Waarom maak je niet een paar regels samen met je vriend voor iedereen. dus bijvoorbeeld de eerste week mag niemand vasthouden. Dan geef je dat nu aan en kan iedereen aan het idee wennen. Als dan tijdens je kraambezoek blijkt dat je het niet zo erg vind en het goed gaat kan je toch altijd nog je regel bijstellen. Maar dan is het op dat moment in hun voordeel. Dus dan heb je nu misschien teleurgestelde mensen en straks blije mensen. Beter als andersom. En daarbij als de eerste x de week zo rot aanvoelde, dan ga je toch niet om een ander te please nu toegeven. Het is jullie bevalling en jullie kindje. Jullie mogen bepalen om op je vraag terug te komen. wij hebben besloten dat we het hier niet gaan doen. voelt voor ons fijner dus pech voor de rest. De regel geldt hier wel voor iedereen. dus niet de ene wel en de ander niet!
Ik kwam er niet onder uit, eerste paar dagen in het zh gelegen dus ze heeft verschillende vpk gehad, mij en haar vader. Dagen daarna rustig aan gedaan maar wel bijv bij mijn moeder/ schoonmoeder, overgroot oma. Maar niet bij collega bijv of vriendinnen. Maar ze is niet snel overprikkeld dus nu gaat ze bij mensen die willen. En eigenlijk heeft niemand gevraagd ik vroeg gewoon of ze willen of niet.
Dochter is gehaald met vacuümpomp, dus kreeg "verplichte wiegrust" opgelegd door het ziekenhuis. Alleen ik en m'n vriend en verpleging/kraamzorg mochten haar de eerste dagen vasthouden. Anders had ik het ook niet gewild dat iedereen haar zomaar had opgepakt, nu had ik een mooi excuus tegen de opdringerige schoonfamilie. Pas na een dag of 5 is ze vastgehouden door de eerste anderen (toen ook pas door opa's en oma's). Neefje van 10 die neel graag wou moest nog langer wachten. Bij de tweede straks gebeurt het weer net zo. Hoe anderen daar over denken maakt me niks uit trouwens, ons kindje onze regels. Nog zat tijd om ze vast te houden. Ik geloof overigens wel degelijk dat het uitmaakt voor een baby. De moeder herkennen ze, dat is hun veilige plek. De eerste dagen gebeurt al zoveel. Overigens heb ik nu een heel makkelijke dochter van 1,5 die ik overal kan achterlaten en mij dan gewoon vrolijk uitzwaait. Dus daarvoor hoef je het die eerste dagen ook echt niet te doen.
Ah, nu je de reden verteld begrijp ik je beschermingsgevoel 😊 Bij mij werd ook wel eens mn zoontje nagenoeg letterlijk uit mn handen gegrist hoor, hij was inmiddels 6 weken maar tóch Dat vond ik erg vervelend, maar ik vond het vooral naar omdat ik het zelf bij een ander ook niet zó zou doen. dus ikzelf vond het vervelend, maar onze zoon, en daar ging het om, merkte er helemaal niks van en vond het allemaal wel prima. Wij hebben alleen de eerste week de mensen laten komen die het dichtst bij ons stonden. Ohja en de buren kwamen nog uiteindelijk had ik niet het gevoel hem te hoeven beschermen van mensen die hem wilden knuffelen. Ik heb het ervaren als rijkdom dat mijn kind meteen al zo door mensen geliefd en gekoesterd was. En de rest van de 23,5 uur op een dag lag ie uiteraard weer lekker bij mij. Dus wat betreft wennen, ik denk dat dat vooral voor onszelf als moeder opgaat. Blijft moeilijk je kindje in iemand anders armen te leggen maar dat is ons eigen gevoel en heeft denk ik niks te maken met hoe de baby zich voelt, die slaapt rustig verder en zal denk ik meer genieten van opa en oma's warme armen en lekkere knuffels dan in de war raken van een ander geurtje.. ook belangrijk moment voor de band met opa's en oma's denk ik, zo'n eerste dag. Dat gezegd hebbende, zijn jullie de ouders, en you know best en jullie beslissen zelf wat jullie doen.
