Christelijke dames (voortzetting club ivm nieuwe website)

Wat zal dat spannend zijn elke keer zeg! Kijken ze dan alleen naar de nieren (en evt longen) of zijn er meer "alarmgebieden"?

 

Iez, wat fijn dat alles goed was. Hoe is het mentaal voor jou deze zwangerschap ?

Ik heb nog even rustig alles doorgelezen, en wat hebben sommigen hier veel meegemaakt... Ook wel hele bijzondere verhalen.

Ik heb inderdaad ook even meegeschreven bij de besloten club, maar voor mijn idee was het daar toen te gezellig en ik voelde me niet fijn, met miskramen en alles. Missch heb ik het verkeer ingeschat toen, want ik lees nu ook best veel verdriet.
Klinkt stom, maar ik voelde me niet op mijn gemak bij mensen bij wie dingen gewoon goed gingen. Dat beeld had ik toen (missch geheel onterecht hoor).
Anyway ik ben er nu en das het belangrijkste .

Ik ben vroeg op, want Kb (kleine boef ) was erg onrustig en had weer last. Nu ligt hij heerlijk in mijn armen te slapen en ben ik klaarwakker .
Hij is nogal een onrustige slaper dus slaapt overdag in de draagdoek en 's nachts op mij. Best wel intensief dus.
Mijn man werkt zes dagen in de week (eigen zaak) en heb mijn familie niet in de buurt. Ook een aantal vriendinnen wonen wat verder weg hier. Wij wonen in ee dorpje buiten de stad, en zij in de stad (aan de andere kant ook nog). Dus ik ga niet heel makkelijk op bezoek. Mis dat wel hoor, het contact.
Gelukkig heb ik wel een hele lieve buuv en gister sprak ik een andere buuv die net is bevallen van een zoontje en we hebben besloten elkaar een beetje te gaan helpen. Fijn!
Ik mis een beetje een uitlaatklep en doe best veel in mijn eentje. Soms breekt het me best wel op .
Dinsdag komt gelukkig een vriendin uit Ned een week hier logeren met haar zoontje. erg zin in.
Ik krijg wel regelmatig bezoek uit Nederland, mijn moeder is twee x geweest, mijn zus, en twee vriendinnen. Binnenkort nog een vriendin en mijn moeder weer. Dan eind juni en eind aug ga ik zelf naar Nederland. En in sept komen mijn ouders weer.
Best veel als ik het zo opnoem!
Ik wil ook bij een sportclubje gaan hier in net dorp voor moeders (mamifit) En dan nog hier meeschrijven, nou dan moet het toch goed komen met mij .

 

Conejita, kan het me goed indenken. Denk ook niet dat iemand het je kwalijk neemt.
Ver leven van je familie lijkt mij afschuwelijk. Ik woon een dorp van mn moeder vandaan en eerlijk gezegd vind ik dat ver zat, zou liever in hetzelfde dorp wonen Hopelijk kunnen we er hier voor je zijn als je dat nodig hebt!
Iez, zo herkenbaar, ik werd ook zo enorm heen en weer geslingerd tussen hoop/vertrouwen en angst! Denk je dat je tijdens je zwangerschap een moment zult krijgen dat het vertrouwen het gaat winnen en je kunt genieten? Bij mij was het pas na mn bevalling zo nmlk, zeker omdat het pigN-syndroom niet zichtbaar hoeft te zijn op echo's. Gelukkig wisten wij wel direct na N.'s geboorte dat ze gezond was aangezien ze goed ademde, huilde en gelijk aanhapte. We hebben het wel laten onderzoeken dmv navelstrengbloed, just to be sure, maar we hebben vanaf dag 1 van haar kunnen genieten zonder spoortje twijfel. Ik gun jou zo enorm dat jij dat ook zult kunnen!

 

He dames , ik zou graag mee willen kletsen.

Ik Ben 42 en moeder van twee dochters waarvan de jongste vandaag 7 is geworden en een jongedame van 9.

Wij kerken bij een chr Ger. Ker/ Ger vrijgemaakt kerkverband .

Gelukkig zijn onze dochters kerngezond maar ik heb bij de zwangerschap uitval in m'n arm en been gekregen die zijn ontstaan door een witte stof afwijking in m'n hoofd en worstel nu 4 jaar met een ernstige depressie die soms mild is maar ook plotseling ook weer heftig.

 

Hallo dames, ik zou ook graag met jullie mee willen kletsen.

