zoontje 15.5 mnd wordt opgenomen

wij houden het ook op een fase haha. Op een matras helpt hier niet, hij wil echt tegen een van ons aanliggen en heeft ons dan ook beet.

Ik denk dat de opname gecontroleerd laten huilen is, vraag we af wat ze daar beter kunnen als de mama en papa zelf?

 

Jeetje wat slopend! Kan me voorstellen dat dit je laatste redmiddel is.

Maar heb ook toch een wat dubbele mening. Ik lees alleen maar: zorgen om mijn mans werk, ik moet 4 dagen werken, slechte nachtrust voor jullie.(Een beetje ik ik ik dus).
Het gaat dus puur en alleen om jullie en niet om jullie kind zelf eigenlijk? Want wat ik lees, heb ik (geen huilbaby dat dan weer niet) ook meegemaakt met mijn kinderen. Het waren hier normale fases. Beide kinderen sliepen na 2,5 jaar pas echt goed door. Sterker nog, die doorwaakte nachten hebben een aanslag op mijn weerstand en die van mijn vriend gepleegd. Wij waren constant ziek. Ook ik val nooit direct weer in slaap als ik eruit gerukt wordt door de kinderen. (Het is vooral irritant als je net op die drempel van in slaap vallen zit en je wordt weer wakker gekrijsd door je kind.)

Hij heeft ook geen last van doorkomende kiesjes of verlatingsangst? Dat was hier ook bij vlagen aan de hand. Ook Aiden wordt nog wel eens wakker 's nachts wegens een nare droom of iets.

Het is een illusie om te denken dat je er nooit meer 's nachts uit zult hoeven!

Verder wens ik je heel veel succes! Hoop echt dat het helpt en je er 's nachts niet meer zo vaak uithoeft.

 

Ik reageer nooit op topics, maar wil je toch even onze ervaring vertellen. Ons zoontje van net 1 jaar heeft afgelopen jaar veel gehuild in de nachten. Dit werd vooral veroorzaakt door oorontstekingen. In november heeft ie buisjes gekregen, maar daarna werd het slechte slapen helaas niet beter.
We zijn meerdere keren bij de kinderarts geweest en er leek geen medische oorzaak te zijn. Wij zaten er ook behoorlijk doorheen door het slaapgebrek. De kinderarts heeft uiteindelijk voorgesteld om hem op te nemen om hem te observeren en eventueel een patroon te doorbreken.
Ik vond de keus heel moeilijk, maar we hebben er voor gekozen om dit toch te proberen. Hij was toen 11,5 maand.
En wat zijn we blij dat we het gedaan hebben! Vanaf het eerste moment in het ziekenhuis heeft ie doorgeslapen! Dit schijnt heel vaak voor te komen. Hij was de eerste dagen natuurlijk heel moe van alle prikkels en aandacht. Overdag ben ik bij hem gebleven. Ik heb hem elke avond zelf in bedje gelegd en als ie sliep ben ik naar huis gegaan. Dit was ook het advies wat we kregen. Ons zoontje heeft het heel goed naar zijn zin gehad, kreeg alle aandacht van de verpleging.
Hij heeft totaal 6 nachten in het ziekenhuis geslapen. Thuis is het vanaf het eerste moment ook goed gegaan. Hij is nu bijna 3 weken thuis en tot nu toe gaat het nog steeds goed. Hij is veel uitgeruster, vrolijker en ook wij knappen op na een jaar slaapgebrek. Ook aan zijn zus van 3,5 jaar merken we dat ze veel uitgeruster wakker wordt.

 

Ja, je hebt idd voor- en tegenstanders van (gecontroleerd) laten huilen. Ik ben er niet tegen. Zodra je idd weet dat er geen medische redenen zijn.
Ik was laatst ook de wanhoop nabij nadat mijn zoon ook een tijd lang slecht sliep. Ik trok alles uit de kast om hem weer te laten slapen, maar hij werd er juist onrustiger van. Heb hem dus op een gegeven moment laten huilen. Dat hielp. Elke nacht duurde het korter. En nu word ie 's nachts niet meer wakker (ohhhh dit klop ik ff af hoor).

Wanneer word je zoontje opgenomen?

 

Is hij zo dus elke avond? Hoe lang is hij per keer wakker? Ik herken wel veel want onze uk had verborgen reflux en huilde dag en nacht , door medicatie minder maar veel wakker .( eerste maanden sliep ik 4 / 5 uur per nacht.

