Jo: goh, inderdaad heel herkenbaar allemaal... ongelofelijk... nou ja, zoiets zal dan ook wel met verder onderzoek aan het licht komen, lijkt mij? Tupp: in navolging van hoogbegaafdheid: Ik dacht idd meer aan schoolse prestaties. En ook wel vlotte ontwikkeling op jonge leeftijd. Dat herken ik allemaal niet. Ik heb een hoogbegaafd kind in mijn vriendenkring en dat kind is niet te vergelijken, dat was echt al op zeer jonge leeftijd duidelijk. Kon met 2 jaar al letters lezen, ook super vlot qua motoriek, en begrip van dagen van de week etc. Onze zoon was vlot, maar niet overdreven vlot. En qua motoriek loopt ie zelfs achter. Van je lijstje herken ik echter wel veel zaken: De schoolprestaties zijn niet heel erg wisselend. Ze begonnen goed en gaan nu bergafwaarts, maar de tussentijdse toetsen zijn aardig stabiel. -Hij is idd erg creatief, in zowel tekenen, als ideeën en heeft een rijke fantasie. - Hij heeft idd humor, zeker die taalgrapjes herken ik. - Hij is niet heel erg leergierig, vindt al snel alles saai. Als iets te uitdagend/ ,moeilijk is gooit ie al snel het bijltje er bij neer, dus dat lijkt me juist tegenstrijdig op gebied van hoogbegaafdheid? Wel onthoud hij alles, en heeft ene fotografisch geheugen voor de weg/ route. - Maar: als je kind het gevoel heeft dat iets niet 'nieuw' (meer) is of als hij het nu niet inziet van wat hij moet leren, dan is al die leergierigheid als sneeuw voor de zon verdwenen. Hij heeft een hekel aan herhalingstaken en bekende stof inoefenen. Dit puntje is enorm herkenbaar. Hij raffelt de stof dan ook af (en maakt daardoor?? ook heel veel stomme fouten terwijl hij het prima weet. - Ook speelt hij graag met kinderen die ouder zijn of juist jonger. Uit zijn klas schiet hij met iedereen leuk op, maar hij heeft maar 2 echte vrienden. Natuurlijk voldoet niet ieder kind aan hetzelfde "eisenlijstje". Net zoals met adhd... hij kan ook weleens een dagdeel heel zoet zijn en dan twijfel ik... terwijl ik denk dat ook niet elke adhd' er 24 uur per dag impulsief en druk is?? Bij hem is het met name met andere kinderen of in andere situaties. Alleen thuis, achter de iPad of tv is hij heel rustig en zoet Ik geloof ook idd niet dat hij neens "dom" is geworden. Ik heb meer het gevoel dat het er niet meer uitkomt. En dat is jammer, blijkbaar wordt hij gehinderd. Een wiebelkussen is ook eens voorgesteld voor hem, maar omdat mijn eerste reactie was: daar gaat hij mee "gymen" hebben we het er verder niet meer over gehad, maar misschien is het iets om weer ter sprake te brengen? Een koptelefoon zou ook ideaal zijn, hij geeft zelf aan dat hij zich niet kan concentreren als kinderen kletsen tijdens de werkjes. Had er geen idee van dat dat ook een mogelijkheid was! Wat ik vooral zou willen is dat hij lekkerder in zijn vel komt te zitten. Ik denk dat hij dondersgoed de druk voelt om zich "te gedragen". Enerzijds vind ik dat erg sneu en zielig voor hem dat hij blijkbaar niet volledig zichzelf mag zijn van ons. Anderzijds wil ik hem ook "opvoeden" en hebben we een dochter die hem als haar grote voorbeeld ziet en die wil ik ook manieren bij brengen. Het zal enorm helpen als zoonlief dat ook kan laten zien. En dan heb ik het over zaken als vloeken, schreeuwen, aan tafel blijven zitten, met spullen gooien, met deuren slaan, snoepjes jatten, weglopen tijdens het buiten spelen, eigenlijk de hele basale dingen. Ik wil begrijpen waar zijn gedrag vandaan komt: is het leeftijdsgebonden? Komt het doordat hij het niet fijn vindt op school? ( probleem klas, nieuwe stof van groep 3 wat betreft lezen en rekenen??), of loopt hij tegen bepaalde beperkingen op? Adhd, hooggevoeligheid, of....?? wie weet... Met verder onderzoek zouden er dingen kunnen worden bevestigd of worden uitgesloten en ik verwacht dat we hem daardoor gerichter kunnen helpen.
