Zoontje is hier gisteren een paar treden van de trap gevallen, zo met z'n achterhoofd op de plavuizen. Hij loopt al maanden de trap op en af zonder dat er iets gebeurd. Dus we gingen naar beneden en ik liep al een stukje de woonkamer in toen hij dus toch van de 2e of 3e tree viel. Gelukkig begon hij gelijk erg hard te huilen, maar voortaan blijf ik weer tot de laatste tree achter hem staan.
olifantje, je kan beter voor hem lopen als jullie naar beneden gaan en als jullie naar boven gaan dan achter hem lopen.
Een stapel zwarte sokken op de trap gelegd om later mee naar boven te nemen, we hebben zwarte vloerbedekking op de trap. Vriend loopt de trap af met zoontje (9 maanden) op de arm , ziet de sokken niet en valt van de trap. Zoontje flinke bloedneus en moest na laten kijken bij de eerste hulp, vriend wat blauwe plekken. Ik heb 2 dagen met tranen in mn ogen rondgelopen Voelde me zo rot en schuldig.... had heel anders af kunnen lopen.
zo herkenbaar, zoontje uit fietsstoel tillen onder de overkapping, vol met z'n hoofd tegen de balk....
Ja dat doe ik ook altijd hoor, stond er misschien niet helemaal duidelijk, maar m'n zoontje gaat achterstevoren de trap af en ik loop daar dus achter of voor, net hoe je het noemen wilt, maar ik ben dus als eerste beneden als we naar beneden gaan. Ik schreef achter hem staan, omdat hij dus achterste voren op z'n knieën de trap af komt.
Ook op de slee.. Ik trok de slee iets te hard van een stoepje waardoor mijn zoontje van de slee af stuiterde met z'n hoofd tegen de stoeprand. Hard huilen, flinke schaafwond...ik was een en al schuldgevoel en schaamte, komt er een oudere vrouw langs die me de huid vol begint te schelden dat ik een waardeloze moeder ben en dat ik me moest schamen...... Een zwarte dag uit mijn leven was dat! Verder -de poepluier die ik te lang vergeten ben te verschonen - het helmpje en de rits onder het kinnetje - kind dwingen iets op te eten en dan spugen -kind iets teveel laten eten in het buitenzwembad en daarna spugen in het water
Zoontje was net ontslagen uit het ziekenhuis na een besnijdenis. Hij zit in een rolstoel, maar ik durfde het strakke zitbroekje niet vast te maken, want dat leek met niet zo prettig na zo'n ingreep. We moesten nog even langs de apotheek in het zkh voor medicatie. Hij reed in de wachtkamer in eens zelf weg, nam een bocht te scherp en lanceert zichzelf zo uit de rolstoel. Met zijn hoofd knal op de grond. Krijsen natuurlijk! En ik wilde vooral heel hard roepen dat hij net besneden was en daarom niet vast zat. Toen we de apotheek uit waren zelf ook een potje staan janken. De apothekersassistente kwam wel meteen met een herbruikbaar coolpack. Die ligt nu standaard gekoeld en is al veel vaker van pas gekomen. Dus toch nog iets goeds uit weten te halen .
Ik reed vandaag weg bij het kinderdagverblijf en dacht ineens, waarom brandt het lampje bij mijn achteruitkijkspiegel nog? Tja, dat krijg je als het portier bij je kind open laat staan. Ik maakte deze briljante actie af door midden op de weg te stoppen en uit te stappen.. Let wel; ik stond diagonaal op de weg. Anders is het niet spannend.
