Ben weer thuis. Ze hebben besloten hem tot maandag zeker daar te houden. Zaterdag op zondag en zondag op maandag ga ik daar slapen zodat ze tips kunnen geven. Dadelijk even een rondje wandelen. Pfff
Fijn dat je daar in t weekend kunt gaan slapen, dan kunnen jullie daar ook weer een beetje een ritme in krijgen. Ik zie ineens quotes voorbij komen, volgens mij waren dat jouw woorden tegen mij. Waar ik heel blij mee was, je steunde me omdat ik ook voor een moeilijke keuze stond ivm de opname. Dus ik weet hoe verscheurend het is om die keuze te moeten maken. Je wilt niet, maar je kunt niet anders. Ik hoop dat deze opname jullie de rust biedt die nodig is, voor jouw zoontje is t ook niet prettig, al die onrust. Sterkte!
Wijfie. Klopt heb toen verschillende keren gereageerd en er niet aan denkende dat de kleine hier de volgende zou zijn. Hoe gaat het nu met jou en de kleine?
Hier gaat het super, mijn meisje is een heel ander kind geworden, onbegrijpelijk! Ze is nu 3 weken thuis en in die tijd heb ik geen een krijsbui meer meegemaakt! Bizar! Tuurlijk huilt ze nog wel eens, dat hoort nou eenmaal bij baby zijn haha. Maar het ontroostbaar krijsen is gewoon voorbij. Gek hoor. Ze slaapt 's nachts goed, doet overdag 2 slaapjes van ongeveer 1.5u, is druk aan t ontwikkelen. Echt, ik blijf me verbazen. Ook de kdv leidsters zijn nog steeds onder de indruk. Voorheen zat ze bijna de hele dag bij een leidster op schoot, want ze konden haar niet neerleggen of alleen laten. En ze sliep af en toe een half uurtje. Nu doet ze haar slaapjes gewoon op de slaapkamer, speelt gezellig op het kleed, maakt contact met andere kindjes. Super! Ik ben zo blij en opgelucht, ik geniet nu echt intens van mijn lieve meisje
TS doet dit juist om op de been te blijven voor haar gezin. Zodat ze (en partner?) er niet aan onderdoor gaan. Ze doet dit omdat ze van haar kinderen houdt! Ze durft zich kwetsbaar op te stellen, wat ik ontzettend sterk van haar vind! Én ze laat de meeste negatieve reacties wat voor ze zijn, de moeite en energie niet waard om op te reageren. Ik vind dat juist een teken van kracht! Hulp vragen als het zelf niet meer lukt of gaat. Hier kunnen nog velen een voorbeeld aan nemen.
Hoi ts. Ik heb even een vraagje. Als er niks medisch is , en jet waarschijnlijk dromen is hoe willen ze het dan doorbreken?? Of op laten houden? Onze dochter is nu ruim 5 en slaapt nog lang niet altijd door. Ze heeft ook nachtmerries en heeft dan gewoon onze geborgenheid nodig. Ze kruipt lekker bij me en kalmeert dan.op slechte nachten ( dan blijft ze aan de gang) blijft ze bij ons liggen. Dit is echt de enige oplossing die hier werkt. En trust me, we hebben alles geprobeerd. Dus ik ben erg benieuwd naar hoe ze dit op willen lossen oprecht hoor
Waarom is het waarschijnlijk dromen? Heb ik daar dan overheen gelezen? Hier ook geregeld wakker maar geen dromen hoor, die heeft ze ook dat verschil hoor ik inmiddels.
Ik vroeg dat ook oprecht hoe ze die dromen willen stoppen of wat er dan het nut is van deze opname. Maar zal gezien worden als kritiek dus geen reactie...
Suikerfree. Goede vraag. Was ik ook benieuwd naar, maar lijkt nu niet de oorzaak. Zou inderdaad interessant voor jullie kunnen zijn. Verdere informatie over hoe het gaat komt later. Maar heb een hele hoop zeer intensieve gesprekken gehad.