Druif je beschrijft echt exact onze zoon. precies zo!! en hier dus ook bezig met de medische kant omdat het voor hem niet meer te doen is en daardoor voor ons ook niet. en inderdaad echt corrigeren is gewoon lastig, of ze zijn in hun hoofd eigenlijk met heel iets anders bezig als waar jij ze voor wilt straffen en snappen er dus niets van. of het is niet boeiend.. of ze gaan er vol in en gaan stampvoetend , zwaar gefrustreerd de tegenaanval aan en zijn dan zo druk in het koppie en verbaal dat je wel wat kan zeggen/ uitleggen of eisen maakt allemaal niet uit , binnen kom je toch niet. beste werkt hier nog om hem richting trap te leiden zonder wat te zeggen, mits hij niet in ik beweeg geen cm staking gaat want dan kom ik er helemaal niet door en dat heeft ook geen zin want dan word het vechten om het naar de straf plek gaan en dat schiet het doel voorbij. hier ook alleen echte rust/ focus achter een beeldscherm of lego.
En denken jullie zelf aan ADHD of sta je er volledig blanco in en laat je je verassen door of en wat er uit zal komen? Die frustratie is hier ook enorm. Driftbuien af en toe en dan kan ik geen contact met hem krijgen. Alles is dan verkeerd. Straffen doe ik dan niet, maar geef hem wel een time out om tot rust te komen. Dus leg hem even apart om uit te razen. Vaak gaat dat om dingen die hij in zijn kop heft zitten maar wat dan niet kan. IPad, tv, Nintendo draaien hier overuren. Ik was er eerst faliekant op tegen, maar hij haalt hier echt zijn ontspanning uit en dat is ook het enige moment dat hij stil zit. En eerlijk is eerlijk: het geeft mij daardoor ook rust Volgens de schoolarts lijkt het erop dat hij blijkbaar de structuur moeilijk vanuit zichzelf kan halen en met bewegend scherm kan hij lekker passief kijken en hoeft hij zelf niks te arrangeren. Ik laat hem nu dus maar na schooltijd. Op vrije dagen heb ik een limiet. Als ik die niet stel, dan zit hij er letterlijk achter tot de batterij leeg is...
Wbt het dik gedrukte stukje: dat heet onderpresteren. Echt, sluit in elk geval niet uit dat hij leerhonger heeft. Het voorbeeld van het hoogbegaafde kind dat jij geeft is eerder uitzondering dan regel, hoor. Het hoeft echt echt echt geen klein professortje te zijn om meer- of hoogbegaafd te zijn. En als dat niet wordt herkend en gevoed kan er dus onderpresteren ontstaan, faalangst en een fixed mindset (hoewel dat allemaal ook samenhangt met het karakter). Ik zeg niet dát het zo is, maar staar je niet blind op en ga niet sturen naar ADHD. Dan zou er iets over het hoofd gezien kunnen worden. Tussen de regels door (en ik weet het, dat is moeilijk vanaf het scherm en ik ben geen deskundige) zie ik ook aanwijzingen voor (ernstige) verveling. Bedenk zelf eens: als jij je dag in, dag uit op de plek waar je dingen zou moeten leren dood zou vervelen, dan zou je je misschien ook gaan uitleven op de omgeving. Sommige mensen/kinderen trekken zich terug en worden stil, anderen gaan 'zieken'. Je hebt veel gelezen over ADHD, zeg je. Snuffel ook eens rond op hb-kind-forum.nl en kijk of je daar iets herkent. Comorbiditeit (twee 'diagnoses' tegelijkertijd) kan ook nog. En: is er iets wat hij uitdagend vindt en waar hij wél toe te motiveren is? Puzzelen, smart games, info opzoeken over een bepaald onderwerp, dingen bouwen, dingen slopen/in elkaar zitten oid? Dan kun je proberen hem daaraan te zetten, hem steeds iets meer uitdaging te geven, hem te helpen alleen op het moment dat hij er de brui aan dreigt te geven en dan kijken of zijn gedrag in gunstige zin verandert. Dan weet je in elk geval dat hij meer uitdaging nodig heeft en kun je die hem ook geven.
