Hoi, ik zat bij het forum zwanger nu dus hier, heb 4 weken geleden een vroege miskraam gehad met 5 weken wat voor mij heel heftig is ik ben 19. Mijn moeder steunt me heel erg maar de rest lijkt het al vergeten. Het gemis is zo groot al na 5 weken zwangerschap maar niemand in mijn omgeving heeft het meegemaakt dus weet ook niet wat ik voel. Ik ben er kapot van en heb dus een bedeltje met een voetje besteld voor aan mijn ketting, wat mensen wat overdreven vonden... Hoe gaan jullie ermee om? Gr ayla ps, iedereen die hier op zit vanwege een mk heel veel sterkte onze engeltjes hebben niet de pijn hoeven mee te krijgen van hoe zwaar het leven soms is en zijn rechtstreek opgevangen in de hemel, zo zie ik het. Zou graag met iemand praten die ook een MK heeft gehad
Het verwerken van een miskraam is heel erg persoonlijk, maar kan me goed voorstellen dat de mensen van jou leeftijd daar gewoon nog niet mee bezig zijn en een miskraam bij 5 weken misschien ook niet helemaal zien als een miskraam. Maakt voorbij het gevoel van verlies niet minder natuurlijk. Vroeger werd een miskraam bij vijf weken vaak niet eens opgemerkt als miskraam. Er werd minder vroeg getest en vaak lijkt het op die termijn op een wat verlate en mogelijk zwaardere menstruatie. Mijn persoonlijke grens van gevoel van verlies van een kindje is op het moment dat er al een hartje heeft geklopt. Dat is nog niet bij vijf week zwangerschap. Maar wat ik al zei, dat is gewoon heel persoonlijk. Fijn dat je moeder je wel erg steunt. Gewoon dat doen waar jij je goed bij voelt. Een ander kan voor jou niet bepalen hoe je iets dergelijks moet verwerken. Sterkte!
Uit ervaring kan ik je vertellen dat een miskraam voor iedereen anders is. Je voelt nou eenmaal wat je voelt. Maar maak het jezelf niet moeilijker dan het al is door bevestiging bij je omgeving te zoeken. Je krijgt gelukkig veel steun van je moeder en blijkbaar is dat dus ook de enige aan wie je wat hebt. Als anderen het niet hebben meegemaakt is het ook moeilijk om je in te leven. 5 weken is natuurlijk ook erg pril en lijkt inderdaad meer op een verlate menstruatie. Wat voor mij werkte is om het niet als kindje te zien. Want dat is het natuurlijk ook nog niet. Maar ieder heeft recht op zijn eigen verdriet. Probeer zoveel mogelijk steun te zoeken bij je moeder en de mensen die het wel begrijpen of willen proberen te begrijpen. Sterkte
Tja, lijkt mij heel persoonlijk. Voor mij is mijn miskraampje van 7 weken niet veel bijzonders. Maar ik ben erger gewend (ongewenst kinderloos en een vroeggeboorte waarbij onze zoon na enkele minuten overleed). Dus voor mij is een miskraampje enkel een vruchtje dat niet in orde was. Heb er geen verdriet om. (Zeker met 5 weken is het nog niet veel, wat cellen...) Je kan zwanger raken (en ook nog eens zonder hulp), dat weet je nu. En je weet dat je moeder je steunt door dik en dun. Zie ook datgene wat je miskraam je heeft gebracht. Elk leven kent nu eenmaal wat tegenslagen en je leert nu dat de wereld niet vergaat als er even iets niet gaat zoals je dat graag had gezien en gewenst. Heb je wel steun aan je man of vriend?
Pdf vind dit wel erg hard eerlijk gezegd.. Zou voor mij betekenen dat 3 van mijn miskramen niet 'tellen'.. Terwijl ik er echt heel veel ellende van heb gehad en we inmiddels ook al 2 jaar bezig zijn... 19 is erg jong en de meesten van die leeftijd zijn nog aan t studeren en Vsn hun jeugd aan t genieten. Ik snap best dat je weinig steun vindt eerlijk gezegd. En met 5 weken is t idd een erg vroege mk of ern biochemische zwangerschap. Als een kindje gewenst is is t verlies vd zwangerschap gewoon niet leuk. Maar bedenk idd dat t maar een propje was wat je lichaam zelf afgebroken heeft dus gewoon niet levensvatbaar. Beter zo dan op latere termijn. Heb zelf nooit iets gekocht of zo. Geen behoefte aan zeker niet na de eerste mk..
