Na een moeilijke babyperiode, waarin hij veel huilde en weinig sliep, een 11-maanden sprong van heb ik jou daar en we de doorslaapnachten op 1 hand konden tellen, hadden we met zijn 1e verjaardag 2 weken lang ineens rust! Lekker spelen even alleen of gezellig samen, 11 a 12 uur per nacht slapen en een vrolijke knuffelige baby/dreumes. Maar nu....ineens compleet omgeslagen! Hoe kan dat nou??? Hij wil niet zelf spelen, kan m nergens neerzetten, hij hangt alleen maar aan m'n (onze) benen, huilt om alles wat even niet gaat zoals hij wilt, gooit zich achterover, bijt en krabt en slaapt overdag slecht waardoor nog chagrijniger. Als hij bij ons zit is het goed, komt hij helemaal tegen je aanliggen en kusjes geven (wat vaak eindigt in bijten...). Ik heb echt momenten waarop ik denk: "waar zijn we aan begonnen?" Zeg me alsjeblieft dat dit voorbij gaat! En hóé komen we de 15 maanden sprong dan door??!!
Hallo, Ik geloof wel dat dit doorgaat. Ons kindje is nu 19 maanden en heeft ook periodes gehad dat hij zich zo gedroeg. Ook nu lijkt hij weer in een uitprobeerfase te zitten. Hij krijgt de kasten open, de deuren open, slaapt weer veel slechter, kan heel boos worden en tegelijk ook heel lief zijn. Ik denk dat we daar gewoon door moeten. Als ik moe ben vind ik dit soms echt super vervelend maar ik geloof dat dit wel in orde zal komen. Doorzetten zou ik zeggen!
Heeft hij geen pijn? Tandjes, ziek, oortjes? Dit zagen wij bij pijn veel en hier waren dat bij 3 van de 4 dan meestal oorontstekingen. Er gaat momenteel veel rond aan virussen, dus ik zou anders gewoon even een zetpil geven en kijken of hij daarvan opknapt. Zoja en heeft hij maandag nog last, dan even de huisarts bellen en goed laten checken.
Ik lees even mee! Wilde net een soortgelijk topic aanmaken. Een van onze dochters werpt zichzelf soms echt zo op de grond en kijkt ons jammerend aan. Overstrekt dan ook heel erg. Wil dan alleen vastgehouden worden. M'n andere dochter heeft nergens last van. Idd misschien even medisch laten checken? Bij mijn dochter kwam er niets naar boven.. dus lijkt echt een fase.
ls het geen tandjes zijn dan zijn het sprongen. Van verborgen reflux naar sprongen of tegelijk. Alle sprongen hevig, weinig slapen snachts uren wakker. Af en toe rust tussen de sprongen maakte het een beetje dragelijk. Hier kwam de rust pas met 21 maanden( nu 23 maanden) Wij gingen vaker wandelen soms hielp dat om af te leiden.
We zijn donderdag met hem naar de huisarts geweest, maar meer dan een beetje een rood oor kon hij er niet van maken, van pcm werd hij niet vrolijker. We gaan er inderdaad maar veel op uit. Hoe gaat dit rond 15 maanden zijn ... Oh oh!!
Bij ons duurde de 11 maanden sprong lang. Na eerste verjaardag even rust. Maar vanaf 13 maanden ook wat jij beschrijft. Denk toch al een begin vd 15 maanden sprong? Die is hier trouwens veel minder erg dan de 11 maanden sprong (die was echt vreselijk hier). Merk nu wel dat het steeds meer een mensje met eigen willetje wordt, en ze die ook flink uitprobeert.. succes (bedenk altijd dat het weer over gaat)
Rood oor is vaak al heel pijnlijk. Als pcm dan niet helpt, zou ik het goed in de gaten houden. Is het morgen niet over, dan even terug en mogelijk een AB-kuurtje als het verergerd is. Huisartsen schepen je bij een rood oor vaak af met: och, een beetje rood, verder niets aan de hand. Een kind kan dan echter echt al forse pijnklachten hebben. Die van ons iig altijd wel dan. Ze kregen hier dan om de 6-8 uur een pcm, omdat 1 enkele losse pcm niet hielp, maar strak om de zoveel uur wel, omdat je dan een spiegel opbouwt. Verder even neusspray halen, (zoutoplossing) en goed sprayen: daarmee help je de troep los te komen en weg te kunnen en kun je voorkomen dat het een echte ontsteking wordt. Sterkte en beterschap.
