Hoi Allemaal. Ik weet dat dit topic reacties kan oproepen, maar begin met de vraag geen oordeel te vellen over de situatie en dat het niet slim is om te doen...Want geloof mij. Een andere optie is er niet meer. Sommige hebben al veel berichten hier van mij voorbij zien komen. Kleine update...er zijn geen medische oorzaken gevonden voor de nachtelijke onrust. Geen vocht achter de oren te zien of te meten en er is ook geen sprake van allergie. Alles is getest en onderzocht. Al met al is er dus geen medische oorzaak van de nachtelijke onrust van onze zoon. Hebben werkelijk alles geprobeerd. Medisch en alternatief. Het feit ligt daar dat hij bijna elke nacht nog 2x wakker wordt en getroost moet worden. Dit breekt op en trekken we niet meer. Besloten is om hem nu 3 nachten te gaan observeren in het ziekenhuis. Overdag laat ik hem geen seconde alleen alleen wanneer hij de avonden gaat slapen ga ik naar huis. Ze denken aan nachtmerries of gewoonte en hopen dit de doorbreken. Het is ook niet uitgesloten dat besloten wordt hem langer te houden Waarom schrijf ik dit bericht? Is er iemand met ervaring met een opname op deze leeftijd en wat uiteindelijk de uitkomst was? Heb geen hoge verwachtingen want weet ook dat de kans groot is dat er niks veranderd. Maar wanneer je 4 dagen in de week moet werken en 2 maal per nacht er al heel erg lang uit moet breekt op. Dus grijpen we dit aan. Heb het heel lang kunnen accepteren. Maar mijn lichaam trekt dit niet meer. Moe, misselijk en een kort lontje. En vooral het laatste wil ik de jongens niet aandoen. En ik wil ook weer ietsie meer energie.
Oke je vraagt niet om een oordeel te vellen...... maar ik heb toch mijn vragen. Een kind van 15.5 maand, dat 2x per nacht wakker wordt, op laten nemen????? Hier ook vaak even wakker, door dromen of weet ik wat. Maar daar laat je toch aub niet je kind voor opnemen? Sorry het kan dat je er door heen zit. Maar eerlijk gezegd heb ik vreselijk veel medelijden met je kleintje!!
Dat bedoel ik nou met oordelen. Je kent de situatie niet en weet niet wat er gaande is. Daarom vraag ik om ervaring. Heel veel ouders hebben makkelijk oordelen. Als je denkt dat we geen moeite met deze optie hebben. Ik sta niet te springen.
sorry als mijn reactie hard overkomt. Maar ik snap het echt even niet. Misschien kun je idd de situatie meer uitleggen?
Heel lang verhaal. Zeker omdat we nog een zorg kind hebben. Onzekerheid rondom mij man zijn werk en draait nu nachtdiensten. En ik moet 4dgn werken. Daarnaast hebben we vanaf dag 1 een hoop zorgen gehad en is het een huilbaby geweest. Vooral tijdens de slaapjes.
In de nachten nu haal ik geen 3u achter elkaar slapen. Mensen uit mijn nabije omgeving zien ook dat dit noodzaak is en de kinderarts is hier zelf mee gekomen. Op deze leeftijd horen de nachten stukken beter te gaan.
Niet met deze leeftijd (al is zoon nu 3 jaar en komt ook nog 1 a 2x per nacht en zijn zusje ook) maar wel toen hij jonger was. De laatste keer was hij toen 11 maanden en kwam 9x per nacht. De KA stelde het toen ook voor maar ik durfde het echt niet aan. Wij zijn toen naar een osteopaat gegaan en daar bleek mijn zoon kiss te hebben. Ik snap echt dat je er doorheen zit en hopelijk kan het ziekenhuis hier verandering in brengen voor jullie. Soms is er zo'n cirkel ontstaan dat de ouders het zelf niet kunnen veranderen maar een ander persoon juist wel. Hier brachten we zoon ook weleens naar mijn ouders (moeder is verpleegkundige op een kinderafdeling en kregen wij hem gereset( ) terug van haar nu vind en vond zoon logeren echt altijd al super gelukkig! Wens jullie veel sterkte de aankomende dagen want hoe je het ook went of keert dit is niet leuk voor geen van allen.