Wij hebben een vaatwasser met daar bovenop een kookplaat. Ik was aardappelen aan het koken en de vaatwasser aan het uitruimen. Mijn dochter van toen anderhalf klom steeds op de openstaande klep en ik haal haar er steeds af voor ze er op zit. Ik zet haar eraf en draai me om om een glas weg te zetten. Op dat moment komt mijn zoon van 5,5 eraan en het volgende moment pleurt die hele kutvaatwasser over mijn kinderen heen. Mét kokende aardappelen. Ik heb zooooo hard geschreeuwd! Ik ben nog als een kip zonder kop naar de buurvrouw gerend, die was zo helder om te zeggen dat ik de ambulance moest bellen. Ik had m'n kids wel onder een koude douche gezet voor die tijd. Mijn man was aan het werk, die is zo snel mogelijk naar het zkh gereden. Waarschijnlijk heeft m'n zoon een voetje op de vaatwasser gezet, omdat hij zag dat z'n zusje erop klom. Ding is namelijk nooit omgevallen met die 8kg van haar. Maar goed, dat heb ik hem niet gevraagd en het is ook niet belangrijk want dit is op geen enkele manier zijn schuld. Dochter had haar voet en arm verbrand. Was flink, maar ze mocht wel gewoon weer mee terug naar huis. Kreeg ze ook nog eens de waterpokken erbij, lekker jeuken onder het verband, arm schaap. Zoon had niks. Ja klein plekje, dat was binnen 2 dagen weg. Ik kan nog huilen als ik eraan denk. Toen ik beneden kwam met de ambulancebroeders, stond heel m'n huiskamer vol met buren maar ook met politie (schijnt protocol te zijn bij een melding met kinderen). Twee ambulances omdat er 2 kinderen waren betrokken.. Hele belevenis. Uiteindelijk is het allemaal mooi geheeld. Je ziet het nog wel, maar waarschijnlijk komt het helemaal goed. Later hoorde ik van mijn buurvrouw dat er in de buurt het verhaal ging dat mijn kinderen met vuurwerk hadden gespeeld. Alsof het niet erg genoeg was allemaal.
Echt je allerergste nachtmerrie. Gewoon dat moment, dat die hele boel omflikkerde en ik mijn kinderen eronder vandaan moest vissen. Dat blijft zich maar als een film voor m'n ogen afspelen. Nu ruim een jaar na dato nog.
Mij gaan ook nog dit soort dingen gebeuren, daar twijfel ik niet aan. Maar mijn man had laatst (ik was a/h werk) ons zoontje even alleen gelaten op ons bed om snel luiers te pakken uit een andere kamer... Tot hij hem heel hard hoorde huilen. Zoontje was van het bed af getijgerd en op z'n hoofd gevallen... Huilen, huilen. Mijn man was erg geschrokken en is gauw met 'm naar de huisarts gegaan, maar het viel mee. Wel een dikke bult op z'n hoofdje.
Velletje op de kin tussen de rits. Handje tussen een lade die ik dichtduwde. Hij word in mei drie,maar sta nog wel eens op zn tenen of loop hem omver. Soms heb ik niet in de gaten dathij zwaan-kleef-aan speelt,doe een stapje naar achter en mn ventje ondersteboven. Per ongeluk in zn vingertje geknipt met nagelschaar Zullen vast nog veel meer dingen zijn...
Gelukkig is het herkenbaar met huilen. Hier doet ze het nu dus als iets iets niet luktja dikke doei en ga maar proberen. O ik heb der ook wel eens gebeten omdat ze mij echt hard beed dot ze ook niet meer.
Ik nog niet maar mijn vriend wel een keer. Hij zette zoonlief in de zomer in zijn kinderstoel en omdat het erg warm was had onze zoon alleen een luier en kort broekje aan. Ik zie van de andere kant van de tafel dat vriend de gesp van de stoel dicht klikt met zo het velletje van zijn buikje van onze zoon ertussen. En vriendlief nog doodleuk heel rustig aan zoon vragen waarom hij moet huilen want het eten kwam er zo aan. Ik heb maar vlug geroepen dat zijn velletje ertussen zat. Vond dat zo zielig voor hem
Toen de oudste nog klein was rende ze een drukke straat op. Ik pak haar bij de muts om haar tegen te houden maar de muts zat vast met drukknopjes aan de jas. De muts laat dus los en dl komt met het hoofd op de straat. Gelukkig was het toen niet druk en heeft ze er alleen een bult aan overgehouden. Vorige week wou ik bij de kleinste van 15 weken de drukknopjes op de rug dicht drukken zonder haar even op de buik te leggen, en jawel haar vel zit er tussen.