Nee dat klopt ook, ik veroordeel ook echt niemand die dat wel doet...die keuze moet je zelf maken. Er zijn vast genoeg kinderen die hier geen moeite mee hebben, maar ik geloof ook zeker dat er kinderen zijn die het echt niet leuk vinden. Maar dat moet iedere ouder maar voor zijn gezin/kinderen inschatten. Vond het alleen raar om te stellen dat het onzin zou zijn dat 4 dagen per week werken te veel is voor kinderen. Voor mijn oudste zou dit zeker te gek zijn...zij krijgt alleen door een schooldag al zoveel prikkels dat ze daar bv een bso achteraan niet zou trekken.
Ik scheel 5 en 7 jaar met mijn zussen en heb niet het idee dat ik daardoor iets tekort ben gekomen qua zussen. Ik was als klein kind gek op mijn grote zus, sliep elke nacht bij haar in bed als dreumes en ze nam me toen ik wat ouder was altijd overal mee naartoe wat ik geweldig vond. En nu gaan we ook nog heel goed met zijn drieën om dat terwijl we alledrie heel verschillend zijn. Daar zou ik me dus sowieso geen zorgen om maken. Maar kan me voorstellen dat het een hele moeilijke keuze is!
Hier hetzelfde voor de jongste. Hij gaat 3 dagen naar het kdv en heeft daarna ook echt tijd nodig om bij te komen. 5 dagen school en bso (2 middagen) gaat hij niet trekken. Zullen we dus nog een oplossing voor moeten vinden.
Wat goed om te horen dat kinderen met een groter leeftijdsverschil ook prima een goede band met elkaar kunnen opbouwen! Ik kan lastig inschatten hoe mijn zoon reageert. Ik werk nu wel 24 uur maar door de onregelmatigheid merkt hij er niet veel van, gaat vaak 1 volle dag naar het Kdv en een middag of ochtend naar oma. Ik merk wel dat hij ontzettend moe is na het Kdv en hier de dag daarna ook nog last van heeft. Ik vind het zo lastig omdat ik alles goed wil doen... Ik wil een goede moeder zijn maar ook mezelf blijven ontwikkelen. Ook de relatie met mijn man is me (uiteraard) veel waard en deze zal minder aandacht krijgen als ik meer druk ervaar door studie en werk. Lastig hoor; al die ballen omhoog houden!
Ik werk 4 dagen per week en mijn kinderen gaan 3 dagen naar kdv/bso. Als je graag een tweede wilt zou ik me niet laten weerhouden door je werkdagen. Overleg eens met je man wat hij kan doen? Het is toch niet alleen afhankelijk van jou neem ik aan?
Ik heb onlangs ook een andere functie gekregen die veel meer uitdaging biedt, maar ook meer uren (en om de week een nachtje in het buitenland). Mijn man doet nu een stapje terug om er meer voor de kinderen te kunnen zijn, zodat ze niet extra naar de bso en kdv hoeven. We rooien dit als gezin echt samen! Als het voor je man mogelijk is om (tijdelijk) minder te gaan werken, zou dat zeker het overwegen waard zijn. Succes met de keuze!
Ik ben ook heel jong nog maar toch zou ik zelf kiezen voor meer bij de kinderen zijn dan een betere baan. Het werk dat je nu doet vind je super leuk en verdiend ook goed... ik zou niet hoeven veranderen... maarja, ik hoef sowieso niet persé carriere te maken ben liever veel bij de kinderen. Beetje erg cliché... maar je kinderen zijn maar 1x klein en er komt vast in de toekomst wel weer een nieuwe uitdaging op je pad. Ik zou gaan voor de kinderwens en deze kans even laten schieten.
Die keus zou voor mij makkelijk zijn geweest. Mijn gezin en de wens om die uit te breiden zou absoluut voor gaan. Je hebt nu een goede baan en een goed salaris..het hoeft niet altijd meer en meer en meer vind ik. Tuurlijk is het belangrijk om jezelf te blijven ontwikkelen maar dat moet niet in de weg staan in hetgeen ik graag zou willen. Er komen echt nog meer kansen hoor
De nwe baan (weet ik via vriendinnen) is wel echt fantastisch! Maar is het echt een unieke kans? Of komt die over vijf jr misschien weer langs? Je bent nog jong dus kan je over tien/15 jr alsnog omscholen. Maar je bent gelukkig ook nog jong mbt kids. Dus je zou ook prima kunnen wachten nog even. Alternatief: zwanger worden tijdens opleiding?
Misschien kan je man ook iets inleveren minder uren op een dag? je doet dit samen en niet alleen. bespreek eerst alles samen. schrijf je voors en tegens op en maak je keuze.
Je enthousiasme voor deze baan is heel duidelijk. Word er zelf al enthousiast van, terwijl verpleegkunde me niets lijkt. Mijn man werkt ook in de gezondheidszorg en nurse practioner of physician assistent trekt hem ook erg aan. Hij heeft het ook al wel eens bij de artsen neergelegd, dus ze weten dat hij interesse heeft. Ondertussen had hij bij andere nurse practioners en physician assistenten navraag gedaan en bleek dat de contracturen de uren zijn dat ze spreekuur hebben. Ze bereiden thuis ('s avonds en/of vrije dag) hun spreekuur voor. Ze werken dus veel meer uren dan ze betaald worden. Dit kan wel per ziekenhuis verschillen, maar wil het wel meegeven. Want 3 dagen werken (regelmatig!) is wel heel fijn, maar als je vervolgens thuis nog veel moet doen, valt dat voordeel wat kleiner uit. Maar als ik naar je enthousiasme, maar ook je leeftijd kijk, zeg ik ook doen! Aanvulling: stel je neemt de baan nu niet en je bent gelijk zwanger. Dan moet de baby ook veel naar de opvang als je weer zo'n kans krijgt. Ja, ik denk dat ik de baan nu zou nemen, over 2 jaar is er weer rust in huis, "maar" 3 dagen werk zodat je ook meer tijd voor je kind(eren) hebt. Veel wijsheid, het is niet makkelijk om te kiezen tussen 2 behoorlijk levensbepalende keuzes.
