Wij hebben beide een eigen spaarrekening. Zijn eigenlijk oude rekeningen en nu gebruiken we voornamelijk nog die van mijn man, omdat die er nog een beetje rente op krijgt. Meer dan op de mijne.
Als iemand elke maand de touwtjes aan elkaar moet knopen en niet of nauwelijks spaargeld hebt, heeft die persoon dus geen gezonde financiële buffer... Dat kan door allerlei redenen komen, het is niet leuk, maar het is wel zo. Het Nibud adviseert zelfs in de meest minimale situatie een minimaal spaarsaldo van 3550 euro (alleenstaand, geen kinderen, geen auto, huurwoning). In andere situaties is het aanbevolen minimale spaargeld hoger. Vaak wordt geadviseerd een aantal maandsalarissen te sparen, juist voor het geval dat onverwachtse grote uitgaven zich voor doen. Dat heb ik niet zelf bedacht
Met het verhaal van TS vind ik het even niet zo gek dat ze dit niet op de spaarrekening heeft staan: die is waarschijnlijk leeg omdat ze door het hele verhaal met haar ex die buffers nu op heeft gebruikt en als je dan ook nog de pech hebt werkloos te zijn, wordt sparen lastig. Verder sta ik er sowieso compleet anders in. Ben getrouwd in gemeenschap van goederen. Toen we trouwden, verdiende ik meer dan mijn man. Inmiddels is dat, ook als ik fulltime zou werken, andersom. Mijn man verdient meer dan ik, ik werk er harder voor, (en dat zegt hij ook, voor het geval mensen daarover vallen ). Ik vind het persoonlijk dan nogal kinderachtig om geld voor jezelf te gaan houden als meest verdienende partner. Alles gaat hier op 1 hoop en daar doen we alles samen van. We zijn een gezin, iedereen leeft uit die ene pot, niemand heeft recht op meer dan een ander en we bekijken per uitgave gewoon of het wel of niet OK is om uit te geven. Maar goed, daarin maakt iedereen z'n eigen keuzes
Wij zijn niet getrouwd, wel 10 jaar samen, koophuis, auto en een kind. Mijn aanstaande werkt 40 uur per week ik maar 24 uur. Mijn salaris komt niet eens in de beurt van zijn salaris. Wij hebben de afspraak dat hij alle vaste lasten betaald en ik doe van mijn loon de boodschappen, eigen telefoonrekening (hij weigert mijn tel rekening te betalen wat ik best snap ). Ook uitstapjes betaal ik van mijn rekening en ik spaar van mijn loon elke maand geld voor onze zoon. Voor onze gezamelijke spaarrekening leggen wij beiden 10 procent van onze inkomsten in. Hij dus een stuk meer dan ik. Dit betekent overigens niet dat hij hier meer recht op heeft. Dit is ons geld! Werkt prima zo hebben we geen gezeur over geld.
Hier komt alles op een grote hoop en alles van ons samen. Maar stel dat we ieder onze rekening gescheiden hadden dan vind ik dit een hele mooie afspraak.
Ik ben echt verbaasd dat zoveel stellen hun financiele zaken gescheiden houden?! Dat de een niet weet wat de ander heeft en vice versa. Mijn vriend en ik zijn 3,5 jaar samen, niet getrouwd en wij hebben een gezamelijke rekenening en spaarrekening, dus geen eigen rekeningen oid. Ik vind het heel vreemd dat als je samen een huishouden hebt dat je niet weet hoe de zaken van de ander ervoor staan. Maar dat zal vast aan mij liggen...
Inderdaad! Iedereen vind er van alles van en neemt de moeite om te reageren maar TS reageert al een hele tijd niet meer. Vraag me af wat er van dit verhaal klopt..
Ik vind het echt nogal wat hoor om haar partner hier op af te vallen. Ze hebben nog niet heel lang een relatie, hij heeft haar in een moeilijke tijd veel steun geboden en zelfs een kind dat biologisch niet het zijne is erkent. En nu betaald hij ook nog eens een dikke schuld voor haar zodat ze zich daar verder geen zorgen om hoeft te maken. Als ik de OP lees heeft ze wel het een en ander aan haar hoofd want je gaat niet zomaar de ziektewet in. Ik vind het wat anders als er problematische schulden zijn, dan moet je dat wel van tevoren weten van elkaar of aan het begin van een relatie maar hier is geld genoeg. En heel eerlijk als je het wantrouwen uit een vorige relatie projecteert op een nieuwe geliefde dan ben je veel te snel aan een nieuwe relatie begonnen. Want kom op boos worden omdat er genoeg geld is? Als hij vond dat het je echt niet aan ging had hij vast een lager bedrag genoemd. Was je ook boos geworden als hij had gezegd schat heb 10.000 euro als buffer op mn spaarrekening staan, voor dit soort dingen. Hij is zelfstandige en heeft een duur koophuis zeg je. Wees blij dat die buffer er is. You never know... En he hij heeft jou kind erkend, top toch... Ik zie een studiepotje
Dat doet onze accountant Maar serieus, ik ga dat bedrag toch niet onthouden... Nee, het is niet geheim maar ik vind het domweg niet interessant genoeg om me er druk over te maken. En het is juist heel overzichtelijk als er een gezamenlijke rekening is waarop elke maand door ons allebei een vast bedrag wordt gestort... in mijn ogen dan. On topic: je weet het nu, spreek uit dat je het graag in andere omstandigheden had gehoord en laat daarmee de kous af zijn...