Tijdens sprongen huilde hij ook elke dag en was al snel 2 uur aan het huilen.
We zijn er achter gekomen dat hij hooggevoelig is en hij snachts daarom vaak wakker is.
Door activiteiten te verdelen, geen tv na het eten, rustig de dag afbouwen hij minder vaak wakker is en als hij wakker is ongeveer 10/15 min later weer op bed ligt.

Misschien eens kijken bij hooggevoelig bij een kind misschien herkenning.

 

Geen ervaring met opname. Wel met een kind van bijna 2,5 jaar die niet doorslaapt en waar we wisselend 1 tot 5x naar toe kunnen snachts. Ook alles geprobeerd, je pakt alle tips aan. Ziekenhuisopname hebben wij niet gedaan, ik vond dat te heftig maar begrijp je zeker. Ik heb ook op het punt gestaan om in te storten. Mij helpt het vooral de situatie te accepteren zoals die is. Hoe meer ik dacht 'pffff ik moet er alweer uit' Hoe meer last ik ervan had. Ooit zal het over gaan. Inmiddels een baby erbij die exact een kopie is van zijn zus. Slapen doe ik over 10 jaar wel weer, momenteel slaap ik hooguit een half uur aaneengesloten en meestal zo'n 4 a 5x dus 2,5/3 uur per nacht. Het is zwaar, ik voel me doodmoe maar pas mijn activiteiten er overdag op aan.
Nachtbrakers hebben is heel zwaar. Ik heb ook een paar vriendinnen die hetzelfde hebben. Ik hoop dat je ook ergens steun bij vind. Je doet het geweldig en ik hoop dat er wat doorbroken gaat worden♡

 

Hebben jullie al eens geprobeerd om hem (en misschien je andere zoontje) ergens anders te laten logeren misschien 2 nachten, zodat jullie even op kunnen laden? En dat hij misschien even in een rustigere en andere omgeving is. Kan me namelijk voorstellen dat je van vermoeidheid heel geïrriteerd kan reageren en gespannen bent, wat je over brengt op je kind.

Veel succes, hopelijk helpt de ziekenhuis opname.

 

Hier sluit ik me wel bij aan. Naar mijn idee past het ook bij deze leeftijd dat ze nog af en toe wakker worden. Natuurlijk blijft het jullie keuze, maar ik vraag me af of je dit zelfs met een opname kunt veranderen. Het lijkt mij meer dat je andere factoren aan moet pakken om voor meer rust te zorgen.

Maar ik sta niet in jou schoenen, dus heb makkelijk praten. Wens je veel succes!

 

Hey meis,

Geen ervaring met een opname maar ik wil je een hart onder de riem steken. Onze zoon is tussen 13 en 16 maanden non stop ziek geweest, sliep 's nachts niet meer en wij waren helemaal op.. Alles stond onder druk, ons werk, onze relatie. Het was geen leuke periode.

Ik neem aan dat jullie deze stap in nauw overleg met de kinderarts nemen en in je posts lees ik dat dit voor jullie echt de laatste strohalm is. Ik hoop dat de opname jullie helpt en weer rust brengt.
Sterkte!

 

Ik hoop dat de opname jullie de rust geeft die jullie nu zo hard nodig hebben! Heel veel succes!!

 

Heel veel succes! Je eigen psychische en fysieke gezondheid telt ook mee en als je zo lang geen slaap hebt kan je er echt doorheen raken. God zij dank slaapt ons zoontje vanaf 9 maanden door, maar ik dacht ook geregeld van hoe houden mensen dit vol?!

Enige opmerking die ik naar aanleiding van je verhaal wil maken is dat ik lees dat het je zelf niet lukt het huilprotocol van het ziekenhuis na te leven. Als je kindje terugkomt uit het ziekenhuis en het gaat beter, dan krijg je geheid een keer een terugval. Als je dan klaar staat met een flesje of wat je dan ook nu gewend bent om te doen, ben ik bang dat het effect van de opname snel verloren gaat. Ik denk dat je in dit geval in het belang van je kindje wel door moet pakken, omdat je anders het risico loopt wederom een opname tegemoet te zien in de toekomst.

 

Dus eigenlijk zeg je dat je hem niet kan laten huilen, maar het wel goed vind als hij straks in een vreemd bed, omringd door vreemde mensen ligt te huilen? Begrijp ik het goed? Want dan vind ik dat van de zotte. En ik weet heel goed waar ik het over heb. Mijn zoontje van 17 maanden word meerdere keren per nacht wakker, ligt op onrustige (9 van de 10 keer) dagen de halve nacht aan mijn borst. Gaat van de een naar de ander, ligt de hele nacht te woelen. Waardoor ik ook amper slaap. En ik kan ook zeggen dat ik er aardig doorheen zit. Maar mijn kind laten opnemen en in zijn uppie laten huilen in een vreemd bed zou ik nooit doen. Dan nog liever door een familielid die hij vertrouwt proberen te laten huilen en te laten doorslapen. Of mijn man die uit noodzaak maar een paar dagen vrij moet nemen.