Dank je wel voor je reactie. Ik zal eens meer gaan lezen over HB. Ik herken idd wel dingen, ook van wat Tupp schreef, maar buiten dat hij dingen snel oppikt is het echt geen uitblinker, nooit geweest ook eigenlijk. Zijn tussentijdse toetsen zijn redelijk stabiel voldoende of voldoende/goed, zijn cito's onvoldoende op taalgebied, maar goed, dat is ook een moment opname. Breed geïnteresseerd is hij ook al niet. Hij verveelt zich idd snel. Lego en puzzelen en rekenen is wel zijn ding. Maar heb talloze lego setjes, wanneer hij die in elkaar heeft staan, is de lol er af. Vrij bouwen verveelt hem snel. Puzzels idem dito. Smartgames heb ik ook ca 3 van, vindt hij leuk, maar is maar van korte duur. Hij heeft ze zo gedaan tot level 42! Maar tis erg lastig om hem zelf te laten spelen. Nintendo spellen of op de iPad daar kan hij de hele dag mee spelen en dat kan hij ook goed, maar je wilt je kind toch ook wat meer bieden dan alleen een beeldscherm! Ik vind het lastig om nog wat te verzinnen wat hem uitdaging kan bieden. Meeste speelgoed kan hem niet bekoren. Als hij gaat spelen dan is het meestal met zn zus en dan gaat hij idd lopen "zieken" , druk en baldadig doen, af en toe ook leuke dingen hoor, zoals hutten bouwen, of dansen, maar het moet wel allemaal wild met veel herrie en troep. Af en toe moet kunnen, maar de hele dag door... Voetballen doet hij ook graag, en is ook goed om zijn energie kwijt te kunnen. Tips zijn welkom Ik zal eens kijken op dat forum. Ik moet me idd niet blind staren op adhd. Ik wil niet dat er idd andere zaken over het hoofd gezien worden, vandaar ook dit topic. Bedankt voor het meedenken!
Ja, ik herken wel gedrag van onze oudste dochter in hem terug. Zij kan ook zulke buien hebben, gefrustreerd en boos. Ik heb gemerkt dat een beloningssysteem voor haar niet werkt. Dan leg je ze de nadruk op bepaald gedrag en goed gedrag laten ze niet zien vanwege krullen. Dus ergens begrijp ik de reactie van jouw zoon wel. Het kan een kind ook gespannen maken, vooral kinderen die houden van vrijheid. Positieve woorden, een knipoog, een hand op een schouder, een knuffel, een gezamenlijk uitstapje een op een, z'n favoriete maaltijd maken, voorlezen, aai over z'n hoofd. Dit zijn allemaal 'beloningen' en kunnen veel sneller gegeven worden dan het verzamelen van krullen. Je kan het direct geven waardoor positief gedrag direct (h)erkent en beloond kan worden. Met het soort gedrag dat je als laatste noemt ben ik ook snel klaar. Dingen stuk maken, daar ben ik echt allergisch voor. Net zoals zusjes pesten en slaan. Of direct naar de kamer of bij mij aan de keukentafel zitten (8 minuten) als ik bezig ben in de keuken. Een concreet voorbeeld van vorige week: we gingen naar de winkel ingrediënten te kopen voor het bakken van koekjes. Voor m'n oudste dochter. Ze was de hele middag al haar zusje aan het klieren/pesten. Onderweg gooit ze in boosheid de zonnebril van haar zusje op de grond. Nou, dan ga ik dus rechtsomkeert naar huis. Dat gedrag accepteer ik niet van haar en dat weet ze ook. Later wel uitgesproken (nadat de rust was terug gekeerd). En dan benoem ik duidelijk dat ze best moe en boos mag zijn, alleen spullen stuk maken is echt een duidelijke grens. Heb ik zo wat vragen beantwoord voor je? Wil niet zeggen dat ook me altijd zeker voel in de opvoeding hoor. Ik ervaar het als een zoektocht, met vallen en opstaan. Perfect bestaat niet, dat heb ik al lang geleerd. We doen gewoon ons best. En dan vind ik dat fijn om het met vriendinnen, of hier op her forum opvoedingsvragen te delen. Bij niemand gaat het vanzelf en dat geeft, mij tenminste, ook weer rust.
