Even op zoek naar onafhankelijke meningen. Ik werk momenteel 24 uur per week als oncologie verpleegkundige op de afdeling in het ziekenhuis. Dit betekend onregelmatig werken, veel lichamelijk werken maar geniet ontzettend van de complexiteit en de psychosociale begeleiding. We hebben een zoon die in juli 3 wordt en we hadden besloten om vanaf mei te gaan proberen om een broertje of zusje te maken Nu zijn ze binnen het zkh op zoek naar een vpk specialist, nurse practitioner voor de chirurgen met als aandachtsgebied; colorectale carcinomen. Dit is een geweldige baan, veel zelfstandigheid, veel psychosociale begeleiding, directe samenwerking met de chirurgen, en veel ruimte voor kwaliteit (qua organiseren van scholingen etc). Dit is echt een droombaan, ook qua salaris (van schaal 50 naar 60), geen onregelmatige diensten meer, feestdagen vrij en het belangrijkste, meer uitdaging. Nou ben ik gevraagd door een chirurg te solliciteren en inmiddels ben ik door de eerste ronde heen (met mij nog twee andere kandidaten). Allemaal heel gaaf en een unieke kans qua carrière alleen.... Niet icm een tweede kindje. Dit is niet te doen icm die baan en de master die ik er voor zou moeten volgen. Ik zou die dagen moeten werken (welke gerust 10-12 uur duren) en 1 dag per week naar school. Dat zou betekenen dat we pas voor wen brusje zouden kunnen gaan als zoon al 5 is. Dat is nog al wat! Anderzijds is dit wel een kans om een betere toekomst veilig te stellen... Wat zouden jullie doen? Mijn man wilt graag een tweede kindje zsm maar snapt het ook helemaal als il deze kans zou aangrijpen, hij steunt me sowieso. Ook lijkt het me pittig om zoon 4 volle dagen naar de opvang te doen, anderszijds zou dit voor slechts 1 jaar zo zijn, daarna gaat hij immers naar school. Wat is wijsheid?!? Gevoel zegt.... Kiezen voor rust thuis en een tweede kindje. Verstand zegt: baan aannemen!!
Dat het eventuele kindje pas kan als zoon 5 is zou mij niet tegenhouden. Maar wel dat je 4 dagen moet gaan werken/studeren. Ik zou dat voor mijn kinderen echt te veel vinden.
Tussen mijn kinderen zit 11 jaar, 11 maanden en 11 dagen. En dat is prima! Niet zo gepland hoor, maar het duurde 4 jaar voordat ik zwanger werd. Ik bedoel maar, als je voor een 2e gaat. Hoef niet altijd te betekenen dat het snel lukt. (Bij de 1e was het binnen 2 mnd raak) Een ouder broertje of zusje is ook heel leuk voor de jongste.
Klinkt als een fantastische kans! Ik zou het wel aangrijpen. Wanneer je een tweede kindje krijgt, heb je ook niet altijd in de hand. Ik kreeg zeer plotseling ernstige rugklachten en kan nu pas weer nadenken over een zwangerschap (zoon is ook 5). Je eigen kansen zijn ook belangrijk. Stel je laat nu de baan schieten voor een tweede en die komt niet. Of de kans komt niet weer voorbij. Je moet ook voor jezelf het meeste eruit halen vind ik. Verder zijn er genoeg moeders die 4 of meer dagen werken per week. Op mijn werk mag je in bepaalde functies niet eens minder dan 4 dagen werken.
