Mijn dochter is net 3 en vervelend in de auto. Zeuren, huilen, schreeuwen etc. Ze is niet wagenziekte, het lijkt vooral geen zin hebben in stil zitten. Dat doet ze standaard trouwens, ze zit thuis ook nooit stil, is erg temperamentvol en ook driftbuien komen geregeld voor. In de auto worden we soms echt gillend gek, ze wil gewoon niet wat wij willen. En ze dramt maar door. radio moet harder, als ie harder staat moet ie weer zachter..gooit ze dingen op de grond die ze vervolgens weer wil hebben..etc, continu zeurt of huilt ze als ze haar zin niet krijgt. We proberen het te negeren, of rustig uit te leggen wat we gaan doen of wat we van haar willen. Maar het helpt niet. In de zomer willen we naar Italië en ik wil ervoor passen om niet te gaan omdat een peuter van 3 iets niet wil. Of we nou een klein ritje maken of langer...het maakt niets uit, na 5 min begint ze al te zeuren. Voor de rit naar Italië kopen we een dvd speler, dat zal vast helpen. Maar eigenlijk zoek ik tips om autorijden in algemene zin leuker te maken en daarnaast ben ik et zo zat om continu boos te moeten worden inde auto. Ik weet heel zeker dat ze geen lastheedt van wagenziekte. Het is het niet willen en past dus bij haar peuter gedrag. Is dit herkenbaar?
Ik zou onmiddellijk stoppen met de radio zachter en stiller te zetten op haar verzoek, idem met zaken op te rapen die ze op de grond gooit of laat vallen maar dan ook echt niks meer oprapen enz,... Met naar de auto gaan thuis iets kleins laten uitkiezen voor in de auto, in de auto zetten en rijden. Eventueel even goed boos worden tot ze schrikt want dat geschreeuw en gezeur aanhoren is even gevaarlijk als gsm gebruik in de auto.
Mijn zoon deed hetzelfde toen hij die leeftijd had. Op een gegeven moment was mijn man het zat en heeft hij gezegd: nog 1x en ik zet je uit de auto. Hij begon weer te schreeuwen en mijn man heeft hem de auto uitgezet. Natuurlijk niet zomaar op de snelweg hoor haha, gewoon in onze straat. Zodra hij doorhad dat mijn man weer terug de auto instapte om weg te rijden was het duidelijk. Nooit meer problemen mee gehad. Het is vast niet pedagogisch verantwoord maar het werkte wel. En natuurlijk heeft mijn man dat wel gedaan op een veilige plek.
Haha, mijn vriend heeft een soortgelijke ervaring. Hij was toen wel wat ouder dan het kindje van TS. Ze (hij, zijn zus en zijn ouders) zouden naar de dierentuin. Maar mijn vriend en zijn zus waren echt strontvervelend op de achterbank. Mijn schoonpa heeft toen gezegd dat als ze niet ophielden, hij rechtsomkeert naar huis zou maken......En aldus geschiedde.... Ik zou ook niet doen wat je kindje om dramt in de auto. Dingen op de grond gooien, radio zachter en dan weer harder....Is verkeerde aandacht die ze zoekt. Heeft ze iets om mee te spelen mee in de auto? Anders afleiden door dingen te benoemen die je buiten ziet tijdens het rijden? Of samen kinderliedjes zingen?
