Ik heb het een hele lange tijd gebruikt in het verleden (sertraline/zoloft). Het hielp bij mij in zoverre dat ik voor mijn gevoel doelloos/gevoelloos door het leven ging. Alle emoties werden afgevlakt. Maar dan ook echt alle, dus ook blijdschap. Ik was gewoon in één klap neutraal. Daarmee heb ik het (leven) wel meer dan jaar vol weten te houden, maar niet van harte. Pas ruim daarna kreeg ik de juiste vorm therapie (na 3 andere probeersels) om weer 'oké' te worden. Ondertussen ben ik gelukkig alweer een lange tijd meer dan oké. Het was van mij een combinatie van een 'moeilijk leven', 'veel gebeurtenissen', onverwerkte gevoelens, anticonceptie, neurologisch tekort en lichamelijke ziekte. Vrijwel op elk vlak was er iets en daardoor functioneerde ik helemaal niet meer of nauwelijks. Een groot aantal van die vlakken zijn succesvol onder handen genomen waardoor ik de rest van de stukjes aan elkaar kan lijmen en op kan vijzelen. Ik denk niet dat ik ooit 100% depressievrij zal kunnen zijn, want je blijft er toch altijd erg gevoelig voor, maar ik kan wel stellen dat ik meer dan 85% van de tijd gelukkig ben Best een mooie score voor iemand die ruim 15 jaar depressief is geweest! Mijn eerste diagnose kon niet worden vastgesteld, maar er is een vermoeden dat ik al in de leeftijd van slechts ZEVEN jaar depressief ben geworden. Zeven. Dus ja, ik geloof wel dat er 1 miljoen mensen aan de AD'tjes zitten. Ik geloof overigens ook dat er nog meer mensen rondlopen die het niet slikken, maar het wél enorm nodig hebben.
Voor mij is het niet het stigma o.i.d waarom ik er huiverig voor ben maar ik vraag me af wat het doet in een kinderbrein. Mijn dochter is 8 en ik vind het idee maar eng. Juist ook omdat ik het zelf ook heb gebruikt en heb ervaren hoe het mij afvlakte. Binnenkort heb ik weer een gesprek met de kinderpsychiater.
Ik heb 2x ad geslikt en waarschijnlijk gaat het er toch weer van komen helaas. De eerste keer ongeveer een jaar en de 2de keer iets minder lang. De eerste keer was voor een pnd icm burn out en de 2de keer was meer als steuntje in de rug na een serie nare dingen die we meegemaakt hadden. Nu helaas door vermoeidheid een hele serie vervelende klachten die voornamelijk toeslaan als ik tot rust kom waardoor ik me onbewust niet kan ontspannen, wat weer tot vervelende klachten lijd en zo zit ik dus in een cirkel. Morgen weer overleg met de ha, maar ik houd er rekening mee dat ze ad gaat adviseren. Ik hoop dat dat gaat werken om wat makkelijker te ontspannen zodat de andere klachten kunnen afnemen dan kan ik vervolgens aan de oorzaak gaan werken.