Heel veel sterkte meid! Mijn eerste zwangerschap werd ook een misjraam met 5 weken. Ik ben er ook kapot van geweest en hebben het nog lang over dat kindje gehad. Daarna heb ik nog een kindje verloren met 20 weken en twee miskramen met 8,5 en 10 weken na kloppende hartjes. De laatste twee miskramen vond ik minder erg dan toen mijn eerste miskraam met 5 weken maar dat kwam denk ik doordat we ons zoontje met 20 weken verloren hadden en dat het ergste is wat je kan mee maken. Ik ken en begrijp je verdriet. Neem er de tijd voor en probeer er toch over te praten met mensen die je wel steunen. Mensen die je niet steunen lekker laten en niet met hun over praten. Werkt alleen maar frustrerend. Nogmaals heel veel sterkte!
Bedankt allemaal! Vooral jij het is idd niet te vergelijken met wanneer je al echt een mensje afgeeft lijkt me een grote nachtmerrie. Ik doe het goed vind ik zelf ben niet elke dag ermee bezig denk er wel aan en bij sommige nummers kan ik nog erg overstuur raken maar de tijd zal het helen... <3
Sterkte meis..herken je verhaal, heb zelf op mn 19e een miskraam gehad met 6 weken en ookal is het pril het doet zo verschrikkelijk veel zeer! Heb toen een zilveren ketting met een vlindertje gekocht en draag die tot op de dag van vandaag altijd bij me. Het gemis werd klein beetje 'minder' toen ik drie maanden later zwanger bleek van mijn zoontje. Je overdrijft echt niet, mensen die dat zeggen hebben het zelf vast niet meegemaakt. Schrijf lekker van je af, deed ik ook, en huil regelmatig lekker uit. Heb je steun van de vader, of niet ? Als ik je ergens mee kan helpen mag je me altijd een berichtje sturen. Snap echt hoe je je voelt. Heel veel sterkte meis, hou je sterk!
Het is inderdaad de harde realiteit als je al ergere verliezen hebt gekend, dat een klein miskraampje je niet meer veel doet (in mijn geval). Net als Mamavanle aangeeft. Iedereen ervaart het anders op andere momenten in het leven. TO vroeg naar ervaringen. Die zijn voor eenieder anders. Voor jou zal het met meerdere mk's ook weer anders zijn dan wanneer het na eentje wel goed zou zijn gegaan. Het is nu heftig, maar in de toekomst zal de wond helen. Heel veel sterkte voor nu en succes voor later.
Ik vermoed dat jouw leeftijdsgenoten voornamelijk met andere dingen bezig zijn dan zwanger raken. Wat dat betreft niet vreemd dat ze er niet voor je kunnen zijn. Zoek je steun bij de mensen die dat nu wel al doen. Zo bescherm je jezelf een beetje.
Ik herken wel wat je bedoeld Lotje84. @ TS: Voor iedereen is een miskraam of verlies van een kindje anders. Ook ik vond de drie miskramen na mijn zoontje niet erg. Het kan beter vroeg misgaan dan wanneer je een (bijna) voldragen kindje verliest. En inderdaad dit is ook heel persoonlijk, gebasseerd op persoonlijke ervaringen. Ik kan me goed voorstellen dat je omgeving niet weet wat je mee maakt. Kan me indenken dat dit enorm heftig voor je moet zijn. Gelukkig heb je je moeder, hopelijk ook je partner die je steunt. Doe wat voor jou het beste voelt. Als dat een bedeltje is, dan is dat zo. Die behoefte had ik niet maar ook dat verschilt per persoon. Veel sterkte.
Oh meid ik herken het! Ik was 23, zwanger van m'n sorta-boyfriend. Mijn vrienden en vriendinnen waren voornamelijk aan het uitgaan. Ik ben heel wat vrienden verloren toen.. voornamelijk omdat ik erachter kwam dat die vrienden niet echt vrienden waren. Anyway ik was er kapot van toe'n het mis ging, lang verhaal veel emoties. Als je wil mag je me een privéberichtje sturen Sterkte!