@TS; ik snap dat voor nu het niet doorslapen het probleem is (of lijkt) maar zoek voor de langere termijn ook hulp! Zodat jullie thuis ook een rustige, ontspannen sfeer kunnen creeren, zowel voor jezelf als je kinderen.
Ik zeg ook dat ik de situatie van TS niet weet. Ik snap dat een huilbaby de hele dag bijna huilt. Gelukkig slaapt jullie kindje nu beter
Ik sluit me aan bij de wat kritische reacties van voorgaande dames. Het klinkt niet echt abnormaal eigenlijk. En als je het dan toch niet trekt, denk ik dat je moet werken aan het verbeteren van andere factoren, nu wordt dreumes van 15 maanden de dupe terwijl zoveel dreumessen 's nachts wakker worden. Ten minste, hier is het de orde van de nacht en nooit geweten dat dat niet normaal zou zijn. Nouja, hoe dan ook, ik hoop dat het maar ergens goed voor gaat zijn.
Insinueer je nu dat het een egoïstische keuze is, in het belang van de ouders, maar niet in het belang van het kind. Volgens mij moet je als ouders heeeeeel goed voor jezelf zorgen om goed voor je kindje te kunnen zorgen! Daarnaast vind ik het niet normaal dat een kind van 15,5 maand niet doorslaapt. Tuurlijk gebeurd het wel, maar veel kinderen slapen allang door en dat je dat nodig hebt als ouders vind ik helemaal niet vreemd. Slaap is (hier) heilig! Succes morgen, TS, geen ervaring met een opname. Wel met protocol laten huilen, na 3 nachten was het over en hadden we een kindje wat prima doorslaapt!
Ik vind jullie situatie niet minder 'van de zotte' dan die van TS anders... Een kind van 17 maanden wat meerdere keren per nacht wakker wordt en dat 9 van de 10 nachten...jij slaapt amper...vind ik persoonlijk veel ongezonder klinker...
Hoezo, de dupe? Denk je dat ze in het ziekenhuis slecht voor die dreumes zijn? Dat zou wat zijn! Een stukje rust en regelmaat lijkt me juist heel goed in deze situatie!
Vreemde reactie! Het is heel normaal dat kindjes van deze leeftijd nog wel eens of misch iedere nacht 1of2 keer wakker wakker worden. Ik lees hier wel eens verhalen van mensen die echt een zorgenkindje hebben en soms amper slapen snachts, dáár heb ik respect voor. Maar een kindje van deze leeftijd die huilt door dromen, verwerken, kiezen oid, laat je toch niet opnemen..?! Ik ben geen perfecte moeder die alles beter weet, maar ik vind het reuze zielig voor een kindje wat hiervoor uit zn veilige omgeving moet. En ik ben het van harte eens met een heleboel reacties hiervoor: pak eerst de andere stressfactoren aan en laat je kindje lekker kind zijn...... die je af en toe even moet troosten. (Tzijn nog steeds geen machientjes, sommigen willen dat te graag volgens mij)
Best erg als je zelf geen rust en regelmaat kunt bieden meer toch? Daar is je kindje geen oorzaak van, maar de moeder wel! Dus wie zou er in dit verhaal nou het meest hulp nodig hebben??!
Maar ga je er zonder meer vanuit dat het zkh het wel weet? Zijn zij de autoriteit op het gebied van baby's die niet doorslapen? Ik schrik vaak van advies van kinderartsen en het cb, omdat deze adviezen totaal indruizen tegen de biologie van de mens! En ik ben het eens met dat je beter hulp voor jezelf kunt zoeken, dan het bij je kindje neer te leggen. Ik trok het vorig jaar en de jaren daarvoor ook slecht en dacht dat dit aan mijn kinderen lag. Zij slapen niet door, zij zijn zo druk, zij luisteren niet etc. Maar zodra ik aan mezelf ging werken en zelf beter in mijn vel zat, zag ik pas dat de frustratie bij mij zat. Het is zo makkelijk om de oorzaak nu te leggen bij je dreumes die nog 2 keer per nacht wakker wordt. Maar dit is echt compleet normaal. Dat jullie het niet aankunnen, zegt mij dat er teveel stressfactoren in jullie leven zijn. Probeer die aan te pakken, zo goed als je kunt, dan zal je gaan merken dat het beter wordt. Maar goed, je hebt je keuze al gemaakt, dus wie weet heeft iemand anders hier nog iets aan.
