Ja ik heb al paar x gereageerd vind echt zielig voor die kleine man als ik nu naar mijn zoontje kijkt van bijna 1 En ja hij slaapt ook slecht naast mij en vaak wakker maar zou nooit zoiets overwegen Hoop dat die er geen trauma aan overhoud
Ik snap de afkeurende reacties wel, je geeft alleen aan dat hij wakker wordt. Niet wat er dan gebeurd. Zo komt het over dat het alleen maar even wakker worden is en daarna weer slapen. 2 keer is dan niet veel, vervelend is het wel maar niet abnormaal. En als je geen zin hebt om te reageren kun je niet verwachten dat iedereen meelevend reageert. Persoonlijk zou ik er niet voor kiezen als het puur 2 keer onderbroken nachten zijn. Het is wat anders als je hele nachten wakker bent.
Ik kan die vraag niet beantwoorden omdat het elke nacht anders is. Zijn huilen\krijsen. Wel niet te troosten en niet vergeten de voorgeschiedenis. Hier 8n het ziekenhuis zeggen ze ook. Die voorgeschiedenis kan al genoeg zijn niet meer tegen wat voor huilen dan ook te kunnen en de ene huil is de andere niet. Het zegt genoeg dat het nu genoeg is. En iedereen is anders. En ik geloof niet dat hij hier een trauma aan overhoudt. Ben er verder heel de dag
Zouden het geen dromen kunnen zijn? Wordt hij heel de nacht gevolgd om te kijken wat er aan vooraf gaat?
Waarom zou een kind er een trauma aan overhouden wanneer hij op die leeftijd een paar nachtjes in het ziekenhuis doorbrengt? Het zou natuurlijk wat anders zijn als er pijnlijke onderzoeken nodig waren, maar dat is niet zo. Ik vind traumatisch echt een veel te groot woord in deze context. Zijn moeder is overdag bij hem en 's nachts zijn er ook verzorgers. Ik denk dat dit echt niet erger is dan voor een kind dat op zijn leeftijd voor het eerst naar het kinderdagverblijf gaat. Nee, hij zal het misschien niet leuk vinden, maar traumatisch? Een veel te groot woord.
Ik snap het wel. Ons zoontje was en is een moeilijke slaper. Er zijn tijden geweest dat hij echt heel vaak wakker werd en echt ook overstuur. Het sloopt je, maakt je kapot. Lichamelijk en geestelijk. Van een sterk persoon veranderde ik in een zielig, zwak, labiel iemand, herkende mijzelf niet meer. En dit alles door slaapgebrek. Laatst las ik toevallig een stukje op nu.nl, dat het beter is om een korte nacht te maken dan een nacht waarin je constant onderbroken wordt, vreselijk! Dus ik kan mij heeeel goed voorstellen dat je wilt proberen om het patroon te doorbreken, Hopelijk helpt het! heel veel sterkte voor jullie allen!
Hoi Schmidt, Wat vervelend hoe het gelopen is. Ik hoop dat je zoontje al een beetje geland is in de nieuwe omgeving. Ik kan mij voorstellen dat het prettiger was geweest als hij er overdag al even had kunnen rondscharrelen. Laat de negatieve reacties alsjeblieft van je afglijden. Natuurlijk mag iedereen zijn eigen mening hebben, maar het wordt wel heel cru neergezet soms. Succes! Laat je nog even weten hoe het ging?
Maar hoe het ook is, want ik heb dit ook eerder gelezen in een ander topic, nu trekt TS het niet. En gefrustreerde moeder is ook niet goed voor een kindje. Mijn keuze zou het ook niet zijn. Ook ik heb een slechte slaper. Maar gelukkig hebben mijn partner en ik een manier gevonden dat wij het wel volhouden. Ik moet er niet aan denken dat mijn kleintje opgenomen werd. TS waarschijnlijk ook niet, ze is dus duidelijk de wanhoop nabij. Dan is dit nu mogelijk voor hun de beste oplossing, ongeacht wat een ander gedaan zou hebben.
Oh dus al eerder in het zkh laten liggen. Omdat je erdoor heen zat? Wordt steeds erger......😥😥
Heel verstandig om even rust te pakken, als je op bent en echt niet meer kan. De ouders zijn ook belangrijk en moeten ook aan hun gezondheid denken vind ik. Zelf geen ervaring met ZH opname hiervoor, wel in onze omgeving gehoord dat zo'n 'reset' (in ZH of bij familieleden, of op vakantie) op die leeftijd wel goed en snel kan werken. Sommige kindjes hebben dat gewoon even nodig. Op die leeftijd, voor die paar nachtjes, maakt dat echt niks uit en houdt 'ie daar echt niks aan over. En het is voor je kindje straks toch ook fijn als hij kan doorslapen. Sterkte hoop van harte dat het werkt. Ik zou trouwens zelf niet kiezen voor een ZH omgeving maar voor familie, maar misschien is dat geen optie omdat 'ie juist uit z'n bekende omgeving moet zijn?