Misschien een rare vraag hoor, maar zit hij op een sport? Misschien dat een paar keer week zichzelf lekker moe spelen/bewegen iets meer rust in huis brengt? Ik heb thuis ook een stuiterbal, die weliswaar iets jonger is, maar waarbij ik toch een hoop herken in jouw verhaal. Hij is 4 en sport nog niet, maar ik merk goed het verschil in drukte, baldadigheid en dwarsigheid op dagen dat we veel hebben ondernomen en hij lekker actief is geweest, liefst buiten, en wat rustigere dagen. Hij lijkt gewoon overtollige energie te hebben die er op een bepaalde manier uit moet. Ik ben nu daarom ook aan het kijken of er een leuke sport in de buurt te vinden is die een beetje te combineren is met de slaaptijs van kleine broer (zo lastig!).
@EdN: ja, hij sport 3 x per week Voetballen en af en toe trapt hij na het eten ook nog een balletje op straat. Ik merk idd wel verschil, als hij echt een dag binnen is geweest. Daar wordt hij heel vervelend van... Hij gaat dan binnen/ thuis zijn energie proberen kwijt te raken en meestal op een manier waarbij ik me niet prettig voel ( dus wild doen, rennen door de kamer, springen op het bed etc). Die van mij ging trouwens met 5 jaar op voetbal bij de mini's, dus soms kan het wel vroeg @Line: Ik merk dat een beloningssysteem wel werkt, hij is vrij competitief ingesteld. Zo heb ik hem ook zindelijk gekregen maar alleen als hij dan ook daadwerkelijk geregeld wat verdient. Als hij twee krul momenten gemist heeft dan is het "lekker belangrijk!!" "Boeit me niks.. "!! Maar ik ben het met je eens dat een complimentje of knuffel nog vele malen beter werkt. Zeker! Momenteel is onze dochter ziek en mist onze zoon dus zijn speelmaatje. Maar man, o man, wat is het rustig in huis! Hij wordt niet geprikkeld en ik doe meer 1 op 1 met hem en het is een stuk rustiger kind. Hij heeft nog wel zijn gefrustreerde buien, soms ook compleet uit de lucht. Zo was hij vanmiddag tijdens de lunch enorm aan het mokken, en we hadden geen idee waarom. Hij wilde er niet over praten en heeft dus niks gegeten en alleen maar onder de tafel zitten mokken. Ok, prima, dan eet je niet. Alles is dan stom en soms huilt hij dan ook of wordt hij boos. Meestal kan ik het wel herleiden en is het iets waarin hij zijn zin niet krijgt of waarvan hij vindt dat het onrechtvaardig is. Maar soms is het zoiets "kleins" voor ons dat we het niet begrijpen. Ook kan hij enorm van slag raken als iets niet lukt, pffff berg je dan maar... Hij is denk ik snel overprikkeld. Maar of dat bij adhd hoort...?? Of is hij hooggevoelig? Voor de moeder van kinderen met adhd: zijn jullie kinderen alle tijden druk? Wanneer of hoe vaak per dag zijn ze wel rustig? Tijdens bepaalde activiteiten? En zo ja, welke? Ik merk met name nu zijn zus ziek is dat hij ook best rustig kan zijn, het gemis aan interactie scheelt een boel. Normaal gesproken is hij eigenlijk alleen rustig achter een bewegend beeldscherm. Heb met hem nog activiteiten spelletjes gedaan, denkspelletjes, taalspelletjes etc, in het kader van uitdaging, maar hoewel hij het leuk vond, kon ik er ook echt geen kenmerken van HB uit halen hoor. Sommige dingen snapte hij echt niet, ook niet na meerdere keren uitleggen. Of maakte steeds dezelfde foutjes