Het gaat goed met onze kleine man. Sinds gister is hij thuis. Terwijl hij eergisteravond de boel in het ziekenhuis behoorlijk op stelten heeft gezet heeft hij afgelopen nacht erg goed geslapen. Hij was na 2 minuten al stil en heb hem een paar keer horen ophuilen en dat was alles. Hij heeft net voor het slapen gaan 10 minuten in vlagen gehuild. Nu afwachten hoe de rest van de nacht verloopt. Maandag hadden de zusters samen met de arts besloten hem nog een nacht te houden zodat ik het inslapen nog een keer met hen kon doen. Hij heeft ruim een uur alles bij elkaar gekrijst. Was helemaal overstuur. De avonden ervoor had hij het bij de zusters ook vrij lang volgehouden met huilen en krijsen, maar zo. Misschien omdat ik er nu bij was. Het was moeilijk, maar wel goed dat ze zagen wat nu daadwerkelijk het probleem is. Zijn pit. Nee, dit sloeg alles. Zelfs de zuster had er moeite mee. Toch besloten we samen met de zusters en de arts om naar huis te gaan, want we hadden het gevoel dat het daar verder niet zal verbeteren, maar dat dit poliklinisch aangepakt moet gaan worden. Anders ligt hij er over een maand nog. Ik moet zeggen dat we heel goed begeleid zijn in het ziekenhuis en het heeft veel opgeleverd. Wat veel van jullie al in de gaten hadden is de voorgeschiedenis de reden waarom wij deze keuze genomen hebben en dat is er daar in volle hevigheid uitgekomen. Donderdag had ik een gesprek met een pedagogische medewerkster. Vrijdag had ik eerst een gesprek met een maatschappelijk werkster. Zij stelde voor om te overleggen met de polikliniek voor medisch psychologische zorg voor kinderen van 0 tot 3 jaar. Toen ze wilde gaan bellen kreeg ze te horen dat zij al benaderd waren en om 12.00u zouden komen. Dat was een erg prettig gesprek. Kort samengevat kwam er het volgende uit: Kinderen (wij ook als volwassenen) worden een paar keer per nacht wakker. Veel kinderen hebben op deze leeftijd al geleerd om zelf weer in slaap te vallen. Dit geldt voor onze kleine man dus niet. Wat de reden is? Misschien komen we er nooit achter, maar dat gaan ze poliklinisch bekijken. Ze gaf ook aan dat kinderen op verschillende manieren trainbaar zijn, maar wat kunnen wij als ouders nog aan? De vermoeidheid heeft toegeslagen. Verder tijdens het gesprek werd duidelijk (eigenlijk wist ik het al, maar wil je dat niet over jezelf zeggen) dat ik een Bur-Out komt welke voort komt uit een postnatale depressie. De oorzaak hiervan is het gehuil en gekrijs van de eerste maanden. Het ontroostbaar zijn, je machteloos voelen. Ik heb me ziek gemeld, en ben al bij de huisarts geweest. Via de poli gaan we gerichte hulp krijgen. Wat ons gezin nodig heeft. Vrijdag staat de eerste afspraak.
Fijn dat je je gehoord voelt! Hopelijk komen jullie er, met poliklinische Hulp goed doorheen! En jij Beterschap!
Fijn om te lezen dat jij ook aan jezelf gaat werken, een burn-out is niet makkelijk om mee te dealen. Bij bij kwam ie pas toen de jongste naar school ging. En na 8 maanden zit ik nog gedeeltelijk thuis, alle stress moest er uit.
Ja ik verwacht ook dat het wel even gaat duren. Een kwartier na mijn bericht hier ging hij weer los. 45 min. Heeft hij gekrijst. Het is moeilijk om dan consequent te blijven wat nu de afspraak is. Gelukkig had ik bezoek. Elke 15 min ben ik hem even gaan troosten. Het was dus geen heimwee
Dat betekend dat je maar 3x bij hem bent geweest. Vanavond is het misschien na 2x over. Heb je vannacht wel geslapen?