Ik vraag het omdat wij voor hetzelfde gestaan hebben. Dat aankleden s morgens en toiletbezoek is 100% herkenbaar. En idd er zijn nog meer dan 100 voorbeelden. Ik heb contact opgenomen met jgz en werd en wordt daar heel.goed geholpen. Na een paar observaties van haar kant en gesprekken is mij heel duidelijk waar bij onze dochter de schoen wringt. Zij gaf ook aan dat zij geen diagnose mag stellen...daar moet een psycholoog of orthopedagoog aan te pas komen. Ze liet ons achter met de vragen die ik nu aan jou stel. Want wat wil je verder....als ze bv met medicatie e.d. komen. Ze benoemde dat onze dochter heeeel veel weg heeft van ADD en dat het haar absoluut niet zou verbazen als dat eruit kwam...maar dan? Na overleg met mijn man hebben wij besloten om voorlopig de handvaten te gebruiken die iemand krijgt voor een kindje met ADD. En dan maar eens verder te kijken. Medicijnen willen we er sowieso niet voor geven, dus wat dat betreft is een diagnose niet nodig. Dit werkt eigenlijk goed. Ook gaan we haar voor een weerbaarheidscursus opgeven, maar dat komt omdat dit het onderliggende probleem is...dat kan bij jouw zoontje wel heel anders zijn
Welke tips heb jij zoal gekregen die je nu toepast op add gebied? Waar liepen jullie tegenaan? Weerbaarheid is niet iets waar we tegenaan lopen. Hij mag eerder wat geremd worden in contact met anderen Op school zijn zijn prestaties achteruit gegaan. Ik sta op zich open voor medicatie als hij daardoor zich beter kan concentreren en als het daardoor thuis ook prettiger zal verlopen. Momenteel spelen er veel irritaties en dat is ook niet goed voor zijn zelfvertrouwen. Ook heeft zijn gedrag negatieve invloed op zijn kleine zusje, die hem in alles na doet. Speeldates lopen standaard uit de hand door ondeugend en baldadig gedrag. Straffen lukt me niet bij hem. Corrigeren maar matig...
Ts ik lees mee, omdat mijn zoontje van 5 zich ook een beetje 'anders' kan gedragen, niet lekker zelf aan de slag gaat op school en soms niet lijkt te weten wat er van hem wordt verwacht. Slechte concentratie..dromerig. Wij lopen voor zijn fijne en grove motoriek bij een ergotherapeut. Ik wist niet dat het bestond maar helpt heel veel (pengreep nog niet ontwikkeld etc.) Zoontje zit in groep 1 maar weigert aan werkjes mee te doen wat in principe ook nog niet hoeft in groep 1. Juf denkt ook aan faalangst etc. Thuis merken we er weinig van behalve dat hij knutselen etc dus niets aan vind. Hij vind ook zijn rust in de i-pad, is erg visueel ingesteld. Kan wel al hele lego city autootjes met het boekje in elkaar zetten. Maar is het niet een optie om eerst iemand anders mee te laten kijken? of met hem aan de gang te gaan zoals een kindercoach? Voor ons is het denk ik nog een beetje vroeg voor onderzoeken, en in onze familie speelt het ook allemaal niet maar we gaan gewoon in samenspraak met juf eerst andere stappen nemen zoals nu eerst de ergotherapie waarbij we merken dat als hij een taakje begint, zoals iets borduren, hij eerst zegt dat kan ik niet, maar met wat begeleiding kan hij het prima en is hij ook in staat het zelf af te maken. Het helpt hem in zijn zelfvertrouwen etc. Wij doen via die therapie ook borsteldruk therapie om zijn prikkelverwerking te helpen. Hij wordt twee keer per dag geborsteld en doet oefeningen en lijkt een stuk lekkerder in zijn vel te zitten. Omdat ons zoontje erg onzeker is, en mochten we zelf merken dat dit niet opschiet van de zomer (hij durft bijvoorbeeld maar niet zonder zijwielen te fietsen terwijl hij wel al heeft laten zien dat hij het kan, angst voor vallen bij het afstappen etc) dan ga ik nog naar een kindercoach met hem. Ik merk toch dat dit soort mensen ook inderdaad hulp en advies geven waar je zelf thuis mee aan de slag kan. Ik ben het namelijk wel eens met wat anderen hier schrijven over de mogelijke gevolgen van een label zoals ADHD. Medicatie heb ik zelf liever