Ik ben 46 jaar. Ik heb 4 kinderen uit mijn vorige huwelijk. Inmiddels hertrouwd (4 jaar) en helaas 4 miskramen gekregen waaronder een tweeling. Nu inmiddels dus 46 jaar en niet meer bezig met zwanger worden. Ik ben van huis uit Ned Hervormd......maar ga nu naar een evangelistische gemeente. Eigenlijk zijn we nog een beetje zoekende welke kerk het beste bij ons past.
Ik heb erg veel meegemaakt in mijn hele leven, van kind af aan.....heb God nooit losgelaten, maar vraag me wel vaak af of God mij wel ziet en wil helpen. Ik voel me erg minderwaardig vaak en denk dat zelfs God mij niet ziet staan.
Momenteel lees ik veel boeken over innerlijke genezing...voornamelijk van Joyce Meyer.

Ik was blij te lezen dat er een clubje is voor " christelijke" dames.

Heftig wat veel vrouwen hier ook al meegemaakt hebben!

 

Welkom nieuwe dames. En welkom terug sommige. Had net eenn heel verhaal getypt en ineens.... Pfff... En ik typ met mn phone dus niet heel handig..

Voor de dames die mij al kennen. Ik ben afgelopen donderdag bevallen van een dochter. Alles is goed gegaan en ben God enorm dankbaar.

Voor de nieuwe dames. Ik ben 29 (bijna) en moeder van twee dochters. Wat een rijkdom en zegen hebben wij mogen ontvangen. Ik ben hervormd en ga naar de pkn kerk in ons dorp. Door gebeurtenissen in mijn leven God nooit verlaten, maar wel behoefte om erover te praten. Het is niet altijd even makkelijk. Jong mn vader verloren. Twee zussen borstkanker. Eentje gehad, andere nu. Eetstoornis gehad enn ook lichte psychische klachten. Ook nu weer naar deze bevalling. Kan heel moeilijk afscheid nemen van iets en iets afsluiten. Nu S. viel ik echt ik een gat en nu merk ik weer aan mezelf dat de hormonen flink gieren. Veel praten en schrijven helpt.
Op zwangerschap gebied mag ik niet klagen.. Dat liep allemaal enorm voorspoedig.
Aloly ik bid voor je en dit blijf ik doen. Sterkte meid.
Sifra, jij bent echt een topvrouw. Zoveel respect voor jou. Iez heeft het mooi verwoord.

Conajita welkom terug. Ik snap het wel. In het begin was het ook echt aftasten en later werden de gesprekken diepgaander.

Ga morgen de laptop ff aangooien als het er van komt.

Hoe zou het zijn met de andere dames?

 

Mag ik ook meekletsen?

Ben 25 en we verwachten ons derde kindje.
Ook deze zw. is geen makkelijke. Nu last van zwangerschapcholestase en behalve de zorgen erom (ookal is de waarde tot nu toe goed) dagelijks enorm last van de klachten.
Jeuk aaahh!

Wat een heftige geschiedenissen lees ik hier

 

Net terug van een drukke late dienst, dus reageer morgen uitgebreider, maar Marie, van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter en zusje!!

 

Gefeliciteerd Marie!

 

Conejita; fijn dat je nu wel de aansluiting voelt om me ons mee te schrijven! Lijkt mij best heel moeilijk om er zoveel alleen voor te staan en weinig contacten in de buurt te hebben. Hopelijk brengen het sportclubje en natuurlijk wij jou de afleiding/ uitlaatklep die je nodig hebt.

Iez; ik vind je een sterke vrouw, na alles wat je hebt mee gemaakt met jullie kindjes die er niet meer zijn en nu weer alle spanning die je toh ervaart in deze nieuwe zwangerschap. Ik hoop en bid dat dit kindje geond ter wereld mag komen!

Bloesempje, wat hebben jullie ook al veel verdriet mee gemaakt in het verlies van jullie zoontje. Ondanks dat ik het nooit heb mee gemaakt kan ik me voorstellen hoe vedrietig het moet zijn om je kind terug te geven. Sterkte!

Nieuwe meiden Chrystel73, Hoop42 en Sammie1; welkom!

Sammie1; moest even opzoeken wat zwangerschapscholestase precies is, maar bah zeg, wat een nare aandoening. Jeuk is echt verschrikkelijk . Je schrijft dat ook deze zw.schap niet voorspoedig verloopt, verliepen je andere zw.schappen ook moeizaam?

Hoop 42; jouw reactie raakt me. Ik weet natuurlijk niet wat je allemaal hebt mee gemaakt en dat hoeft ook niet, maar bij het lezen van jouw reactie, schoot er 1 duidelijke tekst uit Marcus door mijn hoofd: Jij bent Mijn geliefde kind, in jou vind Ik vreugde! - Marcus 1:11. God ziet jou wel staan, sterker nog, jij bent Zijn geliefde dochter!