Bedankt voor jullie reacties. Misschien dat we het deels ook zelf in stand houden, ik waarschuw altijd wel dat ik bijv iets oppak en dat dat de laatste keer is. Vervolgens doet ze het natuurlijk weer en gaat ze schreeuwen. Maar dan gaat ze gewoon verder zeuren over iets anders, maar vaak huilt ze ook gewoon. Gewoon huilen om niks! En zij kent geen stoppen, waar een ander kind na 10 denkt ik ben er klaar mee...gaat mijn dochter altijd nog 10x door. In dagelijks leven net zo hoor, met fases, maar ze is dan zo vervelend en ben je continu aan het vechten , waarschuwen etc. Ik benoem zovaak mogelijk haar positieve dingen, kondig altijd alles aan en ben dus heel duidelijk. Boos worden of streng toespreken maakt geen indruk, dat zeggen ze op het kdv ook. En zo gaat het dus ook in de auto...ze is nergens van onder de indruk en ik weet niet meer wat helpt. Ik neig ook naar haar uit de auto te zetten. Al eerder aan gedacht maar durfde het niet omdat ik juist niet wil dat ze daardoor wellicht angst krijgt voor autorijden . Maar op dit moment denk ik dat zo'n radicale aanpak voor haar wel het meeste indruk maakt. We nemen de ipad mee in de auto, met name bij iets langere ritten. Ik praat met haar, vertel dan wat er buiten te zien is...dit gaat altijd maar ff goed, want ze gaat altijd weer janken en zeuren
Boos worden maakt geen indruk, wordt ze alleen maar bozer en wilder van. Ze wurmt zich zo los...dan ga ik ff heel hard tekeer en lijkt ze even onder de indruk te zijn. Maar daarna gewoon weer zeuren hoor. We zouden het meer moeten negeren denk ik, maar ze huilt gerust een kwartier hoor...misschien wel langer..en in een auto duurt dat dan zo lang! Daarnaast wil ik niet steeds zo boos worden of te moeten schreeuwen...dat voelt zo vervelend.
Als wij vroeger op vakantie gingen en de hele dag in de auto moesten zitten, had mijn moeder een grote tas met allemaal kleine kadootjes mee. Om de zoveel kilometer mochten we dan een kadootje uitpakken. Misschien is dat een idee voor op vakantie? En zeuren/janken is geen kadootje, volgende 100 km weer een kans. Uurtje lief in de auto gezeten is weer een kadootje uitpakken. Dat ga je natuurlijk niet doen in het dagelijks leven, maar misschien dat je dan met stickers kunt werken voor elke geslaagde autorit en met 10 stickers een klein kadootje? En tussendoor zou ik gewoon blijven uitleggen waarom in de auto zitten soms nodig is. Als je wat leuks wilt doen of ergens heen wilt moet je even autorijden. Vervelend misschien, maar anders kun je alleen maar thuis blijven. Met 3 jaar zou ze dat wel een beetje moeten kunnen snappen.
Wij hebben de meeste familie op minimaal een half uur wonen en moeten vaak zeker n uur rijden. Ik merkte bij mijn zoontje dat hij daar ook gek van werd, vertoonde hetzelfde gedrag n bje. Nu geef ik hem gewoon zijn speen en knuffel in de auto en gaat het super! Normaal gesproken geef ik die altijd alleen in bed. Zodra we er zijn gaan ze ook weer in de tas en dat gaat prima.
Het kan zijn dat ze zich verveelt, omdat ze eigenlijk altijd al moeite heeft met stilzitten en ze is altijd bezig. Een tas met cadeautjes/spelletjes etc is een goed idee voor de vakantie. Wellicht moeten we ook bij de korte stukjes haar meer afleiding bieden. Bij mij in de auto zit ze voorin en doet ze het minder. Maar ik heb vooral het gevoel dat dst komt omdat ik dan alleen met haar ben. Haar dwarse gedrag lijkt veel erger wanneer man ik samen met haar zijn of samen thuis zijn
Ik zou stoppen met luisteren naar je 3 jarige. Dus jij bepaalt hoe hard de radio staat. Gooit hij iets op de grond? Jammer dan. Hier wurmde dochter zich elke keer uit haar autoriempjes. Heb haar 2 keer gewaarschuwd en uitgelegd waarom ze het niet moet doen. Derde keer heb ik haar aan de kant van de weg uit de auto gezet en gezegd dat stoute kindjes niet mee mogen rijden. Ingestapt en net gedaan alsof ik wegging. Daarna heeft ze het nooit meer gedaan.
TS: hier idem hoor. Op korte stukjes doet ze het gelukkig niet, omdat we haar daar wel kunnen zoet houden met de verwachting van waar we naartoe gaan. Maar zodra het langer dan een half uur duurt... Verschrikkelijk. Vorig jaar een dvd speler gekocht, maar na tien minuten is ze die ook weer beu. Bij ons betekent dat dat we alweer dicht bij huis op vakantie gaan. No way dat ik zo tot Italië of het zuiden van Frankrijk rij, dat is gewoon te gevaarlijk.