niet maar goed. Wij hebben dan ook thuis geen problemen met driftbuien oid, behalve dat echt straffen bij hem niet helpt, hij klapt er van dicht en gaat dan ook zitten mokken en dan komt er niets meer uit verder. Bij hem moet je vooral veel praten en uitleggen. Wat ook bijzonder is dat hij met sommige mensen gewoon weinig heeft, een soort bad vibes met bijvoorbeeld mijn zusje waardoor hij het moeilijk vind haar te groeten etc, aankijken. Bij andere doet hij dat weer makkelijker. Oh moeilijk he met onze kinderen. Inderdaad weet je niet wat normaal gedrag is voor de leeftijd. Maar ik kan je een tip geven, ga niet vergelijken met zijn zusje die jonger is. Jongens zijn echt anders en luier met dingen. Mijn zoontje interesseert zich ook niet voor het aankleden. Ik doe nog steeds zijn schoenen aan en poets zijn tanden. veel automatisme maar goed....het komt allemaal wel. Omdat je het ook al had over hooggevoeligheid, google eens op 'gevoeligheid grootbrengen' van En Vie. En dan op hooggevoelige kinderen met een sterke wil. Vond ik ook wel interessant. Veel succes en sterkte met je besluit. Charlie
Deels herkenbaar en deels ook niet. Ivm fijne motoriek en slechte pengreep loopt hij al wel een aantal maanden bij de kinderfysio. Die heeft zijn algehele motoriek geanalyseerd en eigenlijk is dat best prima. Al is hij nogal onhandig, haha. Maar hij begon pas begin groep 3 met een redelijke pengreep en nog altijd schrijft hij heel groot. Knutselen en kleuren was ook nooit zijn ding, dus logisch dat hij daar ook niet veel mee geoefend heeft. In onze familie zit wel autisme en ik verdenk mijn man van ADD, hij gaat binnenkort ook een traject in, dus op zich zou de appel niet ver van de boom vallen. maar misschien ben ik daarom ook wat gekleurd in min bedenkingen. De onzekerheid herken ik niet zo. Hij wil wel alles in een keer goed doen en wordt boos en driftig als dat niet lukt of hij gooit de handdoek in de ring. Maar buiten dat is hij meer van het zich overal instorten, onbezonnen, fietsen en lopen, hij deed het allemaal juist heel vlot, juist omdat hij nergens angst voor zag. Ik weet dat je kinderen en vooral geen broer en zussen met elkaar moet vergelijken maar het verschil wordt wel pijnlijk duidelijk als het 5 jaar jongere zusje hem voorbij schiet... Ik zal je tip eens googlen, bedankt!
enkele tips die wij gekregen hebben/toepassen: - duidelijke korte opdrachten - weer terug beginnen met een planbord en picto's - de ruimte geven om iets wat je vertelt of wat onze dochter van iemand anders gehoord heeft, even te laten bezinken. Het kan best een poosje duren voor er reactie komt. - heel rustig praten - we zorgen ervoor dat we nooit haast hoeven maken. Plannen goed en denken van te voren goed na, zodat we onze dochter niet hoeven op te hasten - Wanneer ik iets heel belangrijks te vertellen heb vraag ik heel duidelijk de aandacht en benoem ik eerst ook dat ik iets belangrijks ga zeggen. Iets waar wij erg tegenaan lopen/liepen is bv even vragen of ze boven haar zwemtas pakt, is vervolgens een half uur weg en ze komt beneden zonder tas. Ze weet dan al niet eens meer dat ze die ging halen en heeft met de playmobil gespeeld. Het wc verhaal wat jij vertelt ook, ze vergeet ontelbare keren per dag door te trekken, licht nog aan etc, handen niet gewassen. Daar hangen nu ook picto's. Weerbaarheid klinkt soms gek, onze dochter komt soms ook over als een kreng en een baasje. Op school bv wil ze altijd het spel bepalen, ze lijkt dus heel dominant. Terwijl ze dat eigenlijk alleen doet omdat ze bang is om de controle te verliezen, als ze andere kinderen laat bedenken kan er iets gebeuren waar ze bang van wordt. Ze kan soms ook heel vinnig reageren, maar dat is omdat ze heel snel schrikt. Een weerbaarheidscursus leert kinderen ook vertrouwen in anderen (buiten papa en mama) te hebben, dan kan ze veel meer mee in hun spel gaan.