Onze dochter is nu net 15 maanden. Ze zit de laatste weken ook niet helemaal lekker in haar vel. Ziek geweest, hangerig. Maar ook in combinatie met tandjes en misschien een sprong.. Het is echt een klein dametje aan het worden. Wanneer ze iets niet mag heel boos worden en haar hoofd dan ergens tegen aan bonken en vervolgens van huilen. Niet alleen spelen, snachts vaak wakker, overdag minder goed slapen. Wanneer ze overdag niet wil slapen, prima. Ik kan haar toch niet dwingen. Snachts zo min mogelijk aandacht geven als ze wakker is een niet uit bed halen. Ik merk ook echt dat we hem consequent moeten zijn in wat ze wel en niet mag. Dit vind ik zelf vaak nog erg lastig. Wil ik weer niet te negatief doen. Probeer ik al het goede wat ze doet te stimuleren en juist daar ook positief op in te gaan. Verder is het een schat hoor! denk idd dat het een periode is waar ze doorheen moeten. Soms verstand op 0 en doorgaan. En proberen te genieten van al het leuke! Sorry, lang verhaal
Die zoutoplossing heb ik ook idd, misschien even goed structureel gebruiken, want ook veeeeel snot. Maar met name verbaas ik me over het feit dat bij álles wat net niet gaat zoals hij het wilt (blokje past niet in de vorm, dop/deksel gaat ergens niet af), of hij wil iets hebben/doen wat niet mag (een mes op tafel, fles olijfolie, de lamellen uit elkaar trekken, op de kat slaan), hij meteen een "tantrum" heeft.. Smijten, overstekken en janken. Ik bedoel dat is echt het tegenovergestelde van wat hij van ons aan voorbeeld krijgt. Net zoals dat hij nog steeds krabt, bijt en slaat, hoe komt hij erbij? Dat doen wij toch ook niet bij hem of elkaar? Verder houd ik heel veel van hem hoor en knuffelen, kussen, spelen, dansen en zingen we wat af. Heeft hij een groot gevoel voor humor, wat tot hilárische taferelen leid. Maar het vergt wat van mijn energie en geduld.. oh en t huis is ontploft, want daar kom ik écht niet aan toe momenteel.
Dat doen ze dus als ze niet fit zijn. Dan heb je een frustratietolerantie van 0,0 en is alles dus teveel. We zagen hier altijd veel verschil met gezonde momenten en momenten van ziek zijn en bij ziek zijn precies alles wat jij nu beschrijft. Een hoop mensen die vonden dat we niet goed opvoedden, maar die, toen we de problemen eenmaal onder controle hadden, verbaasd waren over de totale verandering, (3 van de 4 waren hier vrijwel altijd op z'n minst goed verkouden en dus altijd minimaal last van druk op de oren). Houd het in de gaten en als het morgen nog zo is: terug naar de huisarts en kijken hoe de oren er nu voor staan. Bij geen verbetering evt een AB-kuur en als dit algeheel zo blijft absoluut een verwijzing KNO vragen, zodat er buisjes geplaatst kunnen worden.
Hier ook net zo'n periode gehad. Tandjes, verkoudheid en koorts erbij waren geen goede combinatie. De week ervoor was ze al de hele tijd hangerig etc. Er is ook nog een 13 maandensprong, dus ik denk dat het bij ons een combinatie van meerdere dingen was. En de 11 maandensprong schijnt voorlopig de ergste te zijn, dus dat is een schrale troost. Gewoon lekker toegeven aan het knuffelen zou ik zeggen, alhoewel het best benauwend kan zijn.
Dank jullie allemaal! Vanmorgen zag ik beiderzijds 2 kiespunten doorkomen. Maar ga ook terug naar arts, nog steeds huilen bij neerleggen en wanneer we de berg afrijden (wonen op 400meter).