Hoi allemaal, Ik ben nu ongeveer 7 weken zwanger. Ik heb al een echo gehad en een hartje gezien. Heel fijn was dat, een echte opluchting! Maar nu voel ik dat ik er gewoon aan moet wennen. Over hoe het straks zou zijn als de kleine er eenmaal is en we even een nieuw ritme moeten vinden dan alleen met hond. Daarnaast ook dat ik het aan iemand verteld heb die van de situatie af wist, de reactie was : ja dat dacht ik al te merken in hoe jij je gedroeg. En ook in dat gesprek zeker 3 keer gehoord Ja Mama "Jip". Ik was blij dat het gesprek afgelopen was... zo heeft die persoon nog nooit tegen mij gepraat en dat had ik dus ook niet verwacht en ik ervaarde het ook als ongemakkelijk en niet prettig. De zwangerschap is zeker gepland en hebben al een x aantal rondes geprobeerd voordat het eindelijk gelukt is, maar nu voelt het gewoon alsof ik moet wennen aan de nieuwe situatie. Ik kan het niet helemaal goed omschrijven,,maar herkennen meerdere mensen zich hierin?
Ik vind je gevoel heel logisch. Je weet niet hoe het gaat zijn en hoe moet je je daar nou een voorstelling van maken? Ik ben zwanger van een van onze cryo's, bewuster zwanger kan niet. Toch voelt het soms vreemd. Er wordt zoveel geroepen dat je moet genieten. Tja dat komt vanzelf als ik de baby straks voel en de misselijkheid wegtrekt. Laat je niets wijsmaken, mensen weten het altijd zo goed voor een ander 😉
Dat gevoel hoort er vaak wel bij hoor.. Je gaat soms ook wel twijfelen,had ik dan tenminste. Zo van ben ik er wel klaar voor, hoe moet ik dat allemaal gaan doen en ga zo maar door. Alleen maar goed denk ik dan want dan weet je dat je het goed wil doen en onzekerheid hoort er wel bij zelfs als de kleine er is Komt goed !
daarom zijn we 9 maanden zwanger Iedere vrouw heeft het meer of mindere mate. IK heb ondanks het feit dat babyboy geen verrassing is toch aan moeten wennen dat ik straks mama van 3 ben ipv 2. Heb heel lang gedacht dat ik het bij zoon zou laten en zeker geen 3 kindjes. Babyboy was er al heel snel en heeft me echt even tijd gekost. Komt allemaal goe
Stelt me toch gerust om jullie antwoorden te lezen! Zal het dan ook een beetje aan de hormonen liggen?
Heel begrijpelijk, Ik ben nu 13 weken zwanger van de tweede en hoewel het zeker gepland is twijfel ik soms ook of ik het allemaal welga redden en of het niet beter was het bij mijn zoontje te houden... Hoort er allemaal bij.,.
Heel erg herkenbaar meid! En het gaat absoluut over... Jammer dat je vooral de "rozewolkverhalen" hoort. Dat maakt dat je je onzeker voelt over de emoties die je ervaart. Er zijn geen goede of slechte emoties in deze! Je voelt wat je voelt en dat is niet goed of slecht. ik zat toen ik zwanger raakte van onze eerste nog in de nasleep van een angststoornis/depressie. Dat maakte me verward en onder invloed van hormonen leek het weer een beetje op te spelen. Vanaf een week of 18 ging het beter en werd ik positiever. Misschien ben je bekend ook met depressies etc? Je hoort het juist dan juist vaker.