Fijne zondag allemaal.
Hier een rustig ochtendje, vanmiddag weer beginnen met een late dienst.

 

Sammie, lijkt me gekmakend, die jeuk, sterkte!

Hoop42, heel herkenbaar hoor, dat gevoel. Verstandelijk weet je hoop ik dat het niet zo is en dat je een parel in Gods hand bent, dat ook voelen is een 2e. Ik heb, naast het verlies van B., best wat dingen meegemaakt, en elke keer heb ik me vastgehouden aan de berijming van psalm 68: Hij kan, en wil, en zal in nood, zelfs bij het naderen van de dood, volkomen uitkomst geven. Sluit niet helemaal bij je gevoel aan misschien, maar het was en is voor mij wel keer op keer waarheid geworden, een teken dat God toch ook mij ziet, ook al valt alles wat ik heb onder me vandaan... Ik hoop dat je je hier op je gemak zult voelen en om steun en bemoediging vraagt als je die nodig hebt!

 

@iez: Fijn dat het wat beter gaat met je slaap, maar je bent er zeker nog niet. Het duurt nog wel even. Ik blijf voor je bidden meid. Wat een spanning allemaal nog steeds bij jullie. Fijn dat je de rust heb kunnen behouden tot nu toe. Ik denk zeker aan je!

@klein: Ik zie dat jullie bezig zijn voor een 2e. Wat spannend zeg! Hopelijk mag het snel lukken. Wanneer ben je bevallen van je zoon? 1e ronde was een korte cyclus zie ik. Nee, ik ben net bevallen J. Dus dat wachtbankje moet nog maar even wachten. Al zou ik er zo weer op willen zitten. En nee, bij een 2e is het niet minder erg… Ik dacht voornamelijk van: Zal het nog een keer lukken? Ik ben heel snel zwanger geraakt van nr 2 (1e ronde), dus niet lang hoeven wachten. Ik ben me er zo enorm van bewust dat ik daar zeer gezegend mee ben.

@Suprise: Welkom. Heftig zeg zo`n zwangerschap. Hopelijk mag hij blijven zitten.

@miracles: Welkom. Wat een mooie manier om zwanger te raken. Ik hoop ook ooit zo van een 3e zwanger te raken.

@sifra: Echt super fijn dat je mee blijft kletsen. Het is ook een gemengd clubje natuurlijk. Ene helft zwanger, andere helft niet bezig, weer een aantal wel bezig. En je tekst… Nog steeds ook een van mijn favoriete teksten.

@bloemsempje: Wat een verhaal. Ik heb met tranen in mn ogen zitten lezen. Wat heftig allemaal zeg. Kwam je er ook later pas achter dan dat je zwanger was van nr 2? Oh wat een naar vraagstuk zeg. Nr 3 of niet. Lijkt me vreselijk om daarover te worstelen. Ik ga voor je bidden. Oh bloesempje: jouw woorden van psalm 68. Ik moet huilen. Deze psalm werd gezongen op de begrafenis van mn pa. Zo mooi! Als ik die psalm zing, dan weet ik dat God bij ons is.

@conejita: geef niets meid dat je het toen zo voelde. Er is later nog veel verdriet geweest. Ook tijdens de zwangerschappen van sommige. Ik voelde me soms enorm schuldig dat ik snel zwanger was en ook een goede zwangerschap had. Ik durfde soms gewoon niets te zeggen daarover.
Oh een draagdoek. Wat fijn zeg! Heerlijk. Snap dat je het contact mis, dus kom hier maar lekker jezelf uitlaten. Wel fijn dat je regelmatig bezoek krijgt uit NL. Lijkt me echt vreselijk om zo ver bij je familie uit de buurt te wonen. En dan ook nog een man die zes dagen in de week werkt.

@chrystel: Welkom. Wat heftig zeg. En een depressie lijkt me vreselijk. Is dat gekomen nav de zwangerschap?

@hoop42: Wat een naar verhaal ook zeg. Met miskramen. Dat lijkt me vreselijk. Wat goed dat je God nooit heb verlaten, maar ik kan me goed indenken dat jij het zo ziet. Maar net als de rest al zegt: God verlaat je niet. Hij geeft wat je aankan.
En net wat bloesempje zegt: hopelijk ga je hier de steun en bemoediging vinden.

@Sammie: Welkom. Heftig zeg van die jeuk. Hopelijk blijven de waardes goed. Jij bent er bijna. Gaat het goed met twee kleine kinderen?

Wat fijn dat er toch een aantal nieuwe dames aansluiten. En ieder met hun eigen verhalen.

