interesseerde mij toen al werkelijk geen ene ruk. Ik stond in de klas te verkondigen dat ik het stom vond dat er zo moeilijk gedaan werd over kledingmerken. Dat ik die groepsdruk niet begrijp om een bepaald iets aan je kont te hebben. Dat we allemaal hetzelfde zijn en dat het niet zou moeten uitmaken uit welk milieu je komt etc. etc. En ik kan me nog een kind herinneren dat vuur begon te spuwen omdat ik wél een O'neill trui aan had en Nikes. Dat het makkelijk praten was als je het allemaal wél had. De leraar gaf ook aan bij mijn ouders dat ik dat besef niet had en dat mijn normen/waarden niet overeen kwamen bij de kleding die ik van thuis aangetrokken kreeg. Mijn oudere broer en zus waren namelijk wél helemaal van de merkkleding. Zelfs zo erg dat mijn moeder op de markt patches van krokodilletjes kocht voor mijn zus en ze op poloshirts van de Wibra ging naaien, zodat zij ook 'La Coste' aan kon. Ondertussen liep ik mezelf voor paal te zetten door ergens voor op te komen mét dat Australian trainingspak en bijbehorende Nikes. Ik vind het nog steeds 's werelds meest oppervlakkige business - ik sta nog steeds achter mijn desinteresse van toen en denk er exact zo over, maar het is écht wel zo dat mensen beoordeelt worden op kleding; ook al doe je het zelf niet. Ook de kinderen worden beoordeelt. En dan heb ik liever dat ze erbij lopen zoals het is (namelijk; netjes, verzorgd, zorgvuldiger uitgekozen én met een bepaald budget) dan dat ik ze nog een Disney print van de Wibra aantrek. Als mensen mijn dikke lichaam zien, zien ze ook gelijk een dik lui iemand die ongetwijfeld veel te veel zou moeten eten, ongezond leeft en te weinig beweging krijgt. Ondanks dat ik een erfelijke afwijking heb en problemen met mijn hypofyse en ontregelde hormoonhuishouding heb. De oordelen zijn te hard, te grof en te onnodig. Dat overstijgt dan mijn desinteresse wel
Voor mezelf vind ik het totaal onbelangrijk. Voor dochter vind ik kleding kopen heel leuk, maar er hangt wel een budget aan. Ik koop soms merkloos en soms name-it of feetje. Het zit haar gewoon goed. Nu ze begint te buikschuiven doe ik haar wat goedkopere kleding aan.
Al wil mijn dochter een tutu-rok van de zeeman en een gele legging van de wibra aan. Dan krijgt ze die rok en tutu. Ik heb nog nooit een ouder meegemaakt, die mijn dochter of mij om die reden niet meer aan wilde kijken. Toen de kindjes klein waren was ik erg blij met al die mama's die hun merkkleding op MP verkochten. Heb er veel gekocht . Nu ze ouder zijn krijgen ze nieuwe kleding, en hoe ouder ze worden, hoe meer ik merkkleding koop. De zeeman-wibra-hema hebben gewoon niet die kleren die ik mooi vind staan. Nu worden de shoeby-WE-coolcat graag bezocht. Ik lees nu ook je andere post, ik herken dat merkje op kleding sticken wel haha. Dat deed mijn moeder ook! Ik vond merkkleding helemaal niet mooi, maar dat labeltje moest dan toch wel op een trui van de markt hihi.
Ik heb inderdaad ook wel eens een kledingpakket van marktplaats afgehaald, maar ik vond het niet echt mooi omdat het al te vaak te zichtbaar gedragen was. Als je een versleten broek hebt van Name it kun je zeggen wat je wil over het merk; maar de broek is alsnog versleten. Dan kun je er wel 20x een La Coste merkje op plakken - maar dan is hij nog versleten. Ik moet ook wel lachen om sommige mensen die hun Nikes helemaal aftrappen, afplakken met tape en doorlopen totdat de zolen eronder vandaan vallen en dan commentaar leveren op merkloze schoenen Die mensen heb je namelijk ook nog. Van 'haha' ik heb tenminste Nikes. Dan denk ik van: haha, ik heb tenminste gezond verstand én warme voeten. Het schiet soms echt te ver door bij sommigen. Ik ben tot nu toe nog in de gelukkige positie om geld uit te geven voor nieuwe kleding van bepaalde merken (tot op zekere hoogte dan; sommige mensen vinden Zara en H&M te gewoontjes en willen nog exclusiever spul; toch trek ik daar wel echt een keiharde lijn) en dus doe ik dat ook voor kledingmaten waar ze zeker een half jaar in zitten. En natuurlijk komen de rompertjes, joggingsuits en sokken verder ook gewoon van de hema, wibra, primark etc.
Ik vind kwaliteit belangrijk en de pasvorm. Sommige merken zitten mijn zoontje nu eenmaal beter dan andere. En ik heb gemerkt dat goedkoop vaak wel duurkoop is. Ik koop geen merken om het merk en de echte dure merken vind ik te ver gaan. Maar Gap bijvoorbeeld vind ik een topmerk en ook nog wat ik bereid ben te betalen. Idem voor Benetton. Petit Bateau houd ik de sale in de gaten. En ik ga ook naar de Hema en C&A.