Zwakke executieve functies. Dit hebben mn oudste en jongste ook. Heb niet alles gelezen maar wat helpt is hetgeen wat jij zegt/gedaan wilt krijgen, door je kind laten herhalen. En werken met pictogrammen wil ook helpen!
Een dagje later maar hier komt ons verhaal van de diagnose Bij ons was werkelijk vanaf de geboorte dat ze al heel onrustig was. Nu was ze natuurlijk nog heel klein dus toen niet gedacht aan ADHD hoor haha.. Eenmaal iets ouder bleef het drama om flessen te drinken, heel snel afgeleid op het kinderdagverblijf, alles willen volgen wat er om haar heen gebeurde. Toen ze weer wat ouder was heel inpulsief naar andere kinderen toe dus een baby een kus willen geven is er zelf bovenop gaan liggen. Op de kleuterschool, wiebelen op haar stoel, niet stil blijven zitten, werkjes niet afmaken. Doordat ze al heel was in haar ontwikkeling is ze al vroeg bij een psycholoog geweest om te testen wat er aan de hand kon zijn. Mijn man was ook heel vroeg en is mogelijk hoogbegaafd. Bij haar dus een IQ test gedaan maar niet hoogbegaafd. Vanuit school kregen we het telkens terug, niet concentreren, snel boos, driftig naar andere kinderen toe, impulsief. Ze begon toen zelf ook aan te geven dat ze files in haar hoofd had. Als we dat doorvroegen gaf ze goed aan dat het dan zo druk was in haar hoofd en ze niet wist hoe ze daar vanaf kon komen. Als ze zich goed voelde dan waren het vlinders in haar hoofd. Waar we thuis tegenaan liepen was de constante vraag naar aandacht. Nu zijn wij echt niet de hele dag bezig om de kinderen te vermaken want dat moeten ze ook zelf leren maar bij haar was het zo dat als je iets met haar had gedaan dan kwam ze gelijk weer om aandacht te vragen om te worden vermaakt. Dat moest dus of door ons worden gedaan of door haar zusje. Als we haar aanspraken op dingen die niet mochten of haar straf gaven leek het nooit door te komen alsof we tegen de muur achter haar praten. Ze ging zitten tot haar tijd om was en vond het dan wel prima. Niks maakte indruk, het kwam gewoon niet binnen. Op school wel een paar vriendinnetjes maar niet heel veel doordat ze snel boos was. Nu heeft ze vanaf de zomervakantie medicatie en we hebben een ander kind. We hebben overigens zelf ook eerst dingen geprobeerd met bach bloesem, lto3 maar dat hielp niet. Ze zit veel beter in haar vel. Kinderen in de klas geven aan dat ze haar nu leuker vinden omdat ze niet meer zo boos is, ze kan zichzelf nu beter vermaken, is vrolijker en we hebben beter contact. Zelf ben ik 1,5 jaar geleden het traject ingegaan en blijk ik ook ADHD/ADD te hebben dus ik herken heel veel van haar. Mijn man helemaal niet. Ze heeft inmiddels haar A en B zwemdiploma maar bij de zwemles was het ook drama terwijl ze hele kleine groepen hadden. Het kwam niet door wat er gedaan moest worden dus zwom iedereen op zijn buik dan ging zij op haar rug, ze ging om zich heen kijken dan wist ze niet wat er gedaan moest worden. Als je nog meer vragen hebt dan hoor ik het wel van je, hoop dat je een beetje beeld hebt..