Ik snap het probleem van 4 dagen werken niet zo eigenlijk, maar misschien ben ik dat En na 1 a 2 jaar kun je al terug naar 3 dagen. Qua opvang zou je nog kunnen kijken of je man ouderschapsverlof kan opnemen of een tijdje minder kan werken zodat je zoon toch maar 3 dagen naar de opvang hoeft. Je hoeft het opvang probleem natuurlijk niet alleen op te lossen! Als dit is wat je wilt, zou ik er voor gaan! Dit soort kansen komen echt niet zo vaak langs!
Ja hier sluit ik me helemaal bij aan. Iedereen moet doen waar hij of zij zich goed bij voelt en wat past bij zijn of haar ambities. Voor iedereen is die invulling anders.
Ik zou het doen.. ook al iis het even wat inleveren.. het is ook voor de toekomst van je kinderen denk ik zo. mama een goede baan. Dan is het voor de kinderen ook makkelijker. En jij schoolt je goed. je bent nog jong.. En dus ook meer opties voor een baan. Lijkt mij ( stel dat je hem ooit daar kwijtraakt )
Als ik jou was zou ik het doen. Je enthousiasme spat er vanaf en een groter leeftijdsverschil lijkt voor jou geen probleem. Zelf vind ik het heel fijn dat onze kinderen maar 2 jaar schelen en ik zou niet anders willen (al heb je het natuurlijk niet altijd voor het zeggen, ik ben erg blij dat het bij ons gelukt is). Maar goed je leest dus ook dat bij veel mensen een groter leeftijdsverschil wel goed bevalt. Is zwanger zijn tijdens de opleiding geen optie? Ik zou zeker kijken of je man een dag minder kan werken (ouderschapsverlof), een huishoudelijke hulp nemen en de boodschappen laten bezorgen. Dan heb je alleen nog maar kleine huishoudelijke klusjes die je moet doen en verder toch veel tijd voor je gezin.
In mijn ervaring heeft je kind er vooral iets aan als jíj je goed voelt bij je leven. Als dat voor jou een studie en een baan met meer uitdaging is (die op de langere termijn bovendien rustiger is dan wisselende diensten etc), dan zul je daarmee een betere moeder zijn dan niet. Wel doen dus! Als je je echter veel beter voelt als je lekker veel momenten bij je kinderen thuis bent en je echt heelheelheel erg graag nu een kindje wil, en je op je werk/studie je steeds schuldig zou voelen... Gewoon niet doen. (Hoewel ik me bij die moeders wel altijd afvraag: zouden die papa's het dan niet naar vinden dat ze zo weinig bij hun kinderen zijn? En is het voor de kinderen dan niet zielig dat ze papa nauwelijks zien, maar het was wel sneu als ze mama nooit zien? Maar goed, dat snap ik dan weer niet. Mijn man en ik willen allebei werken én een fijn thuisleven hebben, misschien zijn wij weer raar.) En inderdaad, wat al gezegd is: Wil papa zo nodig gauw een tweede, dan moet papa maar eens ouderschapsverlof gaan regelen en/of een dagje minder gaan werken. Mama's zijn niet de enige die voor kinderen kunnen zorgen gelukkig.
Ik werk zelf als verpleegkundig specialist, maar ik heb de opleiding gedaan toen ik 29 was (toen nog nurse practitioner), dus toen was mijn zoontje er nog niet (ben nu 41). De opleiding is zwaar, maar je moet je ook realiseren dat dit soort kansen niet vaak voorbij komen. Ik ben zo blij dat ik de opleiding gedaan heb, het werk is super en het bevalt me prima om regelmaat te hebben (salaris-schaal 60 is ook niet verkeerd ). Ik werk 28 uur, overwerk valt behoorlijk mee. Mocht je nog wat willen weten pb me maar . Succes met je beslissing!
Hoi Astrid74, bedankt voor je reactie! Nee dit soort kansen komen zeker niet vaak langs, daarom ga ik er ook voor, ondanks de slechte timing. Het is wel zuur dat er daardoor automatisch >5 jaar tussen zoontje en een broertje of zusje zal zitten. Maar ik heb het er wel voor over. Ik heb woensdag het tweede gesprek, ben benieuwd ook naar werktijden etc. De vacature vraagt 24 uur maar kan me bijna niet voorstellen dat het hier Bij blijft. Af en toe overwerken is prima maar wil niet structureel tot 19h werken op werkdagen. Hoe is dat bij jullie?
Wat goed dat je ervoor gaat! Toen ik je openingspost las, vond ik ook direct dat je die keuze moest maken. Tussen mijn 2 kinderen zit overigens 5,5 jaar en hoewel me dat vroeger ook echt verschrikkelijk leek, zoveel leeftijdsverschil, kan ik nu alleen nog maar zeggen dat het echt ideaal is