Korte antwoord op het topic: nee, ik heb het nog nooit gebruikt. Er is wel een grote kans dat ik het ooit zal moeten gebruiken. Lange antwoord: Na meerdere diagnoses van depressie, vermoedens van een bipolaire stoornis of borderline heb ik na 12 jaar eindelijk de passende diagnose ASS gekregen (Volgens de oude diagnostiek heb ik het Syndroom of Stoornis van Asperger gemixt met klassiek autistische trekken). Ik heb altijd hardcore de medicijnen geweigerd. En dat is maar goed ook van AD wordt voor verschillende dingen voorgeschreven (niet alleen depressie), maar de doseringen en de manier waarop het werkt verschilt per diagnose waar je AD voor krijgt. Als ik bijv. lithium of seroquel had gekregen dan had het super verkeerd uit kunnen pakken... Aangezien ik geen depressie/ bipolaire stoornis/ borderline heb en dus andere dosering/ andere medicijnen voor mij een veel betere keuze zouden zijn. Ik ben een (zeer) hoog functionerende vrouw met autisme en ben daar erg trots op. Ik ben altijd star (haha) van plan geweest om nooit medicijnen te gaan gebruiken tenzij mijn leven in gevaar zou komen. Maar sinds ik zwanger was van mijn dochter ben ik hier heel ander in gaan staan. Mocht het nodig zijn voor mij om normaal te kunnen functioneren zou ik best medicijnen willen slikken. Omdat ik een behoorlijk verhoogde kans is op een pnd bij mij ligt er een noodplan klaar met medicatie (ook nu bij mijn tweede zwangerschap weer). Soms denk ik dat mensen maar al te gemakkelijk AD krijgen en slikken. Vaak is AD toch een vorm van symptoombestrijding en ik vind dus ook dat het ingezet moet worden als het leven van de patiënt onhoudbaar wordt zonder. Van sommige mensen krijg ik echter het idee dat ze het liever maar gewoon nemen, omdat ze aan het probleem werken te zwaar/ te eng of te moeilijk vinden. Dus ik denk wel dat er door een psycholoog en psychiater moet worden gekeken of medicatie voor de patiënt meerwaarde heeft. Ik denk dat een huisarts daar niet genoeg kennis voor heeft (maar ja, ik heb sowieso al geen hoge pet op van huisartsen).
Ik had een huisarts die mij jaren probeerde voor te schrijven want als alleenstaande moeder zal ik het wel zwaar hebben en dus ongetwijfeld depressief zijn. Zo wilde hij mij aan de ad hebben omdat ik ademhalingsproblemen had, -zal wel stress zijn vrouwtje!- wat uiteindelijk een luchtweginfectie bleek te zijn. Overstappen anticonceptie, andere hormonen, ad erbij? Nooit gesproken over een verwijzing naar een psycholoog, en of ik überhaupt zelf van mening was depressief te zijn. Ik ben overgestapt van huisarts dus, en nu veel gelukkiger Natuurlijk is het soms zwaar, en heb ik net als ieder mens heus wel eens last van stress, maar voor mijn gevoel werd mijn vermogen om daar zelf uit te komen compleet onderschat, en dat vind ik zeker wel een gevaar wanneer het gaat om het voorschrijven van ad. Soms hebben dingen, zoals bijvoorbeeld een rouwproces, gewoon tijd nodig om te verwerken, en in mijn beleving word door het blokkeren van de pijn ook de mogelijkheid om te helen geblokkeerd. Dus te snel voorgeschreven, ja, dat idee heb ik wel, al zal dat per huisarts verschillend zijn, althans dat hoop ik.
Voor beide. Ik weet niet hoe oud je dochter is? Wat ik inmiddels wel weet, is dat psychiaters en psychologen erg snel AD voorschrijven. Ikzelf ben me nu helemaal aan het verdiepen in sint janskruid. Hier zijn de dokters er nogal sceptisch over maar in Duitsland is het het meest voorgeschreven natuurlijke AD. Ik twijfel nog wel of ik eraan begin, eerst maar eens kijken hoe ik het zonder medicijnen doe. Heeft jouw dochter geen baat bij EMDR?
Ik slik het al jaren. Voor angstaanvallen depressies paranoïde en moodswings. Ik ben er sinds ik ze slik heel stabiel bij en heb zelden klachten. Ik blijf het dus gewoon lekker slikken.... Makkelijke keuze gelukkig zijn met pilletje of ongelukkig zonder
EMDR heeft ze al gehad en dat heeft wel geholpen maar niet genoeg. Ze is 8. Ik vond ook dat ze er snel over begonnen hoor. Eerste keer dat de psycholoog het voorstelde had ze nog niet eens EMDR gehad. Maar de kinderpsychiater vond het toen wel nog te vroeg om medicatie te gebruiken.
AD is per definitie niet geschikt voor kinderen, zijn ook niet onderzocht op kinderen. Hun hersenen zijn ook nog niet zo ontwikkeld als bij volwassenen. Wat betreft afvlakking: nooit last van gehad .
Dat las ik dus ook. Moet zeggen dat de psychiater de voorkeur gaf aan een antipsychoticum (haldol of risperdal) maar daar geldt hetzelfde voor las ik.