Bedankt voor je ervaring!! Deels herkenbaar ook , maar sommige dingen ook weer niet. Het blijft lastig Hij is idd als baby al druk. Huilen als hij moest wachten op de fles. En snel afgeleid tijdens het drinken idd. Overal op klimmen en klauteren, overal aan zitten, maar dat lijkt me ook wel baby eigen. Vanaf de basisschool eigenlijk vanuit de leerkrachten geen problemen. Wel dat hij moeilijk kon stil zitten of kan luisteren, maar zijn prestaties waren gewoon goed en het is een enthousiast en sociaal kind. Tot dusver geen problemen al heb ik het thuis wel zwaar (gehad). Maar zolang het op school goed gaat denk je; liever zo dan andersom Nu gaat het op school dus ook minder qua prestaties. Ik herken redelijk de constante vraag om aandacht. Hij verveelt zich huis snel en kan zich nergens echt lang mee vermaken, behalve met de ipad/ Nintendo. Straf geven lukt ook niet. Als we hem dingen ontzeggen dan boeit dat niks en doet hij het een uur later weer. Op de gang zetten resulteert in een driftbui en passeert dan mi ook zijn doel. Snel boos zijn gebeurt denk ik op school niet, thuis echter wel. Ik herken toch ook een boel in het hoogsensitief zijn. Hij kan een hysterische bui krijgen als er een labeltje kriebelt of hij een pitje in zijn brood ontdekt. Hij reageert gefrustreerd, emotioneel om "niks" in onze ogen: een kriebel haartje, een verkeerde smaak, als hij het bad uit komt en het koud heeft... er kan zo een huilbui ontstaan op dat soort momenten. Die gefrustreerde buien zijn mi soms nog meer aanwezig dan het hele drukke. Ik lees dat het ook wel samen kan gaan met adhd of autisme. Dat bij HS kinderen er ook wel rust kan zijn als hij in een prikkelarme omgeving wordt gezet. Hij kán idd vrij rustig zijn zonder zijn zus erbij bijv...Anderzijds kan hij zelf niet aangeven waar hij last van heeft. En is hij verre van gereserveerd of teruggetrokken. Of nadenkend Hij heeft duidelijk wél weer dat impulsieve van adhd... Zijn koppie lijkt wel altijd bezig.
Ik heb niet alles gelezen moet ik zeggen (stukjes uit de eerste twee pagina's), maar ik herken wel heel veel. Druk gedrag, snel overprikkeld, gevoelig, afgeleid op school, gefrustreerd en veel boos. We hebben haar laten testen en zij blijkt hoogbegaafd (wel met een behoorlijke kloof tussen performaal en verbaal wat veel frustraties geeft). Dat hadden wij ook echt niet verwacht. Ik zou me als ik jouw was niet alleen richten op adhd testen, maar het breed houden. Ik hoop dat je snel geholpen wordt!
Hoi Ka, waarop hebben jullie dan specifiek laten tsten of heb je ook algemene testen? Ik neem aan dat je een bepaalde hypothese moet hebben van te voren? Door al jullie reacties, ook over hoogbegaafdheid, ben ik er wat meer oo gaan letten, hoe hij reageert op nieuwe spelletjes, opdrachten uit puzzelboeken etc, maar ik zou er echt geen hoogbegaafdheid uit kunnen halen? Ik moet echt meerdere maken dingen uitleggen, en hij kan het dan ook niet altijd generaliseren in een andere context bijvoorbeeld... Ik denk echt dat dat het niet is hoor!
Bij ons is er niet specifiek op ADHD getest maar daar lag wel onze hulpvraag. Ze hebben ook gelijk getest op mogelijk andere diagnoses.
Ok, maar dat is dan een soort algemene test ofzo? Neem aan dat ze dat wel bekijken aan de hand van de hulpvraag?! Pff, zo spannend en onzeker allemaal.. over 2 weken heb k pas het gesprek met de schoolarts en juffen om de vragenlijsten officieel te bespreken..
Hihi was het maar zo gemakkelijk vast te stellen. Wij hebben J laten testen doordat hij thuis heel prikkelbaar was, zelfs naar ons begon te 'grommen'.. En op school poeslief (toen nog ) ook kon hij ineens lezen, had hij zichzelf geleerd. Maar ik ben via de huisarts bij een orthopedagoog terecht gekomen en zij was het eens om te testen nav de problemen die wij hadden.