Mijn oudste zoon heeft met 21 maanden in het ziekenhuis gelegen, wel met een andere reden, pseudokroep. Mijn ervaring is dat het op deze leeftijd moeilijker voor jou is dan voor hem. Zeker als je hele dagen overdag bij hem blijft. Ik sliep wel bij mijn zoon op de kamer. Ook was mijn zoon er aan gewend om zonder mij wakker te worden, want hij ging naar een kinderdagverblijf. En voor degenen die je nu gaan veroordelen, laat ze lekker kletsen. Nooit langer dan 3 uur achter elkaar slapen sloopt een mens en ik denk dat dit voor je zoon ook niet goed is. Een kinderarts zou hem echt niet opnemen als het hier om een klein slaap probleempje ging.
Ik heb idd je andere topics ook gevolgd en was al benieuwd hoe het met je ging. Helaas niet top dus. Erg vervelend voor jullie. Je schrijft dat je er 2 x per nacht uit moet. Is dit dan enkel om even te troosten en daarna weer gauw slapen? Of ben je 2 x per nacht lang bezig met hem? Ik vraag het me gewoon af hoor, omdat dat niet helemaal duidelijk is uit je verhaal. Ik heb geen ervaring verder, dus kan je daar niet mee helpen. Ik wil je wel heel veel succes wensen. Ik begrijp dat je de grens van "acceptatie" voorbij bent. Doe wat goed voelt. En trek je niets aan van vervelende reacties.
Bedankt voor de fijne reacties. En Berte. Bedankt voor het delen van je ervaring. Sneeuwvlokje. Het echte ontroostbaar heeft hij gelukkig niet meer. Dan was ik denk echt helemaal door gedraaid. Heb dat tussendoor denk nog 3x lis van elkaar meegemaakt en dan kan ik alleen maar huilen en ben ik een paar dagen de weg kwijt. Wanneer ik in de avond toevallig nog wakker ben dan pak ik hem bij me om te troosten. Dit duurt vaak wel eventjes. Te lang in de nacht. Dan ben ik te wakker om meteen weer te slapen. Vooral het wakker schrikken door gekrijs uit een diepe slaap.is funest. Val dan maar weer in slaap. Ik maak nu voor mijn eigen rust een flesje. Leg hem even bij mij in bed en laat hem wat drinken. Eenmaal klaar leg ik hem weer op bed. Dat is de snelste manier. Voor de duidelijkheid. Troosten kan genoeg zijn. Wanneer ik dat In de avond doe dan is het niet zo dat hij na een uurtje weer wakker is. Het sloopt en ik ben met handen en voeten gebonden. Mijn man kan nl door de nachtdiensten ook maar weinig slapen. Ik hoef er zeker niet elke dag op uit. Maar een avondje in de week voor mezelf sporten ofzo.... Maar goed het slaapgebrek is het grootste probleem Gisteravond heeft hij meerdere malen opgehuild. Dan lig je al niet lekker. Rond middernacht zette hij door. Probeer hem dan te laten liggen maar dan gaat hij steeds harder en ligt echt te snikken. Is overstuur. Vannacht was voor hem een goede nacht. 2de helft van de nacht heeft hij meerdere malen opgehuild. Maar was niet overstuur waardoor ik steeds weer in slaap viel. Dit is dus al voorbeeld een goede nacht.
Jij bent de enige die jouw grens kan bepalen, he? Dat maakt het ook zo lastig. Ik heb er geen ervaring mee, wel met slecht slapen, maar niet met opname kind om die reden. Als dit voor jou/jullie als enige optie voelt, dan moet je het doen! Je doet het niet om hem te pesten, maar in de hoop dat het daarna beter wordt! En dat lijkt me in het belang van je zoon en jullie allemaal!