Ik weet niet hoe oud je bent. Als je nog redelijk jong bent, zou ik me voor die paar jaar wachten niet tegen laten houden. Mijn dochter is straks 7 als de tweede geboren wordt. Een wat groter leeftijdsverschil heeft ook wel voordelen. Ik zou eerder kijken naar de baan. Ben je straks (na de opleiding ed) 4 dagen van 11 uur aan het werk? Of zijn dat er bijvoorbeeld maar 3. Mij lijkt het namelijk niet fijn om 4 lange dagen aan het werk te zijn en wetende dat mijn 2 kinderen veel bij de opvang zitten. Daarvoor wil ik geen kinderen. Ik wil veel tijd met ze doorbrengen, dat vind ik belangrijker dan carrière maken. Maar zo denk ik erover he. Jij moet vooral doen waar jij gelukkig vqn wordt. Dat is voor jou het belangrijkste. Succes met je keuze
Hier bewust gekozen voor een wat groter leeftijdsverschil ivm mijn vorige zwangerschap en mijn reuma. Helaas is dat nu nog wel even weer wat groter geworden, omdat het natuurlijk niet ging zoals we hadden gehoopt. Ikzelf vind het leeftijdsverschil juist prettig. Mijn dochter zal nu veel meer begrijpen en ik kan haar veel meer uitleggen. Daarnaast zit ze in een totaal andere leeftijdsfase en ik denk dat dat wel prettig is. Wanneer mijn leeftijd het zou toelaten dan zou ik voor die kans gaan. Het is echt uniek, even doorbikkelen, maar als het mijn passie zou zijn qua werk dan zou ik er voor gaan. Overigens werk ik nu ook 4 dagen per week
Leuk he dat leeftijdsverschil! Hier zit er bijna 9 jaar tussen en we genieten allevier van de interactie tussen grote zus en klein broertje. Voor de ts, aan mijn heb je verder niets qua keuze, ik vind werk totaal onbelangrijk en niet interessant, dus zou die keuze zelf nooit maken. Maar een wat groter leeftijdsverschil is wat mij betreft dus geen enkel punt.
Een paar jaar geleden zou ik zeggen, direct doen! Maar je moet je een paar dingen goed overdenken? Het is een hele pittige baan, naast het moederschap. Dagen van minimaal 10 uur. Kom je thuis heb je 1 of 2 kindjes die ook je aandacht willen. En hoe ouder ze worden, hoe meer ze hun ouders nodig hebben is mijn ervaring. Als je wel zwanger wordt, ook na je opleiding, gaat je leidinggevende niet blij zijn als je snel uitvalt. Moeten ze weer iemand anders zoeken. Toen mijn jongste net was geboren, heb ik ook promotie gemaakt, van verpleegkundige naar kwaliteitsfunctionaris. En na 4 jaar vind ik de combinatie van stress op het werk en moeder zijn toch te pittig, en ga ik weer terug asn het bed. Lekker parttime, en weer onregelmatig. Ben ik vaak thuis als ze uit school komen etc. Succes met de keuze maken!
WoW wat een reacties al! Dank! Na de twee jarige studie zou de baan bestaan uit drie dagen werken, dus dat is prima! Qua opvang: zoon zou twee dagen naar Kdv gaan en twee dagen naar oma. Hij is helemaal thuis bij haar dus dat scheelt. En ik ben 27, lekker jong nog maar goed, dat geeft geen garanties op makkelijke zwangerschappen natuurlijk. Ik ben zo bang dat ik zoon tekort ga doen maar als ik die baan niet neem... Houd ik dan spijt? Argh zo lastig!
Ik heb een aantal jaar geleden hetzelfde soort dilemma gehad. Ik ben er toen niet voor gegaan qua baan. Ik had zoiets van, gevoel volgen, gezin eerst op de rit en komt daarna dat carrière wel. Ik heb geen spijt van die keuze. Heb me lekker op mijn kinderen kunnen focussen. Werk was iets op de achtergrond. En afgelopen December kreeg ik weer een mooie kans en heb ik die wel gegrepen! Want nu was de timing wel goed. Dus, mijn mening. Dit is echt niet de enige kans die je gaat krijgen. Ik zou gezin even op nr 1 zetten. Want 1 jaar doorbijten is nog te overzien, maar kinderwens uitstellen en daarna pittige baan combineren met zwangerschap en daarna baby. Nee, zou dat mezelf niet aandoen.