 

Hoe is het met jou Marie? En met je man en kids? Allemaal thuis? Genieten? Wennen asn elkaar en de nieuwe situatie?

 

Nu dan mijn verhaal, voordat Iez erom gaat vragen J. Ik durf het gewoon niet te zeggen, maar ik ben gezegend met twee goede zwangerschappen en twee mooie dochters. En toch zit ik nu te janken. Kraamtranen! Bah. Maar ze horen er zo bij. Ik ben superblij met onze S. en nu met onze N.
Vorig jaar, een jaar nadat S. is geboren raakte ik weer zwanger. Zeer snel. Wat waren wij blij. Een zwangerschap met alleen maar misselijkheid, dus geen klagen. Afgelopen donderdag bevallen van N. het ging, net als bij S, weer enorm snel met een klein onzekerheidje. Ik dacht dat om een uur of zes mn vliezen braken. Daarna kreeg ik hele lichte weeën. Ik voelde ze wel, maar hoefde er niets mee te doen. Ik enorm onzeker, want de vk had gezegd dat ik gelijk moest bellen. Mn man moest wel thuisblijven van mij. Ik voelde me te onrustig. Ik om half 8 toch maar gebeld. De vk stelde vast dat het nog niets was, maar dat het wel zou kunnen beginnen. Ze zou om half 9 de stagiaire sturen. Zij was er dus om half 9 en ik had vanaf half 8 echt fikse weeën om de 3 a 4 min en die duurde ook echt goed lang. Zij toucheerde mij en het was 3-4 cm en de vliezen waren (gelukkig) nog in tact. De vk kwam rond een uur of 9 en ze zagen aan mij dat het steeds heftiger werd. Ik kon ze zeer goed opvangen en dit zeiden ze ook steeds dat het goed ging. Om tien uur nogmaals gecheckt en 7cm. En de vliezen gingen ze breken. En ja hoor. De baby had in het vruchtwater gepoept. Dat was dus even minder, maar ik kon niet meer weg. De stagiaire voelde met een wee mee en stelde vast dat het per wee een cm bij kwam. Dus na 3 weeen mocht ik meepersen. Eerst eentje meepersen want er bleef een randje staan. Toen weer 1 wegzuchten. Daarna 1 mislukte perswee, omdat ik niet wist waarheen ik moest persen. Ik lag namelijk op mn zij. Daarna 2 goede persweeën en daar was de baby. Een meisje. Ze zag een beetje blauw, maar ze huilde goed. Gelijk bij mij op mn borst waar ze een uur of 2 gelegen heeft. Heerlijk dat moment. Als ik er nu aan denk, kan ik weer huilen. De zijligging was omdat het snel moest en de baby zich dan sneller herstelde en ik ook. Er was namelijk wel haast bij ivm het poepen in het vruchtwater. Ondanks de haast, gewoon geen hechting of wat dan ook. Ik voel me, buiten de tranen, dus enorm goed.

Ondanks dat alles zo goed is gegaan, voel ik me toch een beetje verloren en down. Ik bid tot God of hij me wil helpen te genieten, maar het gaat zo snel voorbij! Ik wil de tijd gewoon even stilzetten. Dit maakt me zo verdrietig. Ik zit alweer op de helft van mn kraamweek en als ik dan denk dat het nu wel een aantal jaar duurt, dan kan ik weer huilen. En dan voel ik me weer schuldig tegenover de dames die dit nooit zullen meemaken. Ik heb zelf ook in naaste familiekring iemand die niet zwanger mag worden. Ik zie hun verdriet bij elke zwangerschap weer. En ze blijven sterk! Zo mooi om te zien en ik zit hier te janken! Ik voel me daardoor zo slecht en zo rot! Willen jullie voor me bidden dames!
Ik ben ook bang dat dit nooit meer zal komen! Dat ik nooit meer zwanger mag raken. Ik weet dat dit de hormonen zijn en dat dit beter gaat worden. Maar ik kan, ondanks dat ik niet heb meegemaakt wat jullie mee hebben gemaakt, jullie gebeden zeer goed gebruiken. Ik tel mijn zegeningen.
Bedankt voor je lied Iez. Vooral Hij is erbij. Geluisterd! En het past zo bij hoe ik me nu voel!
Ik hoop zo dat ik niemand voor het hoofd stoot met mijn verhaal. Laat het me anders alsjeblieft weten.

Oh en voor de nieuwsgierige onder ons. Onze dochter heet N.iene. In de besloten club hadden we het erover en had ik jullie meningen gevraagd. Dit was meer voor een jongen. Maar het is dus een meisje geworden.