Bedenk wel dat het ziekenhuis een huilbaby protocol hanteert en je kind snachts gecontroleerd laat huilen dat het zelf weer in slaap valt. Dit hebben ze bij onze huilbaby van 16 maanden ook voorgesteld nooit gedaan omdat ik mijn kind niet helemaal over de zijk wil helpen. Vooral rond die leeftijd kun je dan verlatingsangst enorm in de hand werken en ga je van het ene "probleem" naar het andere
Hier ook een knul die meerdere malen per nacht wakker word. Medisch is alles uitgesloten. Ik kan persoonlijk niet tegen laten huilen dus hebben wij besloten hem tussenin te leggen. We beginnen altijd in eigen bed en daarna gaat hij over naar ons bed met een van ons erbij. Verre van ideal en zo niet gezellig voor ons.Maar onze tijd komt wel weer, ik bedoel er zal vast iets zijn waarom hij wakker word. Zolang hij niet kan praten blijft hij lekker bij ons liggen, en slapen we alledrie gewoon de hele nacht door. Heel veel sterkte en succes , kan me voorstellen dat je er even doorheen zit.
Bedankt. Ik vind een huil protocol niet erg. Zelf kan ik het niet anders zou ik thuis doorzetten. Sorry...weet dat dit bij sommige veel weerstand oproept. Heb een co sleeper gehad hij heeft tussen ons in gelegen. Niks helpt.
Hier precies zo. Hoewel ze deze week alweer meer dan de helft in haar eigen bed geslapen heeft! Onze dochter is altijd veel wakker geweest, in de slechtste periode 10x op 1 nacht. Ik hou het op een (vreselijk) vermoeiende fase. Nu leggen we haar bij ons of 1 van ons kruipt op een matras naast haar bedje als het nodig is. Helpt dat bij jou niet? Ik ben benieuwd wat ze bij een opname doen. Sterkte hoor!
Kan ik begrijpen als je de wanhoop nabij bent maar ik hoop alleen voor je dat het niet omslaat in verlatingsangst dat Is op deze leeftijd al een heel groot probleem en dat kan nu wel een stuk extremer worden
Hoi, Hier een meisje van bijna 4 dat al 4 jaar lang zo goed als elke nacht een paar keer wakker wordt. een aantal oorzaken op een rij: - nachtangst - glucose dalingen (hebben we hier de eerste 2 jaar gehad - dromen - uitproberen - gewoonte/ritme - melatonine aanmaak niet goed - biologische klok in de war - pijn in de nek (naar osteopaat gaan) - dorst - maagzuur - oren/keel/amandelen - hoofdpijn - kou/warmte - geluiden - erg gevoelig karakter en zo kan ik nog wel even doorgaan... streep even weg waarvan ze zeker weet dat dat uitgesloten is en check de rest.. Hier een heel gevoelig meisje die overdag ontzettend lief is en geen peuterpuberteit heeft meegemaaakt lijkt het wel. maar ze neemt alles op als een spons en verwerkt dit s nachts. Wat bij ons werkt: we hebben het logeerbed op haar kamer gezet. Zodra ze wakker wordt gaat een van ons bij haar verder slapen en opgelost. Het gaat waarschijnlijk nog wel tot haar 6e jaar duren... We hebben het maar geaccepteerd.
Hey Schmidt, wij kennen elkaar natuurlijk en ik ken jullie situatie. Er zijn zoveel meningen, en ieder doet het op zijn eigen manier. Ik wil je even een hart onder de riem steken, en denk dat dit voor jullie een goed besluit is. Je hebt al van alles geprobeerd, en niks werkt. Laat anderen maar kletsen, jij bent degene die het moet doen, en niet die anderen...Ik hoop zo dat dit voor jullie DE manier is, en het patroon wordt doorbroken. Knuffel