Zonnetje ik geef je groot gelijk! Jullie beslissen en doe dat vooral vanuit je eigen gevoel. Het is al zo'n emotionele achtbaan. Kan jouw man je hierin steunen? Dat hij ook bv zegt: hij/zij blijft lekker bij mama. En zeg er desnoods bij dat het zkh dat ook aanraadt Weet niet of je het fijn vindt om de bb in een draagdoek bij je te hebben? Volges mij is dat dé hoogste drempel
Dan ben ik vast de degene die niet zo makkelijk is daarin. Na een eerste heftige bevalling, vacuumpomp, knip, etc, was de baby bij mij, de kraamverzorgster of mijn man en verder bij helemaal niemand Ik hoorde de verwachtingen ook om mij heen maar werd in mijn (naja ons, mijn man denkt er precies zo over) keuze gesteund door verloskundige en kraamhulp. Een bevalling is niet niks, kraamtranen, wennen aan de baby, elkaar leren kennen, borstvoeding geven, alles hoort daarbij. De familie wacht maar even Over een maandje is hij of zij nog steeds heel leuk en knuffelbaar. Wij hebben het pas in de tweede of derde week toegelaten. En nu met een tweede op komst gaan we hierin niet veel veranderen. Nog meer rust inbouwen, omdat er nu al een kindje rondloopt die het meest zal moeten wennen aan de nieuwe situatie. Elke dag visite en de baby van hand tot hand gaat hier echt niet gebeuren En het raar vinden? Waarom? Iedereen mag hierin zijn eigen keuze maken toch? Ik zou nooit ervoor kiezen bijvoorbeeld om mijn moeder bij de bevalling te hebben. Ieder zijn ding. Leven en laten leven en niet gelijk stempelen
De eerste week willen we sowieso alleen onze directe familie dus mijn ouders, schoonouders en broers en zussen. Zij mogen de baby prima vast houden. Iedereen kijkt er zo naar uit en leeft zo met ons mee! Als de bevalling heftig is met vacuüm pomp etc. is het natuurlijk een ander verhaal. M'n man heeft na de bevalling 3 weken vakantie dus lekker rustig samen opstarten, niet teveel bezoek. Het is aan ons beide kant het eerste kleinkind dus voor iedereen heel bijzonder. Dat ene uurtje op de hele dag dat iemand anders hem/haar dan vast heeft moet niet zo'n probleem zijn lijkt me. Maar als dat al snel leidt tot over jouw eigen grenzen heen gaan dan lekker niet doen!
Ik snap het van 'hand naar hand' laten gaan nooit zo goed. Je krijgt toch geen groep van 15 man op bezoek in het begin? Hier waren het vaak max 2 volwassenen tegelijk en vriendinnen kwamen ook vaak gewoon alleen. Hier mocht iedereen onze dochters vast houden.
Ik ben daar heel streng in. De eerste paar dagen gaat mijn kindje bij niemand. (Ook niet bij de eerste en tweede gedaan) sommige waren boos of beledigd daardoor maar dat kon me zo weinig schelen. Het is geen speelpop.
Maar waarom? Ik kan er gewoon echt niet bij dat je je ouders en zussen niet je kindje vast laat houden..
Mijn baby ging absoluut niet van hand tot hand! Ze is met 35 weken geboren en heeft een tijdje in het ziekenhuis gelegen. Toen ze thuis was wilde ik haar graag zoveel mogelijk bij me houden. Zodat de hechting tussen ons goed zou komen. Familie had hier veel begrip voor. Sterker nog, ze gingen hier al van uit. Er zijn vast mensen geweest die het wel raar vonden dat ze de baby niet mochten vasthouden, maar dat is dan pech voor hun. Een baby is kwetsbaar en hoort zoveel mogelijk bij de ouders te zijn, een sterkte hechting is echt belangrijk.
