@Beaches, dat is 18 gram in 10 dagen. Dat is niet zoveel helaas. Wat een verdriet meis, wat is het plan nu? Relaxen moet je sowieso zoveel mogelijk proberen te doen, je lijf is nog steeds hard aant werk. Gun jezelf dat. Ook om de boel op een rijtje te krijgen in je hoofd (of iig proberen). Bij mij was de echo goed, we hebben even schrik gehad, omdat ik vrijdag ineens licht bloedverlies had. Maar zo snel als het kwam is het gelukkig ook weer gestopt. Ik blijf je volgen!
Nee het is zeker niet veel. Er is geen plan. Zo lang de kleine still alive and kicking is, krijgen we elke 2 weken een echo. We staan er gelukkig allebei vrij nuchter in, mijn man en ik. We doen er alles aan om de baby een kans te geven, we doen mee met het strider onderzoek, lopen in een academisch ziekenhuis maar we houden rekening met het moment dat we komen voor een echo en er dan geen leven meer is. Gelukkig was de echo bij jou goed. Wat zul je geschrokken zijn vrijdag. Vreselijk. Je haalt meteen de ergste scenario's in je hoofd. Maar nu kun je hopelijk weer rustig gaan genieten van je zwangerschap. Succes.
Hallo allemaal, ik reageer voor het eerst op dit forum en heb veel gelezen de afgelopen weken. Vrijdag hadden we de eerste groeimeting (16 wk zwanger) en ons kleintje viel tot omze grote schrik buiten de marges, zit links van het eerste lijntje. Vorig jaar zijn we ons zoontje verloren met 24 weken door een ernstige groeiachterstand, vreselijk traumatisch. En nu weer veel angst en zorgen. Met de combinatietest werd ook dit keer een extreem lage Papp-a waarde geconstateerd- dit wordt geassocieerd met groeiachterstand en vroeggeboorte, placentaproblemen en zwangerschapsvergiftiging. Ik heb ook vanaf week 12 ascal geslikt. Niets over Viagra onderzoek gehoord trouwens. Ik hoop steeds ergens te vinden dat een vroege groeiachterstand kan worden ingehaald, positieve verhalen om mezelf aan op te trekken. Hoe gaat het nu met jullie?
Lieve allemaal, Helaas hebben wij vandaag afscheid moeten nemen van onze Scott. Vorige week dinsdag 5 april hadden we weer een echo. Onze schrik was groot. De baby was maar 4 gram gegroeid in vergelijking met 2 weken daarvoor. Natuurlijk een schatting, het blijft gokken maar onze schrik werd alleen maar groter door de hoeveelheid vruchtwater. Er was echt niets meer te zien op de echo. Ons mannetje lag echt in een lege baarmoeder waar niets meer te halen viel. De tranen biggelden over mijn wangen. Wat had die kleine jongen het zwaar. Zijn hartslag zakte af en toe naar 80 om daarna weer terug te gaan naar 160. Intens verdrietig hebben we daarna in overleg met de arts besloten om de bevalling op te wekken en het verdere lijden voor iedereen te besparen. Afgelopen donderdag ben ik bevallen van Scott. Na een snelle bevalling was hij daar. 18 cm en 175 gram. Maar wel alles erop en eraan. Zelfde bekkie en neusje als zijn broer. God wat is dit een zware emotionele week geweest en er zullen nog vele emotionele dagen volgen, wat een intens verdriet.
Sorry kleintje maar van mijn kant helaas geen positief bericht. Maar bij mij was de situatie vanaf week 13 al zorgelijk.
Gefeliciteerd maar helaas ook gecondoleerd met jullie zoon Scott. Wat een ongelooflijke vechter was hij! Hebben ze ook een oorzaak gevonden?
Met de kleine Scott was waarschijnlijk niets mis. De placenta wordt momenteel onderzocht. Waarschijnlijk is de trisomie 2 die geconstateerd is de vreselijke boosdoener. Een fout in de celdeling. Dikke vette pech. Onverteerbaar.
Wat vreselijk heel veel sterkte en wat een moeilijke beslissing moet t geweest zijn maar wel de enige juiste.
O Beaches wat spijt me dat om te horen. Ik heb zoveel aan jullie gedacht. De kleine Scott heeft nu rust, jullie moeten hier zonder hem doorheen. Ik wens jullie heel veel sterkte voor de komende tijd. X
Verschrikkelijk, maar wat een prachtige naam heeft jullie mannetje gekregen. Heel veel sterkte gewenst met dit intense verdriet. 🌹
O beaches wat vreselijk voor jullie Ik weet niet wat te zeggen dan heel veel sterkte met dit enorme verlies. Zoiets is niet te bevatten.. nogmaals ontzettend veel sterkte
Lieve Beaches, Allereerst wil ik je verdrietig genoeg condoleren en veel sterkte wensen! Met tranen over mijn wangen, alsof ik deels mijn eigen verhaal lees. Wat je schrijft: het is frustrerend dat het kindje het hartstikke goed doet maar de placenta niet, dat had ik ook. Dit werd echter bij mij pas na 25w opgemerkt, omdat daarvoor alles in orde was. Goed, mijn zoontje bleek ook te licht te zijn, waardoor hij niet gehaald kon worden. Ik kon ook alleen maar denken, is er niks aan te doen? Het enige wat ik had - en nu overigens weer maar dan een dubbele dosis zijn bloedverdunners (Fragmin). Als ik 10 weken zwanger ben moet ik ook ascal slikken (aspirinekuur) Mijn zoontje bleek ook 3 weken achter te lopen en het hoofdje zat in een noodtoestand. De navelstreng had een null flow en er werd ook daadwerkelijk gezegd dat de kans van overleven nihil was. Uiteindelijk is ons zoontje met 26,2 weken overleden op dodenherdenking 2 jaar geleden en 3 dagen later ben ik bevallen. Ging ook erg snel. Hele heftige periode gehad en uiteindelijk na bijna 1 jaar van onderzoek bleek er iets in mijn bloedstolling niet in orde. Erg frustrerend omdat ik jaren geleden een longembolie gehad heb en dit toen gewijd werd aan de pil. Nu pas zijn ze erachter waarom en dat voelt als mosterd na de maaltijd. Heel veel sterkte!
Gefeliciteerd, maar ook gecondoleerd met de geboorte van Scott. Wat heftig. Ik wens jullie heel veel sterkte toe!