Ik zeg doen meer stabieler of heb ik dat mis? even flink inverteren maar als het daarna rustig is kwa uren dan zou ik het aangrijpen.
Waarom zou je dan juist niet voor een tweede kindje gaan juist vaak met het doen van dat soort opleidingen heb je een contract voor de tijd van de opleiding. Ik ben bijvoorbeeld nu in opleiding tot psychiater is ook minimaal 4 dagen werken plus opleiding en juist alle vrouwen worden nu zwanger, ik heb van nog niemand terug gehoord dat het niet te doen was etc. Er zijn er nu inmiddels ook met 3 kinderen, maar het is natuurlijk een afweging die jezelf moe maken maar het klinkt wel als een hele mooie kans! Succes met de keuze!
Precies dit. waarschijnlijk zitten er ook op jouw afdeling wel aios met jonge kinderen. Die werken altijd vier of vijf (lange) dagen en doen afgezien van de gevorderde zwangerschap en eerste maanden volledig mee in de diensten. En ze moeten een deel van hun opleiding in andere ziekenhuizen met soms aanzienlijke reistijd doen. En in een academische zesjarige opleiding krijgt toch minstens de helft van de vrouwelijke aios kinderen, vaak 2 of 3. Dus praat eens met deze jonge ouders. Zij kunnen het, dus waarom jij niet?
Ik zeg doen! Wij gaan dan wel niet voor een 2e kindje, maar ik heb nu ook de mogelijkheid om een andere betere en leukere baan te krijgen, intern en meer uren. Maar het bied wel een betere toekomst en dat vind ik ook belangrijk.
Pak die baan! Het is heerlijk om een functie te hebben die echt bij je aansluit, daar krijg je energie van! Daarnaast ben je jong zat en is er wellicht een mogelijkheid om de studie en kinderwens te combineren? Hier zit er tussen kind 2 en 3 ook 4 jaar. Niet vanwege een droombaan maar vanwege een doomhuis (inclusief flinke verbouwing). Soms komt er zo'n mooie kans voorbij, die moet je gewoon grijpen!
Kan je man niet ouderschapsverlof opnemen? Snap nooit waarom vrouwen altijd maar een stap terug moeten doen of hun carrière in de wacht moeten zetten. Als je man ZSM een kind wil, mag hij er toch ook wat voor doen.
Ik zeg ook doen. Ik heb zelf mijn eerste kindje gekregen tijdens mijn master. Was prima te combineren met werk. Moet zeggen dat het pittig was maar heb er echt geen spijt van. Daarna nog een specialisatie gedaan waarin ik tijdens het afstuderen zwanger ben geworden van de tweede. Zorgde vooral voor wat opvang problemen maar toen dat geregeld was ging het prima. Was zeker zwaar hoor, werken en leren en een kleine maar nu pluk ik er wel de vruchten van. Ik heb een super leuke baan en dat maakt me ook een leukere moeder. Plus dat ik nu in 3 dagen verdien waar ik eerst 4 dagen voor moest werken.
Ik zou voor je werk gaan. Je bent nog jong (ook al zegt dat idd niets..) En je kind tekort doen zal wel meevallen. Je bent straks vaste dagen vrij! Je hebt vrije feestdagen en weekenden (?) Je zoontje zal ook blij zijn dat hij weet wanneer mamma vrij is. Geeft meer rust. Ik werk 4 dagen. De kids gaan 2 dagen naar het kdv en 2 dagen naar opa en oma. De dagen dat ik vrij ben doen we allemaal leuke dingen! De kinderen hebben er geen problemen mee. Alleen heb ik het er in mijn hoofd soms lastig mee. En dan plan ik gewoon een leuk dagje weg of een vakantie en kan ik er ook weer tegen aan 😊