Ik vind het juist leuk kleding kopen voor mijn knul. Merk en non merk net zoals ik zelf draag. Merkkleding verkoop ik door en was ik zorgvuldig. Gaat het stuk jammer kan het nog op mp is het leuk meegenomen. Alles wat verkocht word gaat in de spaarpot van zoonlief. Zo heeft hij leuke kleren aan gehad en een centje extra in zijn spaarpot voor later. Let wel op actie's kortingcodes etc betaal niet meer dan nodig. Maar zonde van mijn geld vind ik het zeker niet.
Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen er verzorgd uit zien, geen 3 maten te klein dragen of juist 3 maten te groot waarbij het een paar keer is opgerold, Ik besteedt veel geld aan kleding van de kinderen maar vaak wel in de sale en dus veel voor weinig af en toe word er wel wat buiten de sale gekocht maar ik ga geen 60 euro voor een jurk betalen 35 is wel de max, Maar van de week ben ik bij de wibra geweest waar 75% korting was op de al afgeprijsde kleding, zo heb ik vestjes en jurkjes voor 1 euro en basic shirts voor 50cnt zolang ze er verzorgd bij lopen vind ik het goed,
Ik heb werkelijk waar nog nooit gemerkt dat mensen neerkijken op kleding met een print. Wat is daar dan mis mee? Nu vraag ik me af of ik onder een steen leef of dat dat streekafhankelijk is? Nu zit mijn zoon op speciaal onderwijs, dus de kinderen bij hem op school zijn er helemaal niet op die manier mee bezig, maar volgens mij de andere kinderen hier ook niet. Als ik kijk hoe de kinderen van mijn zus er bij lopen is dat namelijk vergelijkbaar met mijn zoon, die als outfit bijvoorbeeld best een dure retourbroek kan combineren met een minionshirt van de c en a (valt ook smal, net als retour).
Eigenlijk speelt het hier helemaal geen rol. Vooral bij de oudste niet, die gaat nog in een vuilniszak naar school. Shirt/broek/gympen. Liefst grijs of zwart. Eigenlijk jongenskleding. Mijn jongste is meer van de meidenkleding: rokjes, kleurige shirtjes, accesoires etc. Maar ze heeft echt geen idee van merken ofzo. Het zal mij een worst zijn wat ze aan hebben als het maar schoon is, heel is, het leuk staat en dat het past. Binnen dat kader mogen ze zelf bepalen wat ze aan hebben. Merken interesseren mij totaal niet en wij geven relatief weinig uit aan kleren, we krijgen vooral veel. En wat anderen (bijv. schoolpleinmoeders) daar van zouden vinden boeit me al helemaaaaaal niet.
Ik geef er niet veel om. Kinderkleding kopen doe ik omdat het moet, omdat het constant vervangen moet worden, maar niet omdat ik het nou zo leuk vind allemaal. Ik heb ook alleen maar jongens en zie echt geen lol in het uitzoeken van de zoveelste spijkerbroek. In mijn ogen zijn ze allemaal hetzelfde, haha. En ze gaan ook allemaal kapot, dus ik ga er zeker niet veel geld aan uitgeven. Drie jongens die voetballen, in sloten vallen, rolschaatsen, steppen, fietsen en wild zijn, elke week sneuvelt er wel een kledingstuk hier in huis. . Ik koop tegenwoordig alleen voor de oudste wel eens wat duurdere kleding voor netjes, omdat dat dan nog 2x kan doorschuiven, dus dat is de investering wel waard. Als ik meisjes had gehad, had ik het waarschijnlijk wel leuker gevonden, omdat daar gewoon veel leukere kleren voor te koop zijn.
Alsjeblieft, draai je gedachtengang even snel 180 graden. Wat je je kind wilt meegeven is dat hij fantastisch is zoals hij is en met de keuzes die hij maakt. Wat je je kind niet wilt meegeven is dat hij zich moet aanpassen om het onzekere gedrag van anderen, want dat is het, onzekerheid. Leef niet in angst, want dat is wat je overbrengt dan. Als je zelf zeker genoeg bent, zal niemand je in een hoek drukken om een kledingkeuze.
Oh, dat van die prints, dat herken ik wel hoor. Niet dat ik me zelf er aan stoor, maar dat je inderdaad vaak leest en hoort dat andere moeders het armoedig en lelijk vinden. Nou ja, hun probleem. Ik vind het zelf ook niet mooi, maar als mijn jongste dolgelukkig wordt van een nieuw shirt van Thomas de Trein, dan ben ik ook blij. Ik hoef er niet in rond te lopen, haha. En als iemand zich eraan stoort, kijkt ie maar de andere kant op.