Ik snap dat je dat niet doet. En tegelijkertijd wil ik haar niet haar zin geven en vind ik het van de zotte om het te laten bepalen door een kind van 3. We hebben trouwens nog niet geboekt, ik wil eerst gaan 'oefenen' inde auto, met negeren, en ik zet haar een keer uit de auto. Gewoon eens kijken of het effect heeft. Als blijkt dat het niet werkt dan neig ik ook naar een bestemming dichterbij
Maar blijkbaar is het de eerste keer dat ze zo'n lange autoreis gaat maken? Want waar gingen jullie vorig jaar heen? Of hield je toen wel rekening met een kind van 2? En nu ze 3 is moet het wel... Ik zou nog gewoon een jaartje of 2 wachten als het zo problematisch is. Nog tijd genoeg voor verre vakanties. Ik snap dat je je leven niet laat bepalen door een 3-jarige, maar aan de andere kant is een dag in de auto zitten voor een kind een eeuwigheid, helemaal als ze er al een hekel aan hebben. Wij houden bewust wel rekening met de kinderen in de vakantie, het moet toch leuk zijn voor iedereen.
Tja, een kind bepaalt nu eenmaal veel van je leven, vind ik. Ik zou ook liever nog wekelijks op stap gaan, maar dat lukt ook niet meer. Je hebt gelijk dat het jammer is, vind ik ook. Maar als ik me twee dagen van mijn zuurverdiende vakantie moet opjagen in mijn kind in de auto, vind ik er ook niks aan. Elk jaar rijden we iets verder, en ik merk ook wel dat ik het haar steeds beter kan uitleggen. Dus wie weet...
Ik ben niet zo voor het 'uit de auto zetten'. Verder ben ik het wel eens met Sydney, je kind bepaalt niet hoe hard de radio staat en gooi je iets op de grond, jammer dan. Misschien zou je kunnen voorstructureren, we gaan daar en daar heen, dan moet je zolang in de auto zitten en ik verwacht dat jij je zus en zo gedraagt. Hier hebben we in de auto zo'n Dora tas die je aan de stoel kan hangen. Hier zitten vier speeltjes in, die wissel ik af en er hangt een klok aan waar ze magneetjes op kan plakken. Verder vinden de meeste kinderen liedjes zingen idd heel leuk. Ik heb mij dochter bijv zelf de zonneschermpjes voor op de zijruiten uit laten kiezen. Wij gaan dit jaar ws ook naar Italie en vorig jaar naar Zuid- Frankrijk geweest, zonder overnachting. Toen had ik om de zoveel km een cadeautje voor haar. Succes!
Ik lees hierboven over vervelen, maar naar buiten kijken en eventueel een cd met kinderliedjes if klassieke muziek op de achtergrond is toch al genoeg? En even een uurtje geen prikkels lijkt me ook niet ongezond, zeker niet als ze zo temperamentvol is. Als ze steeds ge entertaind moet worden kom je in een cirkel dat het nooit goed is, snel op iets uitgekeken is, ze raakt dan waarschijnlijk overprikkeld. Dus ik zou gewoon negeren , anders blijf je bezig.
Vorig jaar zijn we gaan vliegen, van deur tot deur waren we ook 12 uur bezig. Dan hebben we eigenlijk hetzelfde probleem, dochter wil gewoon niet stilzitten en alles zelf bepalen. We zijn onlangs een lang weekend naar een waddeneilande geweest, 2 uur rijden...dan begint ze ook na een half uur al. Zij wil continu aandacht, alles bepalen en gaat net zolang huilen en schreeuwen tot wij er helemaal gek van worden. Het verschil met vliegen is dst een vliegreis een aantal onderbrekingen heeft, maar ook daar moet je wachten etc en dat bevalt haar gewoon niet. Natuurlijk houden wij rekening met haar, ik denk juist heel veel want vaak gaan we maar gewoon niet omdat zij anders moeilijk gaat doen. Maar ik ben daar wel een beetje klaar mee, alles laten bepalen door een peuter van 3.
Een kinder cd heeft ze na een kwartier wel gezien. Wat zij eigenlijk bij alles heeft, iets interesseert haar maar heel even en dan gaat ze weer naar het volgende. Ze zoekt de prikkels zelf ook op terwijl ze daar dan weer last van krijgt. Negeren lijkt het beste, maar dat is soms zo moeilijk omdat je gek wordt van dat gedoe