Mijn dochter is hoogbegaafd en heeft vermoedelijk ook ADHD. Ze is een druk meisje maar kan ook gewoon rustig zijn. Vandaag op een verjaardag was ze gewoon 4 uur rustig. Waren geen andere kinderen (behalve haar zusje) en ze heeft lang zitten lezen en daarna aandacht van de volwassenen gekregen. Maar als ze meer prikkels krijgt stuitert ze. Ze kan zich wel erg goed concentreren maar op school vaak niet waarop de juf wil dat ze zich concentreert . Maar mijn dochter heeft heel veel hyperfocussen. Ze is erg chaotisch.
(Kinder)verjaardagen zijn hier juist het toppunt van overprikkeling. Hij is dan zo druk dat anderen er iets van gaan zeggen Maar met hem alleen thuis kan hij dus wel rustig zijn. Zonder zus of andere kindjes. Of als hij tv kijkt/ achter de nintendo zit. Ben benieuwd of mensen dat herkennen van hun ADHD kind?? Of zijn die altijd wiebelig, aan het praten etc? Onze zoon praat wel de hele dag door, zelfs tijdens het gamen. Gaat ie praten tegen zijn personage etc. Hoort hyperfocussen niet bij ADD?
Hier net zo hoor. Het ligt helemaal aan de hoeveelheid prikkels die ze binnenkrijgt. De verjaardag gisteren had niet zoveel prikkels voor haar omdat er geen kinderen en speelgoed waren. En ze zat meteen in een hyperfocus in haar boek. Ze kan heel beweeglijk zijn maar achter televisie en tablet is ze rustig en dat kan ze heel lang volhouden. Soms praat ze er wel tegen maar niet opvallend veel vind ik. Volgens mij hoort hyperfocussen net zo goed bij ADHD. Ze geeft wel aan altijd druk in haar hoofd te zijn maar in haar gedrag is ze ook druk, dat hoort dan volgens mij bij ADHD. ADD is alleen de aandachtstekortstoornis zonder het drukke gedrag toch? Ik vind voor mijn dochter aandachtstekortstoornis trouwens niet passend klinken. Het is eerder een aandachtsteveelstoornis. Alle prikkels vangt ze op tot ze weer in een hyperfocus glijdt. En dan kan ze zich dus prima concentreren. Maar ze heeft de diagnose ook (nog) niet, er wordt wel in die richting gedacht. Ze heeft PTSS en dat maakt het beeld erg gecompliceerd.
Lastig idd.... wat is PTSS? Door al jullie antwoorden ben ik wel minder zeker geworden van het ADHD gebeuren. Ik realiseer me dat ik me daar niet volledig op moet focussen. Ik heb afgelopen week ook gemerkt dat hij zonder zijn zus ook echt wel "normaal"/ rustig kan zijn. Vandaag zijn we over een drukke rommelmarkt wezen lopen, ik moet zeggen dat hij zich best goed heeft gedragen. Hij liep wel naar al het speelgoed en wilde alles pakken, maar dat is denk ik ook nog wel leeftijdsgebonden?? Wel zag hij een pakje drinken op de grond en blijkbaar had hij dorst en pakte hij het pakje om het zo in zijn mond te steken!! Dit vind ik dan weer zo'n typisch voorbeeld van impulsief gedrag wat volgens mij niet meer aan de leeftijd ligt? Ik bedoel: een kind van 7 weet inmiddels wel dat je geen dingen van de grond in je mond moet stoppen?! Verder merkte ik afgelopen dagen niet heel erg veel van drukte dus, wel blijft de frustratie om kleine dingen, huilen als hij zijn schoen niet ineens aan krijgt, huilen als de iPad niet ineens aan wil...huilen omdat hij honger heeft en nog een half uur moet wachten op het eten... Als ik hierop niet direct inspeel of hem help dan kan het zomaar een driftbui worden. Is dit herkenbaar voor iemand?? Ik word hier ook altijd erg geïrriteerd over, gewoonweg omdat ik het niet begrijp...