Over prints; ik vind het eerlijk gezegd ook echt heel lelijk en wat goedkoop. Maar ik vind ook dat iedereen lekker moet doen en kopen wat ie mooi vindt. Dus voor mijn kind koop ik het (nog) niet, maar als ik een ander er mee zie lopen, boeit me dat weinig, eigenlijk.
Dat interesseert me geen drol! Als iemand neerkijkt op een shirtje van een kindje, zegt dat meer over die persoon dan over het kindje met het shirt! Mijn dochter gaat met trots in haar Elsa shirt naar school. Een kindje gaf aan dat zij dat niet aan mocht van mama want die vond het niet mooi. Dat is pas sneu!
Daarbij begrijp ik ook wel dat het kind het mooi vindt..ze zullen het niet aan hebben omdat de ouders fan van Elsa zijn..
Ik leef niet in angst Integendeel. Ik ben 9 van de 10 keer iemand die enorm tegen de stroom in roeit. Daar wordt je soms heel moe van - naast eenzaam en uitgejoeld door een menigte met brandende hooivorken en je mening maar moeten verdedigen en zulks - maar ondanks dat heb ik wel mijn principes en blijf ik die ook vooral zo houden. Waarom zou ik mijn kind een moeilijker leven laten leven voor een onderwerp wat mij zo ongelooflijk 'niet-interesseert' of niet begrijp, wanneer ik ook gewoon mee kan veren en hem gewoon andere leuke kleding aan trek? Dan heeft hij nergens last van en dan heeft hij daarnaast gewoon ook leuke kleding aan. Het is niet zo alsof ik zijn huidige kleding 'verafschuw' ofzo, ik koop nog steeds wat ik leuk vind. Alleen let ik meer op combinaties uit een modeblaadje die ik zelf misschien niet gemaakt had en bij andere winkels. Laat hem maar opkomen voor zijn eigen idealen Wanneer hij die heeft. Dan ondersteun ik hem voor de volle 800% (oké, zolang ze niet tegen de mijne of het recht in gaan ). Zijn leven hoeft niet zo moeilijk als het mijne te zijn! Liever niet.
Juist. Helemaal dit. Kijk, ik breng het nu als een grapje dat mijn oudste alleen maar in jongenskleren wil lopen maar eigenlijk is dat natuurlijk wel iets waar ik bewust over heb nagedacht. Ik vind haar prachtig zoals ze is en niemand hoeft te beweren dat ze dat niet is omdat ze niet meisjesachtig is. (al heb ik soms wel eens het idee dat het wat verder voert dan kleding alleen, maar dat is off topic). Ik wil dat mijn kinderen zichzelf kunnen zijn en of anderen dat nou goed- of afkeuren... boeie! Ze voelen zich zeker genoeg om als zichzelf naar school te gaan en het heeft geen invloed op hun eigenwaarde. En als ze later wel in merkkleding willen lopen dan vind ik dat ook prima, dan krijgen ze kleedgeld of nemen ze een bijbaantje o.i.d. Maar ik pas er voor om hun eigen keuze, hun zelfbeeld en hun zelfvertrouwen te ondermijnen omdat de buurvrouw hun kleding niet leuk vindt.
Nou dit. Ik heb er heel wat jaren voor nodig gehad om me te durven kleden zoals ik dat wil. Ik heb een afwijkende stijl, werd er in de puberteit enorm mee aangekeken en op aangesproken, door zoveel leeftijdsgenoten als volwassenen. Ging me vervolgens kleden zoals anderen dat graag wilden zien en heb me jarenlang vreselijk onzeker gevoeld. Ik was mezelf niet in die kleding. Na jaren durfde ik eindelijk weer mijn eigen kleding aan zonder me druk te maken om wat anderen ervan vinden. Me goed voelen in mijn kleding is belangrijker. Kleding aantrekken die past bij wie ik ben en waar ik me zelfverzekerd in voel. Het interesseert mij geen ene drol meer wat anderen van mijn kleding vinden en sinds ik zover ben zit ik top in mijn vel. Dus dat wil ik mijn kind ook meegeven. Dat hij mag aantrekken wat HIJ wil. Wat hij mooi vindt en waar hij zich goed in voelt. En dat hij zich ook geen drol hoeft aan te trekken van wat een ander van zijn kleding vindt.
Hoezo.is dat sneu. Mijn dochter stikt van de frozen spullen, incl een grote rugzak op haar rug. Maar geen kleding omdat ik dat niet mooi vindt, ze wil ook graag zwarte lakschoentjes...krijgt ze ook niet omdat ik die niet mooi vindt. Zelfde met roze uggs.
Dat je het lelijk vindt, oké, ik houd er zelf niet zo van omdat ik het snel te drukkig vind, hou ook niet van rare teksten op shirts etc. Maar als mijn zoon daar idolaat van zou zijn/worden , prima. ( al zouden racistische /seksistische teksten etc absoluut niet mogen van mij) Maar hoezo vind je het goedkoop, kun je dat eens uitleggen? Want ik versta onder goedkoop "hoerig", " "rebels", of hoe je het noemt. Waarom is een kind dat in een winnie de Pooh shirt loopt, goedkoop?