Ik zie er nu al tegenop op mijn kraamtijd. Ik heb een hele grote familie met allemaal kleine kinderen. En mijn man heeft ook een grote familie. En die verwachten allemaal op dezelfde dag van de geboorte langs te komen en de baby vast te houden! Ik vind het nu al verschrikkelijk. En dan zijn ze zwaar beledigd als ik zeg dat ik de 1e dag niemand wil zien behalve mijn moeder en schoonouders... Ff bijkomen. Ook geven mijn zussen de baby zo in die kinderarmpjes waar ik absoluut op tegen ben. Ik zit al te stressen voor t zover is... Mijn moeder vond het ook raar. En vind dat ik nu al iedereen moet vertellen hoe ik het wil en alles moet uitleggen omdat ik anders ruzie krijg? Het is toch mijn keuze! Die tijd krijgen we niet meer terug en ik wil het zo rustig mogelijk houden voor ons en de baby
Bij mijn dochter heb ik 5 dagen in het ziekenhuis gelegen en ik kon helemaal niets. Als ze huilde moest ik bellen zodat een verpleegkundige haar aan mij kon geven. Ik heb haar die dagen ook erg veel bij me gehad. Ik kon haar zelf niet terug leggen, dus hield ik haar maar bij me. De dagen in het ziekenhuis hebben alleen mijn moeder en schoonmoeder haar even vast gehouden, buiten mijn man en de verpleegkundigen natuurlijk. Mijn broer en schoonzus kwamen de dag na de bevalling (ik was bijna 3 liter bloed verloren ) met 3 kinderen en nog een vriendinnetje van mn nichtje binnen wandelen. Dit snap ik nog steeds niet, maar goed. Ik had Thirza lekker bij me en heb niemand aangeboden om haar vast te houden, en niemand vroeg het dus dat was mooi. Toen we thuis waren hebben we niet teveel mensen tegelijk laten komen. En dan liet ik 1 persoon per bezoek haar vast houden. Geen idee wat mensen daarvan vonden, maar diegenen die dichtbij ons staan gaven me groot gelijk. Bij mijn zoontje hebben we aangegeven dat we in het ziekenhuis geen bezoek wilden, alleen van onze ouders. De situatie was toen heel anders, mijn zoontje had een moeilijke start en in het ziekenhuis heeft niemand hem vast gehouden behalve mijn man en ik en de verpleegkundigen. Toen mijn zoontje uit het ziekenhuis was, was hij snel overprikkeld en hij dronk nog niet geweldig. Dus de eerste tijd hebben we hem helemaal niet uit handen gegeven. Volgens mij hebben mijn moeder en schoonmoeder hem toen wel even vast gehad, maar verder niemand. Dit heeft echt een paar maanden geduurd. Toen kregen we wel eens commentaar van familie (die je alleen op zondag op de koffie bij oma tegen komt). Maar daar hebben we ons niets van aangetrokken. Voor mijn gevoel was dat het beste voor mijn zoontje en wat de rest van de wereld daarvan denkt kan me niets schelen. Straks bij de 3e willen we ook geen bezoek in het ziekenhuis. We moeten sowieso 3 dagen in het ziekenhuis blijven ivm medicijn gebruik. En de vorige keer is me dat prima bevallen. Onze ouders zijn van harte welkom, en de rest maakt maar een afspraak als we thuis zijn. En hoe we het straks gaan doen met vast laten houden zien we dan wel weer. Dat hangt er helemaal vanaf hoe het met de baby gaat na de geboorte en hoe ik me voel. Maar het wordt sowieso geen hand tot hand. Maximaal 1 per bezoek.
Mijn kind gaat niet van hand tot hand, ook niet naar mijn/zijn ouders. OF het moment moet er toevallig naar zijn..
Hier gingen de kinderen ook niet van hand op hand. Voelde mezelf daar echt niet prettig bij. Ik was een tijger, niemand mocht mijn welpjes vasthouden haha. Bij ons is het motto: Kijken doe je met je ogen. Ben altijd bang geweest voor koortslippen dat is de voornaamste reden dat de kinderen niet van hand naar hand gingen.
Nee hoor niemand houdt de kleine straks vast als het net geboren is. Eerste dag in het ziekenhuis willen we met zijn viertjes zijn na de keizersnede. 2de dag in het ziekenhuis is het overdag voor mijn man en onze dochter en s avonds mag er even bezoek (schoonouders, zusje) langskomen maar niet vasthouden. Toen mijn dochter was geboren heeft ook niemand naast mijn man haar vastgehouden pas bij thuiskomst op dag 4. Wij vinden het belangrijk dat de kleine man zijn rust heeft en dat grote zus goed kan wennen aan de nieuwe situatie dat vindt ik belangrijker dan dat familie hem mogen vasthouden. Als dochter thuis is van school wil ik ook geen visite en kraamzorg hebben......echt tijd met zijn 4en. Dit keer wil ik ook borstvoeding proberen en ook hier alle rust en tijd voor nemen. Smiddags wil ik ff rusten wil ook aan herstel werken van keizersnede. Na een paar dagen thuis kijken wij wie langs kan komen en dan voor hooguit een