Ik ga er op staan dat er verder naar hem gekeken wordt. Ik heb teveel zorgen om het maar te laten gaan, er spelen teveel dingen. Hier ook een kind wat regelmatig gromt op school redelijk poeslief. Maar dingen als zichzelf bepaalde vaardigheden aanleren is hier niet het geval hoor! Hij is ook eigenlijk helemaal niet leergierig, behalve als het hem echt heel erg interesseert (bijv dieren of levels met computergames), helaas geen lezen, schrijven of rekenen
Hoi, ik werk als kinder- en jeugdpsycholoog in de jeugdzorg en doe hier veel onderzoek naar kinderen met oa gedragsproblematiek. Hoe het bij ons gaat is dat ouders/opvoeders het kind aanmelden met een hulpvraag, bv. hoe komt het dat mijn kind zo druk is? Of hoe komt het dat mijn kind niet luistert etc. Er wordt dan goed naar de (gedrags)problemen geluisterd die het kind laat zien, thuis maar ook school wordt betrokken, eventuele hulpverleners die betrokken zijn of andere betrokken die iets over het functioneren en de ontwikkeling van het kind kunnen vertellen. Er wordt dus bij meerdere betrokkenen info ingewonnen (met toestemming van ouders) om een zo'n compleet mogelijk beeld te krijgen van het functioneren en de ontwikkeling van een kind. Op basis van die info, worden hypotheses opgesteld, bv. dat het kind ADHD of autisme heeft. Dit wordt tijdens de eerste gesprekken ook aan ouders gevraagd, wat denken zij dat er aan de hand is, hebben zij al hypotheses? Dit is echter geen voorwaarde om onderzoek te kunnen doen. Het is goed om te weten of ouders er al over hebben nagedacht wat er aan de hand zou kunnen zijn, en dit wordt ook zeker meegenomen, maar is alles behalve leidend in het onderzoek. Op basis van de informatie die verkregen wordt van betrokkenen, wordt door de psycholoog pas verschillende hypotheses opgesteld waar ze mee aan de slag gaan en in eerste instantie wordt er altijd breed gekeken en niets uitgesloten. Vervolgens vinden er onderzoeken bij het kind plaats op basis van de opgestelde hypotheses; afhankelijk van de leeftijd van het kind, de problematiek etc, kunnen spelcomputer, observaties, vragenlijsten (bij kind en betrokkenen), testen worden ingezet/afgenomen. Op basis van de informatie die daaruit verkregen wordt, in combinatie met de eerder verkregen info, worden de hypotheses aangenomen op verworpen en kan er (als het goed is) een uitspraak worden gedaan over wat er met het kind aan de hand is en wat op basis daarvan de adviezen zijn. Heel verhaal, hopelijk heb je er iets aan. Mocht je nog vragen hebben, mag je ze altijd stellen! Succes!
Bedankt voor je reactie! Fijn om te horen dat er niet perse een mogelijke diagnose voor iets medisch moet zijn om te willen gaan onderzoeken. Weet je hoe het zit met vergoedingen? Is het zo dat als de schoolarts of huisarts instuurt, dat onderzoek dan vergoed wordt en als je het zelf regelt niet? En mag ik je een algemene vraag stellen over adhd? Bij onze zoon is met name het impulsieve en hyperactieve wat de boventoon voert en daarmee samenhangend het gebrek aan focus bij alle daagse handelingen. Toch zijn zijn schoolprestaties niet heel erg slecht (wel verslechterd, maar niet over de hele line onvoldoende ofzo) en blijkbaar kan hij zich redelijk beheersen in de klas, aangezien de juffen weinig afwijkend gedrag zien. Thuis gaat het op en af. Hij kán ook wel rustig en beheerst spelen. Kunnen adhd kinderen dat ook hebben, of is adhd daarmee uitgesloten?
Ik weet niet precies hoe het in de eerste lijnszorg werkt met vergoedingen, wij zijn tweedelijns zorg en daarvoor is altijd een doorverwijzing nodig van bv een huisarts. Dan wordt alles vergoed. Met betrekking tot ADHD; alle kinderen met ADHD zijn weer anders, net zoals alle kinderen zonder stoornis weer anders zijn. ADHD ziet er dus bij ieder kind weer anders uit. Het is wel zo dat je ADHD niet 'aan en uit' kan zetten; deze kinderen hebben eigenlijk overal last van het feit dat ze een 'rem' missen. Er moeten dus op meerdere leefgebieden problemen zijn (bv thuis en op school of vrije tijd) om de diagnose te kunnen stellen. Vaak gaat het op school ook mis omdat daar zoveel eisen aan ze gesteld worden. Wanneer er op school geen problemen worden gezien, of in ieder geval zo weinig dat het zorgwekkend en beperkend is, dan kom je al vaak niet tot voldoende criteria om ADHD te kunnen stellen. Maar, het is ook afhankelijk van de bv de klas; zien de juffen het niet goed omdat de rest van de klas ook zo druk is bv? Daarom vindt er ook vaak een schoolobservatie plaats zodat een onafhankelijk persoon kan meekijken. Beantwoord dit je vraag een beetje?