Hier heeft de oudste van 7 ADHD/ADD, die kan ook heel goed stilzitten met de tablet of een televisie. Zit dan rustig te kijken zonder te wiebelen of iets. Ze heeft een zusje van ruim 4 en die heeft ze graag om zich heen om te kunnen bepalen of mee te spelen. Alleen spelen is echt iets wat ze heel moeilijk kan, wil echt vermaakt worden of ze verveelt zich. Zij is overigens ook getest op HB en heeft een iQ van 118 dus niet hoogbegaafd. Succes met je zoektocht! Blijft echt lastig hoor waar je het moet zoeken..
Dat is wel heel herkenbaar.. wat betreft vervelen en samen spelen. en kan ze ook rustig in huis zijn zonder tablet of tv? Of als ze alleen is zonder zusje? En hoe is jullie traject geweest tot diagnose, wat waren de dingen waar je tegen aan liep? En wat doen jullie er nu aan?
Als ze alleen is zonder zusje dan is ze super lief, wil overal mee helpen, knuffelen, spelletje spelen en stuitert ze helemaal niet het huis door. Zodra ze weer samen zijn dan is het vaak gelijk weer druk doen, zusje opjutten. Erg vermoeiend vind ik dat wel, juist omdat als ze alleen is ze een totaal ander kind lijkt...
Die twijfel is erg herkenbaar. Ook in wanneer je professionele hulp gaat zoeken. Ptss is een posttraumatische stressstoornis. Ze heeft veel last van niet goed verwerkt trauma.
Voor je een bepaald traject in gaat, bedenk van te voren voor jullie zelf: wat gaat een diagnose je brengen? Gaat het echt een toegevoegde waarde hebben? En stel dat je laat testen op bv adhd....er moet aan een bepaald aantal punten voldaan worden, stel dat dat er 10 zijn en jouw zoontje komt aan 8....wat dan?
Hopelijk brengt het meer begrip. Ik wil begrijpen waarom hij doet zoals hij doet, omdat ik hem nu niet snap. Ook zou ik bepaalde verwachtingen bij kunnen stellen. Ik twijfel nu vaak of we niet teveel van hem verwachten qua bepaald gedrag of bepaalde vaardigheden. Ik zie dat zijn kleine zusje vaak al bepaalde dingen beter kan dan hij, zoals smorgens aankleden, of naar het toilet gaan, doortrekken, aankleden, handen wassen, doortrekken, licht uit doen..... Al 4 jaar roep ik al die handelingen nadat hij geweest is en hij met zn broek op zn enkels weer terug de kamer in sjeest. Licht aan laten staan, niet doorgetrokken, handen niet gewassen... Heb 100 voorbeelden waarvan ik twijfel of het nog "normaal" is. Wanneer ik wist dat er iets achter zat dan zou ik het beter kunnen accepteren omdat ik weet dat hij er niks ana kan doen, en dat het geen laksigheid is. Daarnaast hoop ik met een diagnose gerichte hulp te kunnen krijgen. Qua opvoedtips, etc. Als hi van de 10, maar 8 puntjes zou scoren..ppfff, tsja, dan zou ik denk ik opgelucht zijn en de rust kunnen krijgen dat het dus nog wel over kan gaan Sowieso is de hele stap naar hulp bedoeld om er beter van te worden en tips te kunnen krijgen.