Ik schrik van de harde oordelen van beide kampen in de reacties en mis wat respect naar elkaar, ook al ben je het er niet mee eens wat een ander zegt. Ik verwacht dat ts niet zomaar haar kindje op laat nemen, nog los van of de oorzaak bij het kindje ligt of bij de ouders. Het kan zijn dat voor sommige ouders 2x eruit goed te doen is, laar voor ts momenteel blijkbaar niet. Ze zal de stressoorzaken beter kunnen handelen als ze uitgeruster is en daarvoor heeft ze blijkbaar meer nachrust nodig. Als haar kindje wordt opgenomen, krijgt ze even meer nachtrust en hopelijk is dat voldoende om weer even op te laden zodat ze de situatie beter aankan. Dat is ook voor haar kindje het beste, want dan kan ze ook weer fijner met haar kindje omgaan. Ik ga ervan uit dat ts niet zomaar tot deze beslissing komt en heb respect voor haar keuze. Ook al zou ik zelf voor andere oplossingen/mogelijkheden kiezen.
Maar is het dan niet logischer om de oplossing bij jezelf te zoeken? Ik begrijp wel dat 2 keer per nacht er uit niet fijn is maar het is volgens mij ook weer niet heel bijzonder dat een kindje nog 2 x wakker wordt. Nu snap ik heus wel dat wanneer je een huilbaby hebt gehad (heb ik ook) alles zwaarder en heftiger aanvoelt maar als je zelf voelt dat je dat niet trekt kun je DAAR toch beter een oplossing voor verzinnen? Maargoed, hier heb je ook niks aan TO. Ik wens je veel succes en ik ben wel heel benieuwd wat de opname gaat doen.
Moeder, maakt die hulp zoekt ze toch ook?! Er wordt net gedaan alsof moeder geen hulp zoekt, maar dat doet ze toch?! Het is een wisselwerking tussen moeder en kind en die wordt op deze manier positief doorbroken, ik vind het een hele goede stap. En het kindje wordt daar echt niet slechter van hoor!
Nouja zeg, dit gaat niet over 2x per nacht het bed uit moeten. Er speelt veel meer en dan wordt het ook een medisch probleem... Anders zou deze optie niet eens aangeboden worden lijkt me...
Ik ook. Waar komt dat veroordelende toontje toch steeds vandaan? Een moeder zit er volledig doorheen en zoekt hulp. Dan is het toch totaal onbelangrijk dat jij het misschien op een andere manier zou doen?
Ok maar kun je iemand alleen helpen/ondersteunen als je er precies hetzelfde over denkt dan? Misschien zegt iemand wel net iets waardoor TO een andere blik krijgt of het vanuit een andere invalshoek bekijkt. Dat zou toch net zo goed kunnen helpen?
TS, ik begrijp je frustratiegevoel. Onze zoon was een huilbaby, en tot hij 2 werd was hij iedere ochtend voor 5 uur wakker. Ik werd gek, relatie stond op knappen, en sociaal leven had ik niet meer. Als het voor jou helpt om je zoontje op te laten nemen, probeer er dan het beste uit te halen. Slaap lekker bij, als dat lukt. Toch wil ik je ook het advies geven zelf hulp te zoeken. Wij hebben veel gehad aan een pedagoog en psycholoog. Niet voor ons zoontje, maar wel voor ons als ouders. Ze hebben ons door deze helse periode heengelopen. Want wat je zoontje doet, is niet zo bijzonder. Alleen hoe je er als ouder/persoon mee om gaat, dat maakt hoe je met de situatie om kan gaan.
Ben ik helemaal met je eens. Maar dat zit hem dan wel echt in woordkeus. En zeggen hoe ontzettend fout de keus van ts is helpt daar toch niet bij?