Jep ik gebruik a.d en ik ben er heel gelukkig mee . Ik leef weer! Jarenlang (zonder dat ik het besefte) geleeft met een angststoornis - na een bevalling een pnd eroverheen, waardoor alles escaleerde. Na 1 jaar afgebouwd van 15 - mg escitalopram - naar 0 - en 3 maanden later beseft dat ik gewoon niet zonder kon en toen terug gegaan naar 10 . Wat was ik gelukkig toen ik met mijn dochter van toen 3,5 jaar, alléén naar de friettent durfde om een ijsje te eten! En tevens het besef.. wat had ik allemaal al gemist door de angst...
Hier ook antidepressiva. Al vanaf mijn 22e last van paniek en depressiviteit. Ik heb hoog funcionerend autisme. Dat weet ik pas sinds een jaar nadat ik mijn hele leven heb lopen aanklooien. Ik voel me nu nog steeds rot maar zonder AD is mijn leven echt kompleet waardeloos!!
Slik al vier jaar valdoxan. Het is net zoals mijn suiker medicatie. Is mijn leven een stuk aangenamer het pilletje is van mij van levens belang samen met een hele hoop gepraat nu en toen punt.
Ik heb een natuurlijk antidepressivum geslikt. Namelijk: Sint Jans kruid. Best heftig spul maar werkte wel. En dat er 1 miljoen Nederlanders aan de anti deppresiva zijn schrik ik niet van! Ik vind het eerder nog te weinig. In Nederland ligt de stresspiek heel hoog. We moeten een sociaal leven, kinderen en werken en we moeten ook nog eens "sterk"blijven in dit land (toon vooral je emoties niet) . Dat alles bij elkaar maakt het dat mensen snel breken o.a.. We zijn mensen en geen robots. Natuurlijk zijn er ook talloze andere oorzaken. Maar ik denk wel dat deze een hele grote rol speelt.
Het is zo jammer en slecht dat er zo weinig gedaan wordt met de kennis over hormonale disbalans en ook tekorten in vitaminen en mineralen. Neem bijvoorbeeld al de tekorten aan B12, vitamine D, allebei geven ze depressieve klachten. Ook een trage schildklierwerking geeft grote problemen. Hormonale disbalans geeft ook een scala aan psychische klachten maar daar wordt niet naar gekeken. Ik gok dat velen met een verbetering van voeding, leefstijl, en beweging van die pillen afkomen. Zeker niet iedereen, maar wel een hoop. Ik vind het schandalig dat artsen, psychologen, psychiaters, e.d. zo weinig kijken naar deze oorzaken.
Ik heb vanaf mijn 15e tot mijn 28e ad geslikt en toen had ik er genoeg van. Vorig jaar heb ik een grote depressie gehad maar deze keer geen ad gebruikt. Wel therapie en slaapmedicatie voor zo nodig. Maar niet meer structureel. Dat wil ik niet meer.
Bijna geen enkele psychofarmicum is onderzocht voor kinderen. Schokkend genoeg! Toch wordt het massaal voorgeschreven. Ik vind dat ook best heftig, maar ik vind het kiezen tussen wel of geen medicatie vaak ook een keuze tussen twee kwaden. In de VS is het helemaal bizar wat kinderen allemaal slikken. Gelukkig wordt er in Nedeland wel wat zorgvuldiger mee omgegaan. Desondanks is het voor sommige kinderen de oplossing voor een zo normaal mogelijk leven.
Ik vind juist dat daarin de laatste jaren een kentering heeft plaatsgevonden. Ik vind het behoorlijk kort door de bocht om te stellen dat hier geen aandacht aan wordt besteed. Leefstijl, voeding en beweging wordt bij ons standaard in de praktijk besproken bij de behandeling van o.a. depressies. Hiervoor zijn ook allerlei behandelmodules voor ontwikkeld, die kunnen worden toegepast. Bij enige twijfel verwijzen wij clienten ook door voor bloedonderzoek voor schildklier, vitamines etc. Bij langdurige en hardnekkige depressies standaard en dit gebeurt steeds meer merk ik om mij heen. Mijn huisarts doet dit overigens elk jaar ook bij mij ivm de depressies. Ik vind het overigens tegenvallen hoe vaak dit de oorzaak is. Jammer genoeg.