Ik heb een pnd gehad. Gelijk de 1e afzpraak bij de huisarts werd mij antidepressiva aangeboden, maar ik zat er dan ook wel helemaal doorheen. Ik heb overigens geweigerd omdat zij aangaf dat het niet samen ging met bv aldus huisarts (wat helemaal niet zo hoeft te zijn). Ik ben er zelf weer uitgkomen, maar achteraf gezien heeft dit wel heel lann geduurd en is het een aardige kwelling geweest, kiezen voor antidepressiva was misschien beter geweest.
Raar dat er een taboe op heerst binnen de werkgroep psychologie, heel apart. En als iedereen zichzelf ermee kon helpen, had niemand meer een psycholoog nodig.
Ik heb ook citalopram geslikt en werd daar ook erg afgevlakt van. Kreeg jij het voor de ptss of voor depressie? Mijn dochter heeft ook ptss en de psycholoog stelde voor haar antipsychoticum en/ of antidepressivum te geven. Maar ik ben heel huiverig om mijn kind dat spul te geven.
Haha ik weet het. Je hebt helemaal gelijk natuurlijk . Mijn strenge kant is ook mijn probleem. Ik wil niet afhankelijk zijn van iets en overal de controle over hebben. Rationeel weet ik het allemaal zo goed, maar het voelt nog niet altijd zo. Ik ben al een stuk milder voor mezelf dan tien jaar geleden, maar die stomme depressies blijven maar terugkomen.
Antidepresiva kunnen ook voor andere toepassingen gebruikt worden. Ik ken iemand die het moet gebruiken tegen zenuwpijn. Die is verder absoluut niet depressief
Eerlijk gezegd hou ik het taboe mede in stand. Ik praat sowieso met niemand over de depressies. Alleen mijn man weet het.
Het ging idd niet gelijk goed,maar in samenwerking met de psycholoog en de ha is het wel gelukt in 3 maanden tijd. En ik was er zelf ook klaar mee,ook door wat de ha altijd zei,het is een tijdelijk hulpmiddel,en daarbij vaarde ik wel en nu sinds ik niks meer gebruik gaat t redelijk tot goed,ook al had ik zeker weten afkickverschijnselen
Mijn ervaring is dat het wel snel wordt voorgeschreven. Ik krijg al voorschriften voor AD sinds september. Ik heb het nog nooit genomen maar ik bewaar de voorschriften wel. Maandelijks heb ik een gesprekje van 10 minuten bij de psychiater, en krijg weer een nieuw voorschrift mee. Geen sprake van afbouwen of wat dan ook.
Hier ook gebruikt... Ik heb 2 jaar geleden de diagnose dysthyme stoornis gekregen... Ik heb al zolang ik me kan herinneren dat ik gelukkige periodes heb, die dan weer afgewisseld worden door slechte... Ook nu gaat het niet optimaal met me.. Maar goed, ook hier heeft het dus geholpen, en wel snel gekregen, maar goed ook hier dus een verleden
Dank je voor je ervaring. Ik twijfel nu wel of dit voor mij het juiste moment is. Ik ga vanaf september weer in leertherapie en dan heb ik ook veel meer ondersteuning van een psycholoog.
Misschien kan je dan gaan proberen te gaan afbouwen? Heel veel succes! Ik ben in ieder geval wel blij dat ik ervan af ben en hopelijk blijft dit ook zo. Ik ben nog steeds bezig met hetgeen waarvoor ik hier in terecht kwam en dat heeft tijd nodig en dat komt wel goed. Ik kan weer genieten van t leven en de kleine dingetjes en dat maakt me een tevreden mens
Wat Doe je dan bij een psychiater?? Die gaan voornamelijk over medicijnen, Beetje raar als je steeds een recept laat voorschrijven als je het toch niet neemt.
Ik kan niet voor anderen spreken en misschien gebruiken sommige wel veel te snel ad. In mijn geval: ik heb al zestien jaar last van winterdepressie. En dan niet de "winterdip", waar je iedereen in de herfst over hoort op een regendag, maar echt een zware klinische depressie van een half jaar. Ik ben ook al zeker veertien jaar suïcidaal. Ik heb elf of twaalf jaar geleden (weet het niet meer precies) een keer ad gehad, voor anderhalf jaar. Verder altijd zonder ad gedaan. Vier jaar geleden gebeurde er een serie heftige dingen. Gewoon dikke pech dat die ons overkwamen, maar daardoor ben ik veel te lang steeds over mijn grenzen gegaan. Door mijn gevoeligheid voor depressie, ben ik in een chronische depressie terecht gekomen. Toen wilde ik in eerste instantie nog steeds geen ad. Maar mijn suïcidale gedachten werden op een gegeven moment zodanig concreet en impulsief, dat ik vond dat het geen optie meer was om het zonder ad te doen.
Zoals iemand anders hier ook al aangaf, kan het voor meer gebruikt worden dan voor depressie. Ook voor een angststoornis, paniekaanvallen, sociale stoornis of bij een obsessief compulsieve stoornis (dwangneurose/ dwanggedachten), maar ook bij eetstoornissen. En het is volgens mij ook niet zo dat het gaat om mensen die het hun hele leven slikken, maar voor een bepaalde periode. Ik ben in ieder geval blij dat het mij geholpen heeft. Ik vind niet dat je er makkelijk mee om moet gaan, maar ik lees soms (ook hier op het forum) verhalen van mensen die zo ten einde raad zijn en tóch die AD niet willen of durven nemen.... vaak ook vanwege het stigma. En dat is jammer, want het kan net even dat zetje geven om er weer bovenop te komen.
Ik slik ad en ga hier ook niet meer mee stoppen helaas. Ik heb last van vrij ernstige depressies die al een paar keer geëindigd zijn in een opname. Twee maanden terug door het crisisplan dit kunnen voorkomen door intensieve thuiszorg en ik Ben uiteindelijk ook lithium bij de notrilen gaan slikken. Voel me sinds een paar dagen wat beter maar lithium moet zorgvuldig gedoseerd worden en ik moet regelmatig bloedprikken. Daarom was het echt iets waar ik eerst echt niet aan wilde. Volg ook al heel lang therapie maar wanneer ik echt depressief wordt kunnen we minder goed de diepte in. Ik vraag me wel af of huisartsen niet te snel ad voorschrijven. Dat er nu een praktijk ondersteuner ggz is vindt in heel positief. Nu is meer uit om uit te vragen wat er aan de hand is.
Mee eens happyrabbits,ook ik was tegen en durfde het niet te gebruiken maar ben blij dat ik t wel heb gedaan wat het was bij mij ook net dat zetje en nodig om,voor zover dat ging, 'normaal' te kunnen functioneren voor me kleine kindjes