Ik ook hoor, voor mij zou deze gang van zaken een absolute no go zijn voor een serieuze relatie. Vind het zo berekend en afstandelijk. Maar zolang beide partners zo in het leven staan is het prima.
Het lijkt mij een buitengewoon verstandige man, die zich aan jullie afspraak houdt en groot gelijk heeft om je niet bij zijn spaargeld te betrekken. Om te beginnen omdat jullie dat hebben afgesproken en tenzij je toen een vlaag van verstandsverbijstering of zo had, is er geen enkele reden om daarop terug te komen. Daarnaast omdat je reageert zoals je reageert. Hij zal wellicht voorzien hebben dat je zo onredelijk kunt zijn.En in de derde plaats: als reactie naar anderen die zich hierboven druk maken om schaduwboekhoudingen en hoe het toch bestaat dat mensen geld voor zichzelf sparen: omdat we in 2016 leven misschien? Huwelijkse voorwaarden worden de standaard en het romantische idee van voor elkaar zorgen tot de dood je scheidt is nu niet bepaald een garantie gebleken voor succes. Je voert een gezamenlijke huishouding, maar dat betekent niet dat alles wat je hebt van jullie samen is.
Ik heb de indruk dat sommigen hier de definitie van vertrouwen een beetje onrecht aandoen. Elkaar vertrouwen is niet alles weten over elkaar en zeggen tegen elkaar. Vertrouwen is net, zonder alles te weten, geloven dat de andere goed is en niets zal doen om jou te benadelen. Dus in dit geval: ook al weet je niet hoeveel spaargeld op zijn rekening staat. Je gelooft dat hij daar geen misbruik zal van maken. In onze relatie weten wij ook niet alles van elkaar en willen wij ook niet alles weten, maar ik vertrouw hem. Ik geloof dat hij nooit iets zal doen wat mij benadeelt. Weet ik dat zeker? Nee, maar ik geloof het echt en dat is vertrouwen!
Een groot deel van de mensen dat valt over het feit dat er iets geheim gehouden wordt vindt het niet erg of raar dat er bijvoorbeeld gescheiden rekeningen zijn of dat je op huwelijkse voorwaarden trouwt, maar wél dat er geen openheid over is. Je moet helemaal zelf weten of je een eigen spaarrekening hebt, of je elk jaar een overzicht wilt maken van de inkomsten en uitgaven per partner, maar waar mensen hier over vallen is o.a. de opmerking dat het haar niet aangaat. Vind je dat zelf niet raar? Als je bijvoorbeeld onder huwelijkse voorwaarden met een verrekenbeding trouwt, dan moet je eigenlijk elk jaar verrekenen. Dan kom je er dus automatisch achter wat je partner heeft opgebouwd. Alleen bij koude uitsluiting hoeft dat niet en heeft de partner dus niet het recht om te weten hoe hoog de inkomsten en uitgaven van de ander zijn.
Ik blijf bij mijn mening dat ik het niet raar vind dat de partner dit nog niet met TS heeft gedeeld. Ik ben inmiddels 10 jaar samen met mijn man, en hebben een gezamenlijke rekening, omdat ik hem vertrouw met ons geld. Mijn zusje heeft een man die alles uitgeeft wat er binnenkomt, dus zij heeft een eigen rekening en eigen spaarrekening. Maar daar kom je pas achter als je al een tijd samen bent. TS is 9 maanden samen met deze man. Ik weet zeker dat er maar weinig meiden hier met 9 maanden al samenwoonden, en ook alle ins en outs van elkaar kenden toen. Verder zou ik ook nooit mijn kindje laten erkennen door een man die ik amper ken, want ik vind dat je elkaar niet kent met 9 maanden. Maar dat ben ik. Ik had eerst willen weten wat voor vlees ik in de Kuip had, voor ik met een zwangere buik compleet afhankelijk zou worden van iemand. Ik had eerst geprobeerd heel goed voor mezelf te zorgen.
Mevrouw zelf heeft nog steeds niet gereageerd Wat ik mij echt afvraag is wat je nou precies dwars zit... Mannen kunnen wel vaker wat lomp overkomen in hun bewoording. Om dan te gaan stuiteren over het zinnetje "maar verder gaat je dat niks aan", vind je dat zelf niet iets overdreven? Misschien bedoelde hij er niks kwetsend/fout mee, maar was hij gewoon even de lompe vent die we allemaal wel eens hebben?
Makkelijk praten.... Buiten dat staat er ook nog eens dat ze haar vriend al langer kende.. dus waar jij uit opmaakt dat ze elkaar 9 maanden kennen..?