Jullie relatie is best kort. Niet echt iets dat je gelijk op tafel gooit. Misschien ooit eens wat golddiggers achter hem aan gehad en bang dat straks de relatie alleen maar om zijn geld te doen is. In geval van TS snap ik heel goed dat hij het nog niet gezegd heeft. Wat ik persoonlijk wel vaag vind is dat er in sommige lange relaties echt aparte boekhoudingen zijn. Dus een deel gaat samen, maar de rest is apart (eigen erfenissen ed). Hier is dat echt niet het geval. Wat van mij is, is van hem. Wat van hem is, is van mij. En ik zou het ook echt niet anders willen.
Ik snap niet wat er zo vreemd aan is. Ik ben 5,5 jaar getrouwd en ik weet ook niet tot op de laatste cent precies hoeveel mijn man gespaard heeft. Eerlijk gezegd, hoef ik dat ook helemaal niet. Als we iets nodig hebben dan kunnen we dat halen en dat is wat belangrijk is voor mij. Ik snap echt die obsessie om geld niet zo!
Het zal wel aan mij liggen maar ik vind het dus vreemd dat als je in een serieuze relatie bent, met kinderen, je niet alles van elkaar weet. Er staat toch ook niet bij dat ze ondankbaar is of achter zijn geld aan zit, nee hoor ze wil gewoon openheid, dat is zo gek toch nog niet?
Als zelfstandige ben je zo ongeveer verplicht wat op te bouwen. Ik zou er ook niet happig op zijn om dan te gaan meedelen hoeveel dat precies is. Zeker als de partner nooit met zelfstandigen te maken hebben gehad. Hoe minder verleiding hoe beter. Want nu gaat alles goed maar als het wat minder gaat maar zaak nog niet verloren maar prive wel wat moeten inbinden dan is de verleiding groter om toch naar die spaarpot te doen grijpen die er eigenlijk is voor als alles echt weg is.
In der tijd heeft mijn ex me gepluimd... Toen ik alleen woonde, heb ik heel goed kunnen sparen! Mijn man wist ook pas echt wat voor spaargeld ik had na een relatie van 3 jaar toen we ons huis lieten bouwen...
Maar hoe zit het dan met openheid, vertrouwen en het maken van afspraken? Ik vind het raar als zoiets ontbreekt in een relatie en als je bewust dingen achterhoudt voor je partner.
Hier financieel uitgekleed door een vorige relatie en lang op de blaren moeten zitten. Daarnaast hebben we nu allebei te maken gehad met schenkingen/erfenissen. Dat geld hebben mijn ouders voor mij bedoeld en niet voor mijn man. Of ik het al dan niet inbreng is aan mij, hij heeft er gewoon niet automatisch recht op. Maar dat is per stel verschillend en iedereen moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt.
ik weet niet hoe serieus je relatie is als je een half jaar samen bent. ookal heeft je vriend je kind erkend. (vind ik ook best wel wel snel.) Ik kan me best voorstellen dat je dan nog enigszins voorzichtig bent, zeker als je nieuwe liefde schulden heeft etc.
Ja uiteraard. Ik ook natuurlijk. Maar ik kan me wel voorstellen dat je nog een beetje een slag om de arm houdt als het zo pril is eigenlijk.
Waarom is dat spaargeld zo belangrijk? Wij zijn nu een huis aan het kopen, dus nu weten we het van elkaar. Ik zie het probleem eigenlijk niet..
Mja, voor mij is bij het kind erkennen het stadium "pril" al voorbij. Maar goed in mijn ogen kan het weinig kwaad om open te zijn over dit soort dingen. Het betekend niet gelijk dat je dit geld in de praktijk dan ook samen moet gaan delen.
Nee dat klopt, maar mijn broer heeft ondervonden, vanaf wanneer zijn relaties wisten wat hij had, dat de verwachtingen van zijn toenmalige partners in de hoogte schoten... Kan zijn dat de vriend van topicstartster dit misschien ook wel heeft meegemaakt! Dan ben je natuurlijk voorzichtig...
Ik vind dat naïef. Nu is jullie relatie goed, maar wie zegt dat dat over een paar jaar nog zo is? Dan gaat je ex er met jouw erfenis vandoor, want alles wat van jou is is van hem.
En wat maakt dat uit? Moet je dan uit gaan van een relatie waarin je elkaar uiteindelijk niet kunt vertrouwen omdat je bang bent misschien uit elkaar te gaan? Ik ga er liever vanuit dat we altijd bij elkaar blijven, laat mij dan maar naïef zijn. Mijn man en ik hebben altijd alles samen gedeeld ook terwijl hij veel meer verdiende dan ik en ik nog op school zat en hij fulltime werkte. Geen geheimen, geen aparte rekeningen en apart spaargeld, alles gewoon op één grote hoop. Als mijn vader ooit overlijdt dan komt er een hele grote erfenis vrij, dat is iets wat ik dan samen met mijn man en kinderen ga delen ipv het af te schermen uit angst. Als we ooit uit elkaar gaan, so be it (om even te verwijzen naar het Engelsewoordentopic wat nu loopt).
Ook hier komt de zaak om de hoek kijken. Wij zijn niet in gemeenschap van goederen getrouwd. Wij hadden eerst een zaak in een werkzekere branche. Als de concurrent dan 60% onder jou en je collega's vraagprijs gaat zitten dan moet je je zaak opdoeken. Dat is ook exact wat wij gedaan hebben. Waren we doorgegaan dan komen vroeg of laat de schuldeisers. En dan pikken ze dus niet al je prive vermogen in maar alleen dat wat van de partner is op wiens naam de zaak staat. Ik zit er niet op te wachten dat ze mijn geld, auto etc ook inpikken. Dat gebeurd namelijk wel als je leeft als zijnde in gemeenschap van goederen. Wij hebben dus alles strikt gescheiden.
Heb nu beide reacties van ts gelezen. Ik snap werkelijk niet waar je je druk om maakt. Hij heeft toch bijna alles vertelt, je meteen geholpen toen die rekening kwam. Bedank m nog eens extra ipv boos te zijn.
Het gaat je niks aan is niet zo aardig en het is ietwat vreemd dat je er niks van wist, maar stel je toch voor dat hij dat bedrag aan schuld had. Dan had je met recht mogen gillen Als mijn vriend morgen verteld dat hij zo'n spaarrekening heeft en hij zou mijn shit oplossen zou ik hem op mijn blote knieën danken.