uurtje en als de kleine onrustig is gaat hij zelfs dan nog niet op de armen bij andere dan mijn man en mij. Borstvoeding ga ik boven in de slaapkamer geven daar hoef ik echt geen kijkers bij te hebben. De laatste keren dat ik ergens op kraamvisite was heb ik de kleine ook niet vastgehouden en die waren al rond de 3 a 4 weken. Ik ga het wel voor die tijd doorgeven hoe wij het willen na de bevalling dan weet iedereen waar hij aan toe is. De eerste 6 weken willen we alleen naaste familie hebben dus schoonouders en zusjes en 1 tante. Met 7 weken geven wij een kraamfeest waar iedereen de kleine mag bewonderen in de draagzak. Bij mijn dochtertje kon ik mensen wel wat doen.....sommige zo druk en hard praten dochter helemaal overstuur zodat ik een uur in haar slaapkamer stond om haar rustig te krijgen kon echt niet tegen te veel prikkels. Schoonmoeder die zn naar stemmetje opzet waar mijn nekharen overeind van gingen staan waarom zo raar praten tegen een baby.....irriteerde me rot op een dag vroeg ik of ze verkouden was, keek ze me raar aan ik zei ja je hebt al dagen zn rare stem.....toen was het ff afgelopen maar al gauw begon het weer. Als de kleine bij mij huilde zei schoonvader tegen mij dat ik de kleine aan schoonmoeder moest geven want die krijgt haar wel stil.....toen heb ik gedaan alsof ik het niet hoorde maar als hij er nu weer wat over zegt dan ga ik zeggen dat hij huilt omdat hij zijn rust nodig heeft en dan loop ik naar boven en wacht ik boven tot ze weg zijn en als het dan nog een keer gebeurd wil ik dat ze vertrekken. In het ziekenhuis kwamen mensen gewoon langs zonder afspraak zelfs op tijden dat het eigenlijk niet mocht ivm rusten.....ook mega aan geirriteerd........de dag dat ik naar huis mocht stond mijn tante plots naast me terwijl ik aan het inpakken was om naar huis te gaan.....nu ga ik mensen die geen afspraak hebben gewoon wegsturen. Een week na de geboorte belde mijn moeder mij zielig op of ik haar was vergeten......nee hoezo......ik ben jarig vandaag tja dat weet ik ook wel maar de dag is toch nog niet voorbij, had het ook druk met kraamzorg, visite, rusten ivm keizersnede, kleine had last van krampjes....wilde bellen als het ff rustig in huis was.....kreeg ik me een preek over dat ze wel mijn moeder is blablabla. Pfffff ik kan mensen erg vermoeiend vinden en kijk echt niet uit naar kraambezoek. Ik heb bij mijn dochtertje over me heen laten lopen maar dat gaat nu echt niet gebeuren. Inmiddels in die jaren veel gebeurd oa mijn moeder overleden en ruzie met mijn vader en broertje waarmee het contact nu verbroken is. Ik geef me nu alleen nog voor mijn gezin die zijn mijn alles de rest is bijzaak.
Heb nog niet verder gelezen maar ben het wel eens met deze uitspraak. Ik heb dat van hand tot hand laten gaan ook nooit begrepen... Hier kwamen ook meestal gewoon 1 a 2 personen tegelijk en had er dan geen probleem mee dat ze de baby even vasthielden...
Wanneer ik op kraamvisite ga sla ik ook eigenlijk altijd af als er wordt aangeboden om de baby vast te houden. Een pasgeboren baby hoort voor mijn gevoel bij de ouders, schijnen mensen ook raar te vinden. Als onze baby er is wil ik het ook heel rustig aanpakken, lees schoonmoeder in bedwang houden. Zij heeft er een handje van babys zomaar uit de handen van de ouder te trekken, gaat hier niet gebeuren.
Ik kan nog steeds niet tegen het van hand op hand gaan. Ik vind het prima als mensen mijn kleine man vasthouden, maar zoals gezegd, het is geen pop waar iedereen ff mee kan spelen. Vorige week was ik op een verjaardag en dan kan mn zusje opmerkingen maken over het feit dat ze hem nog niet vast heeft gehouden, nou, dan kom je toch gewoon een keer extra op bezoek, dan mag je best even met hem knuffelen, maar op zo'n verjaardag is het al druk zat. Gelukkig slaapt hij makkelijk als ik hem op tijd in bed leg, dus heb hem lekker lang boven op een slaapkamer daar laten slapen. In de kraamweek mochten mensen hem wel heel ff vasthouden, maar ook niet allemaal op 1 dag. Ik weet nog wel hoe vreselijk ik het vond dat de kraamhulp ZL zo bij mn zusje in de armen legde, terwijl ik zelf nauwelijks mn bed uit kon. Maar achteraf gezien vond ik het wel prima, hij heeft er niks aan overgehouden, viel gewoon weer in slaap daarna. Het belangrijkste is dat je niks doet wat je niet wilt. Verder zou ik ook afwachten hoe je kindje is, het ene kindje kan veel beter met prikkels omgaan dan de ander. Probeer wel met je man afspraken te maken en dit ook direct met de kraamhulp te bespreken.