Begrijp je gevoelens ja, ben nu zelf ook iets meer dan 7 weken zwanger maar vind t stiekem best eng.. Ook aangezien ik eind januari een miskraam heb gehad.. Ben ook beetje bang voor de reacties, ben 2,5 week n ouder verloren en word nu heen en weer geslingerd door emoties.. Of juist emoties die soms ontbreken.. Ben gewoon bang dat iedereen t "vreemd" of "moeilijk" vind nu en dat dit de blijheid overheerst die je graag ziet.. Denk dat al deze gevoelens die we allemaal hebben door onzekerheid komen
Ik herken het gevoel. Mijn zwangerschap is ook gepland en nadat ik de eerste echo had gehad kon ik het nog steeds niet geloven. Aangezien ik in het begin ook nog geen buikje had kon ik het allemaal nog niet bevatten. Nu ik 27 weken zwanger ben en een dikke toeter heb kan ik ook nog steeds niet geloven dat ik strax moeder word/ben. Dit is mijn eerste en ben ook zo benieuwd hoe het word als we dan met zijn '3en' zijn. Je hebt echt wel die 9maanden nodig om aan het idee te wennen. En bij mij vliegen de weken voorbij vindt het zo snel gaan en erg spannend
Ik ben nu ruim 34 weken zwanger, en bij mij is er nu pas sinds een paar weken het besef dat ik echt mama wordt. En dat ik me er iets bij voor kan stellen hoe het straks is wanneer ze eenmaal geboren is. Dus nee hoor, helemaal niet vreemd, en het genieten en het besef komen op een gegeven moment echt wel.
Och hier ook hoor, naast het feit dat het niet eens de eerste zwangerschap is. Dit blijft elke x weer terugkomen. Hormonsterssss
Deze zwangerschap is nogal onverwachts. Ik weet dus heel goed wat ons te wachten staat, we hebben al twee kinderen, maar soms heb ik opeens zo'n paniek gevoel. "Het past niet, ik weet niet meer wat ik moet dien, hoe moet dat straks als we gaan zwemmen, hoe moet ik straks boodschappen doen, zit er echt een kind in mijn buik, volgens mij kan dit helemaal niet, enz". Volgens mij zijn die gedachten hartstikke normaal. Ik heb het beide vorige keren ook gehad en pas op het moment dat je een kindje in je handen hebt is het helemaal echt. Tot die tijd blijft het iets onwerkelijks. Ik weet heus dat er een kindje in zit, maar echt geloven doe ik het pas als ik het zie.
Dit had ik kunnen schrijven. Ondanks dat deze zwangerschap gepland was heb ik zo een onbestemd gevoel. Kan ik dit wel, wil ik dit wel .. Het is gewoon heel wat voor je lijf en geest. Niks vreemds aan Em gelukkig komt het vaak gewoon goed
Wat een lieve reacties van iedereen! Doet me echt goed! We zijn er ook gewoon blij mee, ik denk dat het gevoel ook even moest bezinken. @taart: nee ik sta er niet mee bekend, denk dat ik gewoon even wat meer tijd nodig heb om te wennen? @Fleurtje: allereerst heel veel sterkte. Ik hoop dat ondanks het verlies toch kan genieten van de zwangerschap en daar je kracht en vreugde uit kan halen Bedankt iedereen!
Herkenbaar hoor. We wilden heel graag voor een kindje gaan, konden haast niet wachten, wens was enorm groot. Toen ik eenmaal zwanger was dacht ik: ow help, wat nu, we kunnen niet meer terug.. Kwam helemaal goed. Deze tweede zwangerschap kwam nogal onverwachts en heb ik echt een stuk langer moeten wennen. En nog vind ik het nauwelijks te bevatten dat er echt een kindje bijkomt. Maar ik weet nu ook dat het gewoon weer goed zal komen
Ik heb precies hetzelfde (alleen ben ik 8 weken)! Denk dan steeds: hoe moet dat als de oudste naar de kleuterschool gaat en we een baby erbij hebben? Bij ons was het ook de eerste ronde raak, vriendlief was er net over uit dat hij ook wel een tweede wilde en een maand later hadden we een positieve test in handen. Dat was wel even een shock! Maar ook voor mij, ik had me er op ingesteld dat het net als bij de oudste zo'n 9 maanden zou duren. We klagen niet hoor, we beseffen dat we heel erg gelukkig mogen zijn dat het zo snel gelukt is!