Ik ben ook van mening dat het op deze leeftijd helemaal niet zo dramatisch is om een paar nachten in het ziekenhuis te slapen. Er wordt echt wel goed voor hem gezorgd. Tja, natuurlijk zal hij liever papa en mama zien, maar mijn dochtertje zit soms ook met de oppas of haar tante opgescheept, terwijl ze liever mij heeft en ze slaapt ook wel eens in een vreemd bedje en een vreemde omgeving. Tuurlijk is dat even wat minder prettig voor haar, maar traumatisch...Als dat al traumatisch was dan was 80% van de mensheid een trillend hoopje ellende . Ik denk dat op de lange termijn een vrolijke, uitgeruste mama veel meer uitmaakt dan een paar nachtjes ziekenhuis. Wat betreft huilbabyprotocol in het ZH: ik ben hier fel op tegen voor kleine baby's, maar op deze leeftijd vind ik het geen ramp. Zelf zou ik denk ik niet voor opname kiezen, maar dan nog liever thuis laten huilen, maar als TS het liever middels opname doet dan is dat natuurlijk haar keuze. Overigens ben ik het wel met de meesten eens dat 2x per nacht wakker worden en huilen eigenlijk best "normaal" is op deze leeftijd. An sich lijkt dat me geen reden voor een ziekenhuis bezoek, maar ieder leven is anders en ik kan me best voorstellen dat er omstandigheden zijn, waaronder 2x wakker worden per nacht wel heel vervelend is.
Waarom reageer je zo? Had je zelf graag hulp gehad maar niet durven vragen? Als je echt zou weten waar je het over hebt dan zou je weten dat geen enkele moeder dit graag als oplossing ziet. Dat het jou wel lukt, fantastisch hoor, maar wat heeft ts daar aan?
Ik heb er geen hulp bij nodig nee. Ik wilde een kindje en dan weet je dat dat erbij komt. Ik vind het gewoon hardstikke zielig voor het kindje. Wordt nu uit zijn vertrouwde omgeving gehaald, terwijl het snachts zich misschien al alleen voelt op zijn kamertje. Nu wordt hij vannacht wakker doet zijn oogjes open en ligt daar in een wildvreemd bedje en kamer. Met wildvreemde mensen om zich heen. En als ik zo reageer dan is dat mijn manier. Mijn mening is een forum en we kunnen het nou eenmaal niet altijd eens zijn met elkaar toch. Kan er gewoon echt niet met mijn verstand bij echt niet.
Tuurlijk houd ik jullie op de hoogte. En wat je ook zegt...... Ik ben met thuis. Hij was erg vrolijk en net erg moe. Heb een half uurtje gewacht maar hij ging niet slapen. Toen zei de zuster. Ga maar. De laatste avonden heeft hij thuis ook heel lang gekrijst dus dat zal hier nu niet anders zijn. Eenmaal op de gang begon hij. Ze heeft mij kunnen geruststellen. Zij zo. ik ga er elke 10 minuten heen om hem gerust te stellen en weer neer te leggen. Ze haalt hem er niet uit omdat hij dan waarschijnlijk denkt...leuk! Ik mag ook altijd bellen, maar weet dat ik dat niet moet doen. Hij blijft zeker tot vrijdag in het ziekenhuis en ze vermoed dat ze hem tot maandag zeker gaan houden om een reëel beeld te krijgen. We wachten af. De oudste is bij opa en oma gebleven. Morgen moet hij naar de peuterspeelzaal en daarna mag hij het weekend lekker mee naar de camping in Zeeland met mijn ouders. Betreffende de jongste. Ze heeft hem weer goe d nagekeken en ze hoorde een onschuldig hart ruisje. Zij vroeg of we dit al wisten...... Toen schoot het mij niet te binnen want geen 1 arts heeft het ooit benoemd (gehoord). Eenmaal mijn vader aam de telefoon zei hij. Er was toch iets tijdens de zwangerschap. Klopt met 35 wkn en 6 dan kwamen ze erachter dat hij een jardruisje had. Daarom werd ik medisch. Alleen was ik dit vergeten omdat ik met 36 wkn en 1 dag al bevallen ben. Wij dacht dat het misschien een voorbode was en na de geboorte kon de kinderarts niks horen. Wel slecht dat niemand dit gehoord heeft. Zijzelf gaf ook toe dit de eerste keer niet gehoord te hebben. Maar goed dat is onschuldig en zal niet de oorzaak zijn.
Haha ik ben alles behalve hysterisch. Ben relaxer dan menig ladies hier Zoals ik al zei hierboven. Vindt het gewoon zielig voor de kleine.