 

Klinkt best pittig! 9 van de 10 nachten de hele tijd aan de borst lijkt me best zwaar? Is er een oorzaak dat je kindje zo veel wakker/onrustig is? Want 2 of 3 keer, ok. Maar de halve nacht aan het rommelen lijkt me voor je kind zelf ook niet bevorderlijk.

Verder heeft niet iedereen dezelfde draagkracht en vangnet. TS zal deze beslissing niet lichtzinnig hebben genomen. Dat jij iets aankan, zegt niets over een ander.

Heel veel sterkte TS! Wij hebben 2 kinderen, de jongste slaapt door sinds hij 6 maanden oud is. De oudste is 4 en daar moet ik nog meerdere malen per week voor uit bed komen, maar na een plasje, slokje water of een aai over haar bol slaapt ze gelukkig meteen verder. Zij is gewoon, net als ik, een lichte slaper. Ze gaat nu wel steeds vaker zelf haar gang als ze 's nachts even wakker is, dan pakt ze zelf haar beker water (staat bij het hoofdeinde op een plankje). En trots dat ze dan is de volgende dag, dat ze mij niet geroepen heeft. Maar goed, het duurt nog even voor jullie zoontje 4 is natuurlijk

 

Ik heb een kind van 7.5 die meerdere keren per nacht wakkker wordt. Zn broertje van bijna 4 doet gezellig mee. Ik snap ts wel, maar vraag me af of ze zich niet beter op de andere factoren die stress geven kan richten? Hij is nog zo klein! En een kind moet er niet de dupe van worden dat mama moet werken of dat papa onzekerheid heeft rond zn baan ed. En ik weet alles van slaapgebrek maar dit vind ik een te heftige en mogelijk traumatiserende aanpak...

 

Wat ik me afvraag , hij gaat naar het zieken huis dan laten ze hem huilen om te zorgen dat hij gaat slapen. Maar daarna? Wat doe je als hij een terugval krijgt? Ga je hem dan telkens oplaten nemen omdat je er niet tegen kan ?

Kan me echt voorstellen dat je het zat bent , maar zet dan een bedje naast jullie bedje of iets in die richting.

 

Off topic, misschien vergis ik me, maar jij hebt toch destijds een topic geopend over dat jullie je baby lieten huilen? Ik onthoud niet elk topic hoor, maar ik weet het nog, omdat ik het een erg gewaagde statement voor op zp
Ben je dan gaandeweg toch tot andere inzichten gekomen? (wat ik mij goed voor zou kunnen stellen hoor).
Ik ben gewoon benieuwd hoor, zeker niet aanvallend bedoeld!

 

Geen ervaring met een kind dat 's nachts slecht slaapt maar wilde toch reageren.
Ik snap heel goed dat je deze stap neemt. Je probeerde alles al, je hebt nog een kind dat zorg nodig heeft (meer dan een normaal ander kind als ik dat zo juist uit je verhaal opmaak). Weinig slaap breekt verschrikkelijk op en zo te lezen heb je al het één en ander voor de kiezen gekregen.
Hoera voor diegenen die de gebroken nachten blijkbaar wel aankunnen, heb daar lekker schijt aan. Zij staan niet in jouw schoenen. Jij hebt je eigen grenzen en die ene grens is nu bereikt. Je doet niet alleen voor jezelf, maar juist ook voor je kinderen. Een fitte mama die voldoende slaap krijgt is net zo goed belangrijk.
En daarbij; zo'n opname in het ziekenhuis voor observatie bestaat toch ook niet voor niks? Wie weet zien ze iets en kan je daar iets mee. In elk geval kan je een paar nachten even bijtanken.

Veel sterkte ermee, ik duim heel hard dat het na de opname stukken beter gaat met slapen!

 

Tijdens de opname van mijn zoontje is het niet nodig geweest om hem te laten huilen, omdat hij daar goed sliep. Ik legde hem in de avond in bed en was er in de ochtend weer op tijd. De verpleging had hem dan al uit bed gehaald en meestal zat hij er bij de overdracht gezellig bij.
Het heeft ons veel rust gegeven dat hij geobserveerd is en hij heeft laten zien dat hij het kan. Dat maakt het makkelijker om thuis door te pakken. Verder word je in het ziekenhuis heel goed begeleid en laten ze hem echt niet aan zijn lot over.
Sterkte! Zoiets besluit je niet zomaar.